Is het u ook opgevallen ? We lezen steeds minder over ‘verwarde personen’ en steeds meer over mensen met ‘onbegrepen gedrag”. Dat gaat niet over dat u niet begrepen wordt door uw partner, of uw chef of buurman. Zeker, we kennen dat allemaal wel dat we ons soms wat onbegrepen voelen, ja zelfs af en toe echt niet begrepen zijn. Maar dat is allemaal flauwekul, vergeleken bij ‘mensen van onbegrepen gedrag’ waar het hier over gaat. Het gaat nog steeds over ‘verwarde mensen’. Of, zoals het ministerie van VWS meldt: ‘Zorgwekkend Gedrag’. Afgelopen 19 augustus startte het ministerie een campagne om meer bekendheid te geven aan het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag: Het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag helpt mensen als er geen sprake is van spoed maar zij zich wel zorgen maken over iemand in hun omgeving die verward of onbegrepen gedrag vertoont. Door te bellen met het landelijk meldnummer krijgen zij advies van deskundigen die meedenken of een melding maken bij de juiste hulpinstantie. De campagne duurt tot en met 15 september. Een andere label voor hetzelfde begrip, leidt dat ook tot verbeteringen? In een artikel op Sociale Vraagstukken vragen Monique Kremer (hoogleraar Actief Burgerschap) en Radboud Engbersen (expert sociale basis bij Movisie) zich dat af: Betekent deze taalvernieuwing en -verfijning vooruitgang? Zijn groepen met het nieuwe label beter af? Het artikel op Sociale Vraagstukken gaat vooral over uitbreiding van termen, waardoor er risico bestaat dat hulpbehoevende mensen tussen wal en schip dreigen te raken als ze net niet onder het ene of het andere label vallen. Wie is wel ‘arm’ en wie niet? En wie is een mens ‘met een beperking’ en wanneer ben je dat niet? Dat kan allemaal gevolgen hebben voor de mate waarin hulp wordt georganiseerd en al dan niet wordt geboden. Die vragen kunnen we ook stellen over het hernoemen van het begrip ‘verward gedrag’ naar ‘onbegrepen gedrag’. Daar valt een heel scala aan gedragingen onder die niet direct te herkennen zijn als fysieke aandoeningen zoals een gebroken been of een hartaanval. Het kan gaan om psychoses, dementie, verwardheid door alcohol- of drugsgebruik. Maar evengoed kan het gaan om een epilepsieaanval, desoriëntatie door oververmoeidheid of ‘bevriezing’ door overmatige hoogtevrees. In die zin is de term ‘onbegrepen gedrag’ toepasselijk. We zien iemand met een gedrag waarvan we oorzaak en betekenis niet weten. Het ‘onbegrepen’ slaat echter niet op een gebrek aan kennis of inzicht, maar op de toestand van iemand die hulp nodig heeft. De term ‘onbegrepen gedrag’ klinkt natuurlijk veel milder dan ‘verward gedrag’. Die laatste term heeft een behoorlijk negatieve bijklank gekregen ‘dankzij’ nieuwsberichten over met huisraad gooiende of met bijlen en messen zwaaiende mensen. Dat is van een ander kaliber dan demente mensen die bij een wandeling de weg naar huis niet meer weten te vinden. Of iemand die dag en nacht op hetzelfde bankje in het buurtpark blijft zitten. Dat burgers daar niet meteen 112, maar dat landelijke meldpunt voor bellen lijkt me een goede zaak. Voor zowel bezorgde burgers als hulpbehoevenden is het te hopen dat een ander, milder label niet tot minder adequate hulp leidt. Wat ik alleen niet begrijp: waarom zie of hoor ik zo uitermate weinig over deze campagne?
Een paar jaar geleden maakte Towa Bird nog gitaarcovers op Youtube. Inmiddels is ze een professioneel muzikante en lesbisch icoon.
De nummers die ze maakt onderscheiden zich nog niet echt in originaliteit. Maar een clip als deze is al een film op zich.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
RECENSIE - Het werk van een Zomergasten-recensent is in wezen eenvoudig. Hij kijkt drie uur naar de uitzending. Neemt een kop koffie. Schrijf op wat hij gezien heeft. En plakt er een oordeel op. Hij doet z’n best zich nederig op te stellen. Vooral niet denken dat zijn stuk belangrijker is dan de uitzending die hij beschrijft. Diep van binnen weet hij ook wel dat de slechtste aflevering van Zomergasten (met Frans de Waal bijvoorbeeld) van meer belang is dan zijn beste kritiek. Hij probeert wel echt recht te doen aan de uitzending. En aan de persoon die zich daar onherroepelijk blootgeeft.
In tegenstelling tot de gast en de presentator, die in drie uur live televisie welhaast gedoemd zijn tot kwetsbaarheid, riskeert de recensent niets. Tenzij hij iets nieuws ontdekt. Iets wat hij niet eerder heeft gezien en waarvan hij de wereld het belang wil laten doordringen. Die wereld is namelijk vaak onrechtvaardig hard tegenover het nieuwe. Het nieuwe heeft vrienden nodig. De recensent moet deze vriend zijn.
De vraag is of wij in de laatste Zomergasten van 2024, waarin presentator Hanneke Groenteman zomergast Pierre Bokma interviewde, iets waarlijk nieuws hebben ontdekt. Welnu, zonder de pretentie te willen hebben hiermee iets belangrijks te zeggen: nee. Maar deze recensent heeft wel met veel plezier gekeken.
Over iets minder dan twee weken vinden in de Duitse deelstaten Saksen en Thüringen parlementsverkiezingen plaats. De extreem-rechtse partij Alternative für Deutschland lijkt daarbij in Thüringen bijna een derde van de stemmen te gaan winnen. Dat zou zich vertalen in 29 van de 88 zetels in het Thüringer parlement.
Ook radicaal links doet het goed: de partij van Sarah Wagenknecht (BSW) zou met 19% van de stemmen goed zijn voor 18 zetels.
AfD-Fractievoorzitter Björn Höcke heeft al laten weten een baan als minister-president van de deelstaat wel te zien zitten. De voormalige geschiedenisleraar bekent zich blijkens zijn publicatiegeschiedenis echter tot neonazistisch gedachtegoed.
Zo schreef hij onder het pseudoniem Landolf Ladig in 2011-12 artikelen in het partijblad van de neonazistische partij NPB, waarin hij beide wereldoorlogen weet aan buitenlandse mogendheden die Duitsland uit jaloezie aanvielen, en de noodzaak om de economische en migratiecrises aan te grijpen om een revolutionaire systeemwissel door te voeren en het huidige liberaal-economische bestel te vervangen door een ‘organische economie’, zoals de nazi’s die voerden.
Ook liep Höcke mee met een stoet neonazi’s bij een herdenkingsbijeenkomst van het bombardement op Dresden in 2010. Vier jaar daarvoor haalde hij in een lezersbrief nazi-apologeet David Irving aan om te betogen dat het bombardement op Dresden een geplande massamoord op vluchtelingen uit het Oosten van Duitsland was. De Duitse inlichtingendiensten houden Höcke dan ook als rechts-extremist in de gaten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
U kunt dat bekende deuntje uit de Exorcist natuurlijk dromen, maar wist u ook dat Mike Oldfield in de jaren negentig met twee vervolgplaten een drieluik heeft gemaakt van Tubular Bells.
Hierboven treft u een uitsnede van een concertregistratie voor zevenduizend mensen op de Horse Guards Parade in Londen uit September 1997.
Nu heb ik toch aardig wat Zomergasten gezien in mijn leven. Maar de wending die deze aflevering met mensenrechtenadvocate Liesbeth Zegveld nam, zag ik niet aankomen. ‘Ik ben meer dan alleen maar recht’, had ze gezegd aan het begin van de avond. Dat bleek.
Naar aanleiding van het allereerste fragment, het lied Tonight uit Westside Story, konden we al meteen opmaken dat we hier met een hoogst originele vrouw te maken hadden. We zien de twee gangs zich al zingend en dansend verheugen op de strijd die ze die avond gaan leveren. Zegveld biecht op zichzelf wel in een van de gangs te zien zitten. Dat hoor je toch niet vaak, een mensenrechtenadvocaat die fantaseert in een bende plaats te nemen. Is het een verkapte uitnodiging aan presentator Margriet van der Linden om de confrontatie niet te schuwen? ‘Ik hou van strijd’, zegt ze.
Lopende en afgesloten zaken
Liesbeth Zegsveld is het soort zomergast dat haar fragmenten heeft gekozen als biografische haakjes waaraan ze haar levensverhaal kan ophangen. Er zijn de juridische zaken waaraan ze heeft gewerkt. Een fragment van Lopende Zaken over de val van Srebrenica bijvoorbeeld, de zaak die haar carrière een vliegende start gaf. Volgens Zegveld is het verhaal nog steeds dat Dutchbat passief was. Zij bepleit echter dat Dutchbat, door niemand te redden, ook niet toen het gevaar geweken was, nalatig is geweest en zo actief heeft bijgedragen aan de massamoord.
RECENSIE - Let op: dit is niet de recensie, die vindt u hier.
“De commandant der strijdkrachten Dick Berlijn, kreeg de vraag hoeveel Taliban-strijders het Nederlandse leger had gedood, en hij antwoordde; Dat is geen criterium dat wij relevant vinden. Nu die ook toegeeft dat het vaak moeilijk is om vast te stellen of iemand Taliban of burger is, betekent dat, dat ook [het aantal] burgerslachtoffers geen criterium is, dat het Nederlandse leger relevant vindt. […] We weten niet welke prijs die burger betaalt voor de oorlog”.
Dit citaat komt uit de Vredeslezing 2013 van mensenrechtenadvocaat prof. dr. Liesbeth Zegveld, vanavond te gast in VPRO’s Zomergasten. Zij pleit hier voor slachtofferregistratie in oorlogssituaties. Ik heb nergens kunnen vinden of dat inmiddels staande praktijk is voor het Nederlandse leger. Dat maakt het een van de weinige zaken waarin ze niet succesvol is geweest. Haar allereerste zaak als advocaat was de aanklacht tegen de Nederlandse staat namens nabestaanden van de slachtoffers van Srebrenica. Je moet maar durven! Haar laatste wapenfeit is de succesvolle zaak tegen – alweer – de Nederlandse staat om de levering van F-35 onderdelen aan Israël te stoppen.
Ze wijdt zich al 24 jaar met hart en ziel aan een buitengewoon ingewikkeld onderwerp. ‘De soevereiniteit van staten, wat als een groot goed wordt gezien, staat haaks op het handhaven van mensenrechten.’ Wat haar betreft moet het perspectief vanuit de mens altijd het zwaarste wegen. Hoewel het soms ook lastig is om vanuit het Westen te bepalen wat universele mensenrechten zijn. Maar, zegt ze, het zijn niet de burgers maar politieke regimes die mensenrechten schenden. ‘Dit gebeurt vanuit opportunisme, geloof of cultuur en niet vanuit het denken vanuit recht.’ Tegelijk erkent ze dat het opleggen van onze waarden en normen al snel een “koloniaal tintje” heeft.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
_
Adi Oasis is een Frans-Caribische zangeres die nu eens in het Frans, dan eens in het Engels zingt. En ze heeft goed naar Eryka Badu geluisterd, zo blijkt.
Zoals jullie weten (ik heb er namelijk al een en ander over geschreven hier op Sargasso) heb ik de afgelopen jaren onderzoek mogen doen naar de effecten van een wat ruimhartige vorm van bijstand. Uiteindelijk leidde dat tot een proefschrift over een experiment dat de gemeente Nijmegen hier mee deed. Een mooie bijvangst van promoveren is (naast de status, de loonsverhoging en de mensen op straat die je handtekening willen natuurlijk /s) is dat je, eenmaal gepromoveerd, gevraagd kan worden om zelf in de corona te gaan zitten om anderen die hun proefschrift verdedigen moeilijke vragen te stellen. En zo leer je nog eens wat nieuws!
Enkele maanden terug was ik uitgenodigd om deel te nemen aan de oppositie bij de promotie van Sandra Schel, die een uitermate boeiend proefschrift over Nederlanders die dakloos zijn en/of die leven in langdurige armoede: Towards understanding what Dutch people in a socio-economically disadvantaged position need to enhance their living conditions.
Het hier helemaal bespreken voert te ver: het proefschrift bestaat (zoals dat vaak gaat bij proefschriften) uit vier deelonderzoeken, die een samenhangend thema hebben (mensen in zeer ongunstige sociaaleconomische omstandigheden, te weten daklozen en mensen in langdurige armoede). Eén specifieke passage wil ik echter graag met jullie delen, omdat hij volgens mij essentieel is voor het verbeteren van het sociale stelsel in Nederland. Maar ook omdat hij goed aansluit bij waar hier op Sargasso vaker over geschreven is. Het gaat hier om:
Crosby, Stills, Nash & Young waren een zogeheten ‘super-rockgroep’, die opgetuigd was uit muzikanten uit diverse bands.
David Crosby was eind jaren ’60 verzocht op te krassen uit The Byrds, Stephen Stills kwam uit Buffalo Springfield dat zojuist uiteen was gegaan. In dezelfde periode had de Britse singer-songwriter Graham Nash zijn band The Hollies verlaten. En daar kwam de Canadese Neil Young dus bij.
Een illuster gezelschap.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.