Christian Jongeneel

1.816 Artikelen
361 Waanlinks
2.092 Reacties
Achtergrond: Christian Jongeneel
Christian Jongeneel is auteur van twee romans en zakelijk leider van twee literaire instellingen in Rotterdam. Op de achtergrond is hij politiek actief voor GroenLinks.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kroniek van een aangekondigde uitslag in Gabon

Kansloze kandidaat Bruno Ben Moubamba poseert met een kiezer (Foto: Flickr/brunobenmoubamba)

Toen Omar Bongo overleed na ruim veertig jaar dictator geweest te zijn van Gabon, een olierijk land aan de Afrikaanse westkust, had hij genoeg geld verzameld om zijn zoon Ali-Ben in staat te stellen een overweldigende campagne voor de presidentsverkiezingen van gisteren te voeren. De andere 22 kandidaten zouden alleen al op naamsbekendheid verliezen in de verkiezingen, die uit slechts één ronde bestaan, waarbij degene met de meeste stemmen wint, ook als dat minder dan de helft is.

Omdat een flink aantal kandidaten zich op het laatste moment terugtrok, is het echter ineens een race geworden tussen Bongo junior, Andre Obame en Pierre Mamboundou. Obame, een voormalige minister, klaagde over vele oneerlijkheden tijdens de campagne (hoewel hij zelf een half jaar geleden ook nog van het ‘geen commentaar’ was toen anti-corruptie activisten zonder enige reden gearresteerd werden). Mamboundou is al twintig jaar oppositieleider en verloor de vorige keer kansloos van Bongo senior (van wie hij wel eens geld aannam). Volgens Bongo zijn al zijn tegenstanders verraders.

Voor het daadwerkelijk beleid zal de keuze tussen Bongo en Obame waarschijnlijk niet veel uitmaken voor de inwoners van het welvarendste Afrikaanse land onder de Sahara. Mamboundou belooft wel meer veranderingen, maar het zal voor een outsider lastig zijn die claim waar te maken. Het zou al heel wat zijn wanneer de uitslag eerlijk vastgesteld wordt en rellen uitblijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Profijt

“Had these banks tried to raise money any other way, they probably would have had to pay quite a bit more than the government received.”

De eerste grote Amerikaanse banken zijn noodleningen aan het terugbetalen. Dat levert de belastingbetaler vier miljard dollar op. Leuk, maar wel drie keer minder dan wanneer de banken hun leningen commercieel hadden moeten afsluiten, denkt analist Espen Robak.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Sober en dienstbaar

“Ik hoor het wel als ik afscheid moet nemen van de partij, maar dat lijkt me onzin.”

PvdA’er en topverdiener Hans Simons reageert op de stelling van partijvoorzitter Lilianne Ploumen dat PvdA’ers zich sober en dienstbaar moeten opstellen en dat er binnen de partij geen plek is voor mensen die veel meer verdienen dan de Balkenendenorm.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Iraanse machtsstrijd

“I do not accuse the leaders of the recent incidents to be subordinate to the foreigners, like the United States and Britain, since this issue has not been proven for me.”

De hoogste leider van Iran Ali Khamenei probeert de meest wilde beschuldigingen aan het adres van zijn opponenten te ontkrachten. De machtsstrijd in het land is al met al nog lang niet voorbij.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staatsgreepje op de Turks & Caicos Eilanden

Het paleis van justitie op Grand Turk (Foto: Flickr/peacenik1)

“Following the military coup of the Turks and Caicos Islands by British Prime Minister Gordon Brown, during which there was a war ship stationed off the Islands, the dictator Governor Gordon Wetherell has appointed an Advisory Council that comprises registered and known PDM supporters, foreigners, British puppets and traitors.”

Aldus een persbericht van voormalig premier Michael Misick van de Turks & Caicos eilanden, een overzees gebiedsdeel van Groot-Brittannië, dat vorige week pardoes zijn zelfstandigheid kwijt raakte wegens endemische corruptie onder de heersende klasse. Het zal Hero Brinkman als muziek in de oren klinken, maar de Britten zijn helemaal niet gelukkig met de stap die ze hebben moeten nemen.

Want wat moet je nou met een microstaatje van 30.000 inwoners in de buurt van Cuba? Canada toont sinds 1917 op en af belangstelling om de boel over te nemen, maar The Economist kwam deze week met een eenvoudiger oplossing: doe ze over aan de Bahama’s. Daar liggen ze namelijk maar tachtig kilometer vandaan en in de koloniale tijd werden ze daarvandaan ook bestuurd.

Volgens het onafhankelijke weblog TCI Journal stelden de politici van de Turks & Caicos een unie met de Bahama’s voor in een poging om de Britse interventie te voorkomen. De Bahama’s zelf zien het allemaal vermoedelijk niet zitten, aldus een ingewijde op het weblog (die ook even de doopceel van de Economist-auteur licht). Kortom, een oplossing is niet voorhanden. Londen heeft vooralsnog twee jaar uitgetrokken om orde op zaken te stellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Strafwerk

“Ik ben niet vies van straf. Maar dan wil ik dat ook ouders het gezag van de leerkracht accepteren, zodat mijn collega?s en ik niet zoveel tijd kwijt zijn met ons te verantwoorden.”

Ouders vinden dat hun kroost harder aangepakt moet worden op school. Leraren willen dan wel dat ouders daar vervolgens niet over komen zeuren. Een derde van hen is wel eens bedreigd door ouders.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Stokslagen

“Kartika Shukarno can sue. This is because her detention, and subsequently the whipping, is illegal.”

De Maleisische sharia-rechter Datuk Ismail Yahya heeft een lacune in de wet gevonden, waardoor de zes stokslagen voor fotomodel Kartika Sari Dewi Shukarno (wegens het drinken van een biertje) volgens hem niet kunnen doorgaan – dus niet alleen uitgesteld worden naar het eind van de ramadan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op straat in Chisinau, Moldavië

De 'poorten van Chisinau' (Foto: Wikimedia Commons/Serhio)

Vanmiddag stond bij de McDonald’s in het hartje van Chisinau een mannetje met een grote indianentooi op zijn hoofd fanatiek de panfluit te bespelen. Hij en zijn maat hadden veel publiek, dat ervoor gekozen had de zondagmiddag op en neer Stefan cel Mare te flaneren, de grote boulevard waaraan alles in de stad gebeurt, van ijsjes eten tot het land regeren.

De stad is rustig. Politie staat alleen bij de ambassades. De regeringsgebouwen zijn met gloednieuwe, glimmende hekwerken afgezet. Niets wijst erop dat in dit land momenteel de duimschroeven flink aangedraaid worden om ervoor te zorgen dat de communisten de verkiezingen aan het eind van deze maand winnen. Dat is nodig omdat de verkiezingen van deze april tot een patstelling hebben geleid. Het staatspersbureau pompt er op het moment berichten uit met titels als Moldovan opposition defies electoral legislation en Moldovan opposition tries to conceal truth about post-election riots. Die eerste link gaat over het feit dat leden van de oppositie weigeren hun zetels in de verkiezingscommissie op te geven, terwijl de communisten dat al wel gedaan hebben, dit alles om plaats te maken voor ‘onafhankelijken’. De belangrijkste website van de oppositie heeft van de provider te verstaan gekregen dat ze moet stoppen met schadelijke activiteiten.

Honing is er ook. De Russen hebben een kapitaalinjectie beloofd aan de zittende president Voronin, die zichzelf op de borst slaat om zijn economische beleid. Voor de zekerheid wordt ook de vuist tegen de buren weer geheven: Roemenen hebben sinds een paar maanden een visum nodig om binnen te komen (hoewel er van spanning vanmorgen aan de grens geen enkele sprake was) en Transdnestrië is gedreigd met importrestricties. Al dat spierballenvertoon suggereert toch wel heel erg nervositeit bij een regime dat claimt 65 procent van de bevolking achter zich te hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bernie Madoff, de Don Juan van de hebzucht

Graffiti in New York wil Madoff vrij (Foto: Flickr/sabeth718)

In het voorwoord bij Les Cenci geeft Stendhal een analyse van de figuur van Don Juan. De dwangmatige vrouwenversierder wordt gedreven door meer dan alleen lust. Minstens zoveel genoegen ontleent hij aan de wetenschap dat hij al de conventies met voeten treedt, en dat hij ongestraft een spoor van schade achterlaat. Gewoon omdat het kan.

Vergelijkbare drijfveren lijken in het spel bij Bernie Madoff, de Ponzi-fraudeur die tot honderdvijftig jaar gevangenis veroordeeld is. Zoals Casanova verontwaardigd geweest zou zijn wanneer men het aantal van zijn veroveringen onderschatte, protesteerde Madoff dat hij dertien miljard dollar verduisterd zou hebben. Wel vijftig miljard had hij erdoorheen gejaagd!

Bij alle verontwaardiging over alle ontmaagde beleggers (die zich op het moment zelf maar al te graag lieten verleiden) is echter ook het begin van heldenverering waarneembaar. Madoff heeft de zwakheid en de hypocrisie van het burgerlijke systeem blootgelegd. Die schaamteloosheid levert ook bewondering op, zij het van het besmuikte soort.

Met Francesco Cenci, die zich zelfs aan zijn eigen dochter vergreep, liep het erg slecht af in de geschiedenis van Stendhal: hij werd door zijn vrouw en kinderen vermoord. Madoff werd door zijn eigen zoons aangegeven. Buiten persoonlijke ethiek is het vooruitzicht van minachting en straf waarschijnlijk de belangrijkste morele hindernis die potentiële Don Juans moeten nemen. Als ze ermee weg konden komen, zouden miljoenen mensen graag Bernie Madoff zijn.

Vorige Volgende