Downside Up: Misbaksels of heiligen?
Het leven van ?mongooltjes? is in Rusland doorgaans erbarmelijk. Dit weblog besteedt aandacht aan hun situatie voorafgaand aan de Red Square Charity Bike Ride van Downside Up, een organisatie die opkomt voor kinderen met het syndroom van Down.
Internaat nummer 8 in Moskou is voor kinderen met het syndroom van Down een paradijs in vergelijking met erbarmelijke staatsinstituten in de provincie. Hoewel sommige medewerkers qua tact nog wat kunnen leren, wil internaat nummer 8 een voortrekkersrol spelen in de strijd tegen de onwetendheid.
Directeur Leonid Britaus wil een consultatiecentrum bouwen om ouders van pasgeborenen voor te lichten, stereotiepen door te prikken en zo het aantal kinderen in internaten te laten afnemen. ,,Elk kind heeft een moeder nodig??, zegt Britaus. ,,Zelfs een kat voelt de warmte van een mens, dus je eigen kind zeker.??
Niet het geld, maar de houding van ambtenaren vormt de zwaarste hindernis bij de totstandkoming van het centrum, zegt medewerker Leonid Masjlevski. ,,Ze vragen waarom de overheid iets moet doen voor mensen waar we toch niets aan hebben???
In de tsarentijd was het een doodzonde om een gehandicapt kind weg te geven. In een geestelijk of lichamelijk defect werd ?de hand van God? gezien. Gehandicapten werden beschouwd als heiligen. Pas tijdens het communistische regime raakten invaliden in de taboesfeer. De sovjetwaarheid luidde dat in de Sovjetunie alleen gezonde en gelukkige mensen woonden.