Journalisten van het onderzoekscollectief Declassified UK krijgen geen perskaart meer voor het Britse Lagerhuis. Aanleiding is een publicatie over pro-Israëlische politici in juni. Parlementair commissaris voor normen Daniel Greenberg werd hierin beschuldigd van partijdigheid na het afwijzen van klachten tegen tientallen pro-Israëlische parlementsleden van de groep Labour Friends of Israel (LFI). Bij deze lobbygroep, die weigert informatie te verstrekken over zijn sponsors, zijn 73 van Labours 197 parlementsleden aangesloten. Inmiddels hebben meer dan 100 politici, journalisten en campagnevoerders de “flagrante en partijdige poging van het parlement om onderzoeksjournalistiek te onderdrukken” veroordeeld.
Declassified UK werd eind september zonder opgave van reden ook geweigerd bij het congres van Labour in Liverpool. Terwijl journalisten werden tegengehouden, stond de Labour-partij wel toe dat grote wapenbedrijven en lobbygroepen de conferentie bijwoonden en daar evenementen sponsorden. Ook LFI was welkom en organiseerde een discussie over vrede in het Midden-Oosten. Labour parlementslid Richard Burgon is het niet eens is met de uitsluiting van de journalisten. Hij wijst er op dat Declassified ‘essentiële berichtgeving heeft geleverd over de Israëlische oorlog in Gaza en de betrokkenheid van onze regering’. En verder zei hij: ‘In een tijd waarin Donald Trump de persvrijheid aan banden legt, is het belangrijker dan ooit om het recht van journalisten te handhaven om hun werk te doen – regeringen controleren en machthebbers ter verantwoording roepen.’
Die berichtgeving betrof met name de betrokkenheid van het Verenigd Koninkrijk bij de genocide in Gaza. Zo onthulde Declassified in samenwerking met het Ierse onderzoekscollectief The Ditch dat een bedrijf uit Wolverhampton rechtstreeks aan het Israëlische ministerie van Defensie onderdelen levert die worden gebruikt om Israëlische piloten te trainen in het vliegen met geavanceerde straaljagers. De Britse regering claimde eerder dat ze de export van militaire middelen naar Israël heeft opgeschort. Vorig jaar overtrad het VK al zijn eigen regels door de export van militaire goederen van het Britse bedrijf Martin Baker naar de Israëlische wapenfabrikant Elbit. Declassified wist ook de hand te leggen op een lijst met 32 Israëlische officieren die door het Royal College of Defence Studies (RCDS) zijn getraind voor de oorlog in Gaza. Het RCDS zou vanaf volgend jaar geen Israëlische militairen meer toelaten, maar de zittende studenten mogen hun opleiding nog wel afmaken.
In het Verenigd Koninkrijk is de Israëllobby diep doorgedrongen in de politiek. Naast de LFI is er ook een CFI voor de conservatieven. Gisteren schreef Declassified over de nauwe financiële relaties van CFI met een Amerikaanse miljardair Paul Singer die ook de belangrijkste financier is van het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC). Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de stemmen van de parlementariërs. Voor de laatste parlementaire verkiezingen in 2024, toen de oorlog in Gaza al meer dan een half jaar duurde en er voldoende getuigenissen waren van ernstige oorlogsmisdaden, organiseerden de lobbygroepen een reis naar Israël voor twaalf Labour kandidaten en drie conservatieve kandidaten. Een ‘solidariteitsmissie’ werd het genoemd (overigens brachten ook Nederlandse parlementsleden van de Christen-Unie, de SGP en de PVV in 2024 nog bezoeken aan Israël, onder andere voor een conferentie van de Israëlische organisatie voor geallieerde landen).
Onwelgevallige standpunten
De uitsluiting van Declassified had volgens het Lagerhuis in een officiële reactie te maken met de beperkte capaciteit van het parlement. Zoals het onderzoeksjournalisten betaamt namen ze daar geen genoegen mee. Ze vroegen op basis van de FOIA (de Britse WOO) nadere informatie op. Interne emails onthulden dat er geen limiet bestond voor het aantal persaccreditaties. Het probleem lag meer in ‘diepgaand onderzoek…vanuit een specifiek standpunt’. Dat onwelgevallige standpunt bleek vooral te vinden in ‘onze onderzoeken naar buitenlands beleid waarbij bizar genoeg beweerd werd dat buitenlands beleid niet als ‘politiek’ geldt.’ Daarbij werd gewezen op de gewraakte publicatie over de pro-Israëlische vooringenomenheid in Westminster.
De geest van voormalig premier Tony Blair, thans compaan in Trumps plannen voor Gaza, waait kennelijk nog altijd in Britse Labour kringen. In die geest is ook het ‘terrorisme’-etiket voor de actiegroep Palestine Action te begrijpen. Het is een voorbeeld van de Trumpificering van de Britse politiek die ook in andere landen te zien is. In de VS heeft Trump ook de wacht aangezegd bij de media voor hun berichtgeving over Defensiezaken. Tot gisteren kregen ze de tijd om in te stemmen met een nieuwe verordening die feitelijk inhield dat alle berichtgeving uit het Pentagon gecensureerd zou worden. De Amerikaanse media gaven niet thuis. Een voorbeeld om te volgen.