Burial is de artiestennaam van de William Emmanuel Bevan. Zijn muziek beweegt zich tussen ambient en triphop. Vorig jaar zou de publiciteitsschuwe Brit nieuwe muziek uitbrengen, maar daar is het niet van gekomen. Het clipje komt overigens uit de film The Machinist en heeft verder niks met de muziek te maken.
Reacties (15)
Burial is onversneden Dubstep. Old School wel te verstaan, niet dat post-skrillex meuk.
@1 Bovenstaand nummer heeft voor mij wat te weinig bpm om het dubstep te noemen.
Burial blinkt uit in de stijl naar zijn extremen te trekken. Maar zeker op zijn voorgaande platen (Burial, Untrue) zijn zijn roots goed te herkennen.
…. hierboven een muziektheologische discussie over het Evangelie Dubstep en Zijn profeet Burial.
Ik schaar zelf Burial ook altijd onder de dubstep, maar kan me goed voorstellen dat je dit nummer daar niet onder schaart. De invloeden zijn wel ver weg. Ik vind het trouwens een gemiste kans om in deze “closing time” niet in te gaan op het vannacht sluiten van club Trouw.
Wel lekker maar doe mij maar de onversneden Dubsteb :)
@6 Commerciële meuk.
@7: Skream is één van de leden van Magnetic Man ;)
Overkomt de besten. Blijft een flutnummer.
Zeker, maar ik blijf er lekker bij uit mijn plaat gaan, dat is het enige wat voor mij telt, moet lekker zijn, commercieel of niet, iemand mag best wel een boterham verdienen :)
@7: bedankt voor de tip. Leuk!
@7
Commercieel betekent in mijn wereld “door geld gedreven”, als in er is eerst het idee om geld te gaan verdienen en vervolgens worden muziek en artiesten daar bij gezocht en wordt in dat proces regie gevoerd door iemand die stuurt op inkomsten ten koste van artistieke vrijheid. Als dat hier al aan de orde is, is het in ieder geval niet evident – en dat is het meestal niet.
Je zou het werk van Prince onder Sony als commercieel kunnen karakteriseren terwijl veel van Michael Jacksons’ werk bijvoorbeeld wel eens helemaal vrij van al te commerciele invloeden zou kunnen zijn (theorie;)). En bij bijvoorbeeld iemand als Tiësto rijst toch snel het vermoeden van commerciële invloeden die sterker zijn dan de artistieke als je de auteurs van zijn tracks beschouwt. Bij 2 unlimited is het al helemaal evident; die jongens zijn ingehuurd los van de muziekproductie. Rinus idem. Maar een band als Kane schrijft dan weer wel al zijn nummers zelf. En wat te denken van The Smashing Pumpkins, die op aangeven van hun producer of boeker uit commerciële overwegingen een drummer aantrokken om hun drumcomputer te vervangen. Maakt dat het hele concept commercieel? :)
Wat ik eigenlijk wil zeggen weet ik trouwens ook niet; de hele discussie is in ieder geval vrij zinloos omdat je simpelweg niet in de hoofden van de betrokkenen kunt kijken en dat in veel gevallen toch de enige manier is om achter de drijfveren van de muzikanten te komen.
@12 Ik noem het commerciële meuk omdat het een bewerking is van de originele stijl om een grotere publiek aan te spreken. Voor mij zitten er teveel elementen in die geleend zijn van meer populaire trance stijlen, en het gezang overheerst teveel waardoor de dub elementen naar de achtergrond worden geduwd. Zelfs de grimey aspecten van latere dubstep zijn gladgestreken.
@13
Lijkt me een niet te verifiëren aanname.
@0: fijn nummer trouwens.