Een vrouw die door de Recording Industry of America werd aangeklaagd wegens file sharing geeft de RIAA nu een koekje van eigen deeg. Ze klaagt hen aan wegens een waslijst aan vergrijpen:
fraud, invasion of privacy, abuse of process, electronic trespass, violation of the Computer Fraud and Abuse Act, negligent misrepresentation, the tort of “outrage”, and deceptive business practices.
Het ergste is nog wel dat de RIAA volgens de aanklacht een extern bedrijf heeft ingehuurd om bij duizenden mensen in te breken en zo bewijsmateriaal voor rechtszaken tegen deze mensen te verzamelen.
Het verhaal wordt nog gekker: blijkbaar is het mogelijk om iemand anoniem aan te klagen (de beklaagde krijgt geen bericht van een rechtzaak) zodat men via internet-providers de gegevens van de persoon kan verkrijgen. Dan gaat men op zoek naar echt bewijsmateriaal. Als men denkt te hebben wat nodig is, krijg je ineens een telefoontje dat je maar snel de gestelde boete moet betalen.
No downloading or distribution activity was ever actually observed. None ever occurred. Regardless, the record companies actively continued their coercive and deceptive debt collection actions against her. Ms. Andersen was falsely, recklessly, shamefully, and publicly accused of illegal activities in which she was never involved.