SATIRE - 
COLUMN - EU-buitenlandchef Federica Mogherini is blij. Blij dat de EU nu eindelijk inziet dat de migratie van bootvluchtelingen een Europees probleem is. Zij hoopt dan ook van harte dat het inzetten van extra boten en vliegtuigen en het hard aanpakken van mensensmokkelaars door Europol tot minder verdrinkingsdoden leidt.
Ruim vijfduizend doden in zestien maanden zijn er natuurlijk ruim vijfduizend te veel. Een proef met het verspreiden van erkende vluchtelingen over de EU-landen moet Griekenland en Italië ontlasten, landen waar verreweg de meeste migranten aankomen. Of aanspoelen beter gezegd. Het geniepige zit ‘m in het woord erkende. Dat zullen er verhoudingsgewijs een stuk minder zijn dan illegale vluchtelingen. Die moeten op termijn allemaal weer terug. En opnieuw sparen voor een volgende poging om Europa te bereiken.
Waar slachtoffers vallen, zijn ook boosdoeners. De gewetenloze mensenhandelaren bijvoorbeeld, die willens en wetens vluchtelingen de dood injagen. Na hen eerst hun laatste bezittingen te hebben ontfutseld.
De EU niet te vergeten. Europa staat erbij en kijkt ernaar. Wegkijken is een van de belangrijkste pijlers van het hedendaagse EU-beleid. Naast ontkennen en oeverloos praten.
En waar is de Afrikaanse Unie, die zomaar toestaat dat honderdduizenden kapitaalkrachtige en vooral jonge Afrikanen – een overtocht kost soms wel achtduizend euro – hun heil in Europa zoeken. Op deze manier bloedt het Afrikaanse continent letterlijk dood.
COLUMN - Pluimveehouder Marcel Kuijpers is er heilig van overtuigd dat zijn gigaplofkippenfabriek, met 1,1 miljoen kippen en vleeskuikens op één locatie langs de A73 in het Limburgse Grubbenvorst, kleinschalig, duurzaam en diervriendelijk is. Het grootste pluimveebedrijf van Nederland huisvest naast 74 duizend broedkippen, een broederij en een miljoen vleeskuikens ook een eigen slachterij en een bio-energiecentrale. Een gesloten systeem, waar nauwelijks meer een mens aan te pas komt. Niet echt goed voor de werkgelegenheid dus.
Een duurzame revolutie volgens Kuijpers. Vervoer per vrachtwagen kan achterwege blijven. De vleeskuikens schuiven na zes weken vetmesten via een lopende band zo het slachthuis in. Door het gesloten systeem is ook de weerstand van de kuikens hoger, worden ze minder vaak ziek en is er geen antibiotica meer nodig. De kippenstront en het slachtafval leveren biogas en waardevolle grondstoffen als kalium, nitraat en fosfaat. Met de duurzaamheid zit het wel goed bij Kuijpers Kip. Nu nog de kleinschaligheid en diervriendelijkheid.
Is er volgens Wakker Dier geen extremere vorm van intensieve en grootschalige pluimveeteelt denkbaar, kippenboer Kuijpers beschouwt het integreren van een kippenstal, slachterij en bio-energiecentrale op nauwelijks 150 meter van elkaar juist als schaalverkleining. Het is maar hoe je het ziet. Wakker Dier ziet het in ieder geval anders en tekende beroep aan tegen de vergunning van de gigastal bij de Raad van State. Hier zal Wakker Dier ook bepleiten dat dierenwelzijn toch wel iets anders is dan een honderd meter lange gang met zes etages van twintig plofkippen per vierkante meter. Dat de kippen niet meer vervoerd hoeven te worden is positief, maar volgens woordvoerder Sjoerd van de Wouw niet meer dan gerommel in de marge.
COLUMN - Aan de westkant van de stad Groningen ligt 125 hectare grond braak. Een terrein zo groot dat het hele historische centrum van Groningen er met gemak in past. Tot 2007 stond hier de Suikerunie, een fabriek die suikerbieten tot kristalsuiker verwerkte. Elke iets oudere Groninger herinnert zich nog de weeïge geur van gekookte suikerbiet die elk najaar als een klamme deken over de stad hing. Niet echt iets om naar terug te verlangen. Al vormde de Suikerunie decennialang de economische motor van de regio.
Van de historische fabriek resteert nu niets meer dan een schoorsteen, een werkplaats en een oude betonnen fabriekshal. Gezichtsbepalende elementen in een woestenij van water, beton, onkruid en steenslag. Drie Groningse culturele ondernemers zagen de enorme potentie van dit terrein en kregen de eigenaar, de gemeente Groningen, zover dat zij het gebied mochten ontwikkelen. Afgelopen week presenteerden zij hun toekomstplannen. Waar anders dan in de fabriek zelf. Koud, maar sfeervol. De plannen zijn ambitieus. Binnen vijftien jaar moet de Suikerunie zijn uitgegroeid tot de magneet en kraamkamer voor nieuwe bedrijvigheid op het gebied van voedsel, kleinschalige maakindustrie, evenementen, energie en nieuwe vormen van wonen en werken. Niet alleen voor de stad, maar voor de hele regio. Tot en met Assen aan toe.
COLUMN - Uit onderzoek van Reuters-Ipsos blijkt dat David Palmer grote kans maakt om tot de volgende president van Amerika te worden gekozen. Inderdaad, David Palmer, de fictieve 44ste president van de Verenigde Staten uit de misdaadserie 24. Zelfs Frank Underwood uit de politieke thriller House of Cards scoort hoger dan de huidige president Barack Obama.
Dat laatste is volgens schrijver en politicus Tevi Troy niet echt vreemd. Vanwege de scherpe scheiding tussen de Republikeinen en de Democraten in Amerika, zal een zittende president in dergelijke onderzoeken nooit echt meer dan de helft van de stemmen halen. De 46 procent die Obama toch nog krijgt is dus best aardig voor iemand van vlees en bloed.
Kun je van David Palmer nog zeggen dat zijn morele kompas min of meer functioneert en het landsbelang meestal voorop staat, bij Underwood liggen de zaken toch net even wat anders. Samen met zijn vrouw zet hij alle geoorloofde en ongeoorloofde middelen in om aan te macht te komen en te blijven. Underwood kijkt niet op een moord meer of minder. Niet echt wat je noemt presidentieel materiaal. Al is Obama wel een tikkeltje jaloers op de wijze waarop Underwood de dingen voor elkaar krijgt, getuige zijn uitspraak “I wish things were that ruthlessly efficient.” Een grapje mag ik hopen.
