Jeroen Laemers

542 Artikelen
1.350 Waanlinks
901 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 07-11-2022

Recensie | Blood, sweat and tears

RECENSIE - Het nieuwe boek van oud-journalist Harry van Wijnen, over Winston Churchill en Engeland in de Tweede Wereldoorlog, verdient geen plek op het non-fictieschap.

De Tweede Wereldoorlog in het algemeen en Winston Churchill in het bijzonder zijn zowel dankbare als moeilijke onderwerpen om een boek over te schrijven. Aan de ene kant is er zeker geen gebrek aan dramatisch materiaal om een aangrijpend verhaal aan op te hangen; aan de andere kant: over beide onderwerpen is inmiddels een ontelbaar aantal boeken geschreven. Het getuigt dus van een flinke dosis lef dat nog eens dunnetjes over te willen doen.

Harry van Wijnen, de auteur van Blood, sweat and tears, heeft echter al ruimschoots zijn sporen verdiend in het schrijversvak. Zo was hij parlementair redacteur van Het Parool en redacteur bij NRC Handelsblad. Tevens was hij bijzonder hoogleraar perswetenschappen aan de Erasmus Universiteit en schreef hij verschillende boeken over de relatie tussen koningshuis en pers.

Het hier besproken werk is, zo schrijft Van Wijnen, ‘eensdeels een monografie van het staatkundige leiderschap van Winston Churchill in de jaren 1940 en 1941, anderdeels een geschiedenis van de miraculeuze overleving van Engeland onder maandenlange nachtelijke bombardementen en een gelijktijdige dreiging van een Duitse invasie.’

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Topsalaris is omkoopbedrag

Het nieuws dat Gerard van Olphen, kersvers topman van SNS Reaal, 550.000 euro per jaar gaat verdienen leidde tot de nodige verontwaardiging.

Toch is er een goede reden om deze man een dergelijk salaris aan te bieden. Niet omdat, zoals Mark Rutte beweerde, er voor minder geld geen goede mensen zijn te krijgen. Bewijs dat eerst maar eens, zou ik zeggen.

De werkelijke reden is dat Gerard van Olphen niet het idee mag krijgen dat hij onderbetaald wordt. Een recent experiment onder Zwitserse krantenbezorgers leidde immers tot de volgende conclusie:

Workers who perceive being underpaid at the base wage increase their performance if the hourly wage increases, while those who feel adequately paid or overpaid at the base wage do not change their performance.

Kortom: werknemers die menen dat ze een te laag (‘niet-marktconform’) salaris ontvangen, zijn ‘suboptimaal gemotiveerd’ – met alle gevolgen van dien. En we willen natuurlijk niet dat Gerard van Olphen, die miljoenen kan uitgeven alsof het monopolygeld is, zijn klus bij SNS gaat gebruiken om alvast bij een toekomstige, beterbetalende werkgever in het gevlei te komen.

Een topsalaris is in werkelijkheid niets anders dan een omkoopbedrag om alsjeblieft voorzichtig te zijn met de bezittingen van de werkgever.

Foto: NASA's Marshall Space Flight Center (cc)

No Minorities Please, We’re Republicans

ELDERS - De afgelopen week gebeurde er – voor Amerikaanse begrippen – weinig opvallends in het ‘land of the free, home of the brave’. De Republikeinse haatmachine draaide niettemin gewoon door.

In de staat Tennessee dreigt een wet te worden aangenomen die het leerkrachten verbiedt om zelfs maar het bestaan van homoseksualiteit tegenover hun leerlingen te erkennen. Erger nog: scholen zouden worden verplicht vermoedens van homoseksualiteit door te geven aan de ouders van leerlingen. Dat is bepaald niet zonder gevaar: ouders die de seksuele identiteit van hun kinderen niet willen accepteren scheppen maar al te vaak een onveilige leefomgeving voor hun kroost. Maar liefst veertig procent (pdf) van de van huis weggelopen jongeren in de VS identifceert zich dan ook als homo-, bi- of transseksueel.

In Arkansas worden ondertussen serieuze pogingen ondernomen om abortus te verbieden zodra een foetale hartslag meetbaar is. Dit kan al het geval zijn na slechts zes weken zwangerschap. Gezien de minieme grootte van de foetus in een dergelijk vroeg stadium van de zwangerschap, zou dit in de praktijk betekenen dat iedere abortus moet worden voorafgegaan door het verplicht (en medisch nodeloos) inbrengen van een echo-apparaat in de vagina.

De indiener van bovengenoemd wetsvoorstel maakte zijn langetermijndoelen al in 2011 duidelijk in een toespraak:

‘Zorreguieta verantwoordelijk voor verdwijningen’

Aldus Trouw.

De money quote (althans vanuit Nederlands perspectief):

En dan zijn er de tientallen getuigen van misstanden bij het landbouwinstituut, die zich in de afgelopen jaren hebben gemeld. Er zijn vele, vooral schriftelijke, getuigenverklaringen tegen Zorreguieta. Zoals van Jose Amigo, vader van de verdwenen Inez Amigo. Zelf hoge ambtenaar op het departement voor landbouw, wendde Jose Amigo – inmiddels overleden – zich in 1976 rechtstreeks tot Zorreguieta en smeekte hem om informatie over zijn dochter.

Zorreguieta wees hem de deur en ontving de man, ondanks vele verzoeken, nimmer meer. Tot plots op een avond in 2001 in huize Amigo de telefoon gaat en Jorge Zorreguieta aan Jose Amigo vraagt om niet met de Nederlandse of Argentijnse pers te praten over de periode tijdens de dictatuur ‘omdat hij anders niet naar het huwelijk van zijn dochter mag, in Nederland’, aldus Amigo in zijn dagboek.

Foto: LEOL30 (cc)

Tell Me Lies, Tell Me Sweet Little Lies

ACHTERGROND - Economen en bedrijfskundigen, zo blijkt uit recent onderzoek, zijn sneller geneigd tot liegen dan mensen met een andere opleidingsachtergrond.

Verschillende onderzoeken hebben inmiddels aangetoond dat veel mensen een voorkeur hebben voor het vertellen van de waarheid en het vermijden van leugens – zelfs in gevallen dat ze hier nadeel van ondervinden. Deze conclusie geldt echter niet voor iedereen: sommige mensen hebben weinig moeite om leugens te verkopen zodra er een voordeeltje valt te behalen.

Onderzoekers Raúl López-Pérez and Eli Spiegelman van de Universidad Autonoma van Madrid hebben door middel van een experiment (pdf) trachten te achterhalen of er een relatie bestaat tussen persoonlijke achtergrond en bereidheid tot liegen.

Groen of blauw?

De opzet van het experiment was simpel. Deelnemers (studenten) werden in paren opgesplitst, waarbij de ene persoon de rol van zender (van informatie) kreeg toebedeeld en de ander de rol van ontvanger. De zender werd voor een computerscherm geplaatst dat een groene of een blauwe cirkel liet zien. De kleur van de cirkel werd vervolgens medegedeeld aan de apart zittende ontvanger. Zenders ontvingen vijftien euro wanneer ze aangaven dat ze een groene cirkel zagen en veertien euro wanneer ze doorgaven een blauwe cirkel te zien. Ontvangers ontvingen altijd tien euro, onafhankelijk van de werkelijke kleur van de cirkel en het waarheidsgehalte van de boodschap van de zender.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Vijftig bezuinigingen pijn

‘Banken hoeven geen sorry meer te zeggen,’ aldus Boele Staal, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) donderdag in een interview met het AD:

De Nederlandse banken hebben hun zaken ‘voor 98 procent’ op orde. […] Onze leden hebben veel gedaan de afgelopen jaren. Maar de samenleving gelooft het nog niet.

Jeetje, hoe zou dat nou komen? Misschien wel omdat het AD onder ‘gerelateerd nieuws’ de volgende berichten toont:

Aandeel SNS Reaal keldert (24-1-2013); FIOD doet onderzoek bij SNS-dochter (22-1-2013) en ‘Staatssteun voor SNS erg waarschijnlijk’ (16-1-2013).

Maar ach, wat is een paar honderd miljoen euro aan bankensteun? Anders gaat dat geld toch maar naar luie werklozen, politieagenten of leerkrachten (die als ze écht nuttig waren heus wel meer zouden verdienen).

Staal gaat verder:

De samenleving wilde die overvloed aan krediet ook. De banken hadden het probleem moeten herkennen, maar het is veroorzaakt door een samenleving waar ‘het kan niet op’ centraal stond.

Die bankencrisis? Volgens Staal de schuld van u en ik.

Wat toekomstige crises betreft, heeft Staal natuurlijk wel volkomen gelijk. Al twee verkiezingen op rij is de partij die het minst moet hebben van hervormingen in de financiële sector afgetekend de grootste geworden. Denk daar maar eens over na.

Voorgestelde wet in New Mexico: abortus na verkrachting = knoeien met bewijsmateriaal

Vanzelfsprekend zit er een Republikein achter:

House Bill 206, introduced by state Rep. Cathrynn Brown (R), would charge a rape victim who ended her pregnancy with a third-degree felony for “tampering with evidence.” […]

Third-degree felonies in New Mexico carry a sentence of up to three years in prison.

Ik denk dat we er veilig vanuit kunnen gaan dat Cathrynn Brown een empathieloze sociopaat is.

Foto: longzijun (cc)

Vuurwapens, een overleden nepvriendin en kuisheidsberen

ELDERS - Deze week een onthullend inkijkje in de Amerikaanse ziel. We hebben bijna alles: vuurwapens, schaamteloze politieke machtspelletjes, een ‘inspirational story too good to be true’ en, natuurlijk, seks!

Afgelopen week is er weer het nodige gebeurd aan de overzijde van de oceaan. Zo kondigde Obama een serie van 23 maatregelen aan om vuurwapengeweld terug te brengen. Zoals deze lijst laat zien gaat er weinig controversieels gebeuren. Niettemin reageerde de NRA met een televisiespot waarin Obama hypocrisie werd verweten omdat hij voor de bescherming van zijn eigen dochters – in tegenstelling tot ‘gewone’ schoolkinderen – wél op gewapende bewakers vertrouwt. Zodoende geeft deze spot een aardig inkijkje in het verknipte wereldbeeld van de NRA: niet alleen prominente politieke figuren en hun familieleden, maar iedereen staat continu bloot aan moordaanslagen. (Koop daarom nú een geweer!)

Belangrijk nieuws is dat de Republikeinen hun dreigement om geen extra staatsleningen te accepteren (waardoor de VS onvermijdelijk in gebreke zouden blijven bij de aflossing van hun staatsschuld) voorlopig in de ijskast hebben gezet. De komende drie maanden hoeven we dus even geen nieuwe ineenstorting van de wereldeconomie te verwachten.

Daar staat tegenover dat de Republikeinen alvast druk bezig zijn om de regels omtrent de presidentsverkiezingen van 2016 zodanig aan te passen dat ze ook met een flinke minderheid aan stemmen de overwinning zullen binnenslepen. Het plan is om in een aantal overwegend Democratische staten de electoral votes te verdelen volgens de stemverdeling. In overwegend Republikeinse staten zou echter het winner takes all-principe blijven gelden. Kortom: Republikeinse stemmen in een aantal overwegend Democratische staten tellen wel mee voor de einduitslag. Democratische stemmen in overwegend Republikeinse staten daarentegen, doen dat niet. Het slechte nieuws? Dit plan is, zo lijkt het, volstrekt legaal.

Foto: Subnet 24 (cc)

Hoe werkt cultuur?

OPINIE - Het begrip ‘cultuur’ wordt regelmatig in verband gebracht met allerlei ongewenst gedrag van met name niet-westerse allochtonen. Maar hoe beïnvloedt cultuur nu eigenlijk ons gedrag?

Onlangs verscheen – voor de zoveelste keer – een behoorlijk deprimerend artikel in de Trouw, getiteld Schaars gekleed? Dan vraag je erom. Het stuk opent als volgt:

Allochtone jongeren leggen, eerder dan autochtone jongeren, bij seksueel geweld de schuld bij het slachtoffer. Dat doen ze vooral als het slachtoffer zich volgens hen ‘sletterig’ kleedt of gedraagt.

Cultuur speelt dan ook een rol bij grensoverschrijdend seksueel gedrag, leert het onderzoek ‘Andere culturen, andere grenzen?’ van kenniscentrum Rutgers WPF.

Dit is natuurlijk lang niet de eerste keer dat het begrip ‘cultuur’ wordt opgevoerd om ongewenst of zelfs crimineel gedrag van allochtonen te verklaren (en het zal zeker ook niet de laatste keer zijn). Maar hoe precies, zo rijst nu de vraag, wordt gedrag door cultuur beïnvloed?

In zijn algemeenheid is deze vraag vanzelfsprekend te veelomvattend om een eenduidig antwoord op te kunnen geven. Maar omdat ook anekdotische inzichten soms nuttig kunnen zijn, wil ik toch een poging doen aan de hand van de ervaringen van Ta-Nehisi Coates, een zwarte Amerikaanse schrijver en journalist die opgroeide in een gewelddadige achterbuurt van Baltimore. En hoewel ze in Baltimore niet veel last schijnen te hebben van Marokkanen en bijbehorende ‘schaamtecultuur’, wonen er wel veel zwarte Amerikanen die, zo weten de meer welgestelden, vooral arm blijven dankzij een culture of poverty waaruit men maar niet wenst te ontsnappen.

Foto: Cris Pierry (cc)

Inefficiëntie in de vrije markt

ACHTERGROND - Inefficiëntie wordt lang niet altijd afgestraft in de vrije markt, zo wijst recent grootschalig onderzoek van het Amerikaanse Census Bureau uit.

In 2010 ondernam het Amerikaanse Census Bureau een uitgebreide inventarisatie van de managementpraktijken van meer dan dertigduizend productiefaciliteiten, zogenaamde plants, in de maakindustrie. De resultaten (pdf) van dit onderzoek zijn onlangs gepubliceerd. De onderzoekers concludeerden onder meer het volgende:

First, more structured management practices are tightly linked to better performance: establishments adopting more structured practices for performance monitoring, target setting and incentives enjoy greater productivity and profitability, higher rates of innovation and faster employment growth. Second, there is a substantial dispersion of management practices across the establishments. We find that 18% of establishments have adopted at least 75% of these more structured management practices, while 27% of establishments adopted less than 50% of these.

De eerste conclusie is weinig verrassend: bedrijven met een goed georganiseerd, doelbewust opererend (personeels)management presteren beter dan bedrijven die hun werknemers en productieprocessen op minder gestructureerde wijze aansturen. Kortom: goed management heeft een duidelijke (zij het niet oneindige) toegevoegde waarde.

Het is echter de tweede bevinding die met recht opmerkelijk is te noemen. Minder dan een vijfde van de onderzochte plants past tenminste 75% toe van een verzameling bewezen managementpraktijken. Over het algemeen zijn juist deze faciliteiten dan ook het meest productief en winstgevend. Niettemin weet ruim een kwart van de onderzochte bedrijven al jaren- zo niet decennialang te overleven, ondanks het feit dat minder dan de helft van de bewezen, efficiëntiebevorderende managementpraktijken wordt toegepast.

Vorige Volgende