Overzicht

Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De wereld kan niet blijven wegkijken!

, door

De onderstaande gastbijdrage is van publicist Mohammed Benzakour. Het is de uitgebreide versie van zijn artikel dat afgelopen maandag in het NRC verscheen en ook bij de Nederlands Islamitische Omroep werd geplaatst. In overleg met Benzakour hebben we omwille van de discussie besloten het artikel ook op Sargasso te plaatsen.

Het Midden-Oostenconflict, het bekende eufemisme voor de gruwelen in de bezette gebieden, veroorzaakt bij velen tekenen van vermoeidheid: stoppen die twee ooit? Maar hier, precies in deze op zichzelf begrijpelijke verzuchting, schuilt een grandioze misvatting. Een misvatting die sinds de bezetting in 1967 is gekoesterd met behulp van geslepen pr-campagnes en wijdverbreide opiniesluiers – dikwijls gevoed door begrijpelijke emoties stammend van WO II.

Laten we terwijl het Gaza-onweer volop dreunt trachten wat opklaringen te brengen.

Hamas wordt beticht van twee grote zondes: 1. terrorisme en 2. het weigert Israël te erkennen.

Ad 1. Het overgrote deel van de slachtoffers – aan beide zijden – zijn burgers. Sinds het begin van de Tweede Intifada, september 2000, zijn circa 5200 Palestijnen gedood en 1045 Israëli’s. Volgens objectieve terreurmaatstaven scoort Israël vijf keer beter, en sinds vorige week is dat getal opgestuwd tot een balans van circa 500 – 5. Amnesty International, Human Rights Watch, B’Tselem, Al Haq en de VN schrijven niet voor het eerst dat Israël op grote schaal ‘random’ en ‘without military necessity’ Palestijnse burgers doodt. De bijbehorende horrorbeelden worden vertoond door Al Jazeera en Liveleak.com maar niet door de NOS en RTL; deze nieuwszenders grossieren liever in puinhopen en steriel jargon: ‘Israëlische acties’, ‘buitenproportioneel’, ‘zelfverdediging’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democratie toe aan beleidsmatige reanimatie

, door

Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. Hier een bijdrage van Harmen Bos, bestuurskundige en secretaris van de landelijke werkgroep Milieu en Energie van de PvdA (LME).

Democratie is bij uitstek een organisatievorm waarmee landen problemen, zoals de kredietcrisis, files en klimaatverandering, het hoofd kunnen bieden. Door een vrije markt van ideeën en opinies vormen kiezers een mening over wie hun belangen het beste kan behartigen. De gekozen volksvertegenwoordigers wegen alle feiten en mogelijke scenario’ s en komen dan tot solide keuzes, is het idee. Toch worden deze krachtige mogelijkheden van de democratie in Nederland niet benut. Op de werkvloer zien we het beleid op een drietal punten haperen:

1. De regering reageert alsof de kredietcrisis binnenkort weer voorbij is en de genationaliseerde banken met winst kunnen worden verkocht. Maar waarschijnlijk gaan we een historische meltdown van het bestaande financiële systeem meemaken, veroorzaakt door de enorme schuldenberg die de afgelopen decennia is opgebouwd. De econoom Nouriel Roubini voorspelde deze ineenstorting twee jaar geleden en heeft het nu over de “Bermudadriehoek van deflatie”, een liquiditeitsval en faillissementen van huishoudens en bedrijven (1). We behoren ons dan af te vragen hoe we Nederland kunnen loskoppelen van deze wereldwijde meltdown. Nu gebeurt het omgekeerde: de overheid opereert als kredietverzekeraar en bankier zonder een analyse van de risico’s die dat met zich meebrengt. De staatsschuld is in twee maanden gegroeid van 250 naar 340 miljard (2). Dat is historisch ongekend. De kans dat de overheidsbegroting meezakt in het drijfzand van een recessie wordt hierdoor groter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brandend Griekenland is nog niet klaar met de jeugd

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Thomas van Aalten

Athene. Stad waar anarchie en democratie samenkomen. De situatie in Griekenland na de dood van de 15-jarige Alexandros Grigoropoulos is moeilijk te beschrijven. Je lost niets op door ‘de raddraaiers op te pakken en hardhandig aan te pakken’. Het geweld zal nog verder oplaaien en Griekenland naar de status van derderangs land slingeren als er niet snel iets wordt gedaan aan de cultuurclash.

Het is een veelzeggende foto die de wereld over is gegaan: politiemannen houden op straat een vermomde jongen in bedwang. Op zijn trui staat het logo van Anti-Flag, een Amerikaanse (en volgens Wikipedia) ‘anti-militaristische’ punkband. Ik weet zeker dat de jongen slechts zou stamelen en zijn ‘boodschap’ nauwelijks kan verwoorden. Maar plaats het tegenover het andere Griekenland dat wij nauwelijks kennen. Een kwart van de jongeren is werkloos. Het hoger onderwijs biedt nauwelijks kansen; heb je een master van de universiteit, kan je nog voor een paar honderd euro ongeschoolde arbeid verrichten. Tot je dertigste thuis wonen, de mediterrane traditie ten spijt, vergroot niet de bewegingsvrijheid die elk jong mens gegund is. No Future in Griekenland. Onbedoeld ontstaat er het zoveelste pleidooi voor een nieuw Griekenland, in het kielzog van een rampzalig sterfgeval.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezing lijsttrekker PvdA is tombola

, door

Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. En zeker vanuit de hoek van de politiek. Hier een bijdrage van Sven Stevenson, hij is landelijk voorzitter van de Jonge Socialisten in de PvdA.

In de afgelopen weken hebben binnen de PvdA de kandidaat-lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen tijdens verschillende debatten hun kennis en visie over Europa geëtaleerd. Tot en met 19 december kunnen de leden van de PvdA nu bepalen wie het lijsttrekkerschap voor de Europese verkiezingen uiteindelijk op zich mag nemen. Daarbij zouden de PvdA-leden zich niet alleen druk moeten maken over hoe zij Europa terug willen zien in een lijsttrekker, maar vooral ook hoe deze keuze zich vertaalt in het stemsysteem dat de partij gebruikt. Want met het huidige systeem is de kans groot dat een minder uitgesproken kandidaat er met de buit vandoor gaat.

Een onwenselijke situatie. Het intransparante verkiezingssysteem dat de PvdA gebruikt, genaamd ‘alternative vote’, maakt dat de leden van de PvdA niet weten wat hun stem teweeg brengt. Alternatief is het systeem inderdaad. De kiezer bepaalt namelijk niet alleen zijn eerste keus, maar ook wie hij op nummer twee, drie en vier plaats. Mocht de kandidaat met de meeste stemmen niet een meerderheid hebben dan valt na elke stemronde de kandidaat met de minste stemmen af. Zijn stemmen worden herverdeeld op basis van de tweede keus van de kiezer. Dit principe herhaalt zich totdat één van de kandidaten een meerderheid van 50% heeft gehaald.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vredesideaal

, door

Vandaag een gastbijdrage van Wouter ter Heide. Hij pleit er voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te gebruiken om de VN op organische wijze te hervormen.

Zestig jaar na de proclamatie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, lijkt het vredesideaal verder weg dan ooit. Een misverstand, omdat langzamerhand alom het besef begint te rijpen dat mondiale democratie – als exponent van het VN-ideaal – niet afgedwongen kan worden met wapens.

Om dat besef in praktijk te brengen, zal het onze partijpolitieke kopstukken slechts duidelijk moeten worden dat socialisme en liberalisme niet conflicteren, omdat zij de twee integrerende delen zijn van het alomvattende begrip: democratie. In wezen zijn liberalen en socialisten dan ook geen concurrenten, maar zijn ze geroepen tot vreedzame coëxistentie, hoe ongrijpbaar het ‘power tot the people’-ideaal desondanks zal blijven.

Als grondslag voor die vreedzame co-existentie leent zich bij uitstek de Gaia-hypothese. De gedachte van onze aarde als één groot levend giga-organisme. Een reusachtige organische eenheid die zich door de tijd heen heeft geëvolueerd van een eencellig (n)iets tot zijn huidige omvang.


Wat het functioneren van dat alomvattende geheel betreft kunnen we het beste te rade gaan bij ons eigen lichaam. Zoals bekend vertegenwoordigt elk orgaan daarin een unieke, onvervangbare functie. De levenskracht van ons hele lichaam hangt echter niet alleen af van de gezondheid van elk orgaan afzonderlijk, maar ook van de harmonieuze samenwerking tussen alle organen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De PVV gaat het moeilijk krijgen

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Huub Bellemakers. Het verscheen eerder op zijn eigen weblog, overalleseenmening.nl.

Score! (Foto: Flickr/hamron)

Eberhard van der Laan is nu al een topminister. In het begrotingsdebat Wonen, Wijken en Integratie bleef hij fier overeind staan. Goed nieuws voor de PvdA, minder voor de Partij voor de Vrijheid. Wilders en z?n vrinden konden vrij schieten op z?n voorganger, nu wordt het lastig.

De Volkskrant merkte al op dat Van der Laan “behendig langs politieke poortjes slalomt”. Hij wist in heikele zaken als monitoring van minderheidsgroepen een mooi midden te houden tussen wat nuttig is en wat wenselijk. Als ware hij een CDA-er kwam ie ook meerdere malen weg met een nietszeggend “dat ga ik nader onderzoeken”. En dat op het explosieve integratiedossier.

Het mooiste stukje debat ging echter over de zogenaamde straatterroristen. Deze term heeft Geert Wilders geïntroduceerd, om een soort koppeling te maken tussen de Osama bin Ladens van deze wereld en Hassan op de hoek. Van der Laan is de eerste politicus die een goed weerwoord geeft. Tegen kamerlid Fritsma durfde hij gewoon te zeggen: “hoe erg ook, een straatroof is minder erg dan een terroristische aanslag”. Kijk, dat is heldere taal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PON? Elke omroep is een Populistische Omroep Nederland

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Thomas van Aalten

Ronald Kaatee stelt in zijn betoog ‘Pluriforme pers is gebaat bij populistische omroep’ (de Volkskrant, vrijdag 29 november jl) dat in omroepland de ‘sociaal-liberale posities stevig verankerd’ zijn. En dus moet er een Populistische Omroep Nederland (PON) komen. Want Kaatee en zijn gevolg (Roland Sørensen en Willem van der Velden) beweren op hun website: ‘Een omroep die de onrust over de huidige machtsverhoudingen weerspiegelt bestaat niet.’

In zijn betoog maakt Kaatee echter direct de fout door te beweren dat de tanende krantenverkoop te wijten is aan ‘het sociaal-liberale vertoog van onze elite’, en dat men zich daarom massaal wendt tot internet. We hadden het toch over een omroep? Daarbij: Kaatee ziet over het hoofd dat een ander type krant evenwel groeit: de gratis krant. Het is mij niet duidelijk of Kaatee bedoelt dat kranten als de Volkskrant en NRC Handelsblad te weinig luisteren naar de onderbuik van de samenleving, maar hij kan zijn lol op met de vele ingezonden brieven, peilingen en bijvoorbeeld de column van de immer laaiende Ebru Umar in Metro. Dat de archetypische “man van de straat” zich massaal richt tot internet, heeft een andere oorzaak dan het vermeend linkse karakter van een krant. Een eenregelige mening is snel verkondigd in een comment, getuige de talloze internetfora. Voor een uitgebreid betoog moet je al snel iets meer tijd uittrekken, en dat is al snel teveel moeite.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Alleen het gesproken woord geldt’

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van mb.

Vorige week [.pdf] presenteerde minister Plasterk zijn visie op de monumentenzorg van de toekomst. Zijn departement heeft een jaar lang samen met mensen uit het veld gewerkt aan de modernisering van de monumentenwet, en afgelopen donderdag was het dus zover: hoogst persoonlijk kwam de minister vertellen hoe de zorg voor ons erfgoed er in de toekomst uit zal komen te zien.

Vanzelfsprekend was er een programma georganiseerd rondom het optreden van de Minister. Twee lezingen en een cursus humor door een bekend elitaire cartoonist en een bekende elitaire cabaretier moesten het publiek warm maken – zoet houden? – voor het optreden van de Minister.

Mooi tot dusver. Toen begon de Minister met praten. Hij gaf al aan dat hij wat later was dan gepland en wat eerder weg moest. Niets mis mee, zo’n man zal het best wel eens druk hebben. Net als iedereen in de zaal overigens, die toch van pak hem beet Eijsden, Delfzijl, Den Oever en Sluis met 300 man/vrouw waren toegestroomd om te horen hoe hun werk zal veranderen.

Helaas was het de Minister en zijn departement niet gelukt om het werk op tijd af te krijgen en had hij dus niet zoveel te vertellen. En daarmee bedoel ik: niets. Het was lucht, maar dan opgeklopt. Het toefje slagroom op de lucht was het antwoord op twee concrete vragen, waar iedereen in de zaal het antwoord al op wist: nee, de lijst met rijksmonumenten wordt niet geactualiseerd en ja, er komt een structureel restauratiebudget. En weg was de minister. In de zaal heerste ongeloof – zo kort? – verbijstering – zo weinig te vertellen? – en irritatie – ben ik hiervoor vanuit mijn regionale uithoek naar Den Haag gekomen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

eParticipatie: de overheid is aan zet!

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van eJapio.

Cijfers laten zien dat de opkomst bij verkiezingen in alle West-Europese democratieën gestaag afneemt. Dit is een paradoxale ontwikkeling vergeleken met de door socioloog Inglehart waargenomen verhoogde betrokkenheid van burgers bij maatschappelijke issues. Een vraag die dit oproept is of de representatieve democratie nog wel voldoet aan de eisen van de hedendaagse burgers?

Gedreven door veranderende culturele waarden en technologische ontwikkelingen bepalen burgers zelf steeds meer wanneer en hoe zij participeren bij maatschappelijke issues. Vooral door de opkomst van web 2.0 heeft de actieve deelname van burgers een stevige impuls gekregen: zij gebruiken web 2.0 applicaties steeds vaker om zich op allerlei manieren te mengen in de ‘publieke zaak’. Zij gaan actief discussies en debatten aan met de overheid, volgen kritisch alles wat de overheid doet en verschaffen via het web de overheid informatie die zijzelf belangrijk vinden.

Wat betekenen deze ontwikkelingen voor de overheid en welke rol moet en kan de overheid zelf in deze nieuwe netwerkende wereld spelen? De overheid kan door op een goede afgewogen wijze gebruik te maken van informatie- en communicatietechnologie burgers meer te betrekken bij verbetering van publieke dienstverlening, openbaar bestuur en sociale samenhang, eParticipatie gaat een grote rol spelen. De tijd dat wij eens per 4 jaar een vertegenwoordiger kiezen die ons op alle onderwerpen vertegenwoordigt is voorbij. Op onderwerpen waarbij de burger zich direct betrokken voelt wil hij de mogelijkheid hebben om te participeren op het moment dat het hem uitkomt. De overheid dient zich aan te passen aan deze veranderende eisen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Toetsen aan de Grondwet, toch maar niet

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Huub Bellemakers. Het verscheen eerder op zijn eigen weblog.

Eerste Kamer (Foto: Flickr/linkselente)

De afgelopen dagen werd in de Eerste Kamer het voorstel behandeld dat toetsing van wetten aan de Grondwet mogelijk maakt. Een goed plan. Waar in 2004 nog een ruime Tweede Kamermeerderheid vóór het plan was, doet de Eerste Kamer nu moeilijk. Zo ook de regering. Jammer, maar de stemming komt nog!

Een uitvoerig debat (.doc-alert, vanaf p.27) in de Eerste Kamer. Zoals het hoort met eerbiedwaardige fatsoenlijke argumenten van bedaagde senatoren. Ook aan het woord: Femke Halsema als indienster en Minister Ter Horst. De tegenargumenten uit de Senaat kwamen vooral van het CDA, maar ook de PvdA sputterde tegen.

De tegenargumenten gingen vooral in op de mogelijke politisering van de rechterlijk macht, zoals we uit de VS kennen, en op het ondergraven van de macht van het parlement. Het eerste argument, daar valt er nog wel wat voor te zeggen, maar er is geen enkele reden om aan te namen dat rechters dan meer politiek zouden bedrijven dan nu het geval is. Het tweede argument is gewoon behoudzucht. De Eerste Kamer is bang nog meer invloed te verkiezen. Banenbehoud is nu ergens anders nodig.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Potlood vasthouden

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Les Nars.

“We zien (…) die gewoon drie, vier maanden nodig hebben om een potlood vast te houden.”
(bron: RTL Nieuws)

Wat is hier weggelaten?

A) raamambtenaren
B) mensen revalideren na een burn-out
C) mensen in inburgeringscursus

Het goede antwoord is C. Altijd makkelijk om zaken belachelijk te maken met een meerkeuzevraag, en dan te bedenken dat optie D (doorgefokte makaken) is weggelaten uit piëteit met de geciteerde. Want de quote komt van een wetenschappelijk instituut. Okee, het is Petra van der Burg en vooruit, het is het Wetenschappelijk Instituut van het CDA, maar toch: vier maanden om te leren hoe je een potlood vasthoudt… In godsnaam, doe er wat aan!

Het CDA wil een importheffing voor ‘huwelijksimmigranten’ in de vorm van een afgeronde vervolgopleiding in het land van herkomst en beheersing van de Nederlandse of Engelse taal in woord en geschrift. Die eisen vormen de bottleneckslag voor bruiden uit Turkije en Marokko. De noodzaak van verscherping is niet bepaald prangend: tussen 2001 en 2006 halveerde het aantal importbruiden uit Marokko, mede door de wetswijziging van 2004, die vereist dat de importbruid(egom) ouder is dan 21 jaar, inburgeringscursussen volgt en 120 procent van het minimumloon verdient.
Toch zijn er mensen die drie, vier maanden nodig hebben om een potlood vast te houden. Wie zegt daar eens wat van?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van Mast tot Minister

, door

Hier een gastbijdrage van mb over de reclame in de openbare ruimte

‘Hameren op de hoogte van de mast heeft volgens Prosman niet eens zin. Als blijkt dat hij inderdaad hoger is, heeft de eigenaar, Interbest uit Breda, als het aan de wethouder ligt niets te vrezen. “Dan is de gemeente verplicht om een nieuwe vergunning af te geven voor die hoogte. De gemeente heeft geen grenzen gesteld aan de afmeting, omdat de mast niet was opgenomen in een bestemmingsplan. De bouwtekening is in dit geval het bestemmingsplan.”‘
Zo luidt de reactie van wethouder Prosman (gemeente Neerijnen) op de resultaten van een onafhankelijke, door de bewoners van Waardenburg betaalde meting van een reclamemast.

Reclame is nog maar nauwelijks uit ons straatbeeld weg te denken. In de binnenstad is het nog enigszins begrijpelijk dat winkels een bord met hun naam aan de pui bevestigd hebben, maar de manier waarop kan al veel invloed hebben. Zo heeft bijvoorbeeld Zutphen buitengewoon strak reclamebeleid, wat voor een prettig straatbeeld zorgt.
Dat leidde tot wat weerstand, maar de bescheiden uitingen zijn ondertussen een kwaliteit van deze stad. De reactie dat zoiets alleen in een klein provinciaal stadje kan is te snel en onjuist.

Reclame is echter niet altijd gebonden aan de vestigingslocatie van de producent of ondernemer; bij voorkeur niet zelfs. Langs de snelwegen staan grote borden op opleggers en in woonwijken staan tegenwoordig grote ’te koop’ borden – bij mij in de straat eentje van twee meter hoog met een levensgrote foto van de verkopend makelaar. Vooral ’s nachts doodeng door de ietwat ongelukkige opstelling vlak achter een bosje.

Vorige Volgende