Iran, narcoticaparadijs

Klein berichtje van de persbureaus vandaag: elf doden bij een clash tussen de Iraanse politie en drugssmokkelaars in de aan Afghanistan grenzende provincie Khorasan. Het is het soort nieuws dat bekend is uit Mexico, maar ook in Iran is het dagelijkse realiteit. Het land is niet alleen een belangrijke doorvoerhaven van heroïne, maar ook de grootste gebruiker, met zo'n anderhalf miljoen verslaafden. Zo bezien is het niet gek dat Iran een prominente plek claimt in de internationale strijd tegen drugsmisbruik. Dit jaar is het de voorzitter van de Commission on Narcotic Drugs (CND), het centrale VN-orgaan op dit terrein. De CND is tandeloos, maar het is natuurlijk wel een prestigieuze positie die Iran te pakken heeft, in weerwil van westerse protesten. Anderzijds bereikte Iran vorige week een akkoord met Afghanistan om de strijd tegen de drugsbendes beter te coördineren. Dat zal niet zonder Amerikaanse goedkeuring gebeurd zijn - het gevecht tegen drugs is een belangrijke Iraanse bijdrage aan de strijd tegen de taliban. Toch valt er wel wat af te dingen op de anti-drugs credits van Iran. Onder de leiding van president Ahmadinejad heeft het Iraanse anti-drugsbeleid een meer Amerikaanse aanpak gekregen, met nadruk op bestrijding van het aanbod in plaats van de vraag. Onder dezelfde president is Iran echter ook weer verder weggegleden in corruptie. Al voor Ahmadinejad was corruptie een groot probleem in de drugsbestrijding (.pdf), dus dat zal niet minder zijn geworden. En al zullen de ayatollahs waarschijnlijk wel oprecht zijn in hun afschuw van opium, je kunt je toch afvragen of het internationale beleid bij Iran in goede handen is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Naleving Tabaksblat

“Ten aanzien van de onderwerpen toezicht en zeggenschap is het afgelopen jaar nauwelijks vooruitgang geboekt. Bij Aegon, Akzo Nobel, Draka, Heineken, ING, SNS Reaal en Vopak blijken commissarissen niet onafhankelijk genoeg. En bij tien procent van de bedrijven heeft de aandeelhouder geen rechtstreekse zeggenschap in de onderneming.”

De Vereniging van Effectenbezitters (VEB) maakt de balans op voor 2008. Ze komen tot de conclusie dat het de crisis is die bedrijven noopt om de gedragscode voor beursgenoteerde bedrijven, de code Tabaksblat, meer na te leven. Die code draait in het kort om verantwoording, transparantie en versterking van de zeggenschap en bescherming van aandeelhouders.

Erg van harte gaat de naleving van de code niet. Instellingen die hun bonusbeleid inbinden blijken dat te doen omdat de overheid druk op ze uitoefent. Niet de onzichtbare hand, maar de overheid brengt verandering teweeg. Of zoals de VEB het koeltjes uitdrukt:

“Wat betreft de naleving van best practice bepalingen over beloningen is een kleine verbetering te constateren. Dit komt hoofdzakelijk doordat bij de financiële instellingen die door kapitaalsinjecties van de Nederlandse Staat overeind zijn gebleven, over 2008 geen variabele beloningen zijn uitgekeerd. ING, Aegon en SNS Reaal konden op dit punt dus überhaupt niet afwijken van de Code.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Verdedigingslinie

“We leven in een democratie. Als een meerderheid van het parlement kiest voor een verhoging van de AOW-leeftijd, heb je je daar bij neer te leggen. Maar we gaan niet akkoord met de wijze waarop het kabinet de maatregel wil doorvoeren.”

Agnes Jongerius kiest een nieuwe verdedigingslinie in de strijd tegen het kabinetsplan om de AOW-leeftijd naar 67 jaar te brengen. Voorspelling van een nieuwe quote van Jongerius, over een paar maanden:

“We leven in een democratie. Als een meerderheid van het parlement kiest voor deze manier om de AOW-maatregel door te voeren, heb je je daar bij neer te leggen.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tuvalu! Tuvalu! Tuvalu!

Actievoerders steunen Tuvalu (Foto: flickr/Greenpeace Finland, Lauri Myllyvirta)

Tumult op de klimaatconferentie in Kopenhagen. De nietige eilandstaat Tuvalu, een van de landen die door de klimaatverandering in hun geheel dreigen te verdwijnen, is erin geslaagd een eigen voorstel op tafel te krijgen, nadat het honderd andere landen achter zich gekregen had. Na het pleidooi van Tuvalu scandeerden actievoerders de naam van het land buiten de grote vergaderzaal.

Het voorstel van Tuvalu komt erop neer dat de doelen voor de vermindering van CO2-uitstoot aangescherpt worden en dat de afspraken bindend moeten zijn. Het werd onmiddellijk afgeschoten door onder meer China en India, die liever een politiek akkoord sluiten met genoeg clausules om er onderuit te komen.

Inmiddels is een ingewikkeld politiek spel op gang gekomen, waarbij de kleine eilandstaten die Tuvalu aanvankelijk steunden een beetje terugkrabbelen, China en India wat meer empathie tonen en Tuvalu de hakken in het zand zet, daarbij achter de schermen gesteund door enkele westerse landen. Uiteindelijk zal Tuvalu waarschijnlijk in het zand bijten, maar dan heeft het in elk geval gevochten voor wat het waard is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Obama houdt de moed erin

“Rather than see a complete collapse in Copenhagen, in which nothing at all got done and would have been a huge backward step, at least we kind of held ground and there wasn’t too much backsliding from where we were.”

Obama houdt de moed erin: De milieutop in Kopenhagen heeft weinig bereikt, maar het had veel erger kunnen zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Raad van State: Kabinet, schiet eens op!

Normaal gesproken is de Raad van State het bedachtzame orgaan dat ’tut tut’ roept als de politiek geleid door de waan van de dag met grote haast een wet erdoorheen wil jagen. Inzake de AOW kwam er gisteren ineens een heel ander geluid: sneller verhogen, die leeftijd, en de plannen graag ook financieel beter onderbouwen. Want ondanks de (magere) protesten van de FNV behelst het voorstel vooral veel doorschuiven naar de toekomst.

Toch wringt er iets. De Raad van State hoort namelijk primair te beoordelen of wetsvoorstellen deugdelijk en uitvoerbaar zijn en of ze in overeenstemming zijn met de grondwet, andere wetten en verdragen. Dit advies lijkt nogal een politiek tintje te hebben met constateringen als: “Een dergelijke verdeling van lusten en lasten zet de solidariteit tussen de generaties – een wezenlijk fundament van ons stelsel van sociale zekerheid – onder spanning.”

Minister Donner stuurde de Raad dan ook met een kluitje in het riet: “Het kabinet is van mening dat de verhoging van de AOW-leeftijd niet geïsoleerd bezien moet worden, maar in de context van het bredere, evenwichtige kabinetsbeleid dat is gevoerd en nog gevoerd zal worden.” Anders gezegd: dankuwel voor het advies, maar over het beleid gaat het kabinet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Griekenland en de euro

“The size of the deficit that we are faced with is thirty billion euros and it is all your doing: your policies and mismanagement.”

De Griekse minister van financiën Giorgos Papaconstantinou haalt uit naar de oppositie, die tot voor kort de regering was. Griekenland heeft een enorm probleem met zijn begroting, dat ook de koers van de euro drukt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Snel bezuinigen

“De economie lijkt iets sneller aan te trekken dan het Centraal Planbureau (CPB) toen voorspelde. Dan moeten we serieus kijken om daar waar het kan, ook meteen aan de overheidsfinanciën te werken.”

Financieel woordvoerder Ernst Cramer van de Christen Unie wil eerder bezuinigen, nu blijkt dat de economie sneller aantrekt dan gedacht. Gerijmd of ongerijmd?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende