Hoe Duitsland Europa kan redden: erst kaufen, dann sparen!

Vorige week maandag verscheen een pleidooi van Ian Buruma voor het redden van de EU. Duitsland moet de beurs trekken, want Europa mag – ondanks al haar zwakheden – niet desintegreren. Zijn betoog is een parade van misvattingen over de oorzaak van, en de mogelijkheden voor, een oplossing van de eurocrisis. Ian Buruma is een echte Europeaan want bloed uit ten minste drie Europese landen stroomt door zijn aderen, maar toch dweept hij niet met Europese eenheidsidealen. Daar kleeft een katholiek geurtje aan volgens hem en de EU is een technocratische constructie die is bedacht door mensen die ‘een zeker wantrouwen koesterden tegen democratische instellingen’. Maar desondanks blijft hij ‘aanhanger van de EU, als een vereniging van nationale staten met gemeenschappelijk belangen.’ Zodoende vindt Buruma het belangrijk dat de EU niet uiteenvalt door de eurocrisis, wat nu dreigt te gebeuren. Volgens Buruma is het economisch sterke Duitsland het enige land dat Europa bij elkaar kan houden. ‘Dit zou enige financiële offers vergen, die Duitsland zich nu gemakkelijk kan veroorloven,’ meent hij. Maar over wat er precies moet gebeuren en hoe Duitslands geld zou moeten worden besteed, zegt Buruma evenwel niets. Vermoedelijk denkt hij aan een vorm van het gemeenschappelijk maken van de schulden (‘eurobonds’) of aan hulp bij het afbetalen ervan.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 30-10-2022

Quote du jour | Machteloos

De belangrijkste drijfveer voor het aanpakken van excessieve bonussen was het wegnemen van een perverse prikkel.

Minister Jeroen Dijsselbloem blijft achter zijn bonuswetgeving staan, ondanks het feit dat (staatsbank!) ABN Amro onlangs het wettelijk vastgestelde bonusplafond omzeilde door de vaste beloning van de honderd hoogste topmanagers met twintig procent te verhogen.

Hoewel Dijsselbloem natuurlijk gelijk heeft dat zijn bonusplafond risicovol kortetermijndenken wel degelijk zal inperken, illustreert deze episode tegelijkertijd de volstrekte machteloosheid van de samenleving ten opzichte van de bankensector.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Het failliet van een kinderdagverblijf

OPINIE - Terwijl in stilte wordt gewerkt aan een doorstart wordt de omvang van de schade van het faillissement van het kinderdagverblijf Estro duidelijk: alleen al enkele banken gaan voor zo’n 100 miljoen euro het schip in.

Doordat het bedrijf ondertussen zijn hoofdkantoor van Amersfoort naar Amsterdam (en de jurisdictie van een welwillender rechtbank) verplaatste, kon ondertussen een zogenaamde ‘stille doorstart’ worden gemaakt. Hierdoor kwamen de gezonde delen van het bedrijf in handen van de Britse investeringsmaatschappij H.I.G. Capital.

Dankzij de stille doorstart, konden andere geïnteresseerde partijen, Partou en SWKGroep, buitenspel worden gezet. Het is dus nog maar zeer de vraag of de belangen van de schuldeisers en het personeel wel het beste zijn gediend bij een overname door H.I.G. Capital.

Voor de toeschouwer aan de zijlijn lijkt het er meer op dat de regels van onze maatschappij tot het maximum werden gebruikt om dezelfde maatschappij leeg te zuigen. Binnenkort ook bij de ziekenhuizen?

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Ze lachen ons niet toe, ze lachen ons uit

OPINIE - Commentaar overbodig:

Nationale-Nederlanden heeft ongeveer 240 miljoen euro aan aandelen opzijgezet die bestemd zijn als bonussen voor de toplaag van de verzekeraar. Dat is drie procent van het totale aantal aandelen van de sinds vorige week beursgenoteerde NN Group.

Maar bonussen bij een beursgang zijn toch normaal? Die managers hebben toch hard moeten werken om hun bedrijf aantrekkelijk te maken voor externe investeerders?

O ja?

NN Group betrad vorige week de beursvloer. Eigenaar ING moest zijn verzekeringstak verkopen van Brussel omdat de bank staatssteun had ontvangen tijdens de crisis.

Kom d’r maar in met de gebruikelijke verwijten van linkse afgunst. Want meer dan dat zit niet achter dit soort opruiende stukjes, toch?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

De financiële sector is een parasiet op de reële economie

Want hoe moet je dit anders verklaren?

Een bedrijf met slechts één werknemer, dat nog nooit een cent omzet heeft gerapporteerd, houdt de gemoederen op Wall Street bezig. De koers van Cynk Technology, dat te boek staat als socialmediabedrijf, is de laatste weken namelijk om onduidelijke redenen als een raket omhooggegaan.

Inmiddels is het bedrijf vier miljard dollar waard:

Het weinige dat over Cynk bekend is, geeft weinig reden om aan te nemen dat het bedrijf inderdaad miljarden waard is. Uit de laatste financiële gegevens die de onderneming bij de beurswaakhond SEC heeft ingediend, blijkt dat zij tussen 2008 en 2013 in totaal ruim 1,5 miljoen dollar verlies heeft gedraaid. Er werd in die periode niets ondernomen en geen stuiver omzet behaald. Er werkt één man die tegelijk bestuursvoorzitter, financieel directeur en secretaris is, en bijna driekwart van de aandelen bezit.

Foto: Pierre Wolfer (cc)

Plaats bepaalt prijs pizza

DATA - Zelfs in een klein land als Nederland kunnen prijzen van consumentenproducten verschillen per regio. Een steekproef met pizza’s laat echter zien dat ook heel lokaal de prijzen enorm kunnen variëren.

Het afhalen van een Vier Seizoenen pizza bij Domino’s Pizza kost, afhankelijk van de vestiging, tussen de €5,95 en de €9,50. Dat is meer dan 50% verschil.

Hier een overzicht van de prijs van alle vestigingen visueel:

pizzaprijs_460

Het meest opvallende lokale verschil doet zich voor in Amsterdam. Daar betaal je op de Overtoom €9,50 en hemelsbreed nog geen kilometer verder op de Aalsmeerweg slecht €5,95. Omfietsen loont.

Domino’s Pizza werkt met franchises. Dat betekent dat iedere locatie zijn eigen broek moet ophouden. En misschien is de huur op de Overtoom wel veel hoger. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat de Vondelpark-elite het allemaal wel best vindt en gewoon klakkeloos meer geld betaalt.

Voor deze steekproef is alleen gekeken naar het afhalen van één pizza Vier Seizoenen (25cm). Allemaal op dezelfde dag gemeten en allemaal op dezelfde tijd afhalen.

Voor wie wil weten hoe het bij hem of haar in de buurt zit hier de hele lijst op alfabetische volgorde.

Foto: Duopolie

Duopolie | Redders van het universum

COLUMN - Het Congres van de Verenigde Staten hield vorige maand een hoorzitting over high frequency trading. Een en ander lijkt in gang te zijn gezet door het boek Flash Boys. Maar doet high frequency trading meer kwaad dan goed en moet er in Nederland ook een hoorzitting komen?

In Flash Boys (aanrader voor de vakantie) zet Michael Lewis de strategieën van high frequency traders uiteen. Deze strategieën komen steeds voort uit het sneller handelen dan andere investeerders, en gebruiken prijsverschillen om vrijwel risicoloos winst te maken. Denk bijvoorbeeld aan een aandeel GM dat in New York verkocht wordt voor $40, en in Chicago gekocht wordt voor $40.01. Een high frequency trader kan het aandeel in New York inkopen en verkopen in Chicago om een cent winst te maken. In New York stijgt de prijs door de extra vraag terwijl de prijs van het aandeel daalt in Chicago, zodat de prijzen naar elkaar toe bewegen. Nuttig, omdat een investeerder dan op elke markt kan handelen voor dezelfde prijs.

Kwaadaardiger is front running, waarbij high frequency traders aandelen voor de neus van een investeerder opkopen. Deze strategie is mogelijk omdat investeerders een grote order vaak uitsmeren over meerdere aandelenbeurzen om te voorkomen dat de prijs van het aandeel stijgt terwijl de order wordt uitgevoerd. Maar die order komt niet op alle beurzen tegelijkertijd aan en high frequency traders zijn snel genoeg om hier gebruik van de maken: ze zien bijvoorbeeld dat een investeerder in Chicago aandelen GM koopt voor $40, kopen snel GM in New York voor $40 en verkopen die aan de originele investeerder voor $40.01. Op deze manier creëren high frequency traders als het ware transactiekosten op de aandelenmarkt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Ontwikkelingshulp ook gunstig voor donorland

De Volkskrant:

Van elke euro bilaterale ontwikkelingshulp die Nederland geeft, komt 70 tot 90 cent terug door een stijging van de export. Een deel van de opbrengst van die extra export lekt weg naar het buitenland, maar 40 tot 55 cent blijft hangen in Nederland. Dat levert rond de vijftienduizend banen op. […]

Vroeger moest het ontvangend land het gekregen geld in Nederland besteden. Dat wordt vrijwel niet meer geëist. Toch komen de euro’s grotendeels in Nederland terecht, blijkt bijvoorbeeld in West-Afrika. Daar liggen Ivoorkust en Ghana naast elkaar, met vergelijkbare economieën: veel cacao-export, goede zeeroute naar Rotterdam, vergelijkbaar welvaartsniveau. Aan Ghana geeft Nederland al jaren ontwikkelingshulp, aan Ivoorkust niet. ‘Naar Ivoorkust exporteert Nederland nog niet voor 100 miljoen euro’, zegt Hans Docter, ambassadeur in Ghana. ‘Naar Ghana voor 1,1 miljard.’

CPB: vergrijzing geen bedreiging voor de overheidsfinanciën meer

Trouw:

De overheidsfinanciën staan er op de langere termijn goed voor. Doordat de AOW-leeftijd stijgt werken we langer door en is het kabinet minder kwijt aan AOW-uitkeringen. Door de hervormingen in de zorg dalen de uitgaven daar, net als die voor het openbaar bestuur. Dat stelt het Centraal Planbureau (CPB) in een vandaag verschenen rapport over de gevolgen van de vergrijzing voor de Nederlandse overheidsfinanciën.

De gevolgen van de vergrijzing voor de Nederlandse overheidsfinanciën zagen er tot voor kort slecht uit, maar met dank aan maatregelen van het kabinet is de situatie omgeslagen, blijkt uit het CPB-rapport.

Vorige Volgende