“Kellogg Company is sinds 1930 als een van de eerste bedrijven ter wereld begonnen met het toevoegen van vitaminen en mineralen aan haar producten. Waaronder ook ijzer. Dat gebeurt natuurlijk niet zonder reden. Wist u bijvoorbeeld dat bijna de helft van alle vrouwen in Europa een ijzertekort heeft?”
Ontbijtgraangigant Kellogg’s trok vandaag de beurs voor een advertentie in de landelijke dagbladen. Het bedrijf voelde zich genoodzaakt te reageren op de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde, waarin spectaculair werd aangetoond dat Kellogg’s kleine stukjes ijzer toevoegt aan de cornflakes. “Hetzelfde als gemalen spijkers of fietswrakken”, betoogde het programma met een goed gevoel voor overdrijving.
Na de uitzending werd de Voedsel- en Warenautoriteit dermate platgebeld en -gemaild dat ze een eigen persbericht uitbrachten waarin die claim werd weerlegd. “Het ijzer dat gebruikt wordt als toevoeging in levensmiddelen is ijzerpoeder geschikt voor menselijke consumptie.(…) De indruk die het tv-programma wekt dat het om gemalen spijkers of ijzervijlsel zou gaan is flauwekul“.
Met een verwijzing naar het persbericht claimt Kellogg’s nu dat de hele uitzending een onjuist beeld schetst. Maar hoe zit het met de claim van deskundigen in het programma dat het gebruik van toegevoegd ijzerpoeder volstrekt zinloos is, omdat het menselijk lichaam dat niet opneemt?
Daar zegt de VWA helemaal niks over, aldus een woordvoerder van de dienst. “Wij wilden laten weten dat er geen spijkers in de cornflakes zitten, en dat het toegevoegde ijzer niet schadelijk is. We waren op vrijdag helemaal overbelast door de uitzending. Veel mensen zijn vrij op vrijdag, en dat is kennelijk een goed moment om dat eens even uit te gaan zoeken na de uitzending van donderdagavond. Maar Kellogg’s houdt zich aan de vastgestelde normen, en dat is het enige dat wij kunnen zeggen. Of het zinnig is om die ijzer toe te voegen, daar gaan we niet over. Maar ik heb de uitzending ook gezien, en het lijkt me niet bepaald functioneel. Waarschijnlijk is het gewoon een marketingtruuk van Kellogg’s. Maar nogmaals, dáár gaan wij niet over.”
“Neppen
mag
van
onze
wetgever.
Gekookte
worst
met
paprika
en
andere
kruiden,
en
je hebt
‘authentieke’
chorizo.
Old
Amsterdam
is
belegen
kaas
van
Duitse
melk
die
zich
in
22‐24
weken een
ongeluk
rijpt.
Een
knap
staaltje
kaastechniek,
maar
met
oude
kaas
heeft
het
niks
te
maken. Gezondheidsneppen
mag
ook.
Sourcy
mag
suikerwater
als
Vitaminwater
verkopen,
met
‘Ik
Kies
Bewust’‐plakker
en
al.
Helemaal
schateren
moet
je
als
je
weet
dat
Ola
dankzij
‘Ik
Kies
Bewust’
mag
zeggen
dat
ijstaart
voortaan
iedere
dag
mag.”
Bovenstaande tekst komt uit een interview met Dick Veerman (pdf), oprichter van het onvolprezen Foodlog voor het eetblad Delicious. Maar voordat u de 5,25 euro uit de zak tovert: het interview verschijnt niet. Journalist Cor Hospes kreeg het interview retour van het magazine, en toen volgde een curieuze mailwisseling met redactrice Laura van het blad. Die mailde oa het volgende:
In jouw txt lijkt het zo gefocust op de zogenaamde grote boosdoeners in de foodbranche (AH en Unilever, de neppers), terwijl Dick Veerman toch meer te melden heeft dan dat Calimero-verhaal? Daarbij komt dat delicious. veel groot-adverteerders heeft, die ons bestaansrecht bieden, dat begrijp jij ook!
In tegenstelling tot wat ze beweren is Delicious namelijk gewoon een advertentiefuik voor de voedselindustrie. De kopers die geloven in de Yakult-nonsens, de “Ik Kies Bewust”-horror en de incompetente kletspraat van het Voedingscentrum willen geen waarheid over hun voedsel. En foei! malle freelancer, dat je dat niet wist!
Hoewel de meeste liedjes gaan over de liefde, wordt ook vaak gezongen over dorpen, steden, landen, rivieren en bergen. Michiel Maas gaat op zoek naar de plaats achter deze muzikale beschrijvingen. Benieuwd naar de achtergronden van uw favoriete plaat? Stuur uw tips voor een geoplaat naar [email protected]
We got married in a fever
Hotter than a pepper sprout,
We’ve been talkin’ ‘bout Jackson
Ever since the fire went out.
I’m goin’ to Jackson
I’m gonna mess around,
Yeah, I’m goin’ to Jackson,
Look out Jackson town.
Jackson – Johnny Cash en June Carter.
Het is even zoeken naar het graf van June Carter en Johnny Cash in de Hendersonville Memorial Gardens, net buiten Nashville, Tennessee. Er is niemand anders op het kerkhof op een warme novemberochtend. Tientallen grootheden uit de countrymuziek liggen hier begraven, maar de Gardens zijn verre van een bedevaartsoord. Er liggen wat bloemen op het graf, briefjes van Cash en Carters kinderen. En een bordje met het vriendelijke verzoek aan bezoekers om niks mee te nemen.
Cash overleed in september 2003, slechts een paar maanden na zijn vrouw. Zonder June was het leven voor Johnny Cash het leven niet meer.
Vreemd genoeg is het bekendste liedje van Cash en Carter samen niet bepaald een ode aan de liefde. Gelukkig maar, want niets is zo slecht houdbaar als een liefdevol en zoet duet. Duetten waarin de geliefden elkaar voor rotte vis uitmaken, die blijven hangen. Denk maar aan Fairytale Of New York tussen Shane McGowan (leeft die nog?) en -de inmiddels overleden- Kirsty McColl.
Ook in Jackson sparen de geliefden elkaar niet. Cash wil de bloemetjes buitenzetten in Jackson (waar kennelijk wat te beleven valt), en Carter snuift dat ie dat vooral moet doen, boerenkinkel die hij is.
Wat is er toch aan de hand met Elsevier? Het eens zo keurige conservatieve weekblad met tips voor een goede pensioenbelegging of een lofzang op het gezinsleven, wordt steeds meer een onderdeel van Liegend Rechts. U weet wel, de opiniebladen en kranten waar feiten door de hardrechtse opinie worden vermangeld.
Voorbeelden zijn al eerder op Sargasso langsgekomen, maar ook vandaag was het blad op twee manieren opmerkelijk in het nieuws. In de eerste plaats omdat Elsevier-uitgever Reed Business bewust ter faveure van Elsevier een collega-blad de nek omdraait. Ten tweede omdat ze een scoop claimen die niet van hun is, en bovendien niet blijkt te kloppen.
Woensdag meldde Simon Rozendaal, Elsevier’s wetenschapsredacteur, farmaceutenvriend en professioneel klimaatontkenner, dat het KNMI al jarenlang verkeerde temperaturen meet op het meetveld in De Bilt. En hij legde een direct verband tussen die vermeende fout van het KNMI en de berichten over het broeikaseffect.
Rozendaal:
“Opmerkelijk is dat het KNMI, dat doorgaans graag de publiciteit zoekt middels persberichten (vooral over de opwarming van Nederland en de rest van de wereld) een en ander in volslagen stilte heeft gedaan.”
U weet vast al wat er nu komt: Het bericht werd vrolijk door de vaderlandse copy/paste gnomen gekopieerd. En – zoals zo vaak – zonder even met het KNMI te bellen.
Het is de afgelopen dagen volop in de media: de e-reader rukt op! Via slimme marketingcampagnes op websites (zie de advertentie elders op deze pagina) en in de traditionele media introduceert e-readerfabrikant Sony samen met boekhandel Bol.com de apparaatjes op de Nederlandse markt. Met steun van schrijvers die de readers testen en aanbevelen, en gratis e-boeken bij de aanschaf. Groot uitpakken met een gadget in zware economische tijden is toe te juichen. Dan mag je zelfs de enorme (kuch) milieuwinst van de machientjes benadrukken.
Hoewel er al jaren e-readers te koop zijn, mag een krant best aandacht besteden aan de introductie. Maar een krant als de Volkskrant zou toch beter moeten weten dan in een periode van tien dagen maar liefst drie stukken te schrijven over de Sony e-reader. En iedere getoonde foto bij de verschillende artikelen bevat slechts de Sony Readers. Geen woord over de Kindle, Ilias, Bebook en een dozijn andere e-readers die al een tijdlang bestaan. De meeste zijn gewoon in Nederland te koop.
Welnee, we trappen gewoon af met de kop “E-reader breekt door in Nederland“. Goh. Er zijn al 1500 (Sony) exemplaren verkocht. Dat lijkt een hoop, maar met zo’n marketingcampagne mag je toch verwachten dat ze als warme broodjes over de toonbank gaan?
Deze posters van Balkenende als “The Joker” zag ik zondag op verschillende plekken in Gouda geplakt. Dit exemplaar hing op de deur van een (gesloten) modezaak. Best aardig uitgevoerd, al is het idee wat minder origineel. De enige tekst is het woord “Bilderberg”. Maar wat de bedoeling is?