Vanmorgen continueerden we een ‘soort-van-verjaardag’, waarbij we vorige week wensten nog lang mee te mogen gaan.
Maar goed, als er één cliché meer dan waar is, dan is dat ‘het leven is vergankelijk’.
Vandaag sluiten we af met een lied dat op meerdere manieren met de vanmorgen tentoongestelde kunst te manken heeft. Cindy Laupers ‘Time after Time”, in de versie van de in 1996 aan kanker overleden Eva Cassidy, die niet alleen prachtige muziek maakte, maar ook tekende en schilderde.
Reacties (6)
…… Verkeerd geplaatst.
Eva Cassidy, de vrouwelijke Joe Cocker
https://www.youtube.com/channel/UC4KTRhZTiPw9NLQWl3kHAEw
@2: Die mag je van mij uitleggen.
Voor mij is Eva Cassidy een zangeres uit de jaren zestig, die dus twintig jaar te laat werd geboren, geen eigen songs maakte maar de eigenheid van haar eigen stem en gitaar er toch zoveel kleur aan gaf dat het leek alsof het originele songs waren. De jaren 60 revisited. Het typisch Amerikaanse: het lijkt echt en origineel maar het is allemaal cover en fake. Als kon ze wel heel sfeervol zingen. Cindy daarentegen is ten onder gegaan aan haar eigenheid.
Mijn favoriet: “It Doesn’t Matter Anymore”.
https://www.youtube.com/watch?v=-HrthAdx-xE
Joe Cocker heeft ook diverse liedjes gecovered die vaak mooier zijn dan het origineel.
[ allemaal cover en fake ]
??? Wat is er fake aan een goede cover?
Cindy? Who the F* is Cindy?
@4: Cindy rules
Miles Davis werd in de jaren tachtig door de recensenten, critici en muzieksnobs op handen gedragen en verafgood. Tot hij dat liedje van Cindy Lauper coverde. https://www.youtube.com/watch?v=OddHP8_Em7s
Verwarring was het gevolg. Wat moest de Meester met zo’n niemendalletje, zo’n kaugompop ditty? Waarom, o, meester, vertel ons, coverde u dit?
Miles zei: omdat ik het zo’n leuk liedje vind.
En gelijk heeft tie.