Max Molovich, auteur op Sargasso

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Met Gewoon Jos door Gewoon NL, slot: ’t Lolbroekje

13 september 2012 , 20:00 , door Max Molovich

Waarin Max Molovich met de charismatische politicus Jos Kuintjes op verkiezingscampagne door gewoon Nederland trekt. Aflevering 8: peuterspeelzaal ’t Lolbroekje. Gewoon Jos komt erachter dat Max op de Piraten heeft gestemd. Er knapt iets in hem.

Als ik rond de klok van 20.45 uur het schoolpleintje van peuterspeelzaal ‘t Lolbroekje betreed, zie ik Jos meteen zitten. Voor de deur. In het schijnsel van het ganglicht. Op z’n hurken. Handen in het haar. Naast hem een tas van de Aldi. Voor hem een reeks flyers met de bekende mintgroene kleur. Jos staat erop met zijn duim omhoog. De tekst: “Stem wijzer: stem gewoon Jos voor een Gewoon NL.” Vreemde kriebels in mijn buik.

Ik loop naar ‘m toe en vraag wat er is. Hij kijkt me aan. In tranen. “Ik dacht dat je een grapje maakte”, zegt hij. Moedeloos schuddend laat hij zijn hoofd weer in zijn handen zakken. Ik ruik een vreemde geur. “Wat bedoel je”, vraag ik. Hij kijkt omhoog. Door de tranen heen zie ik nu ineens zijn woede. “De piraten?”, zegt hij, nauwelijks hoorbaar. “Je hebt op de Piraten gestemd? Wat is dit voor apenland?”

Een half uur geleden belde ik Jos op om te vragen of ik langs kon komen. Hij vroeg me of ik al gestemd had. Ik vertelde hem dat ik op de Piraten had gestemd. Hij moest lachen. Een vrouw zet haar fiets in het fietsenrek, stapt af en loopt het gebouw binnen. “Ik dacht dat je een grapje maakte, Max. Ik dacht gewoon dat je een grapje maakte. De Piraten? En weet je wie er niet op stond, Max, weet je wie ze gewoon vergeten hadden om op die lijst te zetten? Mij, Max. Gewoon NL was nergens te bekennen. Ik stond gewoon niet op de lijst. Ze hebben me godverdomme gewoon genegeerd. Heb ik gewoon voor niks al die weken mijn stinkende best gedaan. Heb ik gewoon voor niks al die mensen gemobiliseerd. Geen Gewoon NL te bekennen. Maar wel een zooitje Piraten. Ik zeg het je: hier zit Camiel achter. Die vuile hufter.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het populisme is niet afgestraft

13 september 2012 , 14:00 , door Max Molovich

Waarin de auteur de verkiezingsuitslag relativeert. En constateert dat het populisme volop leeft in het politieke midden.

Het politieke midden is terug. Lees ik. En volgens Jolande Sap is het populisme afgestraft. Dat is het natuurlijk helemaal niet. Het populistische stokje van Wilders, waar Sap op doelde, is met veel enthousiasme overgenomen door de VVD. Of moet ik die enorme billboards als onschuldige marketing zien? En wat het populisme van de SP betreft (als u mij toestaat de oplossingen van de SP als populisme te bestempelen): waarom dacht u dat Samsom er zo op bleef hameren dat hij veel dichter bij de SP staat dan bij de VVD.

Het politieke midden is niet terug en het populisme is niet weg. De flanken en hun populistische technieken en standpunten, zijn enthousiast geabsorbeerd door het politieke midden. De VVD loopt nu van Wilders tot Pechtold en de PvdA van Pechtold tot Roemer. Het CDA doet er niet meer toe. We hebben eigenlijk een twee partijenstelsel met wat grotere en kleinere splinterpartijen. Amerikaanse toestanden.

Rutte was de republikein die waarschuwde voor de socialisten (mijn grootste verbazing toen de voorlopige prognose werd bekendgemaakt, was trouwens dat deze frame, het oproepen van de angst dat de PvdA de grootste zou worden en met de SP in zee zou gaan, zo goed had gewerkt). Samsom was de wijze Obama die de strijd relativeerde en zichzelf als een soort wijze staatsman boven de partijen stelde, wat hem aardig lukte. Ondertussen maakte hij Roemer overbodig. Die had zelf natuurlijk het een en ander aan voorwerk gedaan. De SP was klaar voor de macht. De vraag was of de achterban dat ook vond. Die bleek, toen puntje bij paaltje kwam, toch iets meer vertrouwen in Samsom de staatsman dan in Roemer de staatsman te hebben.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

Ik zweef niet, ik dwarrel

12 september 2012 , 12:00 , door Max Molovich

Waarin de auteur tot de conclusie komt dat hij zich door niemand vertegenwoordigd voelt.

Ooit, ergens aan het begin van deze tot nu toe enorm gezellig eeuw, besloot ik om de rest van mijn leven D66 te stemmen als er landelijke verkiezingen waren. Leek me wel zo makkelijk. Een mens moet immers al zoveel keuzes maken in het leven.

Vervolgens ging D66 in zee met VVD en CDA (terwijl ze aan een vriend van mij, per mail, hadden bezworen, inclusief spuug door vingers, dat ze dat nooit zouden doen). Als straf besloot ik bij de gemeenteverkiezingen PvdA te stemmen. Ik had er spijt van zodra ik het stembiljet in de bus deed. Het voelde als verraad. Ik besloot toch weer voor D66 te gaan.

Maar toen werd Alexander Pechtold lijsttrekker in plaats van Lousewies van der Laan. En voor Pechtold koesterde ik meteen een flinke aversie, die ik eigenlijk nooit ben kwijtgeraakt. Waar die aversie precies in zit, weet ik niet. Hij heeft iets onoprechts. Hij geniet teveel van zijn eigen spitsvondigheden. Hoe hij de rol als Wilders-basher invulde, zinde me ook niet. Hij nam de handschoen iets te gretig op en voer er iets te wel bij. Zonder Wilders zat Pechtold inmiddels al lang weer met een hamertje schilderijtjes te slijten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

In Your Dreams: IMF-rapport biedt oplossing voor de crisis

10 september 2012 , 09:35 , door Max Molovich

Waarin de auteur keihard in een nepeditie van NRC Next trapt en zichzelf in een klein hoekje plaatst om zich kapot te schamen.

Waarin een gehackt IMF-rapport een uitweg uit de financiële crisis belooft door het beleid radicaal om te gooien.

“Yes it can” staat er groot op de voorpagina van NRC Next die mij vandaag gratis werd aangereikt op station Amsterdam Sloterdijk. Hackers hebben een ‘explosief IMF-rapport’ gehackt, waarin staat dat we met een radicaal andere aanpak de financiële crisis kunnen doorbreken.

“In your dreams”, was het eerste wat ik dacht. Eigenlijk denk ik dat nog steeds nu ik het artikel heb gelezen. Maar je weet het nooit natuurlijk. Het rapport is geschreven door vijftien hoge IMF-functionarissen en toponderzoekers. Volgens de hackers wil IMF-directeur Christine Lagarde het rapport geheim houden.

Het 55 pagina’s tellend document heet ‘The Only Way Out’ en stelt dat de maatregelen die het IMF tot nu toe heeft genomen om de financiële crisis te bestrijden een contraproductief effect hebben gehad. Het beperken van overheidsuitgaven en een gunstig monetair beleid voor de financiële sector hebben alleen maar tot meer problemen geleid. “Want terwijl overheden banken overeind proberen te houden, draaien zij ook nog eens op voor de kosten van een ontwrichte economie: de lagere belastingopbrengsten en toegenomen kosten van werkloosheidsuitkeringen.” Staatsschulden lopen verder op, bedrijven en consumenten houden de hand op de knip met een verslechterde economie tot gevolg. Willen we uit de crisis komen, dan moet de focus niet meer op het redden van de financiële sector liggen. En ook niet op strenge begrotingsnormen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Met Gewoon Jos door Gewoon NL, afl. 7: Nierop

9 september 2012 , 11:00 , door Max Molovich

Waarin Max Molovich de charismatische Jos Kuintjes volgt op campagne door gewoon Nederland. Aflevering 7: Nierop. Over de crisis die niet bestaat.

Buiten staat een eenzame demonstrant met een bord in zijn hand waarop wij lezen: “Pleurop uit Nierop!” Of de boodschap aan Jos Kuintjes is gericht, wordt niet duidelijk. Binnen is Jos bezig aan een gloedvolle speech over de stand van zijn land en over de naderende verkiezingen. De massaal toegestroomde nieuwsgierigen in partycentrum ‘t Luifeltje hangen aan de lippen van de man die wel de Nederlandse Obama wordt genoemd.

Vergeet Mark Rutte, vergeet Emile Roemer, vergeet Geert Wilders en vergeet vooral ook niet Diederik Samsom te vergeten: hier staat de toekomstige leider van ons land. De man die ons de crisis uit zal loodsen. Niet door malle socialistische ideeën, niet door holle frasen over je handen uit de mouwen steken en aanpakken in plaats van doorpakken, maar gewoon door gewoon na te denken en gewoon logisch te redeneren.

Er is namelijk geen crisis, betoogt Jos Kuintjes. “Kijk naar buiten. Woedt daar een crisis? Nee. De mensen rijden in hun auto’s, kijken naar hun tv’s, wonen in hun huizen, gaan naar hun werk. Een uitzondering niet te na gesproken. En nu weet ik wel dat je ook de uitzonderingen niet mag negeren. Integendeel. De uitzonderingen zijn zeer belangrijk. Maar de uitzonderingen bevestigen de regel, ze zijn het niet. In dit land hebben we de neiging om het om te draaien. Om de uitzondering als de regel te zien en ons beleid op de uitzondering te baseren vanuit de vrees dat de uitzondering de regel wordt en alles op z’n kop zet. Maar ondertussen zet je alles op z’n kop. Ondertussen ben je met paniekvoetbal bezig. En die paniekvoetbal, waarde mensen, die paniekvoetbal, dát is de crisis.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 29-09-2022

Nabeschouwing Zomergasten | Jolande Withuis

2 september 2012 , 15:21 , door Max Molovich

RECENSIE – Waarin de auteur om 23.45 kijkt naar de tweede helft van Zomergasten met Jolande Withuis en, hoewel het eigenlijk veel te laat was voor hem, moet constateren dat het ronduit geweldige uitzending was.

De opnames van het vervolg van Zomergasten met Jolande Withuis bleken niet in de studio in Hilversum plaats te vinden, maar thuis bij Jolande Withuis. Het was al eerder opgenomen. Live on tape dus. Ik vermoed wij ons in het werkvertrek van Jolande Withuis bevonden. Op de achtergrond een grote boekenkast. Als de camera op Jan Leyers gericht was, sprong vooral een reeks gekleurde vazen achter hem in het oog. Ze hield van kleur, vertelde ze later.

De uitzending werd hervat waar we gebleven waren. Bij Pim Boellaard. Uiteraard werd nog wel even gerefereerd aan de oorzaak van dit alles, de migraine van Jolande Withuis. Ze was overweldigd door het aantal steunbetuigingen. Later vertelde ze dat er ook wel wat steunbetuigingen tussen zaten die ze wat overdreven had gevonden. Die deden net alsof haar iets traumatisch was overkomen, terwijl het nu ook weer niet zo erg was. De kampgevangenen waarover ze boeken had geschreven, die hadden traumatische ervaringen. Haar was iets vervelends over komen, meer niet.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Zomergasten | Jolande Withuis, the sequel

1 september 2012 , 23:36 , door Max Molovich

Wat later dan gebruikelijk en de interesse van de meesten zal, nu #zg12 niet meer trending topic is, ongetwijfeld even afwezig zijn als het improvisatietalent van Sybrand van Haersma Buma, maar zo meteen, om 23.40 uur begint op Ned2 het vervolg van Zomergasten met Jolande Withuis, die haar ideale televisieavondje moest staken vanwege een migraine. Waar waren we gebleven? Bij Pim Boellaard. Verzetsheld. Nog door zowel Himmler als Heydrich ondervraagd. Belandde uiteindelijk in Dachau, maar heeft het overleefd. Withuis schreef een biografie over hem.

Mochten Jolande Withuis en Jan Leyers half zo in vorm zijn als een paar weken geleden, dan belooft dit nog een boeiend nachtje te worden. U kunt uw bitch ass oneliners hieronder kwijt. Of u op twitter nog terecht kunt met #zg12, het zal ongetwijfeld. En voor de keuzefilm hoeft u dit keer niet op te blijven, want die is al uitgezonden. Twee keer achter elkaar zelfs! Mocht het lukken, dan vindt u op zondagochtend op deze plek een vervolgrecensie.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Met gewoon Jos door Gewoon NL, afl. 6: Neerijnen

31 augustus 2012 , 19:00 , door Max Molovich

REPORTAGE – Waarin de auteur samen met de charismatische Jos Kuintjes op verkiezingscampagne door gewoon Nederland gaat. Aflevering 6: Neerijnen. Gewoon Jos breekt een lans voor de gewoon werkende Nederlander.

“Vandaag wil ik het met u hebben over de hard werkende Nederlander.” Gemurmel in de zaal. Wat laatkomers zoeken nog een stoeltje. Het is lekker druk in dorpshuis De Zevensprong. Ik zie hier en daar al wat Gewoon NL-t-shirts. Veel jonge mensen. De sfeer is goed. Jos had me voor aanvang van de bijeenkomst toegezegd dat hij er ‘gewoon lekker zin’ in had. Hij gaat verder. “Vandaag wil ik het hebben over de hard werkende Nederlander waar Mark Rutte en diens VVD zo de mond vol van hebben. De hard werkende Nederlander is zo zielig. Want ziet zijn zuur verdiende geld met bakken tegelijk over de balk gegooid worden richting kansloze projectjes voor kansloze jongeren, kansloze bejaarden, kansloze zieken en kansloze werkzoekenden. De hard werkende Nederlander kent z’n verantwoordelijkheid, maar wil daar wel wat voor terug zien. Hij wil niet dat zijn geld in een bodemloze put terecht komt. Hij wil dat het nuttig besteed wordt. Zo is de hardwerkende Nederlander. Welnu, ik zal u eens wat vertellen over de hardwerkende Nederlander. De hardwerkende Nederlander is gek. Juist. Zo. Ik heb het gezegd. De hardwerkende Nederlander is niet goed bij zijn hoofd. Dit is helemaal geen tijd om hard te werken. Dit is een tijd om gewoon te werken. Niet te hard, niet te langzaam. Gewoon.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lijsttrekkersdebat Knevel en Van den Brink

30 augustus 2012 , 22:00 , door Max Molovich

Vanavond het Grote EO-Lijsttrekkersdebat onder leiding van Andries Knevel en Thijs van den Brink. Met medewerking van Mark Rutte, Emiel Roemer, Diederik Samsom, Geert Wilders en Alexander Pechtold. Hoofdthema: Indianen.

Zit u er klaar voor? Het Grote Lijsttrekkersdebat gaat beginnen. Na RTL 4 is het nu de beurt aan het bekende duo Knevel en Van den Brink, onder de Indianen beter bekend als Priemende Vinger en Vierkant Hoofd. En aangezien de Indianen een niet meer te negeren onderdeel van het Nederlandse electoraat vormen, zullen wij die namen hanteren. Vooral ook nu bekend werd dat steeds meer Indianen zich niet gehoord voelen door de Nederlandse politiek en er een steeds grotere afkeer van krijgen.

Wie zullen Priemende Vinger en Vierkant Hoofd vanavond mogen verwelkomen? Allereerst natuurlijk ons huidige opperhoofd Gierende Hyena. Verder zullen aanschuiven de rondbuikindiaan Gezellige Beer van de SP, Nooit Meer Kammen van de PvdA, Behaagzieke Toekan van het CDA, Kereltje Eikelhoofd van D66 en Zilverlokje van de PVV. Knuffelt Met Bomen van GroenLinks schijnt te ontbreken, die doet er kennelijk niet meer toe.

Waar zij het over gaan hebben, ik wil het eigenlijk niet weten. Waarschijnlijk over de veiligheid (en hoe om te gaan met criminele Indianen), Indianen in de zorg (moet de zweethut uit het ziekenfonds?), de economische crisis (moeten we terug naar spiegeltjes en kraaltjes?), Indianen en de hypotheekrenteaftrek (geldt die ook voor Tipi’s?) en wie wil straks met wie de vredespijp roken? Maar het hoofdthema is vermoedelijk Europa: hebben de Indianen geen leuk dansje zodat het allemaal goed komt?

Kees van der Staaij

29 augustus 2012 , 07:00 , door Max Molovich

Waarin Kees van der Staaij in zijn bed ligt te piekeren over wat er fout was gegaan die dag, als hij plotseling een stem hoort die hem aanspreekt en hem, na een lesje theologie, vertelt dat Jezus ook het product is van een verkrachting.

Kees van der Staaij lag op zijn rug. Het witte licht van een kerende auto bescheen door een kier van zijn gordijnen het plafond. Wat was er mis gegaan vandaag? Wat had hij fout gedaan? Hij had in het programma Wat Kiest Nederland tegenover Frits Wester gezeten. Wester vroeg iets over de Amerikaanse senator Todd Akin die had beweerd dat vrouwen niet zwanger konden worden door verkrachting. Was hij het eens met die bewering? Nee, daar was hij het niet mee eens. Maar het was een feit dat verkrachting zelden tot een zwangerschap leidde, had hij er aan toegevoegd. Had hij nooit moeten zeggen. Alsof dat ook maar iets met zijn standpunt te maken had.

Al zou elke verkrachting tot een zwangerschap leiden, dan nog had je niet het recht abortus te plegen. Er was iets gruwelijks gebeurd. Maar dat gruwelijke had wel tot nieuw leven geleid. En dat nieuwe leven was, zoals al het menselijk leven, heilig. Daar had God een plan mee. En dat plan moest ten uitvoer worden gebracht. Dat mocht niet vroegtijdig worden gedwarsboomd. Alleen God heeft het recht om de vrucht van een moeder weg te nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing Zomergasten | Adriaan van Dis

27 augustus 2012 , 09:09 , door Max Molovich

RECENSIE – Zesde en laatste aflevering van Zomergasten. Waarin Adriaan van Dis ons wil doen geloven dat hij geobsedeerd is door menselijke ellende, maar zijn fragmenten en zijn voorkomen iets anders verraden.

“Ik maak weer iets esthetisch van iets gruwelijks”, zei Adriaan van Dis toen hij vertelde over een Afrikaans jongetje zonder benen, wiens rompje zat vastgeschroefd op een plankje met wieltjes, en die zich met zijn armen voortbewoog als een zeeanemoon. Van Dis vertelde over zijn fascinatie voor mismaakte mensen. Hoe hij er zowel van gruwelt als door aangetrokken wordt.

Jan Leyers citeerde Van Dis, ooit zelf presentator van Zomergasten. Dat je aan de keuze van de fragmenten de obsessies van de Zomergast kunt aflezen. Van Dis zelf zei aan het begin van de uitzending dat hij heel erg zijn best had gedaan om géén verhaal te vertellen met zijn fragmenten, maar dat hij, toen hij zijn keuzes overzag, moest toegeven dat dit mislukt was. Zijn fragmenten vertelden wel degelijk een verhaal (en verrieden een obsessie), en dat was oorlog. Maar volgens mij was dat zijn obsessie helemaal niet.

De kijker is een monster
Adriaan van Dis weet hoe de kijker in elkaar zit. Hij omschreef ons, televisie kijkend Nederland, als een monster. Een monster dat niet te temmen valt. Je kunt het proberen, maar het zal niet lukken. Door ons zo nu en dan met zorgvuldig gekozen bekentenissen te voeden, probeerde Adriaan van Dis het monster stil te houden. Zoals hij dat in elk televisieoptreden probeert. Door verlekkerd en in elegante bewoordingen over zijn fascinatie met menselijke ellende te vertellen, wil hij ons doen geloven dat die gruwelijkheden an sich een obsessie zijn. Maar het gaat om iets anders.

Zomergasten | Adriaan van Dis

26 augustus 2012 , 15:30 , door Max Molovich

VOORBESCHOUWING -Vanaf een uurtje of kwart over acht is Adriaan van Dis zo’n drie uur lang de laatste Zomergast van Jan Leyers. Ter gelegenheid daarvan alvast een korte terugblik op het seizoen en een vooruitblik op vanavond.

Vanavond is het alweer de laatste aflevering van Zomergasten van dit jaar. Op het eerste gezicht zou je het niet zo zeggen, maar het was een reeks met aardig wat legendarische momenten. Minstens drie van de zes afleveringen leverden unieke beelden op. Micha Wertheim die een wilde perzik at, de zwetende Jolande Withuis die haar migraine-aanval aankondigde met een wapperende waaier en Lidewij Edelkoort die ineens met zwarte stippen op haar gezicht in de studio zat. Allemaal jamais vu. Tel daar de ultieme saaiheid van Henny Vrienten en de ultieme als bevlogenheid verpakte ijdelheid van Ben Verwaayen bij op en je hebt met een unieke reeks te maken.

En hoe deed de gastheer het? Bijna perfect, durf ik hier te zeggen. Wellicht was hij te licht om een vrijemarktzeloot als Ben Verwaayen het vuur na aan de schenen te leggen, maar eigenlijk is Zomergasten daar ook niet voor bedoeld. Het programma heet niet voor niets Zomergasten. Een gast moet zich op zijn gemak voelen. Dan heb je geen presentator nodig, en ook geen interviewer, maar een gastheer. Dat was Jan Leyers. Een vriendelijke, meelevende gastheer die het zijn gasten zo gemakkelijk mogelijk wilde maken. Alleen met Micha Wertheim lukte dat niet. Maar ja, dan heb je het ook over een beroepsneuroot die moet leven met de paradox dat hij zich oncomfortabel voelt als het comfortabel wordt.