Normaal gesproken denk ik niet aan onze zuiderburen, wanneer het gaat om kwalitatief hoogstaande death metal, maar Carnation brengt daar wel verandering in. Het ritme is strak, de leads en riffs zijn fantastisch en de zanger heeft een erg goede, brute strot. Het geheel ademt een heerlijk nostalgische old school death metal vibe uit, dat doet denken aan (bijvoorbeeld) een vroege Entombed. Zelfs voor de albumhoes lijkt men inspiratie te hebben opgedaan uit de glorieperiode van deze muziekstijl. Enig experiment wordt niet geschuwd, op het laatste nummer van Where Death Lies zijn bijvoorbeeld ook wat (verdienstelijke) cleane vocals te horen. Heel gaaf album dit, met mooie liederen. Enjoy! En oh ja, artiesten hebben het moeilijk deze dagen, dus mocht je hier van genieten: klik vooral hier.