Overzicht

Klokwerk

400 Artikelen
38 Waanlinks
4.245 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Vanaf november 2018 overal te koop: "De wereld vóór God - Filosofie van de Oudheid", CJ Alders, aka 'Klokwerk'
softcover / hardcover / ebook: 392 pagina's

Kees Alders aka 'Klokwerk' studeerde af als theoretisch en sociaal psycholoog, en hield zich daarna tien jaar lang bezig met projectmanagement in de sociale zekerheidsbranche (communicatieprojecten en reorganisaties). Tegenwoordig heeft hij een eigen onderneming in webdesign: Klokwerk-design.

Daarnaast is Klokwerk altijd actief geweest in de lokale- en bedrijfspolitiek, en schrijft hij voor verschillende redacties. Verder houdt hij zich met de groep Postbanaal bezig met het op de planken brengen van een multi-mediashow. Als hobbyproject organiseert hij sinds 2012 intercambio-café Amsterdam.

Op Sargasso schrijft Klokwerk onder meer sinds 2012 de wekelijkse column 'politiek kwartier'. Daarnaast is hij bezig met een toegankelijk overzichtswerk over de filosofie van de oudheid.

Closing Time | Front 242 – Headhunter

, door

Gisteren postte ik hier een video van de Revolting Cocks, een samenwerkingsproject van muzikanten van onder andere Front 242. Front 242 zelf heeft het naar mijn idee ook echter verdiend een keer te functioneren als dagafsluiting. Deze Belgische formatie begon in 1981 en kan gezien worden als één van de pioniers van de elektronische muziek, samen met namen als Kraftwerk en Jean Michel Jarre. Hierbij één van hun bekendste nummers, “Headhunter”, uit 1988, met een bizarre clip waarin de hand van Anton Corbijn duidelijk te herkennen is. Eigenlijk is het het beste het nummer te beluisteren op de plaat waar hij vanaf kwam: Front By Front. Ik beschouwde dat zelf altijd al als artistieke hoogtepunt van de heren, en als ik Google zie ik dat ik daar niet alleen in sta. De plaat luistert als een bijzonder geraffineerde 12″ versie van het nummer en de B-kant ‘Welcome to Paradise’ en hamert, klopt en klettert de elektronische wereld de huiskamer in. Stilzitten: heel erg moeilijk. Latere elektronische muziek mag daarbij dan wat smoother zijn, het is er luisterend naar deze plaat over het algemeen zeker niet meer geraffineerd op geworden. Dit mag oud zijn, het blijft vers smaken.

Closing Time | Revolting Cocks – Beers, Steers and Queers

, door

“The Revolting Cocks” is een samenwerkingsproject van leden van de Belgische formatie Front 242, Al Jourgensen, frontman van de Amerikaanse metal-formatie Ministry, en de Belg Luc van Acker. Dit project startte halverwege de jaren 80, en komt af en toe nog met iets nieuws.

Ministry komt uit de metal-scene, maar is vrij snel in haar carrière al snel gaan experimenteren met beats en samples, wat door de samenwerking met de Electronicapioniers van Front 242 in The Revolting Cocks natuurlijk alleen maar meer werd. Uit deze kruising ontstond de muziekstroom “Industrial”, die volwassen zou worden met Nine Inch Nails en Marilyn Manson. Maar dat laatste gebeurde pas jaren nadat dit nummer uit 1990 uitkwam: een bizarre mix met metalgitaren en bijzonder grove beats. We horen verder muzikale citaten die knipogen geven naar oa de western-muziek van Ennio Morricone. In de video beelden die vooral bij moeten dragen aan het provocerende en ronduit agressieve imago van de groep. Smaakloze humor of niet, de Revolting Cocks waren hun tijd vooruit en zijn tot op heden nog zeker het beluisteren waard.

Closing Time | Fela Kuti – Who’re you

, door

Wie gaat googelen op Afrobeat komt vanzelf bij Fela Kuti uit, de voornaamste representant van deze stroming uit de jaren 70 van West-Afrika. Gisteren draaiden we al wat van deze stijl die een mengeling van Jazz, Afrikaanse muziek en Funk zou zijn. Toen hoorden we vooral Funk en Afrikaanse ritmes, in de bijlage van vandaag hoor ik zelf voornamelijk de Jazz-component.

Kuti was echter niet zomaar alleen muzikant: hij gebruikte zijn muziek voor politiek activisme. Hij werd daarbij geïnspireerd door Malcolm X en de Black Panthers. Hij demonstreerde tegen de militaire dictatuur in Nigeria, zijn thuisland, probeerde zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen en stichtte een ‘eigen vrijstaat’ (“Kalakuti Republic”) door een muur om zijn huis te bouwen en zich onafhankelijk te verklaren. Hij was een voorvechter van een teruggang naar de eigen Afrikaanse cultuur, verzette zich tegen Europees cultureel imperialisme, en pleitte voor een verenigde democratische en socialistische Afrikaanse republiek. De reactie van de zittende regimes van Nigeria op deze fratsen waren bij tijd en wijle niet mals: Kuti zijn huis werd vernietigd en zelf heeft hij een tijdlang vastgezeten.

Closing Time | Apostles – Black is Beautiful

, door

‘Black is Beautiful’ van ‘Apostles’ is een song waar ik op stuitte toen ik aan het zoeken was op de term ‘Afrobeat’, een Nigeriaanse muziekstijl die een mengeling vormt van Jazz, Funk en West-Afrikaanse muziekstijlen die in de jaren 70 vooral in Afrika populair was. Googelend op de term ‘Apostles, Nigeria’ kom ik niet veel verder dan de informatie dat ze in die tijd vier hits gescoord zouden hebben. Misschien is het daarom wel extra de moeite van het posten waard. De genoemde invloeden zijn duidelijk hoorbaar, de funk vooral, en de Afrikaanse ritmes die voor westerse oren misschien wat vreemd klinken, maar een prachtig ‘kabbelend’ effect creëren.

Closing Time | Cesária Évora – Petit Pays

, door

Ieder volk heeft zo zijn eigen woorden. Van het Nederlands is het bekend dat het woord “gezellig” maar moeilijk te vertalen is. Het heeft iets sociaals, en iets warms. De Portugezen hebben hun “saudade”, een uitdrukking van gevoelens van gemis en liefde. Het heeft iets van heimwee en weemoed in zich. Het past dan ook prima bij de melancholische Portugese volksaard en de volksmuziek Fado. In Brazilië wordt het woord ook gebruikt. Hoewel de Brazilianen van nature eigenlijk veel te wild en vrolijk zijn voor zo’n gevoelig woord, gebruiken zij het met name om uit te drukken dat ze terugverlangen naar het vorige feestje.

Closing Time | Sezen Aksu – Yine mi Çiçek

, door

De Turkse zangeres Sezen Aksu is een lokale grootheid die debuteerde in 1975 en de bijnaam “Queen of Turkish Pop” kreeg, terwijl ze in het conservatieve Turkije daarbij functioneert als Gay-Icoon en voorvechter van gelijke rechten voor LGBT’s. Haar muziek is vooral theatraal en sentimenteel. We hadden een half jaar geleden al eerder wat van haar gepost, maar twee keer mag best wanneer het de moeite waard is. Dit nummer werd gebruikt in de soundtrack van de Duits-Turkse film “Gegen die Wand”. Ik heb nog steeds geen idee waar Sezen hier over zingt (toelichtingen: graag), maar mooi is het wel.

Closing Time | Soviet Sex – Niet Met Jou

, door

Kunstenaarsband Soviet Sex bij hun reünie in 1996, met de oorspronkelijke leden Maarten van der Ploeg en Peter Klashorst, hier aangevuld met Ellen ten Damme. Steengoede Nederpunk wat mij betreft, en volgens mij nagenoeg onbekend.

Closing Time | Cumbia Chicharra – Burrita

, door

We blijven nog even in Chili: Cumbia Chicharra speelt zoals de naam al doet vermoeden de klassieke Cumbia, dat door Wiki wordt omschreven als “een Colombiaanse muziek- en dansstijl die bestaat uit een mengeling van Spaanse muziek en Afrikaanse muziek die door slaven werd meegebracht”, maar door heel Zuid-Amerika populair is.

De leden van Cumbia Chicharra zijn Chilenen die min of meer permanent in Marseille wonen en in dit seizoen ook regelmatig in onze streken optreden. De drummer wordt aangevuld met vier percussionisten om de band vooral geen gebrek aan ritme te laten hebben. Muziek die je eigenlijk live moet horen. Bij deze met liefde wat gratis reclame voor ze.

Closing Time | Sol y Lluvia – Adios General

, door

Van Argentinië gisteren naar Chili (Chile) vandaag, een live-video van “Sol y Lluvia”, een groep die speelt vanaf de jaren 80 en een mix maakt van moderne rock en Chileense folklore-muziek. Maar het is niet alleen vanwege die voorspelbare panfluit dat deze muziek zo populair is in eigen land: Sol y Lluvia is een politiek betrokken band die zich vooral afzet tegen het Pinochet-regime, een verleden dat in Chile nog steeds een open wond is waar je normaal eigenlijk vooral niet teveel zout in moet wrijven wil je iedereen een plezier blijven doen. Desondanks spreekt dit juist wél doen natuurlijk ook weer een enthousiast publiek aan.

Closing Time | Leon Gieco – Ojos Con Orozco

, door

In Argentinië en omliggende landen is hij een begrip, in Europa bijna onbekend. Leon Gieco heeft inmiddels een omvangrijk oevre, waarin hij met name folkloristische muziek mengt met pop. Vaak bekend om zijn serieuze betrokken teksten komt hij in 1997 plotseling met een song op een opzwepende beat met een ronduit gestoorde clip ‘Ojos Con Orozco’, en dito tekst. Maar let op: opvallend is dat alle woorden van de lyrics maar één klinker hebben, de ‘O’. Nu is Spaans een taal waarin sowieso een stuk minder klinkers worden gebruikt dan Nederlands, maar toch mag het gelden als een prestatie van formaat. Vooral omdat de tekst nog ergens op lijkt te slaan ook.

Closing Time | Swell – Forget About Jesus

, door

Swell is een Indiepop-bandje uit San Francisco. De plaat ’41’ waar het nummer Forget About Jesus op uitkwam, werd gereleased in 1993, hetzelfde jaar waarin de Smashing Pumpkins kwamen met hun doorbraakalbum Siamese Dream. Ondanks dat de muziek zeker met dit nummer er veel van weg heeft, weet Swell anders dan de Smashing Pumpkins niet echt door te breken. Zo af en toe naar hun albums luisterend ben ik ervan overtuigd dat dit niet per se door het verschil in kwaliteit komt. Swell werd gevormd in 1989. Hun laatste album kwam uit in 2009.

Closing Time | De Kift – Beguine (live)

, door

Geniaal hoe een band kan klinken als een in een doodgeslagen glas jenever verzopen fanfare met zeebenen. De Kift is een Zaanse band die invloeden van punk, smartlappen, fanfare en alternatieve rock mengt met teksten van oude dichters als Slauerhof, Lucebert en Wolfgang Borchert. De Kift is een typische familieband die in 1988 werd opgericht en nog steeds optreedt, meestal in kleine zalen voor trouw eigen publiek, eerstvolgende concert in het Amsterdamse Bostheater. Hier met een voor hun doen nog tamelijk conventioneel klinkend nummer live door de straten van Parijs.

Vorige Volgende