Een hit-job op de PVV
Op Sargasso geven we af en toe ruimte aan gastbijdragen. Ook als deze gastbijdrage uit een hoek komt die u hier niet zo verwachten. Hoofdredacteur Duns Ouray van Het Vrije Volk reageert op een artikel in de Volkskrant gisteren.
Janny Groen en Annieke Kranenberg (beiden Volkskrant) bedrijven schandalige journalistiek. Of specifieker: “drive-by journalism”, een spervuur van cheap shots, zonder diepgang, steeds weer op zoek naar het volgende slachtoffer.
Moet u zich voorstellen: de PVV wordt gepeild op 25 zetels. Dat is een achterban van 2,6 miljoen Nederlanders. Het staat voor 1,5 miljoen stemmen. En Volkskrant-journalisten Janny Groen en Annieke Kranenberg willen een stukje schrijven over deze achterban. Wie zijn het? Wat beweegt hen?
Dus wat doen Janny en Annieke? Ze benaderen de afzenders van haat-mail aan Gerard Spong. Het lukt om 15 mensen te interviewen. En die 0.0006% wordt voorgesteld als representatief voor de achterban van de PVV.
En hoe verrassend, de verzenders van haat-mail drukken zich weinig genuanceerd uit. En dus slagen Janny en Annieke in hun opzet: de achterban van de PVV als kleindenkende racisten weg te zetten.
Overigens blijkt Spong’s haat-mail afkomstig van tenminste één CDA-stemmer en tenminste één Partij voor de Dieren-stemmer, maar dat mag de pret van Janny en Annieke niet drukken: het is allemaal representatief voor de PVV. Een mooi verhaal moet je niet kapot laten maken door de feiten.
Het resultaat? Eén van de meest schandalige journalistieke hit-jobs van de afgelopen jaren. Het is zó vooringenomen, zó achterbaks als je dat maar zelden ziet. Zo wordt Wilders omschreven als “een politicus die velen voor racist wordt uitgemaakt“. Tsja.
Gelooft de Volkskrant-redactie werkelijk dat hun lezers dit als interessante journalistiek beschouwen? Dan beperkt De Volkskrant zich bewust tot linkse lezers die de krant enkel kopen omdat ze hun vooroordelen bevestigd willen zien. Maar misschien heeft de redactie wel gelijk; misschien is dit wel dé groeiende target-group in het huidige Nederland.
Op 16 januari 2009 is de eerste Nederlandse hoogleraar windenergie Gerard van Bussel aan de TU Delft benoemd. Het zal je niet verbazen, maar in zijn inaugurele rede pleitte hij voor een 




In Duitsland woedt een discussie over de vraag of het Verdrag van Lissabon, de vervanger van het voormalige Grondwettelijk Verdrag dat door Frankrijk, Nederland en Ierland bij referendum werd afgewezen, verenigbaar is met de Duitse grondwet. Het Duitse constitutionele hof is om een uitspraak gevraagd. Tegenstanders van het verdrag, partijen zowel ter linker als rechter zijde van het politieke spectrum, zijn van mening dat Duitsland steeds meer aan Brussel wordt ‘uitverkocht’. Volgens de middenpartijen, christen-democraten, sociaal-democraten en liberalen, doet het EU-verdrag geen afbreuk aan de soevereiniteit van Duitsland. De lidstaten blijven volgens hen de baas van het verdrag.
Hoewel we in Nederland geen republiek hebben (ons staatshoofd blijft helaas een Oranje), zijn we al jaren op zoek naar een sterke man, of vrouw natuurlijk. Vanaf de dagen van Fortuyn blijkt de enorme aantrekkingskracht van die sterke man. Hoewel Fortuyn, charmant en eloquent als hij was, feitelijk geen politiek programma met enige substantie vertegenwoordigde groeide zijn aanhang binnen de kortste keren tot een ongekende omvang. Nooit eerder in onze gezapige democratie wist iemand in zo’n korte tijd zo’n grote aanhang te verwerven. Nota bene zonder ideologische basis, maar met politiek sexappeal.
Dit is de derde gastbijdrage van