“God vertelde mij: ‘George, ga erop af en bestrijdt die terroristen in Afghanistan’. Dat heb ik gedaan, en daarna vertelde God mij: ‘George, maak een eind aan de tirannie in Irak…’ en dat heb ik gedaan. En nu weer voel ik God’s woorden tot me komen. ‘Zorg ervoor dat de Palestijnen hun staat krijgen, de Israeliers hun veiligheid en dat er vrede komt in het Midden-Oosten.’ En dat ga ik doen ook!”
Palestijnse minister citeert Bush op BBC
Teletekst: ” Bot betreurt opmerkingen over Irak”
Wat is er zo erg aan als een minister zegt wat zo ongeveer de hele bevolking zo nu en dan ook wel eens denkt? Moet hij dat dan betreuren? Typisch voor de Nederlandse politiek, ontkennen wat duidelijk zichtbaar is omdat er anders iemand gezichtsverlies leidt. Bah!
Het is zover, Geenstijl breidt uit. Sinds vandaag is hun gamessite Gamert online. Onder het motto ‘Alles kan kapot’ stellen zij zich tot doel om korte en heldere recensies van spellen te schrijven die zich richten op speelbaarheid. En dat is prettig, want de fors gesponsorde gamesbladen zijn lang niet altijd in staat om onafhankelijke kritieken te geven. Van Geenstijl verwacht ik dat wel. En als Gamert een succes wordt zal het vermoedelijk niet lang zal duren voordat er een muziek-, film-, of gossip-blog zal worden opgezet.
In een introductiebrief die gepubliceerd is bij Adfactor geven de GS mannen duidelijk aan dat Gamert zich zal richten op de volwassen gamer en dat is ook wel prettig, want een van de redenen voor mij om geen gamesbladen meer te kopen is het feit dat ik niet als puber benaderd wil te worden. Been there, done that…
Ik heb niet de illusie dat er niet zo nu en dan een ‘booth babe’ tussendoor zal glippen, maar zolang de games zelf maar centraal staan vind ik het best. Want net zoals de puisterige puber die zijn moeizaam opgespaarde zakgeld spendeert aan een nieuwe game, haat ik het om een game te kopen op basis van een recensie en er achter te komen dat het een bagger game is.
In het AD werd een paar weken geleden aan lezers gevraagd om door te geven welke boeken er ongelezen in de kast staan, de uitslag stond gisteren in de krant:
1: De Kleine Vriend – Donna Tartt
2: De Ontdekking van de Hemel – Harry Mulisch
3: In de Ban van de Ring – JRR Tolkien
4: De Slinger van Foucault – Umberto Eco
5: De Celestijnse Belofte – James Redfield
Nou heb ik die Tolkien en Eco wel in de kast staan – ook aan begonnen hoor, en inderdaad niet uitgelezen – maar het zijn niet mijn grote frustraties. Er zijn namelijk boeken waar ik wel 5 of 6 keer aan ben begonnen maar waar ik gewoon niet doorheen kom.
Dat zijn Catch 22 van Joseph Heller, De Naam van de Roos van (wederom) Umberto Eco, maar de allergrootste obsessie is toch wel Het Slot van Kafka. Werkelijk geweldig hoeveel manieren er zijn om te beschrijven dat er echt helemaal niets gebeurt. Het record staat momenteel op 80 pagina’s van Het Slot.
Toch zal ik ze vroeg of laat uitlezen, al is het met tegenzin. Hebt u ook zulke obsessies in uw boekenkast staan of leest u alles netjes in een ruk uit?
Gelezen op janmarijnissen.nl: Bij welke zorgverzekeraar zal minister Hoogervorst na 2007 zitting nemen in de raad van bestuur?
Feyenoord voetballer Kalou wil dolgraag Nederlander worden, de bondscoach ziet het ook wel zitten, en de voetballiefhebbers schreeuwen om naturalisatie, maar Rita Verdonk ligt dwars. Zij houdt vast aan de standaard asielprocedure, maar is dat terecht?
Zou het niet getuigen van pragmatisme om mensen die asiel aanvragen niet alleen te beoordelen op hun zielige verhaal maar ook op hun professionele achtergrond? Is het niet logisch om mensen die een beroep uitoefenen waar behoefte aan is niet gewoon een verblijfsvergunning te geven?
Nou valt er natuurlijk te twisten over het geval Kalou, zat goede voetballers van eigen bodem, maar leraren, verpleegkundigen en computerprogrammeurs hebben we niet in overvloed. Mag de overheid asielzoekers scouten op talent of is dat niet gepast?
[ Zelf vind ik: lekker naturaliseren, hebben we wat te genieten op het WK volgend jaar ]
“De opvolger van de cd en dvd is een intelligente geheugenchip [Gruvi] die compleet beveiligd is tegen illegaal kopiëren.” ”De Gruvi is geen dom geheugenkaartje, maar een nieuw distributieplatform voor muziek” En zo probeert Sandisk haar nieuwste produkt van wat broodnodige aandacht te voorzien…(bron).
Het kreng is voornamelijk bedoeld voor in mobiele telefoons en zou niet te kraken zijn. Nou weet zelfs een kind dat onkraakbare technologie niet bestaat, maar als ik dan ook nog de prijs zie: 50 euro voor een 64 MB geheugenkaartje met wat liedjes er op, dan vraag ik me af wie zoiets zal kopen. Alhoewel: meer geld, lagere geluidskwaliteit en beperktere afspeelmogelijkheden zijn natuurlijk wel goede verkoopargumenten.
Geruchten dat het postzegel-grote kaartje bij tegenvallende verkoopresultaten achterop een briefkaart kan worden geplakt en worden teruggestuurd zijn niet bevestigd. Zou u zoiets kopen? Hoe gadget-minded is de gemiddelde Sargasso lezer trouwens?
Platenmaatschappijen zijn nog altijd zoekende naar een goed model om online muziek aan de man te brengen en piraterij tegen te gaan. Dat zij zich verzetten tegen p2p software en andere uitwisseldiensten is begrijpelijk, afgezien van hun nogal botte methodes. (Sommige rechters gaan daar overigens niet in mee)
5 jaar geleden was Napster de voornaamste mogelijkheid om online aan muziek te komen, tegenwoordig zijn er zat alternatieven waarvan iTunes de voornaamste is. Het concept is simpel: 1 dollar voor een liedje. Het concept werkt, de platenmaatschappijen besparen fors op distributiekosten en de klant kan kiezen uit uitgebreide archieven. Iedereen wint.
Niet volgens de platenmaatschappijen, zij gaven al eerder aan de prijzen van nieuwe songs te willen verhogen en nu wordt bekend dat topman van Time Warner heeft gezegd dat zijn bedrijf ‘recht’ heeft op een aandeel in de iPod verkoop. Ik kan geen bewijzen vinden voor het feit dat er een deel van de omzet van CD spelers of pick-ups naar de platenmaatschappijen gaat, dus waarom dat met een iPod wel zo zou zijn ontgaat me. Bij de oude techniek is de ‘oer’ geluidsdrager een andere dan die waarop je de kopie opnam, en daar zit een heffing op, maar bij mp3’s heb je nou eenmaal een opslagmedium nodig.
De soap rond minister Veerman begint zo onderhand te lang te duren. Zag ik hem dinsdag nog verklaren dat er beslist geen nieuwe onthullingen meer zouden komen, op woensdag moest hij toegeven dat er toch ‘weer wat slodigheidjes’ te melden waren. Afgezien van het gegeven dat de overheid kennelijk haar personeel niet controleert op onwaarheden, is het natuurlijk gewoon de taak van de minister om het goed te regelen en dat zelf te controleren. Elke schijn van belangenverstrengeling moet worden voorkomen, maar hier schijnt meer te zijn dan schijn.
Dinsdag dook ineens de premier samen met de minister op in een stal tijdens een werkbezoek, geheel toevallig en vooral niet bedoeld om hem een hart onder de riem te steken, zo verklaarde Jan Peter zelf. Welnee joh. Het volk snapt gelukkig niets van de media en accepteert klakkeloos dat de minister-president zomaar in stallen rondwaart. Dat doet hij dagelijks, dat viel ook wel te zien aan zijn ontspannen houding en spontane grapjes met de pers.
Wat mij betreft is de tijd van spreken over ‘slordigheidjes’ voorbij, deze regering is namelijk al slordig genoeg geweest met slippertjes van Remkes, Donner en Verdonk. Dat men krampachtig aan het pluche blijft vasthouden is tot daar aan toe, maar dat geeft het kabinet geen vrijbrief om maar alles te doen waar het zin in heeft en alles door de vingers te zien. Als Veerman een vent is, erkent hij zijn fouten en biedt zijn ontslag aan. Dat zou getuigen van realisme en oprechtheid.
“We zijn in verwarring. Het Westen weet niet hoe het om moet gaan met terrorisme. Onze beschaving staat op het spel”.
Grote woorden die we een paar keer per week voorbij horen komen, maar hoe realistisch zijn dit soort uitspraken wanneer je kijkt naar het verleden? Terrorisme is geen nieuwigheid en de kans om door geweld om het leven te komen is een rode draad in de menselijke geschiedenis, maar op een gewelddadige dood is nog nooit zo klein geweest als tegenwoordig. In het Westen dan. Maar is onze ‘way of life’ echt in gevaar?
Terrorisme is nog nooit in staat gebleken om staten omver te werpen. Daarvoor is een gewapende strijd nodig die daadwerkelijk resulteert in landbezit en controle van de inwoners. En gewapende strijd is in het huidige dichtbevolkte en toch behoorlijk goed samenwerkende Europa vrijwel onmogelijk. Waar moet een rebellengroep zich verschuilen in Nederland? Toch niet op de Veluwe he?
Aanslagen zijn echter wel mogelijk maar die leiden weer niet tot concrete resultaten. Wanneer er groepen terroristen, als waren het Vandalen, op je grondgebied rondwaren die naar hartelust moorden, lappen grond beheersen en niet efficient meer kunnen worden aangepakt door leger en politie, dan pas kun je spreken van een ineenstorting van de staat en een echte bedreiging. Niet wanneer een idioot zich wenst op te blazen in een metro, hoe vervelend dat ook is.
Op 30 juli werd een nieuwe planeet ontdekt in ons zonnestelsel, maar hoe moet die gaan heten? De overige planeten zijn vernoemd naar goden uit de (Europese) oudheid, maar wat te doen met deze nieuwe planeet? New Scientist heeft een Top 10 met namen, voorgesteld door lezers op haar site staan. En ook een paar die de top 10 niet haalden, waarvan mijn favoriet Namakakiweyho is.
De brabbelbox vraagt zich echter af: Wat vindt u een goede naam voor deze planeet?
“With a single cell, you could theoretically produce the world’s annual meat supply. And you could do it in a way that’s better for the environment and human health. In the long term, this is a very feasible idea.” – Jason Matheny
Bijna geen Sci-Fi meer: vleesproductie zonder dierenleed of belasting voor het milieu, maar gewoon in het laboratorium gekweekt vlees. Zou u zich tegoed doen aan een gekweekte steak of moet u daar niets van hebben?