M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.
Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Mijn wetenschapsgedicht

Mijn moeder somt als ze in de file staat, of de slaap
niet vatten kan, de cijfers van Pi op, die achter de komma.
Dan kijkt ze tot hoever ze dit keer komen zal.
Pi heeft geen eind, dus dan gaat ze: 3,14159 2653…

Van mijn broer krijg ik een mail waarin hij wenst
dat iedereen in goede gezondheid verkeerd.
Ik heb hem nog niet discreet kunnen zeggen
dat dat verkeert is, als hij begrijpt wat ik bedoel.

Bij handvaardigheid op school wilde mijn zus
van houten balkjes de oneindige, onmogelijke
Driehoek van Escher namaken. Het boek met de
tekening had zij voor zich op de werkbank gezet.

En mijn vriend Erik, stak zijn hand op in de klas
toen de basen en de zuren werden behandeld.
‘De zuurgraad wordt gemeten op de zuurgraadmeter,
okay, maar waarop meet men dan de basen?’

Maar mijn liefje die weet echt niets van wetenschap.
Gister zei ze nog: ‘Michiel, jij kunt naar de maan lopen.’


Op 27 oktober verleden jaar, stond er een oproep op Sargasso: Schrijf een gedicht dat de wetenschap als thema heeft. De Vereniging voor Wetenschapsjournalistiek en -communicatie bestaat 35 jaar, en ter gelegenheid van dat feit werd er een gedichtenwedstrijd uitgeschreven.
Het aantal inzendingen was hoog: 700 gedichten werden beoordeeld door de jury. Mijn gedicht kreeg niet de eerste of de tweede prijs, maar belandde wel in de dichtbundel met nog honderd anderen. Ik sta op bladzijde 101 van de (leuke en gevarieerde) bundel ‘En dat was kennis, zeg je dan.’  Joepie!

Closing Time | Secret Fires

Een beetje vals spelen is dit wel. Een lief walsje van The Gun Club, weliswaar met een boel valse noten, ook al zijn het hele goeie valse noten wat mij betreft, ik had ze niet beter kunnen plaatsen.

Maar The Gun Club was geen lieve band. Ze waren rommelig, smerig, vuig, onbetrouwbaar en ze dronken en ze rookten en ze gebruikten – maar wat waren ze heerlijk. Hier doen ze My Dreams

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poetry du Jour | Gelukkig is het goede aan iets lang laten duren dat alles weer terug stil valt

Lieke Marsman, onze Dichter des Vaderlands, was ziek, is ziek: ze heeft kanker, kraakbeenkanker. Dat werd al in 2017 geconstateerd. Lieke Marsman heeft hierover geschreven in haar boek De volgende scan duurt 5 minuten.

En ze is daarvoor behandeld, met radiotherapie. Helaas heeft die bestraling niet geleid tot genezing. Haar arm en schouder zijn nu geamputeerd.

Sterkte Lieke. We denken aan je.

Het gedicht ‘Vasthoudendheid’, is het openingsgedicht van haar debuutbundel Wat ik mijzelf graag voorhoud, uit 2010.

 

Closing Time | I Try

Er zijn liedjes die blijven hangen. Dat kan om verschillende redenen zijn. De muziek, de tekst, de artiest, je eigen stemming, het moment, en bij dit nummer van Macy Gray is het voor mij het refrein. Altijd als ik dit nummer ergens hoor, denk ik: laat de rest van dat nummer maar zitten, doe voor mij geen moeite, sla die coupletten maar over, ga gelijk door naar het refrein. Want dat hoor ik het liefst. Doe maar gelijk het refrein. En als het mag en kan, Macy, doe het maar gelijk een paar keer achter elkaar. Het refrein. Dank je wel.

Closing Time | Our Song

 Joe Henry heeft betere songs, aantrekkelijk nummers, vlotter, meer aansprekend, commerciëlere, minder weerbarstig dan deze Our Song, die maar amper vooruit lijkt te komen, er lijkt zoveel gezegd te moeten worden, er zit zoveel dwars in deze klaagzang.

Joe Henry, of de verteller van deze song, voert in de eerste regel ene Willie Mays op. En die heeft bestaan. Hij was een bekend basebalspeler, en die klaagt indringend over wat er met zijn land gebeurt en gebeurd is. En welke zorgen en dromen hij heeft. Later is de verteller van de song toch niet helemaal zeker of die persoon wel Willie Mays was. Hij had ook iemand anders kunnen zijn. Goeie tekst.

Closing Time | Voilà l’été

De Groene Negerinnen, met zo’n naam kun je tegenwoordig niet meer mee aankomen. Les Négresses pikten die naam indertijd zelf op als geuzennaam, na een beschimping. Maar wat maakten ze leuke feestmuziek met hun mix van latin, gypsie, rai, balkan en punk natuurlijk.

De zanger, die met dat gebit in deplorabele staat, en met die zang die ergens tussen Shane en Arno in zit, is in 1993 overleden. Een overdoos.

Closing Time | Fourth Of July

Ja wat nu. Ik had nachtdienst, en sliep dus vandaag. En ik ben dus nu net wakker en drink een kopje koffie. Remco Campert overleden, lees ik op mijn telefoon. Iedereen wist het al, ik pas nu. Ik schrik nu pas.

Ik kijk naar mijn boekenkast waar zijn dichtbundels staan, een dozijn. De bundel die Remco van zijn vaders gedichten, Jan Campert, heeft gemaakt, staat ernaast. En dan dat heerlijk luchtige proza van hem, waarvan het leek als het moeiteloos tot stand was gekomen. Waarschijnlijk was het tegendeel waar. Remco Campert stond in mijn schoolboeken, hij was als het ware levende geschiedenis. Remco Campert was een vijftiger, de laatste.

Closing Time | Kings Road

 Suzie Ungerleider komt uit Canada, maar toen ze begon als artiest, dacht ze dat het waarschijnlijk commercieel handiger was om een pakkende naam te bedenken die op het affiche zou komen te staan. Het is O Susanna geworden, naar dat liedje.

En ik zou O Susanna allang vergeten zijn, als ik niet, bij de Closing Time van gisteren, haar naam was tegengekomen: BJ Baartmans had met haar samengewerkt. Nou ja zeg, wat kan de wereld toch soms klein zijn. De Brabander buurt met de Canadese.

Closing Time | Cabin Fever

Als je dit hoort, dan zou je kunnen denken, leuk, zeker een nieuwe van Calexico. Want alle vertrouwde elementen zitten erin. Muziek alsof het de soundtrack van een spaghetti western is, surfgitaar, beetje gypsie, huppelende bas, roffelende drums en vooral sfeer veel sfeer, sixties zo te horen. En alles instrumentaal, zonder afleidende woorden.

Maar deze muziek komt niet uit Amerika, maar uit Brabant, en de gitarist heet B. J. Baartmans. De BJ Baartmans? Zeker, de BJ Baartmans. Die van o.a. The Space Age Travellers?

Closing Time | Freedom

 Morgen is het precies 159 jaar (1863) geleden dat Nederland de slavernij afschafte. In Suriname is dat een feestdag: Keti Koti. In Nederland wordt deze dag ook steeds meer gevierd, met herdenkingen en feestelijkheden. Er is het historische Surinaamse gerecht heriheri (dit werd vroeger gegeten op de plantages), waar banaan in zit, ei, cassave en bakkeljauw.

En bij een herdenking hoort ook muziek. Beyoncé en Kendrick Lamar met Freedom.

Closing Time | Keep Fishin’

Ik sprak ooit een poppenspeler en die vond de Muppets maar niets. De poppen hadden lelijke kleuren en de grappen kon je van ver al zien aankomen. Hij was meer van het subtiele. Waarschijnlijk had hij deels gelijk, maar ik had altijd wel een zwak voor de stemmen van die poppen. De stem van Kermit, de stem van Miss Piggy, de stem van Beaker.

En de Muppets waren muzikaal. Er werd altijd veel gezongen en muziek gemaakt in hun shows. En er waren duetten en gastoptredens van bands. Hier was Weezer te gast met Animal als invallende drummer.

https://www.youtube.com/watch?v=Hzv5mgNzDOg

Closing Time | A Haunted Landscape for Orchestra (live)

Nou, wat een uitdaging, want persoonlijk heb ik hier dus niets mee. Niets met deze muziek en ook niets met deze specifieke compositie. Piep piep knor, maar dan wat anders. Het zal allemaal wel belangrijk zijn en modern, en highbrow en helemaal horend bij de canon van de Westerse cultuur, en dat als je het hoort dat je dan je hand onder je kin doet, je bril iets opschuift  en interessant knikt, van ja, verduveld, die Crumb, ik mag George zeggen, wist die noten toch maar mooi op de balken te leggen.

Vorige Volgende