Heeft u de buren al aangegeven?
De kindermishandelingscampagne van de overheid is een nieuwe fase ingegaan. Nu is iedereen verdacht. De middelen worden steeds heftiger en het doel steeds onduidelijker.
De pr-machine van de kindermishandeling draait weer op volle toeren. Onze overheid heeft er geen probleem mee om in tijden van bezuinigingen op passend onderwijs en pgb’s tonnen te besteden aan een campagne die burgers tegen elkaar opzet. De meerjarige campagne Wat kan ik doen? is vorige week een nieuwe fase ingegaan, met een heuse zelftest. De advertenties verschijnen niet alleen op radio en televisie, maar ook op Hyves en diverse sites van grootuitgever Sanoma (zoals Nu.nl en Startpagina.nl). Ook trekt er een heel info-team het land door.
De boodschappen roepen op om bij een vermoeden van kindermishandeling een telefoonnummer te bellen (van het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling, kortweg AMK), of om naar de campagne-website te gaan.
Op die website staan tips wat je kunt doen. Weer het AMK bovenaan het lijstje. Helemaal onderaan staat nog de suggestie om eens met het kind zelf te praten, of met de ouders. Waarom staat dat niet bovenaan? Helaas wordt nergens uitgelegd waar deze rangorde op gebaseerd is.
Kinderen van 13 ontdekken Twitter ook al gestaag. Steeds vaker zie ik vriendinnengroepjes 13 en 14-jarigen hun wel en wee delen via Twitter. Dat dit in het openbaar gebeurt, deert ze geen klap: “wie wil meelezen moet dat zelf maar weten!”. Mijn eigen dochter is ook op Twitter, maar ik mag haar niet volgen.