Paul Cliteur en Patrick Loobuyck verschillen van mening over de mate waarin John Rawls, icoon van het progressieve liberalisme, onredelijke doctrines zou tolereren die een bedreiging vormen voor democratische instituties.
In hoeverre dient de ‘open samenleving’ volgens Rawls ruimte te bieden aan haar vijanden?
h/t Eli
Want er moet een nieuw parlement worden gekozen.
In de door de separatisten gecontroleerde gebieden wordt echter niet gestemd. Ook de regiopartij van de verdreven Viktor Janoekovitsj doet niet mee.
Een 56-jarige politieagent heeft een voorwaardelijke werkstraf van 80 uur opgelegd gekregen, omdat hij in februari van dit jaar gericht schoot op een wegrijdende auto. In die auto zaten drie mannen. Een van de passagiers kreeg een kogel in zijn rug en klaagde de agent aan. De politieman moet het slachtoffer een schadevergoeding van ruim 2500 euro betalen.
Is zo’n straf niet wat weinig voor poging tot doodslag? Jammer dat het artikel niet meer details prijsgeeft…
Terwijl de meeste aandacht inmiddels uitgaat naar IS, is er nauwelijks nog berichtgeving in de westerse media over andere anti-Assadstrijders, waaronder die van het Free Syrian Army (FSA). Daarom hier een link naar een achtergrondartikel over de Syrische ‘mainstream rebel groups’ vanuit Libanees perspectief.
Daaruit komt naar voren dat zowel FSA als Islamic Front vooral ‘brand names’ zijn waarbij lokale groepen zich kunnen aansluiten en dat het FSA en Islamic Front op veel plaatsen gelegenheidsallianties zijn aangegaan, met regelmatige deelname van het (kleine) Nusra Front, AKA Al Qaeda, AKA Khorasan, tegen zowel Assad als IS.
Zo meldt het NRC:
Het Openbaar Ministerie laat weten dat Jos van Rey wordt vervolgd voor onder meer corruptie. De Roermondse voormalig wethouder zal worden aangeklaagd voor omkoping, verkiezingsfraude en witwassen.
Het OM laat weten Van Rey in januari te verwachten in de Rotterdamse rechtbank voor de regiezitting in zijn strafzaak. De 68-jarige geboren Roermonder wordt gedagvaard vanwege ambtelijke omkoping, verkiezingsfraude en het witwassen van ruim 175.000 euro.
Dat is een aardig rijtje misdrijven waarvan de oud-VVD’er wordt verdacht.
Een voormalig assistent van president Ronald Reagan wil dat enkele zuidelijke staten (maar niet Texas, want daar wonen inmiddels te veel Mexicanen) zich afscheiden van de VS en gezamenlijk verder gaan als land onder de naam ‘Reagan’.
Wow…
There are several reasons why the pivotal battle of this phase of the Syrian war is happening in Kobani, a poor border town of around 50,000 people. Kobani was remote enough to be poorly defended at first, but sufficiently visible to represent a possible propaganda victory.
[IS] picks and chooses battles it believes it can win, in order to forestall the potentially catastrophic strategic consequences of a tactical defeat.That’s why the militants have stayed out of Syria’s densest and deadliest urban areas in Damascus and Aleppo. Instead, the terror group is strongest in rural and underpopulated northeastern Syria and northwestern Iraq. […]
For a group like Islamic State that depends heavily on ideologically-motivated wealthy donors, more victories mean more funding and more recruits eager to join the “winning” side.
But the war in Syria’s cities is a war of neighborhoods and militias. Organize an attack against an enemy and you might leave your own town or neighborhood undefended. Plus, you’re attacking unfamiliar territory—territory that is highly familiar to the defenders.
Cities are not ideal for Islamic State’s methods. Earlier this year, a coalition of Syrian rebel groups blocked the jihadists from expanding westward—uniting against the Islamists and throwing them out of Aleppo.
Now Islamic State is in a bind. Any kind of offensive push into well-defended territory could result in a defeat that sours the group’s donors and makes it less attractive to new recruits.
But not attacking is equally dangerous for Islamic State. It needs victories to maintain support. And after months of fighting, the militants are running out of obvious options for reasonably easy wins.
Sad, impoverished Kobani, within sight of southern Turkey, apparently seemed perfect.
Het tweede deel in een drieluik op Frontaal Naakt (hier besteedden we al aandacht aan deel 1).
Breivik blijkt – wellicht verrassend – een hekel aan Adolf Hitler te hebben en niks tegen Joden, zolang de laatsten conservatief en nationalistisch zijn en in Israël wonen.
‘[L]iberal Jews […] that oppose nationalism/Zionism and support multiculturalism’ mogen daarentegen best dood van Breivik.
Hitler maakte dan ook de onvergeeflijke fout alle Joden te willen vermoorden, in plaats van alleen de slechte. En daarmee maakte Hitler conservatisme en nationalisme te verdacht voor volgende generaties – tot groot strategisch voordeel van het vermaledijde links.
Klinkt dit als aluhoedjesmateriaal? Ja, dit klinkt als aluhoedjesmateriaal, maar het wordt wél gezegd door hoogleraar Ewald Engelen. En die is volgens mij geen fantast:
Een ‘schaduwelite’ heeft er met lobbyen en dreigementen, chantage en leugens voor gezorgd dat beperkingen van de bankensector na de crisis werden gestopt of afgezwakt.
Dat zegt financieel geograaf Ewald Engelen in zijn nieuwe boek ‘De schaduwelite’. Volgens hem heeft deze groep ervoor gezorgd dat maatregelen om de banken en andere financiële instellingen aan banden te leggen uitbleven of sneuvelden.
Engelens schaduwelite bestaat onder anderen uit de voormalige en huidige burgemeester van Amsterdam, Job Cohen en Eberhard van der Laan, de voormalige Amsterdamse wethouders Lodewijk Asscher en Maarten van Poelgeest en landelijke politici, bankiers en toezichthouders op de financiële sector.
Gas wordt niet meer geleverd en ook de steenkool raakt op.
h/t Hans Verbeek
RECENSIE - Drie in één. Dat zie je tegenwoordig wel vaker bij nieuwe boeken. Door verschillende (deel)onderwerpen met elkaar te vermengen, wordt het potentiële lezerspubliek aanzienlijk vergroot. En daar zijn uitgevers vanzelfsprekend blij mee.
Symfonie van honger, dood en hoop. Leningrad 1941 – 1943 van de Britse historicus en journalist Brian Moynahan is ook zo’n boek dat drie verhaallijnen bij elkaar brengt. Te weten: de zevende symfonie van Dimitri Sjostakovitsj die door de componist werd opgedragen aan zijn thuisstad, het belegerde Leningrad; de sovjetterreur die zowel voorafgaand aan, als tijdens de Tweede Wereldoorlog de stad in zijn greep hield; en, tenslotte, het beleg, vanaf najaar 1941, van Leningrad door de Duitse Wehrmacht.
De jaren dertig waren geen gelukkige tijd voor de sovjetburger. Ook niet in Leningrad waar de moord in 1934 op de (te?) populaire partijfunctionaris Sergej Kirov de aanzet vormde voor een stevige dosis van Stalins beruchte zuiveringen.
Echt gezuiverd werd er natuurlijk niet. Het waren eerder decimeringen: de NKVD, de toenmalige incarnatie van de Russische staatsveiligheidsdienst, kreeg eenvoudigweg quota opgelegd: voor een bepaalde datum dienden zus of zoveel duizend mensen gearresteerd te worden ‘om doodgeschoten te worden’.
In arren moede arresteerde de NKVD dan bijvoorbeeld een ober die gruyèrekaas met te grote gaten serveerde wegens ‘sabotage’. En op sabotage stond uiteraard de doodstraf.