Christian Jongeneel

De sharia heeft in Nederland niet meer juridische status dan het huishoudelijk reglement van de voetbalbond. De Nederlandse politiek geeft dan ook geen goed signaal af door beslissingen van vermeende shariarechtbanken in Nederland hoog op te nemen. Die rechtbanken horen voor de Nederlandse wet namelijk evenveel status te hebben als de tuchtcommissie van de KNVB. Een formeel onderzoek maakt ze belangrijker dan ze horen te zijn.

Neem het afsluiten van islamitische huwelijken zonder dat daar een burgerlijk huwelijk aan ten grondslag ligt. Daar kun je je druk om maken, maar je kunt ook vaststellen dat een islamitisch huwelijk geen status heeft, dus dat de betreffende partners zonder enige vorm van contract samenwonen, zoals ook talloze andere Nederlanders. Hetzelfde geldt voor andere shariazaken, zoals scheidingen en erfenissen. Uitspraken hierover hebben geen status, horen die ook niet te hebben, en kunnen slechts door sociale druk worden afgedwongen. Maar sociale druk bestaat ook buiten de sharia om, zowel in allochtone als in autochtone kringen. Hoeveel Nederlandse erfeniskwesties worden niet informeel beslist in het voordeel van het kind met de grootste bek?

Het werkelijke probleem is de achterblijvende emancipatie van moslimvrouwen. Dat probleem is veel breder dan de groep die wellicht informeel onderworpen is aan een shariarechtbank. Er bestaan namelijk veel meer tradities en gewoonterecht. Vrouwen bewust maken dat ze zich daartegen kunnen verzetten als ze systematisch in hun nadeel zijn, is veel belangrijker dan een onderzoek naar de mannen die een shariarechtbank runnen.