Eind ’95 ging er een busje over de kop. Het was bijna het voortijdige einde geweest van de christelijke altrockgroep Luxury.
Inmiddels zijn drie van de bandleden oosters-orthodoxe priesters (in de VS of all places) en een vierde een gerespecteerd maker van muziek-documentaires met een veelgeprezen film over Sacred Harp onder zijn gordel. Matt Hinton is inmiddels bezig geld in te zamelen voor een filmproject over zijn voormalige bandje.
Hoewel ‘voormalig’, ze maken nog steeds platen. Dat debuutalbum was echter wel erg goed. The Smiths, maar dan met ronkende gitaren.
Reacties (18)
Niet onaardig. Ik moet er misschien vaker naar luisteren. Wel merkwaardig dat die Bandcampdinges gewoon de hele plaat af blijft spelen als je dat eerste nummer aanklikt. Whatever, zo heb ik alvast drie liedjes gehoord.
Mag ik ook eens wat onder de aandacht brengen, nl. mevrouw Esperanza Fernández. Flamencozangeres, maar ze kan nog meer:
Hier waait ze bijna van het podium af:
De gitarist in bovenstaande is Miguel Ángel Cortés. Die treedt ook op als soloartiest:
Gelem Gelem is het volkslied van de Roma. Esperanza Fernández zingt het met overtuiging:
(negeer de irritante aankondiger aan het begin)
Dit is Oosters Orthodox
leuk, net radiohead…
Haha… dank je Olav!
Overigens worden christelijke groepjes pas interessant als je de teksten er bij neemt.
Wat ik niet zie wat hier christelijk aan is. Liefde?
De rest van de teksten brengen meer verwarring.
Is dit wellicht crypto-christendom?
Bij I Know What You Think About Me is de over de top gemixte drumpartij de drager van het nummer, en voorzover ik het nummer heb afgeluisterd professioneel en foutloos geslagen.
Welllicht dat de tekst een extra dimensie geeft, iets waar ik zelden muzikaal genot aan beleef tenzij fonetisch geintegreerd. Iets waar Bl/o/f erg goed in is.
Het tweede nummer kwam ik niet verder dan de eerste 30 secs.
Mogelijk de tamboerijn, mogelijk de zangeres die mij niet ligt.
Sow heej Zuiver, kijk es naar het tijdstip. Toeval of toeval?
@9:
Geen dank, graag gedaan.
Hier, een compleet concert van Esperanza Fernández:
http://concert.arte.tv/fr/esperanza-fernandez-au-festival-les-suds-arles
(Festival les Suds is sowieso iets om in de gaten te houden. Altijd mooie muziek.)
Christelijke artiesten, we vergeten het misschien wel eens, hoeven natuurlijk helemaal niet altijd van die hyperevangelische “Praise the Lord”-types te zijn. Een echte oprechte gelovige, zo stel ik me voor, zal sowieso liever niet meedoen aan die schijnheilige onzin. Dan hoeft het er dus helemaal niet in elk liedje duimendik bovenop te liggen.
Een sympathieke band in het genre vind ik Iona:
@11: :)
@12: Dan hoeft het er dus helemaal niet in elk liedje duimendik bovenop te liggen.
Nee, dat hoeft niet. Maar ik heb wat van de teksten van die plaat gelezen en ik begrijp gewoon niet waarom dit als christelijke altrockgroep wordt gepresenteerd. Is het hun eigen typering of een opgeplakt etiket? Ze kunnen best gelovig zijn maar het hoort en leest niet niet aan het resultaat. Maakt dat christelijke muziek? Dan is wellicht 90% van de rock&roll christelijke muziek. Is misschien nog wel wat voor te zeggen ook trouwens. Misschien is altrock an sich christelijk zijnde een reactie op die ‘verwerpelijke’ rock en meer van die herrie uit de jaren 70.
Het is goede muziek, ik zie het christelijke niet direct (vandaar mijn crypto suggestie)… Gewoon geen slechte… eigenlijk best wel goeie band.
@13 Omdat de groep bestond/bestaat uit gelovige christenen en ze hun platen uitgaven op christelijke platenlabels.
De jaren negentig kenden trouwens een hoop alternatieve rockbandjes van gelovige christenen die gewoon goede muziek wilden maken, maar dat vervolgens wel deden op christelijke labels, en niet zelden vooral het christelijke circuit toerden (of half-om/half-om).
… want aan zo’n trouwe achterban verkoop je meer albums.
@14: Tsja, het zal zijn dat er niet gevloekt werd in die teksten. OK. En ze zijn priester geworden. OK. Ik heb twintig jaar geleden boeddhistisch piano gespeeld. OK. En ik ben weer bekeerd tot atheïsme. Maak ik nu atheïstische muziek?
Persoonlijk ben ik wat strikter: christelijke muziek is die verheerlijkings- en bekeringsmuziek.
Als het anders is gewoon muziek.
En als er gezongen wordt zijn het gewoon liedjes.
Is Outlaw Man van de Eagles christelijke muziek of juist niet?
Wat #15 zegt snijdt hout.
Wat is Outlaw Man trouwens een beregoed nummer hè (1976!!!).
Voor mij is een christen een christen als hij zegt dat hij christen is. Want alleen fundamentalisten menen voor anderen te kunnen bepalen of zij al dan niet ware gelovigen zijn.
Geldt zoiets ook niet voor christelijke muziek? Als de makers ervan zeggen dat de muziek christelijk is, dan zal dat wel zo zijn…
Ik kan het niet laten nog even deze open deur in te trappen over God in de muziek