Overzicht

Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ook zonder EPD is patiëntendata niet veilig

, door
Bij de dokter (Foto: Flickr/j.reed)

Bij alle privacybedenkeningen over het EPD vergeet een mens licht dat het in de huidige situatie ook niet best is met de beveiliging van patiëntendata. Een recent onderzoek naar de situatie in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk laat zien dat ongeveer een derde van de dossiers slecht beveiligd is.

Artsen zetten gevoelige informatie uit de centrale systemen op persoonlijke laptops, geheugensticks en pda’s, zonder noemenswaardige bescherming. In het VK vonden alleen al deze maand twee geruchtmakende gevallen van stickverlies plaats, al ging het daarbij even niet om medische informatie. Als gevolg van alle incidenten is het beleid aangescherpt: meer data wordt centraal opgeslagen.

In Nederland onderzocht het College Bescherming Persoonsgegevens twintig ziekenhuizen en concludeerde dat geen van hen patiëntendata veilig opslaat. In reactie daarop – u voelt hem al aankomen – heeft de Vereniging van Nederlandse Ziekenhuizen gesteld dat juist het vermaledijde EPD de oplossing is. Wat valt immers systematischer te beveiligen dan een centraal bestand waar alles in zit?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staatsgreep in een narcostaat

, door
Barbezoekers in Bissau (Foto: Flickr/kaysha)

Slechts weinigen zullen vermoeden dat ’s werelds ergste narcostaat niet in Latijns-Amerika ligt, maar in Afrika. Sterker nog, de meeste mensen zullen niet eens het bestaan van Guinee-Bissau vermoeden, een trieste voormalige Portugese kolonie die ergens onderaan de welvaartslijst van de Verenigde Naties bungelt.

Vorige week waren er verkiezingen, die afgelopen weekend gevolgd werden door een poging tot staatsgreep. De namen van de politici, partijen en generaals doen er eigenlijk niet toe. Sinds een kortstondige burgeroorlog tien jaar geleden is het een komen en gaan van staatsgrepen, mislukte verkiezingen en wat dies meer zij.

Het is de ideale biotoop voor drugsbendes, die van het vrijwel politieloze land een belangrijke doorvoerhaven voor drugs gemaakt hebben. De internationale gemeenschap krijgt dat langzaam door. In oktober sprak de Veiligheidsraad nog zijn zorgen uit over de toestand in het land (uitgebreide pdf).

De bevindingen van de Verenigde Naties suggereren dat in elk geval het leger actief meedoet aan de drugshandel. Het land is bezig van een simpele tussenstop een ware drugsmarktplaats te worden. De huidige president, die de coup van het weekend lijkt te hebben doorstaan, probeert er wat tegen te doen, onder andere door meer investeringen aan te trekken. Het gevolg is dat de bendes nu naar het zuiden trekken, naar Guinee, een ander straatarm en corrupt land. Daarvan zijn er aan de Afrikaanse kust nog meer dan genoeg.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mosquito is een martelapparaat

, door
Het bewuste apparaat, de Mosquito (Foto: kidsbegone website)

Honderden gemeenten gebruiken de Mosquito, een apparaat dat een hoge toon produceert die jongeren nog net wel kunnen horen, maar ouderen niet. De gedachte is dat jongeren het geluid zo irritant vinden dat ze bij het apparaat uit de buurt blijven. Een soort preventief straatverbod voor een hele leeftijdscategorie, zeg maar.

Maar terwijl lokale politici roepen om meer, is minister Guusje ter Horst ineens aan de noodrem gaan hangen. Argument: het zou wel eens de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam kunnen schenden. In normaal Nederlands: de Mosquito is een martelapparaat.

Okay, dat is allicht wat overdreven, gegeven de definitie van de Verenigde Naties. De Mosquito is eerder de auditieve equivalent van de corrigerende tik. Maar ook die is

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama heeft weer geld nodig

, door
Barack Obama (Foto: Flickr/jmtimages)

Zo’n zeshonderd miljoen dollar verzamelde Barack Obama voor zijn verkiezingskas, meer dan welke kandidaat ooit. Volgens sommigen was dat de doorslaggevende reden voor zijn overwinning. Of dat geld op is, valt nog te bezien, maar in elk geval heeft de president-elect heel snel weer een paar miljoen nodig om de komende twee maanden door te komen.

Dat zit zo: alle voorbereidingskosten voor het presidentschap komen voor zijn eigen rekening. Er is vijf miljoen aan staatsgeld beschikbaar, maar Obama heeft twaalf miljoen nodig om de honderden mensen te betalen die nu al hard voor hem bezig zijn. Dus zal zijn aanhang weer de portemonnee moeten trekken. Restgeld van de campagne mag hiervoor namelijk niet gebruikt worden, omdat dat ‘politiek’ geld is. Het zal lastig werven worden in het crisisklimaat. Niettemin heeft Obama een lijstje met eisen aan donoren bekend gemaakt. Geen cadeautjes van lobbyisten, de gebruikelijke bron wanneer je als politicus snel geld nodig hebt.

Toch beginnen de waakhonden wat onrustig te worden. Anders dan voor de campagne zijn er geen wettelijke limieten aan hoeveel een donor mag geven en Obama wil pas na zijn inauguratie inzage geven in wie er allemaal iets in de pot gestopt hebben. Zijn verkiezingscampagne was ook minder transparant dan die van McCain. Obama maakt zo kennis met een ethische wetmatigheid: als je hoog van de toren blaast, kom je zelf des te meer onder het vergrootglas te liggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Solarworld probeert Opel over te nemen

, door
De Flextreme, Opels hybride auto (Foto: Flickr/gmeurope)

Het Duitse Solarworld, producent van zonnepanelen, verbijsterde gisteren de auto-industrie door een bod van een miljard euro te doen op de Duitse fabrieken van Opel. Het bedrijf wil er energiezuinige auto’s gaan bouwen. General Motors, eigenaar van Opel, kwam in reactie niet verder dan ‘Opel is niet te koop’. Autoweek bestempelde meteen het bod als kansloos.

Alhoewel? GM verkeert in zwaar weer en besloot daarom in juli al onderdelen af te stoten. Helaas lukt dat niet zo goed, met dank aan de kredietcrisis. Dus houdt GM inmiddels het handje op bij de Amerikaanse overheid, tot nu toe met weinig succes. Als het nog even zo doorgaat, kan Solarworld Opel gewoon uit de failliete boedel oppikken.

Of nee, misschien toch niet, want de Duitse regering is bereid veel geld in Opel te steken om de werkgelegenheid te behouden. Het probleem daarmee is dat het niet mag van Neelie Smit-Kroes. Bovendien is er een risico is dat het geld naar GM vloeit, wat ook niet de bedoeling is.

‘Nu of nooit’ moeten ze op het hoofdkwartier van Solarworld gedacht hebben, toen ze het slagveld overzagen. Als zij Opel kopen en er een milieuvriendelijk bedrijf van maken, kan de Duitse regering er vermoedelijk wél geld in steken. De overname kost dan welbeschouwd niets. De regering houdt de lippen op elkaar, maar heeft een lastige vraag te beantwoorden: heeft ze voldoende vertrouwen in de toekomst van energiezuinige auto’s om de door Solarworld ingebrachte optie serieus te nemen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dansen op het graf van Vogelaar

, door
Ella Vogelaar (Foto: Flickr/roel1943)

Tsja, wat doe je als politieke partij wanneer iemand uit je team er ostentatief weinig van bakt? Je houdt wat indringende gesprekken en als dat niet werkt, bijvoorbeeld omdat de betrokkene door en door overtuigd is van het eigen gelijk, dan probeer je haar zo geruisloos mogelijk af te voeren. ‘Persoonlijke omstandigheden’ of zo. Dat is simpelweg fatsoenlijk personeelsbeleid.

Soms gaat dat niet goed. Dan stuur je haar hardhandig weg. Lijdzaam kijk je vervolgens toe hoe de gevallene haar eigen graf dieper uitgraaft met rancuneuze opmerkingen in de pers. Zo wordt het heel moeilijk haar nog ergens een baantje te bezorgen.

Dan komt de Tweede Kamer, boos omdat je het in de coulissen probeerde te regelen in plaats van rollebollend over straat te gaan. De parlementariërs vinden dat ministers publiekelijk gescalpeerd dienen te worden. Als je haar in het openbaar had laten vallen, zou je uiteraard weer het verwijt gekregen hebben dat je haar moedwillig probeerde te beschadigen door haar publiekelijk te vernederen. Veel meer keus dan een wat hypocriet standpunt heb je in het debat daarom niet.

Uiteindelijk is Ella Vogelaar in het proces namelijk zwaar beschadigd geraakt, in de eerste plaats door haar eigen koppigheid, maar ook omdat haar partij er niet in slaagde die te managen – om van de aasgieren maar te zwijgen. Het debat om haar aftreden werd een politiek spelletje waarin het persoonlijke drama niemand een zier kon schelen. Alleen André Rouvoet hield de respectvolle toon vast. Dankbaar mag ze ook Pieter Winsemius zijn, die zijn niet geringe gewicht in de strijd gooide om haar erfenis veilig te stellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lieberman moet blijven/oprotten

, door
Joe Lieberman (Foto: USA Congress)

De verkiezingen zijn voorbij, dus het is tijd voor bijltjesdag in de Amerikaanse politiek. Bovenaan het lijstje verraders die een rotte vis verdienen staat Joe Lieberman. Lieberman was acht jaar geleden de running mate van Al Gore, verloor twee jaar geleden de primary voor de senaat in zijn eigen staat Connecticut, deed vervolgens als onafhankelijk kandidaat mee, won alsnog, bleef zichzelf hardnekkig democraat noemen, steunde tijdens de verkiezingen John McCain en zei daarbij heel onaardige dingen over Barack Obama.

Dus is er een campagne gestart om hem formeel uit de partij te gooien en hem al zijn belangrijke posten in de senaat af te pakken. Een tegenactie is onderweg. Obama zelf heeft het, indachtig zijn imago als verzoener, voor Lieberman opgenomen. Maar de vraag is: staat hij sterk genoeg tegenover zijn eigen bloedhonden? De Daily Kos heeft de opties op een rijtje gezet.

Vorige Volgende