Waarom heeft dit liedje zo’n vat op mij? Normaal val ik niet zo voor die piep, piep, knor, dreutel muziek. En het is ook wel erg smooth gebracht allemaal. En dan heb ik het alleen over de muziek en zang. En niet over de clip, waarin alles smetteloos is. Maar de zinnetjes, de songlines, die Laura Marling zo netjes neerlegt, zijn steeds vier of vijf lettergrepen, dat luistert wel lekker:
Hair on the pillow
Blood on the shirt
Pieces of love
Traces of dirt
Turning the page
Quick as a blink
Forbidden to love
Forbidden to think
Hair on the pillow
Blood on the shirt
Pieces of love
Traces of dirt
Cry at the window
Using your words
All that you want
Is to be heard
Etc.
Dus de song is smooth, de muziek is piepknor en de teksten zijn keurig uitgelijnd – wat is het dan dat deze song zo aantrekkelijk en dansbaar maakt? Triphop voor gezonde, frisse mensen? Laura Marling was en is eigenlijk een folkzangeres. En Mike Lindsay speelde in de folkband Tunng.