In de Volkskrant krijgt Greenpeace er goed van langs van wetenschapsjournalist Hidde Boersma. Die noemt het gentechverzet van Greenpeace volstrekt achterhaald en compleet onwetenschappelijk.
Trouw bericht over de lange wachttijden voor het inburgeringsexamen.
Duo erkent dat het ‘heel erg druk is’ op de vijf examenlocaties. Hoelang de wachttijd is kunnen ze niet bevestigen. Een van de oorzaken is de grote toestroom van vluchtelingen van 2014, aldus een woordvoerder. “Wat je merkt is dat iedereen nu na drie jaar alle examenonderdelen het liefst in één keer wil doen, op één locatie.” Daar was Duo niet op berekend.
Arnold Schönberg (1874 – 1951) was een Oostenrijkse, joodse componist. Hij is vooral bekend omdat zijn muziek behoorlijk radicaal was: aritmisch, atonaal, a-alles. De nazi’s benoemden zijn muziek als “gedegenereerd”.
Het stuk A Survivor from Warsaw stamt uit 1947, en is geschreven ter herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het stuk gaat over de opstand in het ghetto van Warschau, in 1943. Het stuk is “toonladderloos”, omdat het geschreven is volgens Schönbergs eigen twaalftoonstechniek.
Journalist Peter Lloyd verbaast zich er over dat niemand zich druk maakt over de “glazen kelder”: die onderkant van de samenleving die vooral bevolkt wordt door mannen.
Mannen zijn altijd de pineut:
Ze leven ongezonder en sterven eerder dan vrouwen. Via de inkomstenbelasting betalen mannen veruit het meest aan het gezondheidsstelsel, maar er gaat veel meer geld naar de bestrijding van vrouwenkwalen dan naar die van mannenkwalen. Mannen worden voor dezelfde misdaad harder bestraft dan vrouwen. De lijst is eindeloos.
Als je het artwork rond Bohren & der Club of Gore aanschouwt, zou je snoeiharde death-metal, grunge, of iets in die hoek verwachten. Maar nee, we blijven ongeveer in de zelfde sfeer als gisteren, maar dan nog een tikje duistererder. De Duitsers van Bohren & der Club of Gore staan bekend als de meesters van de grimmige, ingetogen darkjazz.
De Nederlander Jason Köhnen maakte als Bong-Ra breakcore, maar ja, soms wil je ook wel eens wat anders. Dus richtte hij samen met Gideon Kiers in 2000 het Kilimanjaro Darkjazz Ensemble op. Een trombonist, cellist, violist en zangeres er bij, en het ensemble was compleet. Het resultaat is duistere, melancholieke jazzy soundscapes, met af en toe een vleugje triphop, electronica en breakcore.
Sad Lovers & Giants was een Britse band uit de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw. Ze maakten muziek die mooi en rijk klonk zonder overgeproduceerd te zijn, zonder dat dramatische en theatrale wat muziek van soortgelijke bands uit die tijd soms zo kan typeren. En vaak met een nogal melancholieke inslag.
LFO staat voor Low Frequency Oscillation, en het is de band van wijlen Mark Bell. Wie is dat nou weer, zult u zich afvragen, maar de man vergaarde eeuwige roem met het nieuwe bijzondere geluid dat hij creeerde op Bjorks Homogenic – Bell was verantwoordelijk voor de electronische beats die een aanzienlijke rol spelen op dat album. Een bloeiende samenwerking die zou voortduren tot de veel te vroege dood van Bell, op z’n 43e.
Do Make Say Think is een postrock band uit Toronto, Canada. Ze zijn een typerende vertegenwoordiger van de Constellation Records platenmaatschappij, waar ook bands als Godspeed You Black Emperor en A Silver Mount Zion opzitten.
Zo heftig als bij de juistgenoemde bands gaat het bij Do Make Say Think meestal niet er aan toe.
Melinda Miel stelt zich af en toe wel een beetje aan, maar ze kan zich wel mooi aanstellen.
Super-model en actrice van typische Hollywood-films doet een uitstapje naar de muziek en maakt een plaatje. Dat moet wel rotzooi zijn. Zeker gezien het feit dat ze de meeste nummers op haar 16e schreef.
Maar dat ze alles zelf schreef toont al aan dat we hier een uitzondering te pakken hebben. Milla Jovovichs album The divine comedy uit 1994 springt er verrassend uit, in positieve zin. Goed, het is niet wereldschokkend vernieuwend, maar het is mooi gedaan: goed in elkaar zittende liedjes, aparte instrumenten zoals accordeon en mandoline, goed gezongen, mooi geproduceerd.
Adam McElhaney is een crowdfunding-actie begonnen om de republikeinse politici een koekje van eigen deeg te geven. De republikeinen stemden onlangs in met wetgeving die het mogelijk maakt dat de hoogste bieder de browser-geschiedenis van grote hoeveelheden burgers opkoopt.
Met de opbrengst van de actie wil McElhaney de browser-geschiedenis van alle republikeinse voorstemmers opkopen, om ze zo te laten voelen hoe leuk het is dat derden inzage krijgen in je internetzoektocht naar medische, pornografische, financiële, of wat-dan-ook gegevens.