Closing Time | Deceased

Foto: Ted (cc)
Serie:

János: “is het al tijd voor wat technisch onderlegde, hyperagressieve en kwalitatief hoogstaande thrash/death?”

Wereld: “HET IS ALTIJD TIJD VOOR TECHNISCH ONDERLEGDE HYPERAGRESSIEVE KWALITATIEF HOOGSTAANDE THRASH/DEATH!!1!”

 

Ahum, eh, juist, Deceased dus. Fijne band, begonnen halverwege de jaren 80, maken nog steeds muziek. Dit pareltje komt uit begin jaren 90, en kent (als jullie gewoon maar even blijven luisteren in plaats van weg te klikken zodra iemand begint te schreeuwen) ook verrassend mooie, melodieuze stukken.

Weet je wat, we doen er gewoon nog één, het is leuk genoeg:

Reacties (4)

#1 Rigo reus

Stel je moet kiezen tussen Deceased Nuclear Exorcist en The 13 Frightened Souls, poe, moeilijk, moeilijk. Ga ik voor dat catchy refreintje, of kies ik toch voor het ‘het liedje’, of geven de drums uiteindelijk de doorslag (haha, doorslag), of is het toch die zang, ik bedoel het geschreeuw. Of, zijn het de lyrics die het verschil maken? Weetjewat? Omdat ik beide songtitels allebei erg leuk vind en intrigerend, suggestief ook, wat gaat er gebeuren met die 13 (!) souls, vast niet iets gezonds, en de combi nucleair en exorcist vind ik ook erg onheilspellend, besluit ik tot een gelijke finish.

  • Volgende discussie
#1.1 Janos - Reactie op #1

Ja, dat had ik nou ook! Maar gelukkig kon ik ze beide plaatsen, dat scheelde weer een pijnlijke keuze. En dubbele vreugde voor de luisteraars!

(Terzijde, een eventueel drupje cynisme dat je eventueel ook in je reactie zou kunnen lezen kies ik niet te zien. Zalig zijn de onwetenden! :)).

#2 Rigo Reus

Nee mijn vulpen had ik niet gevuld met cynisme , maar met antropologie, het is zeer interessant zo’n subcultuur.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#2.1 Janos - Reactie op #2

Ja, das zeker waar. Als je dat boeiend vindt kan ik je van harte de documentaire “Metal: A Headbanger’s Journey” aanraden; hij is gemaakt door een antropoloog/metalfan, dus qua wetenschappelijke distantie komt het wat te kort, maar (als lid van de subcultuur) vind ik ‘em een beter beeld geven en meer integer dan wat docu’s die ik wel eens op de NL publieke omroep voorbij heb zien komen (waar ze gewoon de meest extreme exemplaren, op wel gebied dan ook, voor de camera slepen en doen alsof dat representatief is).