Ik moet zeggen dat ik Depeche Mode helemaal vergeten was. Als ik niet op zoek was gegaan naar Alan Parsons had ik ze niet gemist. Wat best raar is, want de CD The Singles 81-85 bevat hartstikke vette muziek.
Ook raar omdat een drijvende kracht, Vince Clark (edit, met dank aan Okto), gewoon een held is die ook Yazoo en Erasure heeft opgericht. “Oohoohoo Sometimes, the truth is harder than the pain inside” Wat heb ik veel gedanst op dat nummer! En Depeche Mode is toch echt geen niche-bandje of zo. Ze hebben nog samengewerkt met Anton Corbijn en zijn tot ver in de jaren ’90 knettersuccesvol geweest. Ook al was Vince Clarke toen al pleitos, de zang van Dave Gahan is iconisch (wel een junkie, how cliché) en de band is inspiratie geweest voor helden als Moby en de techno-scene. Ik heb deze cd ook echt grijsgedraaid.
Toch was het niet moeilijk om een nummer te kiezen, al loop ik alweer dagen met Personal Jesus in mijn hoofd, maar ja die staat hier niet op…
You know how hard it is for me, to shake the disease
It takes hold of my tongue in situations like theeeeese…
Reacties (3)
Andy Clark? Die bestaat niet. Je mixt twee personen. Je bedoelt Vince Clarcke. Inderdaad, ook Yazoo. Daarnaast zat Andrew Fletcher nog in Depeche Mode.
Oh LOL…het was laat…
Allereerst Dave Gahanis al sinds 1996 clean beetje neerbuigend om zo over iemand te praten die tot de dag van vandaag een goede zanger is ook live en een echt feestje maakt van de concerten en verder sluit ik me aan bij Okto Andy Clark bestaat zeker niet zou me toch is beter inlezen