BRIEF - Beste wielerfan,
Als voetbalfan, meer specifiek als Feyenoordfan, heb ik het de afgelopen jaren niet gemakkelijk gehad. Het ging slecht met de club, heel slecht. Er waren grote schulden, degradatie was dichterbij dan het kampioenschap en Europees voetbal was iets uit een romantisch, maar erg ver verleden. Het was een vrij uitzichtloze puinhoop.
Wat jij nu meemaakt als wielerfan, is nog een tandje heftiger. De grote doping-beerput ligt wagenwijd open, waardoor er niet één ploeg is die het even zwaar heeft, maar de hele sport wankelt. Sterren vallen van hun voetstuk en sponsors trekken zich terug. Ik moet bekennen dat ik niet erg veel op heb met wielrennen. Sterker, ik zet de tv er voor uit. Ik vind duursporten in het algemeen namelijk vreselijk saai om naar te kijken en wielrennen is daarvan een exponent. Toch wil ik me er nu even mee bemoeien.
Om te beginnen bij het nieuws van eigen bodem: ik snap best dat Rabobank heeft besloten te stoppen met de sponsoring van hun ploeg. Veel mensen vinden het hypocriet, laf of andere lelijke dingen, maar ik vind het eigenlijk vrij logisch. Laten we niet vergeten dat Rabo – net als ieder ander bedrijf ter wereld – in de eerste plaats sponsor is geworden om die gezellige oranje-blauwe tricotjes bij iedereen in zijn hoofd te printen. Sponsoring = geld geven in ruil voor naamsbekendheid en een goede reputatie. Zodra je als sponsor geen waar meer krijgt voor je geld, om welke reden dan ook, is het toch niet zo vreemd om je terug te trekken?
Wat ik minder begrijpelijk vind, is het gemak waarmee Armstrong nu door iedereen aan de schandpaal wordt genageld. Ik heb dat duizenden pagina’s dikke rapport van de USADA natuurlijk niet gelezen, dus ik zal niet beweren dat ik er echt kijk op heb, maar was het niet zo dat die man in zijn hele carrière nog nooit een positief plasje heeft ingeleverd? Dat lijkt me een vrij solide bewijs van zijn onschuld toch? Als die uitslagen niets waard zijn, waarom worden die tests dan afgenomen? Waarom wegen verklaringen van ploeggenoten – die zelf ook boter op hun hoofd moeten hebben – zoveel zwaarder?
Maar goed. Stel dat het waar is. Dat Armstrong inderdaad jarenlang de sport heeft gedomineerd dankzij de dope. Hoeveel mensen moeten daar dan bij betrokken zijn geweest? Dope regelen, vervoeren, toedienen, tests omzeilen en vervalsen, controleurs omkopen; dat vergt een reusachtige organisatie. Als dat echt allemaal waar is, dan is de wielersport door en door verrot.
Het zou wel een goede verklaring zijn voor het fanatisme waarmee er nu jacht wordt gemaakt op hoge boom Armstrong. Zolang de aandacht op hem is gevestigd, kraait er geen haan naar de mindere goden uit het peloton. Toch zullen ook zij vroeg of laat aan de beurt komen. En dan? Als blijkt dat de gehele top-10 uit een koers gedrogeerd was, roepen we dan de anonieme nummer 11 alsnog uit als winnaar? Tot hoever terug in de tijd zijn de wielerbonden bereid hun kampioenen uit de boeken te strepen?
Doping toestaan is in mijn ogen de beste kans voor het wielrennen om nog enig bestaansrecht, een beetje geloofwaardigheid en zelfs historie te behouden. Dat is misschien wel toegeven aan de bad guys, maar als alle verhalen van de laatste tijd kloppen, zijn de bad guys met zóveel en zijn ze zó veel slimmer dan de good guys, dat het helemaal geen zin heeft om ze te bestrijden. Door doping toe te staan zijn de koersen in ieder geval weer eerlijk en weet het publiek waar het aan toe is. If you can’t beat them, join them.
Groeten,
Boudewijn.
Reacties (23)
Nee, dat is niet zo? Volgens mij is er meerdere keren een ‘verdacht’ resultaat bij hem vastgesteld maar wist hij elke keer via smoesjes en vriendjespolitiek vervolgonderzoek af te wenden.
Als je dan te lui bent om dat rapport of ook maar samenvattingen ervan te lezen, zeg dan gewoon niets. Je zou kunnen betogen dat een reactie onder een artikel het niveau van borreltafelpraat niet hoeft te overstijgen, maar als de artikelen zelf al borreltafelpraat worden heeft er een behoorlijke degeneratie plaatsgevonden.
Lees anders dit http://nyvelocity.com/content/interviews/2012/behind-scenes-contador-cas-hearing-michael-ashenden om te begrijpen hoe wielrenners doping kunnen gebruiken en alsnog niet betrapt worden.
Maar in het kader van borrelpraat: zou het goed zijn voor de wielersport als doping (in bepaalde mate) zou worden toegestaan? Of is dat een zot idee?
@ lapsis
“Volgens mij is er meerdere keren een ‘verdacht’ resultaat bij hem vastgesteld maar wist hij elke keer via smoesjes en vriendjespolitiek vervolgonderzoek af te wenden.”
Verdacht lijkt mij niet hetzelfde als positief. Een verdacht resultaat geeft enkel aanleiding tot extra testen, maar betekent strict genomen niet een positieve test die tot een straf zou moeten leiden. Voor zover ik weet heeft Armstrong tijdens zijn carriere nooit een positief plasje afgeleverd, enkel verdachte (zie ook link naar het Volkskrant artikel hieronder). Bovendien moet niet worden vergeten dat dopingregels aan verandering onderhevig zijn. Een plasje dat in jaar X negatief was kan tien jaar later in jaar Y volgens nieuwe regels of betere opsporingsmethoden toch als positief worden bestempeld. Zo kan het dus dat in het USADA rapport een passage voorkomt over testen die uitgevoerd zijn op materiaal van Armstrong van meer dan 10 jaar oud waaruit met de kennis en de techniek van nu blijkt dat er inderdaad sprake zou zijn van “doping”. Betekent dit dat die stralen van Armstrong alsnog “positief” zijn?
Er lijken duidelijk twee kampen in de discussie over doping gebruik in wielrennen. Kamp één interpreteert dopingregels in ruime zin. De sport moet helemaal schoon zijn. Elk spoortje van onnatuurlijke waarden of substanties betekent doping, maakt niet uit of dat direct aan het licht komt of 10 jaar na dato. Kamp twee interpreteert dopingregels in nauwe zin. Nooit een positief plasje betekent geen overtreding van de regels. De vraag lijkt mij niet zo zeer welk kamp gelijk heeft, maar welke interpretatie van de regels het beste past bij de doelen van alle groepen die belang hebben bij wielrennen (renners en kijkers in de eerste plaats). Dáár moet een discussie over gevoerd worden.
Ik ben bang dat als kamp één de overhand krijgt (wat het geval lijkt gezien de reactie van het UCI) de cultuur van liegen, verzwijgen, tests omzeilen etc. zal blijven bestaan. Een compleet “schone” sport lijkt een utopie. Zeker gezien de prestaties die tegenwoordig van renners verlangd worden.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/11639/Dopinggebruik-Lance-Armstrong/article/detail/3335068/2012/10/21/Armstrong-niet-positief-in-Zwitserland.dhtml
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2698/Sport/article/detail/3335477/2012/10/22/UCI-ontneemt-Lance-Armstrong-alle-Tour-titels.dhtml?utm_source=breakingnewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=20121022
@4 Tja, semantiek; de OP had het over ‘een positief plasje’ en dan ga ik maar vanuit dat dat ook de verdachte plasjes omvatte, want een positieve test kan bestaan uit het samennemen van de resultaten van meerdere verdachte plasjes. Dat eerste Volkskrant-artikel was precies wat ik in gedachte had; Armstrong heeft een verdacht testresultaat, wordt bij de UCI (waarvan de voorzitter twee jaar eerder van Armstrongs sponsor Nike een gift van 500.000 dollar had ontvangen) ontboden die er vervolgens niets mee doet en daarmee een noodzakelijke voorwaarde om op die manier tot een positief testresultaat te komen wegneemt. Dit laatste gebeurde volgens dat artikel ook minstens twee keer: één keer in Zwitserland en één keer in de Dauphiné.
@Boudewijn Pothoven: schandalig slecht stukje, je speculeert over dingen die je ook kunt nalezen.
@1 Lapis Armstrong is in 1999 betrapt op corticosteroïden, maar daar heeft ie achteraf een doktersattest bij gefraudeerd. Z’n vermeend positieve staal in Zwitserland 2001 is nu alleen maar ‘verdacht’ volgens de UCI, maar met dat rare geld aannemen blijft de UCI zelf ook verdacht…
@4 Dat kamp twee, dat was vroeger de hele wielerwereld. Als je niet gepakt wordt heb je niet gebruikt. Dat heeft juist geleid tot een vreselijke incrowd omerta cultuur waar iedereen die betrapt werd uitgekotst werd, maar verder iedereen het wel wist en op zoek was naar de beste methodes. Volgens kamp twee is Armstrong nog steeds onschuldig. Kamp twee lijkt het beste voor het imago van de wielersport, maar is in 1998 met de Festina-ploeg al zo misgelopen dat het geen optie meer is. Overigens lijken alle andere sporten nog in kamp twee te zitten, en dat gaat prima…
Kamp een kan ook lullig zijn, maar het lijkt de enige manier, en ik ken eigenlijk nog geen uitwassen. Achteraf testen lijkt me een noodzakelijke stok achter de deur om toch een cultuur te krijgen waar er minder misbruik is. Alleen achteraf uitslagen veranderen, daar moeten ze mee ophouden.
@4: “Kamp twee interpreteert dopingregels in nauwe zin. Nooit een positief plasje betekent geen overtreding van de regels.”
Dat is inderdaad hoe wielrenners denken: Ik ben niet betrapt, dus ik gebruik geen doping (ook al spuit ik stiekem wel en heb ik in mijn koelkast zakken bloed klaarliggen voor als de grote koersen beginnen). En tenzij je deze lui later alsnog tegen de lamp laat lopen (als de detectietechnieken hun maskering hebben ingehaald), blijven ze dat doen. En daarom is het belangrijk dat je ook jaren later nog die jongens alsnog hun titels afpakt, als daar aanleiding toe is.
Je lijkt trouwens te doen alsof Armstrong geen doping gebruikt heeft. Mij dunkt dat inmiddels het omgekeerde wel buiten kijf staan. Je redenering wordt dan wel heel vreemd: We moeten zondaars die we later betrappen niet bestraffen, want anders gaan ze door met omzeilen, liegen etc. Mij lijkt het tegenovergestelde waarschijnlijker.
@3: Misschien wel (als de wielrenners onder deskundig toezicht legaal doperen komt dat hun gezondheid zeker ten goede ten opzichte van een situatie waar illegaal en dus door velen onverantwoord wordt aangerommeld). Alleen ontstaat dan een nieuw probleem, want toegestane van illegale doping onderscheiden is nog moeilijker dan wel en geen doping van elkaar onderscheiden (waar zoals je ziet de wielerwereld al moeite genoeg mee heeft).
@5 Ik maak juist uit dit artikel op dat er een wezenlijk verschil tussen verdacht en positief is. De geïnterviewde laborant spreekt over een schemergebied waarin de resultaten destijds vielen. Dat zijn dus stralen die niet onomstotelijk als positief konden worden bestempeld. Misschien ging het hier om een hoge hematocriet waarde die nét niet de gestelde grens overschreed. Als we de laborant mogen geloven waren er destijds geen mogelijkheden om verder te testen wegens de beperkte beschikbare technologische middelen. Vriendjespolitiek en mooie giften van de sponsor ter zijde, lijkt het er dus ook op dat ze niet veel anders konden dan Armstrong op zijn blauwe ogen te geloven.
Met de kennis, regels, en opsporingsmethoden van nu zouden die stralen van Armstrong uit 2001 en 2002 zeer waarschijnlijk positief testen (wat het USADA rapport ook laat zien). Maar kan je dan ook stellen dat hij daarmee de dopingregels van 2001 of 2002 heeft overtreden?
Gaap…. Uitgekauwde zooi.
Eva stelt de goede vraag: is het bij zoveel rottigheid een idee om doping toe te staan?
Als je neen zegt, dan moet je de consequentie trekken die de Duitse media trokken: geen wielrennen meer op het scherm en in de krant. Het bederf lijkt me dan redelijk snel afgelopen.
Maar moeten wij hier nog eens over doen wat al weken de kranten heeft gevuld? Ik vind van niet.
@6: “Overigens lijken alle andere sporten nog in kamp twee te zitten, en dat gaat prima…”
Dat is precies wat mij fascineert. Waarom zijn de verwachtingen voor wielrenners zo extreem? Terwijl als er één sport is waar deelnemers misschien wel een onnatuurlijk handje hulp kunnen gebruiken, dan is het wielrennen wel waar toch behoorlijk bovennatuurlijke prestaties verwacht worden.
@7: Ik probeerde juist géén oordeel te geven over Armstrong (wat misschien tussen alle reacties waarin hij veroordeeld wordt al gauw lijkt op een ontkenning van dopinggebruik). Daar ging het mij even niet om. Ik wilde alleen de vinger leggen op wat Armstrong nou precies zou hebben overtreden en op basis waarvan hij gestraft zou moeten worden. Een oordeel over Armstrong kan niet worden losgekoppeld van de vraag over wat voor een cultuur we in het wielrennen willen hebben. Er wordt nu veelal voor lief genomen dat het enige juiste doel een geheel schone sport moet zijn en dus wordt de mate waarin Armstrong wordt gestraft voor een deel afhankelijk van wat de huidige opvatting is aanzien dopinggebruik.
Misschien ging het hier om een hoge hematocriet
Met de kennis, regels, en opsporingsmethoden van nu zouden die stralen van Armstrong uit 2001 en 2002 zeer waarschijnlijk positief testen
In dat geval ging het zeer waarschijnlijk niet om hematocriet.
Maar kan je dan ook stellen dat hij daarmee de dopingregels van 2001 of 2002 heeft overtreden?
Ja, ook doping die je niet kon meten was toen al verboden. De regels waren en zijn wat dat betreft ruim. Voor de duidelijkheid: Armstrong heeft de regels van toen overtreden, niet de regels van nu (die ook, maar dat is niet relevant). Alleen waren de meetmethoden van toen niet opgewassen tegen de maskeringsmethoden (en het netwerk van Armstrong) toen.
@10: de mate waarin Armstrong wordt gestraft voor een deel afhankelijk van wat de huidige opvatting is aanzien dopinggebruik.
Hier laat je je voor de gek houden. Als Armstrong in 1999 na de Tour zou hebben bekend (of zijn ploegleider of -arts), of als de instanties hem niet de hand boven het hoofd hadden gehouden (zie #6), zou hij ook toen meteen uit de uitslag geschrapt zijn. Het gaat niet om de huidige opvattingen, maar om de regels van toen. Die heeft hij overtreden, maar hij is er destijds mee weggekomen, onder andere door corrupte artsen en officials. Waar het om gaat is of we dat zo willen laten, of dat we alsnog besluiten dat hij er niet mee is weggekomen, nu we meer weten dan destijds.
@9 Neen.
Door doping toe te staan verplicht je de facto iedereen die de sport serieus wil beoefenen om doping te gebruiken. En dat is inclusief alle jeugd die ooit de top wil bereiken. Dat is onacceptabel.
En die consequentie snap ik ook niet. Je kunt toch gewoon je uiterste best doen om doping te bestrijden, maar ook realistisch genoeg zijn om te begrijpen dat er altijd een paar door de mazen van het net zullen glippen. Vergeet niet dat het dopinggebruik naar alle waarschijnlijkheid in ieder geval minder (schadelijk) is geworden sinds het einde van de jaren ’90. Er doen verhalen de ronde van Bjarne Riis die zulk dik bloed had dat hij ’s nachts op moest staan en op de hometrainer moest klimmen zodat de boel bleef stromen.
Het heeft er alle schijn van dat als er nog doping gebruikt wordt, dat het dan meer gericht is op herstel en stabiliteit, en minder op peak performance. Dat is wat mij betreft een verbetering.
“Met de kennis, regels, en opsporingsmethoden van nu zouden die stralen van Armstrong uit 2001 en 2002 zeer waarschijnlijk positief testen (wat het USADA rapport ook laat zien). Maar kan je dan ook stellen dat hij daarmee de dopingregels van 2001 of 2002 heeft overtreden?”
Jazeker, want EPO was ook in 2001 en 2002 verboden. Het was alleen nog niet zo goed aan te tonen.
Tja, altijd leuk als een niet-liefhebber (zeg maar: hater) z’n mening over iets gaat geven. Geen beter vermaak dan leedvermaak tenslotte. Zal ik inhoudelijk niet op reageren. Maar ik blijf voor wielrennen de tv AAN zetten. Het blijft toch de mooiste sport die er is. Ondanks alles.
Voor de wielerliefhebber hoort dit allemaal bij de sport. Dit is niet zomaar zo’n spelletje wie de meeste ballen in een netje kan krijgen, nee, wielrennen omvat het hele leven, inclusief bijbehorende corruptie, machtspolitiek en gekochte wedstrijden. De sport wordt met het omvertrekken van gigant Armstrong alleen maar spectaculairder.
@16: Over gekochte wedstrijden weten ze anders bij balletje-tegen-het-net-trappen ook een aardig woordje mee te praten.
Ja, maar daar wordt het als iets schandaligs gezien terwijl in het wielrennen voornamelijk gegniffeld wordt als bijvoorbeeld Vinokourov de olympische titel “koopt” van Uran.
@18: je weet niet hoe hard de Chinezen gniffelen, die al die wedstrijden opkopen ;-)
Maar ja, ik had stiekem wel een vette grijns op mijn gezicht van die symbolische middelvinger* (naar de ook corrupte officials) als afscheid van de wielersport.
Daar staat tegenover dat de voetbalofficials (Blatter voorop) minstens zo corrupt zijn, zonder dat er veel schande van gesproken wordt. Wat dat betreft is de acceptatie bij het voetbal blijkbaar zelfs nog groter.
*Uiteraard moet omkoping nog bewezen worden. Dat Mart het zegt is hier van generlei waarde (want die heeft wel meer onzin verkocht, bijvoorbeeld over Armstrong).
Kwam vandaag dit plaatje tegen: http://postimage.org/image/588xgqvd1/
Hij was toch echt het beste, in, …………….
Ik ben al bekaf als ik Alpe d’Huez op de motor doe.
Slightly offtopic, maar in Trouw schrijft Ephimenco (http://www.trouw.nl/tr/nl/6849/Sylvain-Ephimenco/article/detail/3334904/2012/10/21/Dutch-connection.dhtml):
“Maar de vraag, Mart, is niet of je ‘dopinggeruchten’ had moeten onderzoeken, maar waarom je al die jaren mensen die dat wel probeerden te doen hebt beschimpt, geridiculiseerd en gedemoniseerd.”
Met de kennis van achteraf…
Zou Sylvain vinden dat we ook -pak ‘m beet- de Micha Kat’s van deze wereld niet moeten ridiculiseren?
Het is natuurlijk zotteklap een rapport van 1000 paginas te schrijven over 1 man als de hele boel gebruikt.
Wat mij ook zo bevreemd is dat de ploegleiders nergens ter sprake komen.
Ik wordt net als Boudewijn absoluut niet geboeid door wielrennen. In de tijd zonder toegestane reclame op de Nederlandse radio werd er zelfs verslag gedaan over “nederlanders” zonder hun ploeg te noemen. Je kunt dan helemaal de schaakwedstrijd (van ploegleiders) die deze ploegensport is niet volgen. Nu mogen we de ploegen zien, maar ik weet niks over wat er via de oortjes komt.
Wat appeleert?
-De zwoegende mannen?
-De goepstaktiek, waar ik geen inzage in heb?
-Of de hospitalitycultus van de sponsors eromheen, waardoor elke journalist wel wielerjournalist wil zijn en zijn ziel verkoopt door niet over de shit te praten omdat hij gefeteerd wil worden. En dus het belangrijkpraten van wielrennen erg belangrijk is.
@13: wij zijn het bijna eens. Ik ben ook tegen doping. Het gaat niet om de beste arts of apotheker, maar om de beste sporter.
Hoe krijg je daar weer een beetje zuiverheid in? Door de commerciële belangen op te blazen: dus geen media exposure meer.
De wielerfanaten gaan maar langs de kant staan om 30 seconden te kunnen juichen.
Ik denk echt dat het erg zou helpen. Als de belangen wat kleiner worden gaat iedereen weer gewoon doen.