Closing Time | Grote boze wolf

Er was eens, heel lang geleden, een opvoedkundige die ontdekte waarom de jeugd van destijdswoordig zich zo verveelde. Saai, klaagden zij. Zo saai.

De opvoedkundige keek eens naar wat de jeugd allemaal had. De jeugd had alles! Ja, zelfs een toekomst! Kom daar vandaag nog maar eens om…

Had de jeugd echt alles? Nee, er miste iets. De opvoedkundige moest goed kijken maar zag uiteindelijk wat er mankeerde. Angst! De jeugd was nergens bang voor, want er wás niets om bang voor te zijn.

Toen bedacht de opvoedkundige een sprookje. Iets met een naïef meisje, schattig rood manteltje, een groot bos en een wolf. Geen knuffelbeest, maar een (daar zal je ’t hebben..) grrroote, boze wolf.

Waar het precies aan lag vermelden de geschiedenisboekjes niet, maar toen de opvoedkundige het sprookje voorlas aan een grote kinderschare waren de kids eindelijk blij dat hun comfortzone wat werd opgeschud. Sindsdien heerst het motto: een dag niet bang geweest, is een dag niet geleefd.

De opvoedkundige, iets teveel zelfvertrouwen gekregen door het succes, bedacht nog meer sprookjes. De een nog enger dan de andere. Daar hebben we vandaag nóg plezier van. Genoeg mensen die wel weten dat sprookjes niet echt zijn, maar er toch een beetje in geloven, want ja, een dag niet…..

En nou is de wolf terug. Dat kán niet anders dan een grrroote , boze wolf zijn. Heftig…

U keek en luisterde naar de Britse band The Heavy met ‘Big bad wolf’ van het album The Glorious Dead.