En dan nemen de ontwikkelingen in Oekraïne een snelle en dramatische wending: het land wordt in no time volledig in een smerige oorlog getrokken en wordt overlopen door de Poetins troepen, inclusief de ranzige propaganda retoriek ‘de regering in Kiev is een bende drugsverslaafden en neonazi’s’. Hoe krijg je het verzonnen.
En dan denk je: een popsong met een grimmige tekst, een anti-oorlogslied, een niet mis te verstane aanklacht voor de Closing Time van vandaag. Of dan denk je, juist een song in mineur, omdat het zo’n droevige en treurige toestand is, al die vluchtelingen. En dan weet je het niet meer. En dan denk je, een neutraal liedje dan maar, met een vrolijke melodie? Met een niks-aan-de-hand-tekst. Kan dat dan wel? Is dat dan wel passend?
The Lemonheads hebben zo’n blije song: If I could Talk I Tell You.
Maar dan duik je even de lyrics in van dat nummer, en dan stuit je op een tekstfragment dat je nog nooit eerder was opgevallen:
Khmer Rouge, je ne sais quo
Your place or mein kampf, now I’m giving the dog a bone
Slight hunch without the vaguest clue
To keep the blood balanced and we’re coming around again
Half past nine, quarter to two, ten fifteen
And we’re coming round againIf I could talk I’d tell you
If I could smile I’d let you know
You are far and away
My most imaginary friend