Overzicht

P.J. Cokema

1.372 Artikelen
181 Waanlinks
2.655 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: Mike Willis (cc)

Kunst op Zondag | Denken

, door

Zo rond de jaarwisseling maalt het denken. Terug- en overdenken in de laatste weken van het oude jaar. Vooruit denken in het begin van het nieuwe jaar.

Wat Kunst op Zondag in 2013 zal brengen? Ik heb er wel over nagedacht, maar ik weet het nog niet. Teveel ideeën. Dat is inherent aan kunst. Kunst barst van de ideeën en kunst zet aan het denken. Dat moet je eigenlijk overlaten aan mensen wiens vak het is. Misschien wel aan onze Denker des Vaderlands, voor twee jaar benoemd in 2011 en in 2013 mogen we dus een nieuwe verwachten.

Wij trappen het nieuwe jaar hier af met variaties op De Denker van Rodin.  Dat mannetje dat overal ter wereld op zijn sokkel zit te peinzen. In Laren werd in 2007 een exemplaar gestolen en vernield teruggevonden. Lezers van Sargasso vonden dat het beeld niet gerestaureerd moest worden, want “oudheid en krijgt plotseling iets héél moderns”. Het Singer museum trok zich niets aan van de goede raad. Dat mag dan tot ‘de teleurstellingen van de denker’ worden gerekend.

Giorgio de Chirico – The Vexations of the Thinker, 1915.
cc Wikipantings.org Giorgio de Chirico - The Vexations of the Thinker 1915

Laten we daar verder niet moeilijk over doen. We laten gewoon wat denkers de revue passeren.

Foto: Washington State Library (cc)

De vrijwilllige crisisbrigade

, door

COLUMN - Dit jaar wordt het jaar van de vrijwilligers. En 2014 en 2015 ook. Wat zegt u? De Europese Unie had 2011 toch tot jaar van de vrijwilliger gebombardeerd? Jazeker, en dat symbolische “jaar van…” mag een klaterend succes worden genoemd. De vrijwilliger wordt onze redder uit de crisis.

Dat mensen in de bijstand tegenprestaties moeten leveren mag ondertussen een algemeen aanvaard principe heten. De ‘tegenprestatie’ wordt geïnnoveerd. In Rotterdam moeten mensen in de bijstand als vrijwilliger in de thuiszorg werken. Tegelijkertijd dreigen er 900 banen te verdwijnen in de thuiszorg.

Dat je als werkloze totaal ander werk moet doen dan je voorheen deed, is bekend. Schoffelen en straatvegen is mateloos populair. Dat nu ook de mogelijkheid bestaat hetzelfde werk te doen, is een baanbrekende noviteit. Wie vreest dat thuiszorgmedewerkers in de bijstand belanden, moet zich geen zorgen maken. Dankzij de Rotterdamse aanpak kunnen ze vrijwillig hun werk voortzetten. Dat is geen concurrentievervalsing, maar behoud van competenties en vaardigheden.

De Rotterdamse case bewijst dat overheden hun uiterste en creatieve best doen het enige juiste antwoord op de crisis stapje voor stapje te implementeren.
Huh? Wat? Enige juiste antwoord? Watbedoellu???

Graaicultuur

Toen de crisis begon riepen vrij snel wat mensen dat de economie drastisch hervormd diende te worden. Vooral de “graaicultuur” lag zwaar onder vuur. In discussies werd die kritiek gepareerd door te verwijzen naar de hebzucht van mensen in het algemeen. Een verwarrende, maar begrijpelijke discussie, want het is lastig uit te leggen dat een Spanjaard wiens spijkerbroeken wij kopen, een vermogen heeft dat ruim genoeg is om de steun aan Spanje te financieren.

Foto: René Magritte Op de drempel van de vrijheid copyright ok. Gecheckt 17-03-2022

Kunst op Zondag | Drempel

, door

Op de overgang van oud naar nieuw ligt de drempel van de tijd. Is de drempel een barrière of een brug? Terwijl de laatste uren van het jaar wegtikken, kijken we naar drempels in de kunst.

Aan dat stukje rechthoek wordt veel betekenis toegekend. De drempel is een symbool. Wie er over struikelt, valt over een illusie. Het is natuurlijk prettig als je een misstap jezelf niet hoeft aan te rekenen, maar aan een theosofisch of occult verschijnsel dat op of in de drempel woont.

Arthur Bowen Davies – Dweller on the Threshold, 1915.
Arthur Bowen Davies - Dweller on the Threshold, 1915.
De drempel is een haast ongrijpbare overgang. Bijvoorbeeld van rust naar turbulentie. Paul Klee observeerde de Nijl en zette de overgang van rustig naar wild stromend water op een rijtje.

Paul Klee – In the Current Six Thresholds, 1929.
Paul Klee - In the Current Six Thresholds, 1929.
Die mystieke, niet te bevatten grens boezemt sommigen angst in voor het ongewisse dat achter de drempel ligt. Nu zijn sommige mensen gauw bang, zoals bleek toen in 1986 een angsthaas Barnett Newmans ‘Who’s afraid of Red, Yelllow and Blue III’ met ene mes aanviel. Voor Cecil King misschien een reden om zowel de angst voor een kleur met die voor de drempel te combineren?
Cecil King – Threshold Orange, 1975.
Cecil King - Threshold Orange, 1975.
Een journalist noemde in 1931 de havenstad Liverpool de ‘drempel naar het einde van de aarde’. Stephen Broadbent verwerkte dat in deze sculptuur.
Stephen Broadbent – Threshold to the ends of the earth, 2006.
Stephen Broadbent - Threshold to the ends of the earth, 2006

Vorige Volgende