Nick Ottens

54 Artikelen
26 Waanlinks
263 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Koerdische grondwet goed voor Irak

kurdistan

De Iraakse en Amerikaanse autoriteiten in Bagdad maken zich zorgen nu het zelfstandige Koerdische parlement in het noorden van het land een nieuwe grondwet heeft goedgekeurd welke binnenkort in een referendum aan de bevolking zal worden voorgelegd. Erin eist het parlement grondgebied op alsmede de olie en gas eronder. In de hoofdstad en ter plaatse is bepaald niet iedereen het hier mee eens.

De territoriale kwestie zou aanvankelijk binnen gesloten onderhandelingen tussen de federale overheid en de Koerdische autoriteiten worden beslecht onder toeziend oog van zowel de Verenigde Naties als de Verenigde Staten. Dat het Koerdische parlement stug heeft doorgezet kan als boodschap aan de Iraakse en Amerikaanse overheden worden opgevat: de Koerden zijn niet bereid tot concessies en zullen niets minder dan autonomie accepteren.

De Amerikanen reageerden bij monde van Vicepresident Biden verontrust. Hij noemde de zet van de Koerden “niet bevorderlijk.” De Iraakse premier Maliki heeft al helemaal geen goed woord over voor de Koerden terwijl een Iraaks parlementslid de grondwet zelfs als een “verklaring van vijandigheid” opvat en waarschuwt dat “escalatie” onvermijdelijk is.

Dit is echter een weinig doordachte reactie. De Amerikanen en de regering in Bagdad zeggen immers te streven naar een federale staat met zekere maten van autonomie voor de Koerden, de soennieten en de sjiieten. (Hoewel de laatste in de meerderheid zijn waren het bijna uitsluitend soennieten die onder Saddam Hoessein het land, redelijk seculier, regeerden, tot ongenoegen van de meer traditioneel ingestelde sjiietische bevolking.) Niettemin lijkt het land onder de sjiietische Maliki meer in de richting van een eenheidsstaat te bewegen. Dit willen de Koerden niet en dit zouden ook de sjiieten niet moeten willen wanneer zij terugdenken aan de twee decennia van ondergeschiktheid onder Saddam. Nu bestaan parlement en regering weliswaar uit afgevaardigden van alledrie de bevolkingsgroepen en lijkt er geen enkele soennitische ambitie te bestaan om de sjiieten wederom te onderdrukken, niettemin zou een ware federatie ook hen hoogstwaarschijnlijk meer opleveren en daarom doen zij er goed aan het Koerdische initiatief te steunen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Amerikaanse marine van morgen

080428-N-3625R-002Toen de Amerikaanse marine besloot 55 zogenaamde Littoral Combat Ships te kopen voor operaties nabij de kust, koos het twee concurrerende ontwerpen: één van Lockheed Martin, wat nu de Freedom klasse heet, en één van General Dynamics, de Independence klasse. Met name dit laatste ontwerp is opmerkelijk omdat het gebruik maakt van een trimaran constructie. Het idee was om van beide klassen een schip te bouwen, te zien hoe zij werkten, en er één uit te kiezen voor productie tegen een prijs van niet meer dan 220 miljoen dollar per stuk. In plaats daarvan besluit de marine nu beide ontwerpen aan te schaffen, terwijl de kosten al zijn verdrievoudigd.

Deze nieuwe scheepsklassen passen uitstekend binnen het defensiebeleid van de regering Obama. Daags na zijn verkiezing kondigde de president aan de marine te willen uitrusten met “kleine, capabelere schepen,” terwijl sindsdien nog meer nadruk is komen te leggen op operaties in kustgebieden.

Hoe precies invulling gegeven moet worden aan deze doelstelling is nog niet geheel duidelijk echter Kapitein-Luitenant ter zee Henry J. Hendrix doet een intelligent voorstel: waar de Amerikaanse marine van vandaag de dag voornamelijk in zogenaamde Expeditionary and Carrier Strike Groups opereert—de eerste toegespitst op een aanval over land middels amfibievoertuigen; de tweede op een aanval vanuit de lucht—moet een derde verzameling schepen worden toegevoegd, georganiseerd in zogenaamde Influence Squadrons. Deze eskaders zouden bestaan uit een moederschip uit de San Antonio klasse ter beheer en logistieke ondersteuning; een jager ter verdediging; een Littoral Combat Ship; een patrouilleboot; en een zogenaamd Joint High-Speed Vessel tezamen met een M80 Stiletto om de troepen heen en weer te varen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tesla Dag

tesla09Wanneer U vandaag Google bezoekt wordt U geconfronteerd met deze opmerkelijke verschijning. Nee, het is geen promotie voor een nieuw Red Alert spel, maar een eerbetoon aan één der grootste uitvinders van de twintigste eeuw, een man die tragisch genoeg relatief onbekend is onder het grote publiek ondanks zijn monumentale bijdragen aan de wetenschap en techniek: de Servisch-Amerikaanse uitvinder en elektrotechnicus Nikola Tesla, geboren op 10 juli 1856. Voor meer informatie is er natuurlijk wikipedia of deze mooie pagina.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verstandige tocht naar Moskou

Obama Berlusconi Medvedev

Vandaag ontmoet President Barack Obama zijn Russische ambtsgenoot Dmitri Medvedev in Moskou. De twee wereldleiders zullen met name praten over het terugdringen van het aantal kernwapens waarover hun landen beschikken. De zogenaamde START en SORT verdragen reduceerden al sedert de jaren tachtig het aantal kernkoppen alsmede hun leveringssystemen als langeafstandsraketten en bommenwerpers, echter tot op de dag van vandaag behouden zowel de V.S. als Rusland een arsenaal van duizenden atoombommen. Zo wordt de totale voorraad kernkoppen van de Verenigde Staten op zo een tienduizend geschat, waarvan, in 2007, er 3696 operationeel waren, oftewel op langeafstandsraketten, onderzeeërs of bommenwerpers uitgerust. De omvang van het Russische kernarsenaal is minder duidelijk. In 2007 zei Rusland 4237 kernkoppen operationeel te hebben, echter dit zou enigszins overdreven kunnen zijn. Zeker is dat het land verder tussen de acht- en tienduizend kernwapens in opslag heeft. De huidige onderhandelingen betreffen echter slechts de operationele kernwapens: deze willen Obama en Medvedev verder terugdringen.

Verder zal waarschijnlijk het raketschild dat de V.S. in Oost-Europa wil bouwen ter sprake komen. Obama erfde deze kwestie van zijn voorganger maar heeft zich al bereid getoond erover te onderhandelen. Wanneer immers, zo redeneert de nieuwe regering, Rusland verderstrekkende veiligheidsgaranties biedt is een volledig raketschild niet nodig om tegen een aanval uit bijvoorbeeld Iran te beschermen. Maar juist over Iran zijn de twee het niet helemaal eens. Zo onderhoudt Rusland intensieve economische banden met de Islamitische Republiek, bouwt het Russische staatsbedrijf voor atoomenergie aan een Iraanse kernreactor en koopt de laatste onder meer vliegtuigen in Rusland vanwege het westerse handelsembargo. Ten slotte lijkt Rusland zich maar weinig zorgen te maken over de aanhoudende onrust in Iran in nasleep van de presidentsverkiezingen afgelopen maand. In tegendeel, Medvedev schudde daags na de verkiezingen Ahmadinejad graag de hand. Dat is ook niet zo verwonderlijk aangezien onder Ahmadinejads bewind de banden met Rusland stevig zijn aangehaald. Zo werd samenwerking rond de Kaspische Zee overeengekomen alsmede in breder verbind, binnen de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie waarvoor in 2008 door Iran volledig lidmaatschap werd aangevraagd. Ook economisch kunnen beide landen het goed met elkaar vinden. Toen bijvoorbeeld de Franse oliemaatschappij Total zich uit Iran terugtrok nam Gazprom maar al te graag haar plaats in. De Russiche gasgigant wil nu ook meebouwen aan een pijpleiding tussen Iran en Pakistan waarmee het haar mars zuidwaarts gestaag voortzet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Heeft nucleaire ontwapening nut?

obama_bidtSinds Barack Obama zich afgelopen april in Praag uitspraak ten gunste van een kernwapenvrije wereld hebben voor- en tegenstanders van nucleaire ontwapening zeker niet stilgezeten. Een kamercommissie waarschuwde laatst dat het hoog tijd is dat Amerika haar kernwapenarsenaal moderniseert maar dat de huidige regering hier geen geld voor vrijmaakt. Het Witte Huis probeert tegelijkertijd Rusland ertoe te bewegen afstand te doen van een aanzienlijk aantal van haar kernwapens. Echter op het gevaar dat minder vriendelijke landen als Iran en Noord-Korea ook kernwapens ontwikkelen heeft de regering Obama nog altijd geen antwoord gevonden

De president droomt niet slechts van een wereld zonder kernwapens; hij wil dat de V.S. het kernstopverdrag van 1996 eindelijk ondertekent waarmee het zichzelf verbied in de toekomst nog kernwapentesten uit te voeren. Op deze manier zou Amerika een voorbeeldfunctie vervullen opdat ook onder meer China, India, Iran, Israël en Pakistan zich aan het verdrag binden. Verder moeten landen met kernwapenamibites aldus worden ontmoedigd. Critici stellen echter dat dergelijk eenzijdig optreden maar weinig voordeel oplevert. Zo trekt Noord-Korea zich doodleuk niets aan van wat Amerika zegt en doet en is de dreigende kernwapenwedloop in het Midden-Oosten aan Iran te wijten, niet aan de Verenigde Staten. De V.S. zou zichzelf dan op de borst mogen kloppen dat het geen kernwapens meer test (iets dat het sowieso al nauwelijks meer doet) echter er is geen enkele reden om aan te nemen dat hiermee de proliferatie ervan een halt wordt toegeroepen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meer Raptors: meer banen

F-22 RaptorHet is moeilijk te twijfelen aan de kunde en de oprechtheid van defensieminister Robert Gates. Na jaren werkzaam te zijn geweest binnen de Amerikaanse inlichtingendiensten diende hij onder Bush Sr. als Director of Central Intelligence en werd hij in 2006 door Bush Jr. tot zijn huidige functie benoemd. Obama hield hem aan minister om het simpele feit dat hij zijn baan goed doet. Dus wanneer Gates na maanden van gepeins besluit dat de luchtmacht precies 187 F-22 Raptors nodig heeft, kunnen we ervan uitgaan dat dat zo is.

Dat weerhoudt het Congres er niet van bijna 370 miljoen extra uit te trekken voor het programma. Vorig jaar al eiste het meer vliegtuigen dan Gates bereid was te geven. De minister probeert namelijk af te komen van de Koude Oorlogsstrategieën die het denken van de wetgever blijft bepalen. Dat betekent in de praktijk: meer onbemande vliegtuigen voor onconventionele oorlogsvoering, als vandaag de dag in Afghanistan en Pakistan plaatsvindt. Maar de afgevaardigden in het Congres voelen de hete adem van Lockheed Martin, de bouwer van de Raptors, in hun nek en weten dat meer vliegtuigen meer banen betekenen. In tijden van economische tegenspoed en met volgend jaar alweer verkiezingen kiezen zij eieren voor hun geld, Gates zijn inspanningen om de luchtmacht klaar te stomen voor de éénentwintigste eeuw ten spijt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“PvdA heeft mensen in de steek gelaten”

pvda_rode_roosWaarom verloor de Partij van de Arbeid toch zo dramatisch in de afgelopen verkiezingen? Wouter Bos weet het niet; Anita Engbers, raadslid voor de PvdA in Gouda, weet het wel en verwoordt het duidelijk: “Mensen keren ons de rug toe omdat wij hen in de steek gelaten hebben.” Mevrouw Engbers doelt op grote onvrede over een schijnbaar toenemende criminaliteit wat geassocieerd wordt met wat in het populair taalgebruik de “islamisering” van de samenleving mag heten. Met andere woorden: zeven jaar na Fortuyn heeft de PvdA nog altijd geen bevredigend antwoord kunnen geven op het integratievraagstuk dat de gemoederen in het land blijft overheersen. “Niet alleen in Gouda, maar ook in andere Nederlandse steden vragen wij, PvdA’ers, […] sinds jaar en dag om geduld te oefenen en lijdzaam af te wachten totdat wij klaar zijn met het integratieproject,” schrijft Engbers verder. “Klachten over overlast zwakken we vaak af of we zien ze als aansporing om nog harder ons best te doen.” De partij richt zich teveel op de allochtonen en te weinig op de mensen die zich zorgen maken over de verloedering van hun wijken. “De oorspronkelijke bewoners van probleemwijken behandelen we als omstanders, terwijl zij het hebben over hun eigen woonomgeving.”

Ondanks haar scherpe analyse biedt Engbers geen ware oplossing waarmee de PvdA zichzelf uit het dal kan trekken. Samen werken, samen leven en vooral, veel met elkaar praten is haar antwoord maar zonder krachtige, duidelijke boodschap kan de partij maar met moeite opboksen tegen schreeuwers als de SP en Geert Wilders.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De mannen die Europa maakten

Richard Coudenhove-KalergiAan de vooravond van de Europese Parlementsverkiezingen is het wellicht aardig eens terug te kijken op de geschiedenis van wat vandaag de dag de Europese Unie heet. Vandaar hier een overzicht van de belangrijkste inspiratoren en voormannen die de Europese gemeenschap schapen.

Op de eerste plaats staat altijd Richard Nicolaus graaf Coudenhove-Kalergi (1894-1972), Oostenrijks diplomaat en oprichter van de Paneuropese Unie slechts enkele jaren na het einde van de Eerste Wereldoorlog. De graaf droomde van een verenigd Europa waarin vrijheid, vrede en welvaart werden gedeeld. Toen zijn beweging in de jaren dertig echter door het Naziregime werd verboden en enkele jaren daarop een tweede oorlog uitbrak leek de Europese eenheid verder weg dan ooit.

Winston ChurchillDe oorlog verbrijzelde echter niet geheel die toekomstvisie. Al in 1946 gaf Sir Winston Churchill (1874-1965) in Zürich een toesprak waarin hij pleitte voor Europese samenwerking. “Als Europa ooit verenigd was in het delen van haar gezamenlijke erfenis zouden er geen grenzen zijn aan het geluk, aan de vooruitgang en de glorie welke haar drie- of vierhonderdmiljoen mensen zouden genieten,” zo sprak hij. Churchill was nauwelijks een overtuigd Europeaan echter zijn verwijzing naar een “Verenigde Staten van Europa” blies het Paneuropese gedachtegoed in een klap nieuw leven in.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bananenrepubliek

Nog niet zo lang geleden werd de Venezolaanse alleenheerser Hugo Chávez nog wel eens als een goedwillende socialist geëxcuseerd maar sinds hij in januari 2007 zijn parlement een machtigingswet liet aannemen en in augustus van hetzelfde jaar zijn presidentiële ambtstermijn tot in het oneindige trachtte te verlengen kan toch nauwelijks meer getwijfeld worden aan de autoritaire ambities van “Orkaan Hugo.”

Niet alleen in politiek opzicht verstevigt Chávez zijn greep op het Zuid-Amerikaanse land. Al in 2007 trok hij zich terug uit zowel het Internationaal Monetair Fonds als de Wereldbank en een jaar later nationaliseerde hij de olie-industrie. Olie is namelijk Venezuela’s voornaamste bron van inkomsten en een dalende olieprijs brengt Chávez zijn geliefde Bolivariaanse missies in gevaar. Hij zoekt daarom steun bij China dat maar al te graag opstapt om Zuid-Amerikaanse landen in de problemen bij te staan.

En China is niet de enige die graag de banden met Venezuela aanhaalt. In Rusland koopt Chávez vrolijk onderzeeërs en met Cuba onderhoudt het uiteraard een gezellige vriendschap.

Echter in eigen land wordt Chávez niet alom meer geprezen. Zijn president-voor-het-leven-droom werd door felle protesten en een referendum eind 2007 verbrijzeld waarop hij aankondigde in 2013, wanneer zijn huidge termijn ten einde komt, te zullen aftreden. Ook vanuit de krijgsmacht klinkt weerstand. Chávez voert daarom een rigoreuze campagne om zijn controle over het leger veilig te stellen. Niettemin suggereren deze ontwikkelingen dat het van een ware dictatuur waarschijnlijk niet maar zal komen in Venezuela.

Vorige Volgende