Overzicht

Michel

227 Artikelen
78 Waanlinks
3.417 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Ik schrijf over conservatisme, economie en de relatie tussen die twee. Regelmatig komen eurocrisis en de problemen met macro-economie aan bod.

De vraag die me steeds meer bezig is gaan houden is: waarom is het politieke klimaat de afgelopen dertig jaar veranderd van optimistisch/progressief naar pessimistisch/conservatief.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Iedereen

, door

[qvdd]

In 2012 halen we een half miljard weg bij ontwikkelingssamenwerking, bezuinigen we 800 miljoen op ambtenarensalarissen en wordt voor 600 miljoen gesneden in de zorgtoeslag en voor 350 miljoen euro op de kinderopvangtoeslag. Iedereen gaat merken dat de overheid de crisis als buffer heeft opgevangen, wat tot een enorm gapend tekort en toenemende staatsschuld heeft geleid. Dat moeten we gaan terugbrengen en dat betekent dus ook dat mensen het gaan voelen.

Dit antwoordt Jan Kees de Jager in de Telegraaf op de vraag “Waar gaan de klappen vallen?“. Volgens De Jager gaat iedereen het voelen. Uit zijn opsomming blijkt dat iedereen betekent: mensen die voor de overheid werken, mensen met een laag inkomen en arme mensen in het buitenland. Dat zijn veel mensen, maar dat is lang niet iedereen. Een categorie die in ieder geval buiten schot blijft zijn de veroorzakers van de crisis: bankdirecteuren. Een dag eerder melde de Telegraaf nog dat de ING het afgelopen kwartaal 12% meer winst gemaakt heeft in vergelijking met een jaar eerder: 1,38 miljard. Dat is alleen mogelijk dankzij die buffer van de overheid die iedereen nu moet afbetalen.

Er was helaas geen ruimte meer om hierover door te vragen: bijna de helft van het interview is gewijd aan de heugelijke mededeling dat onze Minister van Financiën nu eindelijk een vriend heeft en geen vrijgezel meer is. Iedereen wenst hem veel geluk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ruziemaken met Cassius Catastrofus

, door

Eergisteren zette ik de TV aan viel midden in de discussie met Mei Li Vos zonder dat ik wist waar het over ging. Ja ruzie met Geert Wilders, wat is er nieuw? Al snel vond ik de aanleiding. Vos betoogt op Joop dat de PVV niet waardig is om aanwezig te zijn bij de 4 mei herdenking want in het partijprogramma staat dat zij op 4 mei:

de slachtoffers van het (nationaal) socialisme herdenken

Mijn eerste gedachte was: Mei Li Vos is in de val gelopen. Zij doet precies wat Wilders en Bosma willen: die provoceren door gemene insinuaties te doen, die net op of over de grens van het betamelijke zijn.

In eerste instantie denk je dat de schrijver van de PVV-teksten, Martin Bosma, de zoveelste tekstuele provocatie heeft gedaan. Wat is er makkelijker scoren als socialistenhater dan het woord ‘nationaal’ tussen haakjes te zetten? Filosoof Rob Riemen signaleerde het ‘woordgrapje’ al vroeg in zijn boek ‘De eeuwige terugkeer van het fascisme’, maar bijna iedereen heeft er vorig jaar overheen gelezen. De PVV presenteerde haar programma op 23 april, en op 4 mei vorig jaar zat ik in de Nieuwe Kerk naast Fleur Agema, de nummer twee op de lijst. Ik wist toen niet dat zij wat anders zat te herdenken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

4 mei 2011: Over gedenken, vrijheid en gevaren die de democratie bedreigen

, door

No Swastika/Wiki Media - ZeimusuVandaag – 4 mei – herdenken en morgen – 5 mei – weer feesten. Als inwoner van Wageningen kan ik daar van meepraten. In principe heb ik er niets tegen, maar je raakt er toch wel op uitgekeken als jaar in jaar uit hetzelfde ritueel wordt herhaald. Rituelen gaan een eigen leven leiden en verliezen gaandeweg hun betekenis. Iemand spreekt plechtig een formule, iedereen zwijgt een paar minuten en gaat daarna weer door met wat hij of zij aan het doen was. Het geeft een goed gevoel, maar er verandert niets. Het heeft mij dan ook nooit aangesproken, niet in de kerk, maar ook niet op 4 mei. Begrijp me goed: dat is geen gebrek aan respect voor de mensen die zijn gevallen in 40-45, integendeel. Ik heb groot respect voor het verzet en de bevrijders die ons verlost hebben van juk van het fascisme en de Duitse bezetter. Maar naarmate de jaren verstrijken wordt dat steeds moeilijker: de afstand in de tijd is groter en de mensen worden steeds jonger. Hierdoor neemt het belang voor de huidige tijd – die zo anders is – meer en meer af en daar hoeven we niet rouwig om te zijn.

Wageningen
Een paar jaar geleden hadden de organisatoren van het bevrijdingsfestival in Wageningen een briljant idee: behalve een parade, feesten en veel drank werden ook lezingen georganiseerd. Wageningens professoren zouden lesgeven over zaken die met vrijheid te maken hebben. De details ben ik vergeten, maar wat maakt het uit, eindelijk wat anders dan slenteren door de stad op zoek naar vertier of achter drie rijen mensen kijken naar veteranen die in een stoet voorbij lopen. Ik heb dus alle “colleges” bijgewoond. Een groot succes was het helaas niet. Er waren niet veel mensen en de hoogleraren konden veelal niet overtuigen als docent “vrijheid”. Maar twee sprongen er uit: de (toen nog) Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken FransTimmermans die een pleidooi hield voor Europa – hij is daar een enthousiast voorstander van, iets dat ik tegenwoordig node mis – maar ook Timmersmans sprak voor een bijna lege zaal. De andere spreker trok echter wel een groot publiek en wist zijn gehoor in de uitpuilende zaal een uur lang te boeien: Maarten van Rossum. De officiële reden voor zijn komst was dat hij een echte, geboren Wageningener is, en het bleek dat Professor Van Rossum de enige was van alle leraren die ik die dag heb mogen aanhoren de kwalificatie “hoog” verdiende.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoop in bange dagen

, door

Tot mijn verrassing had ik afgelopen week succes (*) op Twitter. Het ging om de volgende tweet:

Mijn hoop dat het nog goed komt in de US geef ik niet op. Kijk maar eens hier. Deden we dat maar’ vaker in Nederland

Ik linkte naar deze video:

[youtube=4×3]SrzTu6fK0mk[/youtube] Hoop is denk ik het kernwoord in deze tweet waar mijn volgers op Twitter op reageerden, want het is moeilijk nog te hopen dat het ooit nog goed zal komen met de politiek in Amerika. Het is iedereen die de politiek in Amerika ook maar een beetje volgt, duidelijk dat de democratie daar niet goed functioneert. Mij wordt wel eens gevraagd waarom ik nou juist de politiek in de US volg, want zelf komt er niet aan toe: je wordt er zo depressief van.
In 2008 hoopte weldenkend Nederland dat Barack Obama een andere koers zou gaan varen dan zijn voorganger, George Mission Accomplished Bush (**). Maar het mocht niet zo zijn. Het blijkt dat hij vooral een echte centrist is die probeert compromissen te sluiten met een tegenstander die kost wat kost uit is op het mislukken van zijn presidentschap en “radicaal” links die wat wil doen aan de hoge werkloosheid en een einde wil maken aan de oorlogen en de afbraak van de rechtsstaat.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: het idealisme van Van der Stoel

, door

[qvdd]

Als geen ander begreep Van der Stoel dat idealisme geen zaak van grote woorden op persconferenties en cameramomentjes was, maar een stug proces dat zich grotendeels achter de schermen afspeelde. Ook had hij geen last van morele smetvrees: hij ging gerust met mensen aan tafel zitten die hij diep in zijn hart verafschuwde. „Ik ga ervan uit dat alle mensen zowel goede als slechte eigenschappen hebben. Aan die gedachte klamp ik me dan maar vast, al kost het me soms wel moeite.”

Dat is zijn erfenis: het besef dat idealen zich moet bewijzen in een onvolkomen wereld. Het besef dat realiteitszin iets anders is dan cynisme.

Bas Heijne over de afgelopen week overleden Max van der Stoel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: De behoefte aan gezag en richting

, door

[qvdd]

De behoefte aan gezag en richting is een van de meest onderschatte problemen van deze tijd

Christien Brinkgreve, hoogleraar sociale wetenschappen, Universiteit Utrecht.

De Groene Amsterdammer heeft 200 wetenschappers uit mens- en maatschappijwetenschappen gevraagd wat volgens hun – deskundig – oordeel de grootste problemen zijn van deze tijd. 75 Wetenschappers hebben gereageerd. Hieruit heeft een panel de 10 grootste problemen gedestilleerd. Probleem nummer 1 is het gemis aan richting en houvast. Veel mensen hebben behoefte aan autoriteit en gezag, een leider met “overzicht en overwicht” maar ook aan hoop en richting.

De 9 andere problemen zijn:

2: De minachting voor feiten
3: De opkomst van Azië
4: De overheid als probleem
5: De uitputting van de aarde
6: Het gebrek aan mentale veerkracht
7: De kloof tussen de elite en het volk
8: De gevolgen van een wereld zonder grenzen
9: De afstand tussen jong en oud
10: Doorgeschoten marktdenken

Het meest overschatte probleem is volgens de deskundigen overigens de immigratieintegratie.

Wat denkt U dat het grootste probleem is van Nederland?

Vorige Volgende