Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Morele superioriteit

Net toen ik gisteren op de bank – glaasje vintage whisky erbij, biologisch kaasje, u kent dat wel – zat te genieten van mijn morele superioriteit, werd ik er door gelijkgezinden in mijn tijdlijn weer eens op gewezen dat die niet langer vanzelfsprekend is. Vanuit de andere kant van het politieke spectrum rukken horden op die vinden dat niet wij maar zij recht hebben op de hoogste ethische medaille.

De waarheid is dat ik mij hier ongemakkelijk bij voel. Mijn morele superioriteit is mijn raison d’être, het fundament waarop mijn bedilzucht gegrondvest is. En dan krijgen we ineens van die gasten met hun fokkin arrogante pretenties die onze superioriteit proberen af te pakken, alleen maar omdat ze te lui zijn om een eigen opbouwende gedachte te verzinnen. Dacht het niet. Ik zeg: kom in verzet! Rot op naar je eigen ideologie!

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Grootmoefti

Sinds we weten dat de grootmoefti van Jeruzalem de aanstichter is van de Holocaust, mogen we stellen dat iedereen die wel eens ‘hallo’ gezegd heeft tegen een Palestijn niet alleen een smerig terroristenvriendje is, maar ook een antisemitische fascistennazi. Ik vrees dat ik voor die kwalificatie in aanmerking kom, want ik heb wel eens een hotel geboekt in Oost-Jeruzalem.

Enfin, zodra er ongeorganiseerd geweld uitbreekt in die regio, kun je er donder op zeggen dat de Sargasso-spambox vol loopt met propaganda. Sinds de eerste intifada heeft de Palestijnse elite en middenklasse het gebied al goeddeels verlaten. De Israëlische exodus begint ook op gang te komen: wie een toekomst wil voor zichzelf en zijn kinderen, pakt zijn biezen naar Berlijn. Wat overblijft zijn de fanatici die hun identiteit ontlenen aan de haat jegens de ander, tot in het zevende geslacht.

Closing Time | Shams

Shams Bandar Al-Aslami is een Saudische zangeres, die (uiteraard) vanuit Libanon opereert. De muziek is vrij traditioneel, maar wanneer je er als Saudische bovenstaand clipje bij doet, vraag je om problemen. Onlangs kwam ze in het nieuws met deze fantastische rant over haar geloofsgenoten. “We maken elkaar al 1400 jaar af, omdat de een anders bidt dan de ander. En dan zou het nu ineens de schuld van Amerika zijn?”

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Ajse uit Aleppo

Terwijl de keyboardwarriors van Twitter en omstreken elkaar nog altijd met het slijm op de lippen voor rotte vis uitmaken, mogen we constateren dat de asieltsunami door de Nederlandse golfbrekers naar behoren wordt opgevangen. Goed, er zijn auto’s in de fik gestoken en een kogelbrief verstuurd, maar het huis van de staatssecretaris staat er nog. Dat is wel eens anders geweest. Dankzij loslippigheid van Constant Kusters weten we bovendien dat het telkens dezelfde raddraaiers zijn die in den lande het democratische proces verstoren. Goed dat hij een podium kreeg bij Pauw: nu weten we hoe marginaal het verzet werkelijk is.

Velen maken zich terecht zorgen of de dijken het wel houden (juist als we dat niet deden, zouden ze bezwijken), maar uiteindelijk is het business as usual. De staat zorgt voor de basics, de kerken pikken de rest op. Wir schaffen dass, al zuchtend en mopperend zoals het zuinige Hollanders past. Over vijf jaar gaat de buurt de straat op omdat Ajse uit Aleppo teruggestuurd dreigt te worden naar haar oudtante in Beirut.

Closing Time | Xandria

Het Duitse Xandria heeft in de twintig jaar van zijn bestaan al vier zangeressen versleten. De huidige, Dianne van Giersbergen, is cum laude afgestudeerd in klassieke zang – en dat hoor je. Verder mogen de metalheads van Sargasso zeggen wat ze ervan vinden.

Quote du Jour | Beverwaard

“Via dat wijkreferendum kunnen de bewoners zich uitspreken of ze wel of geen azc in de wijk willen. En ik neem aan dat de burgemeester daarmee akkoord gaat, want hij hoort geen tegengeluid uit de Beverwaard, zei hij. Ik heb altijd gezegd: zolang er nog geen asielzoeker zit, kunnen we het tegenhouden.”

Bewoners van de Rotterdamse wijk Beverwaard willen proberen via een referendum te voorkomen dat er pal tegenover het lokale woonwagenkamp een asielzoekerscentrum komt. Met minder rumoer gaat de opbouwende dialoog met de buurt gewoon door.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Kindbruidje

In de trein vond ik een exemplaar van Tubantia, zo’n fijn regionaal dagblad waarin men het onvertogen woord zorgvuldig mijdt en gloedvol weet te spreken over de eigen voetbalclub of kruidkoek. Er stond een interview in met een echtpaar dat al zeventig jaar bij elkaar was. Zij was als geëvacueerde jonge wees uit Rotterdam in het schone Twente beland en dreigde naar een internaat gestuurd te worden. Dan maar liever trouwen, dacht ze, als zestienjarige.

Een kindbruidje! Door de gruwel van de oorlog in de armen van een vijf jaar oudere man gedreven! Met wie ze nu al zeventig jaar haar leven moest slijten! Tubantia mocht het dan presenteren als een vertederend liefdesverhaal, dit was nou precies waar ons alerte parlement tegen in actie was gekomen. Je mocht toch hopen dat dit huwelijk snel ontbonden zou worden. Maar nee, Zijne Koninklijke Hoogheid had zelfs felicitaties gestuurd.

Closing Time | Supermax

Supermax, het geesteskind van de Oostenrijker Kurt Hauenstein, beweegt zich ergens op het kruispunt van soul, funk en disco. De band wekte in 1981 ophef met een tournee door Zuid-Afrika, enerzijds omdat Kurt zich niets van de anti-apartheidsbeweging aantrok, anderzijds omdat hij dacht met zijn Jamaicaanse vrouw zomaar dat land in te mogen en het verdomde zijn achtergrondzangeressen op een apart podium te zetten. Tegenwoordig staat Supermax voor megagevangenissen. Dat zou Kurt zeker ook niet bevallen zijn.

Vorige Volgende