Iguana Death Cult is een stevig rockend bandje uit Breda. Morgen zijn ze te zien tijdens het Rotterdamse festival Duizel in het Park.
Zelfs op de site van hun label blijft duister wie er achter Urban Country zitten. Maar topmuzikanten zijn het, gezien de volkomen vanzelfsprekende manier waarop ze hier hiphop en country door elkaar heen vlechten.
The Lumineers, gewoon een sympathiek gitaarbandje uit Denver.
Jan en Max Weissenfeldt komen uit München en hebben een vrij eclectische kijk op muziek. Bovenstaand nummer klinkt nog het meest als een funky gamelan-orkest.
Zingen in Romani was ongehoord in het Joegoslavië van de jaren zestig en zeventig. Maar het talent van Esma Redžepova viel niet te ontkennen. Zij brak het taboe open. Na het uiteenvallen van het land woonde ze in het nietige Macedonië, dat haar in 2013 naar het Eurovisie Songfestival stuurde met iets popperigs. Hierboven klinkt ze zoals het hoort.
De Franse multi-instrumentalist Yann Tiersen brak internationaal door met zijn muziek voor de film Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. Bovenstaand een bedrieglijk eenvoudig pianostuk dat desondanks weet te ontroeren – zijn handelsmerk.
Dit is niet Fidel Castro, maar Sam Chatmon, die al 81 was toen Alan Lomax nog eens kwam aankakken met zijn camera. Sam heeft zijn hele leven gitaar gespeeld en zijn rug afgebeuld op de plantages. Daarover babbelt Sam nog eventjes, voordat hij ‘Make Me A Pallet On the Floor’ zingt.
Ach, kan het mij ook bommen, moet Mitchell Cullen gedacht hebben, ik ga gewoon een potje Ierse speedfolk spelen op een twaalfsnarige gitaar, percussie en drie didgeridoos. Klinkt niet slecht, hoor.
“De schaamte is groot. Wat zal de buurvrouw vinden als ze het hoort? Wordt er geroddeld in de moskee?”
Karima Sahla, initiatiefneemster van een project om moeders te wapenen tegen radicalisering van hun kinderen, legt uit welk taboe in moslimkringen heerst op het bespreekbaar maken van radicalisering. Men stopt het liever gegeneerd weg dan dat men het aanpakt. Dat taboe moet doorbroken worden om de problematiek effectiever aan te kunnen pakken, vindt Sahla.
Klangnomad is een deep house producer die hecht aan zijn anonimiteit, maar niet genoeg om ongevonden te blijven. Bovenstaand nummer duurt vijftig minuten, maar is uitstekend geschikt als achtergrondmuziek.