Brief aan De Belastingdienst

Open brief aan de Belastingdienst

COLUMN – Er moet mij toch even iets van het hart. Gaat u er maar even bij zitten. Ik had bij u een verzoek om kwijtschelding ingediend voor de aanslag van 2021, omdat mijn inkomen nogal gedaald is dit jaar, en omdat ik voor een onvoorziene gebitsrenovatie sta. Waarvan de kosten in totaal hoger zijn dan de aanslag, en die grotendeels niet door de verzekering vergoed worden. U hebt de begroting gezien. Daarbij heb ik aangegeven dat dit noodzakelijk is voor mijn re-integratie op de arbeidsmarkt. Het is immers niet zo fijn als je zichtbaar een element in je gebit mist, daar schrikken mensen altijd een beetje van. Maar ik kan dat niet laten doen zo lang die belastingschuld boven mijn tandjes hangt. Nu heb ik wel een noodbrug, waar ik héél voorzichtig mee ben, maar daar loop ik ook alweer meer dan een half jaar mee rond. Dus die zegt binnenkort een keer “krak”. Voor de tweede keer dan, want dat deed ie namelijk na een paar weken al. Toen heb ik hem gewoon met secondelijm aan elkaar geplakt, want MacGyver is my middle name (well….sort off…). Maar een tweede keer overleeft ie niet.

Toen ik uw brief ontving was ik uiteraard een beetje boos. Een beetje veel zelfs. Nog bozer dan na dat telefoontje van een van uw onderknuppels eerder in de week, die mij al voorbereidde op de klap. En die daarbij met hoorbare arrogantie zei dat De Belastingdienst prevaleert boven de tandarts. Echt waar, dat zei ze. Ze kon mij een betalingsregeling bieden van 194 euro in de maand. Nadat ik in de lach schoot en haar vervolgens toesnauwde dat ik daar niet mee akkoord ging, heb ik het gesprek afgekapt. Voordat ik hele nare dingen zou gaan zeggen. Teringwijf.

Waarna ik mezelf diep zuchtend weer een beetje zen heb gemaakt, met het idee dat ik vast een betere regeling zou kunnen treffen als ik mijn maandelijkse kostenplaatje uiteen zou zetten.

Plaatje

Wachtend op de officiële blauwe brief heb ik dat plaatje zelf onder de loep genomen, en gekeken of ik bijvoorbeeld zo’n energietoeslag kon krijgen. Nee dus, daarvoor is mijn inkomen blijkbaar te hoog. Ook voor bijzondere bijstand. Verder heb ik niet heel veel abonnementen die ik kan missen, 8 euro per maand voor de krant – tja daar ga ik de winter niet mee overleven. En eigenlijk kan ik die ook niet missen, want nieuwsjunkie. Ik ben op een andere internetaanbieder overgestapt. Mocht het u ontgaan zijn; dat is tegenwoordig een basisbehoefte. Niet in het minst omdat de overheid, meestal op zeer knullige wijze, de burger verplicht om zaken digitaal te regelen. Dat scheelt me het 1^e jaar 35 euro per maand. Lekker, maar lang niet genoeg.

Zeker niet omdat ook de inflatie erin hakt. Wat een mens noopt om creatief boodschappen te doen, waar ik overigens nog best lol in heb ook. Je komt nog eens ergens, bij de Aldi en de Lidl bijvoorbeeld, en dan zie je weer eens andere mensen. Die trouwens allemaal ontzettend vriendelijk zijn. Nou wist ik dat wel van mijn buurt, maar het valt extra op in deze onrustige tijden. Toen ik een vol boodschappenwagentje bij het metrostation een gigantische trap op moest sjouwen – omdat zowel de lift als de roltrap buiten bedrijf waren, naar ik aanneem omdat GVB met een personeelstekort kampt (dat zal bij jullie toch ook wel het geval zijn, maar daar merk ik dan weer helemaal niks van) – werd mij tot twee keer toe hulp aangeboden. De tweede keer nam ik die aan, want het is écht een hele lange trap. Ik zelf geef vaak een van de plaatselijke daklozen (het zijn er zeker een stuk of 4 die elkaar bij de Appie afwisselen) de losse muntjes in mijn portemonnee. Soms ook wel eens een briefje van 5 euro, want ik moet beknibbelen, maar zij hebben pas echt een kutleven.

Lala-land

En toen kwam dus die brief. U vindt dat mijn huis teveel waard is. Oh ja joh? Kan ik dan in stenen betalen? Want die heb ik nog ruim in voorraad in de tuin. Ik ga mijn huis natuurlijk niet verkopen. Los van het feit dat ik dan langzaam wegkwijn, is dat een nogal domme oplossing. Na betaling van de schuld aan u, sta ik dan met een tonnetje winst  – of zo, ik hou het niet bij want het boeit me niet –  op straat. U weet net zo goed als iedereen dat ik never nooit een andere woning krijg in de huidige markt.  Het is bovendien ook maatschappelijk onverantwoord. Want ik ben een mondig mens, dus als ik met mijn poezenfamilie dakloos word: reken maar dat ik álle regelingen die ik in de bureaucratische jungle bespeur zal aanspreken. Ik zal alles uit de kast trekken om het hele hulpverleningscircuit zich het vuur uit de schenen te laten lopen. Binnen de kortste keren kost ik de samenleving het tienvoudige van wat u hiermee binnenhaalt. Meer waarschijnlijk, want het loopt tegenwoordig allemaal niet meer zo lekker bij de instanties. Bij u op kantoor ook niet bepaald, zo zien we steeds weer in het nieuws. Vooral na die briljante Kwiebes-regeling, waarvan elke ervaren ambtenaar met ogen in zijn hoofd en een hart in zijn lijf,  natuurlijk gretig gebruik heeft gemaakt. God wat ben ik blij dat ik geen ambtenaar meer ben, ik zou me kapot schamen. Maar ik dwaal af.

In die klotebrief staat ook een berekening van mijn “aflossingscapaciteit”. En die stelt u op 355 euro per maand. DRIE-HONDERD-VIJF-EN-VIJFTIG EURO! Denkt u dat ik in Lala-land woon of zo? Ja hè, zo losgezongen van de realiteit bent u wel. U rekent alleen mijn hypotheek en een heul klein bietje zorgverzekering mee – oké, daar krijg ik dan ook toeslag voor. Maar da’s niet voor niets hè. Ik ben dit jaar in de WW beland en daarmee 1000 eurootjes per maand lichter geworden. Nee, da’s geen kattenpis! Was ’t dat maar, daar weet ik wel raad mee, want ik heb 3 katten. Ja die had ik al dus, en dieren zijn ook mensen hè, die willen ook niet uit hun vertrouwde omgeving gerukt worden.

Het was ook helemaal niet de  bedoeling dat ik nu nog thuis zou zitten; werk zat. Maar ja, dat was buiten die rottige brug (in mijn mond dus) gerekend. Die vond het na 15 jaar wel welletjes. Geef hem eens ongelijk, ik ben nogal een bijtertje. Kostenplaatje behandeling en techniekkosten: zo’n 3200 euro. Die 1^e behandeling kon ik nog wel dekken, want als verstandig burger had ik een buffer. Nu niet meer, die is al  helemaal opgebruikt. Want zoals ieder mens heb ik nog wel meer vaste lasten. Of heeft u soms geen energierekening, verzekeringen, servicekosten, telefonie, internet en nog wat van die dingen? Wel hè, ja waarschijnlijk heeft u met uw riante salaris een paar peperdure, volstrekt onnodige abonnementen en contributies. Ja dat is een vooroordeel, maar dat permitteer ik me vandaag gewoon, u houdt ook geen rekening met mijn gevoelens. Zeker net terug van vakantie in een zonnig, belachelijk verweggistan? Nou, het is u gegund hoor, daar niet van. Ik gun een ander zijn pleziertje gewoon, afgunst is mij vreemd. Ik ben een gelukkig mens, al staat de wereld in brand en is ons land een belastingparadijs voor de vermogenden, maar waar je, als je pech hebt, door de overheid zonder pardon de goot in wordt geschoven.

Flabbergasted

Dat gaat mij niet gebeuren. Zoals ik al zei, ik ben best verstandig. Dus ik heb potjes. Van mijn moeder geleerd, al had die ze bij wijze van spreken nog contant in de onderbroekenla, de ouwe sok en in de vriezer. Ik heb mijn begrafenisverzekering gewoon afgekocht. Daarmee kan ik niet het hele bedrag aflossen, maar voorlopig heb ik even lucht.

Overigens was ik na het telefoontje met de verzekeringsmaatschappij een beetje uit het veld geslagen. Ik had alles opgezocht, documenten gekopieerd, formulier uitgeprint en klaargelegd, ik hoefde alleen de afkoopwaarde nog even te weten en dan kon ik het zootje opsturen. Hoefde niet. De buitengewoon vriendelijke en behulpzame jongeman die mij te woord stond, had genoeg aan een paar persoonlijke gegevens, waarna hij me vertelde dat het bedrag binnen 5 werkdagen op mijn rekening zou staan. Van de weersomstuit vertelde ik hem ook nog waarom dit nodig was, en hij toonde medeleven. Flabbergasted! Zo kan het dus ook, meneertje/mevrouwtje de belastingambtenaar. Gewoon service verlenen, recht doen en dan nog van harte ook. Terwijl ik nota bene de kuierlatten neem.

Het stemt mij hoopvol. Misschien bent u een uitstervend ras en wordt het toch nog wat met onze maatschappij.