Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Integratie is niet mislukt

Dit is een gastbijdrage van Güven Erkaslan (@erkaslan), meer is op zijn eigen blog te lezen.

De Amerikaanse realiteit

Tweehonderd jaar lang zijn er miljoenen mensen, uit alle wereldhoeken, met diverse culturen, geloven, sociale achtergronden en talen, naar Amerika gegaan. Wie de integratie van deze migranten nader beschouwt komt tot de conclusie dat er enkele impulsen achter deze beslissingen zitten: deze migranten kwamen niet om op te gaan in de Amerikaanse samenleving, maar zochten een beter leven. Ze bleven hun oude taal spreken, behielden hun oude gewoontes en geloven en droomden elke dag opnieuw van terugkeer. Hun kinderen –de tweede generatie- koesterden niet meer naar het land van herkomst, maar groeiden op met één been in de oude cultuur en een been in de nieuwe. Dit leidde tot problemen.

De tweede generatie deed het altijd beter dan de eerste generatie migranten. Zij werden uiteindelijk onderdeel van de Amerikaanse samenleving: spraken namelijk goed Engels, vluchtten naar de Amerikaanse VINEX-wijken en begaven zich in de Amerikaanse netwerken en zijn gaandeweg succesvol geworden op de arbeidsmarkt. Kortom, na twee of drie generaties waren de kinderen van de eerste generatie immigranten volledig geïntegreerd, wat wij toe moeten juichen. Dit laat zien dat deze mensen meedoen in de Amerikaanse samenleving, participeren zich in het politieke, sociale, culturele leven en trots zijn op hun identiteit, niet zomaar Amerikaans maar: joods-Amerikaans, Russisch-Amerikaans, Italiaans-Amerikaans of Chinees-Amerikaans.

Rond 1840 ging het fout toen er complottheorieën in het leven werden geroepen dat Duitse en Ierse katholieken die vanuit Rome de opdracht zouden hebben gekregen om de Amerikaanse samenleving te overheersen en over te nemen. Ook was het ‘gebruikelijk’ dat Chinezen onmenselijk werden behandeld, Italianen gediscrimineerd werden, terwijl in 1942 de Japanse Amerikanen in kampen werden gestopt en joden van de Amerikaanse samenleving uitgesloten werden. Sommige verhalen zijn te vergelijken met wat er op dit moment in Nederland gebeurt, maar het is zeker niet zo erg als hoe het er in Amerika aan toe ging.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boekrecensie | Niet genoeg grondstoffen voor hernieuwbare energie

Dit is een gastbijdrage van Kris De Decker van Lowtech Magazine en is ook op zijn eigen blog te lezen.

Een grootschalige introductie van hernieuwbare energie en elektrische auto’s botst op een fundamenteel bezwaar: een tekort aan energie en andere grondstoffen om de gewenste infrastructuur uit te bouwen.

André Diederen, onderzoeker aan het Nederlandse TNO, sloopt in zijn zopas verschenen boek “Global Resource Depletion” de heilige huisjes van de ecotech-optimisten. Maar hij geeft ook hoop.

Er is vandaag de dag geen gebrek aan ambitieuze plannen die onze op fossiele brandstoffen draaiende maatschappij moeten omvormen naar een volledige op hernieuwbare energie gebaseerde wereld: zeeën vol windturbines, woestijnen vol zonnecentrales, continentale of zelfs wereldwijde elektriciteitsnetwerken om die duurzaam opgewekte energie te bufferen, een volledige overschakeling naar elektrische auto’s, enzovoort. Ook het scenario in het eind vorige week uitgegeven boekje van de TUDelft over de Nederlandse energievoorziening in 2050 (het document staat online) lijkt zo uit een science-fiction film te komen. Ingenieurs hebben alle vertrouwen in de toekomst, zoveel is duidelijk.

Iedereen blij

Dit soort plannen maakt iedereen blij, omdat ze de belofte inhouden dat we ons modern westers consumptiepatroon (dat zich intussen als een olievlek over alle culturen verspreidt) kunnen blijven voortzetten. Een verandering van levenswijze is in dit toekomstbeeld niet nodig, want technologie lost alles wel op. En als we mensen naar de maan kunnen schieten, dan moet het toch ook mogelijk zijn om al onze energie uit hernieuwbare bronnen te halen? Alleen al de zon stuurt elk uur meer energie naar het aardoppervlak dan de mensheid op een heel jaar tijd verbruikt. En dan is er nog het potentieel van wind, getijden, golfslag, aardwarmte en biomassa.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenStijl of GeenCommentaar?

Deze bijdrage aan het open podium is van Erik (website)

In de diskussie naar aanleiding van Quote van de Dag: Haatcampagne Ferrier? zei Painted Bird in reaktie 23:

Vraag me af wat er met GC gebeurt. Zelfs het links benoemen van ingenomen standpunten was ooit al kwalijk. Nu hebben we een Linkse Kerk en een Likoed Nederland die hier volop de ruimte krijgen. De sukkeltjes van iedere klas. Zou een intelligent tegengeluid hier dezelfde ruimte krijgen?”

Terwijl ik met ’t tweede deel van mijn reaktie daarop bezig was, vroeg ik me af of dit niet op zichzelf een gedachtenwisseling waardig zou zijn. Daarom heb ik mijn reakties maar omgewerkt tot een opiniestukje.

Die tegengeluiden zijn namelijk ‘t probleem niet, d’r zijn altijd wel weer andere sukkels (zoals ik) die dat soort onzin niet onweersproken kunnen laten. Hoewel ik ‘t ondertussen wel een beetje moe begin te worden.

Wat er jammer aan is, is dat iedere diskussie waar ze zich in mengen zo snel off-topic raakt en daarna steeds weer over dezelfde dingen gaat. En dat is vooral jammer omdat daardoor de on-topic diskussie ondersneeuwt. En ik waardeer juist ook de artikelen en diskussies over zaken waar ik zelf weinig van weet. Dat lijkt me ook de bedoeling van sites als GeenCommentaar, dat je kunt meepraten waar je denkt iets te kunnen bijdragen, daarbij ook ’t risiko lopend je mening te moeten bijstellen, en tegelijkertijd ook gaat nadenken over zaken die aan je aandacht zijn ontsnapt of waarvan je zelf niet zoveel verstand hebt, zonder dat je aan die diskussies meer bijdraagt dan een enkele vraag, opmerking of kwinkslag -of zelfs niets.
Zolang de diskussie on-topic blijft, kan een tegengeluid ervoor zorgen dat je echt aan ‘t denken wordt gezet en je als deelnemer aan of als volger van de diskussie tot nieuwe of scherpere inzichten komt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De leugens van Mariska Orbán-de Haas

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Hier een bijdrage van Andreas Udo de Haes. Hij is journalist, tijdens werkuren bij Webwereld.nl.

De omstreden hoofdredactrice van het Katholiek Nieuwsblad (KN), liegt dat het staat geschreven over haar kwalijke en kwetsende open brief aan Jeanine Hennis-Plasschaert. Reconstructie van een rel.
Gisteren publiceerde Mariska Orbán-de Haas, hoofdredactrice van het Katholiek Nieuwsblad (KN), een opinieartikel, waarin de verschillende miskramen die VVD-Kamerlid Jeanine Hennis-Plasschaert heeft gehad als munitie dienden voor een betoog tegen abortus.

Een willekeurige alinea: “Beste mevrouw Hennis-Plasschaert, lieve Jeanine. Het krijgen van kinderen is voor de meeste vrouwen het allermooiste, meest intense dat bestaat. Wat heerlijk is het zwanger te raken. Het onwerkelijke, mystieke gevoel dat in je buik een nieuw leven is begonnen. Wat is het dan hartverscheurend, onbeschrijflijk pijnlijk als je zoiets dierbaars verliest. Zo oneerlijk als het kleine hartje van je eigen kindje zomaar stopt met kloppen. Als alle dromen, de hoop, het verlangen abrupt eindigen.”

Explosie aan boze reacties

Het duurde niet lang voordat de site van KN explodeerde van de verontwaardigde reacties. Die werden vervolgens weggehaald, maar zijn gered. Twitteraars en daarna zo’n beetje alle andere media doken er massaal boven op.
Laura Huisman, de woordvoerster van VVD-Kamerlid Jeanine Hennis-Plasschaert, is nog steeds woedend. “Dat mevrouw Orbán-de Haas een ernstig gebrek aan inlevingsvermogen heeft is glashelder,” fulmineert ze over de telefoon.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Crowdsourcing boobies (met film!)

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

October is Breast Cancer Awareness Month, and it’s almost over. Also coming to an end is one of the more entertaining self-examination awareness campaigns, YouBoob.

Presented by Pennsylvania not for profit Feel Your Boobies, it offers a $10,000 USD prize to the funniest PSA for breast self-examination. And since this is the contest’s fourth time around, it has garnered a lot of attention and participation.

Feel Your Boobies as founded in 2004 by Leigh Hurst, who was diagnosed with breast cancer at 33. Having found her lump accidentally, rather than through forma self-exam, Leigh became convinced that simply encouraging young women to fondle their own breasts as often as possible was the best way to promote early detection.

Looking at the videos, you will immediately notice that many were obviously written and produced by and/or for men, and have a distinctly sexual feel. This is a controversial issue in breast cancer social marketing, and one that will probably become any less so in the future. Once open discussion of “boobies” has become completely normalized, by campaigns such as ”I Love Boobies” and ”CoppaFeel”, people will use the licence to thrill.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Belgische crisis is compleet

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Maarten Goethals, met een introductie in het wespennest dat Belgische politiek heet.

Belgische stoel (Foto: Flickr/historic.brussels)

Meer dan vier maanden na de verkiezingen heeft België nog steeds geen nieuwe regering. De onderhandelende partijen vertrouwen elkaar niet, want ze zijn het over zowat alles oneens. De crisis is compleet.

13 juni 2010. De uitslag van de federale verkiezingen stellen de zaken op scherp in België. In Vlaanderen grijpt Bart De Wever, mediafiguur en voorzitter van de Vlaams-nationalistische N-VA, de macht. Met bijna 800.000 voorkeurstemmen is hij politiek incontournable. En met 27.8 procent van de Vlaamse stemmen wordt zijn partij de grootste fractie in België.

De Antwerpenaar charmeert de kiezer met de oproep voor minder België en meer Vlaanderen. Dat is volgens hem mogelijk in een confederaal bestuursmodel, naar voorbeeld van Duitsland. Daarbij krijgen de verschillende regio’s (Vlaanderen, Wallonië) een maximum aan economische en politieke bevoegdheden. Het overkoepelende, Belgische niveau blijft bestaan, maar moet het doen met een minimum aan verantwoordelijkheden: nationale defensie, buitenlandse handel en de betaling van de pensioenen. Daarom wil De Wever de financieringsstructuur van het land herberekenen. Het liefst op basis van economische modellen die Vlaanderen meer autonomie garanderen. Dat kan bijvoorbeeld door de deelstaten het recht te geven zelf belastingen te innen. Vandaag zijn de regio’s voor de financiering van hun werking bijna volledig afhankelijk van de federale staatskas.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rutte-Verhagen en Wilders

Michiel Wijnbergh is fotograaf. Meer van zijn werk vindt u op zijn eigen site.

Rutte en Verhagen leiden weliswaar de regering, volgens sommigen hangt Wilders er boven als de man met de touwtjes in handen.
Gisteren, Tweede Kamer, tijdens de algemene politieke beschouwingen…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Strategie van de angst

Deze bijdrage aan het open podium is van Machosofty (website)

Angst is een slechte raadgever zo heet het. Angst is echter wel een heel belangrijk middel voor politici om macht te verkrijgen. Dramatiseer een probleem en doe net alsof jij de oplossing hebt en de kiezers hangen in volledige afhankelijkheid aan je lippen. De praktijk wijst onomstotelijk uit dat dit werkt maar er zijn ook ondersteunende psychologische verklaringen voor.

Electorale strategieën
Wie in een democratie politiek succesvol wil zijn moet veel aanhangers weten te verkrijgen. Zonder aanhangers is er geen macht, en zonder macht is er geen mogelijkheid om invloed uit te oefenen. Politieke partijen beseffen dit maar al te goed en lijken minstens zo veel tijd te besteden aan het ontwerpen van electorale strategieën als aan het vertegenwoordigen van het landsbelang. Toch laten veel individuele politici en politieke partijen (fatsoenshalve?) na om optimaal gebruik te maken van de meest effectieve marketingstrategie; het zaaien van angst.

Meer aandacht voor het slechte dan voor het goede
Geert Wilders en zijn PVV laten zien dat het zaaien van angst voor immigratie en angst voor de islam heel veel electoraal gewin geeft. De partij groeide in enkele jaren uit van een marginaal partijtje met enkele zetels naar een zetelaantal van 25, en inmiddels lijkt de PVV virtueel de grootste partij te zijn. De angst die de PVV zaait is weliswaar gebaseerd op een paranoïde mythe, de zogeheten Eurabia hypothese, maar het scoort enorm. Dat heeft heel veel te maken met hoe het menselijke brein functioneert. De menselijke geest heeft meer aandacht voor slechte dingen dan voor goede, zo blijkt uit psychologisch onderzoek.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Russische charme-offensief

Dit is een gastbijdrage van Jan Kruidhof over de VPRO’s Tegenlicht uitzending van vanavond: Brief uit Polen – Over de onheilspellende toekomst van een labiele regio | maandag 25 oktober 20:55 – 22:00 uur Ned2

Poolse en Russische vlagVPRO’s Tegenlicht belicht maandag 25 oktober de gespannen verhouding tussen Polen en Rusland. Opvallend genoeg lijkt die relatie de laatste maanden op politiek gebied juist verbeterd te zijn. Hoe kon dit opeens gebeuren?

Jarenlang waarschuwden Polen voor een neo-imperialistisch Rusland en drongen zij aan op het beteugelen van ‘de grote beer’ die hen in het verleden zoveel leed had toegebracht. De Poolse minister van Economische Zaken verraste de Europese Commissie dan ook, door anderhalve week geleden te bepleiten dat de Russische monopolist Gazprom tot 2045 de Yamal-gasleiding mag uitbaten. De Commissie eiste eerder dat die leiding, die via Polen richting het Westen loopt, ook voor andere bedrijven beschikbaar zou zijn en leek hiermee de Polen tegemoet te komen. Maar zij scharen zich inmiddels dus aan de zijde van hun voormalige aartsvijand. Is de Poolse angst voor Rusland plotseling verdwenen?

Het antwoord op deze vraag ligt besloten in de gebeurtenissen na 10 april, de dag waarop de Poolse president Lech Kaczynski omkwam bij een vliegtuigongeluk. Deze ramp kwam voor de Russen in een bepaald opzicht een geschenk uit de hemel, stond onlangs in Trouw. De auteur bedoelde, dat men in het Kremlin had begrepen dat Rusland alleen een semigrootmacht kan blijven als de federatie moderniseert en een goede band opbouwt met de Europese Unie. Een mogelijke route naar Brussel loopt via Warschau en de vliegtuigramp bood de Russen de kans om zich tegenover de Polen van hun beste kant te laten zien.

Rusland lanceerde een charmeoffensief. De Poolse ambassade in Moskou werd bedolven onder bloemen en bij de herdenking troostte premier Poetin zachtaardig zijn ontroerde Poolse ambtgenoot. Deze welwillendheid raakte de Polen, die positief reageerden. De liberale presidentskandidaat Bronislaw Komorowski liet zich in zijn campagne goedgezind uit richting Rusland en het Poolse volk verkoos hem boven de anti-Russische Jarosław Kaczynski.

In september werden de bilaterale banden nog eens aangehaald bij een ontmoeting tussen de Poolse minister van Buitenlandse Zaken en zijn Russische collega. De Poolse minister sprak hierna vleiend over “our big neighbor” en maakte bekend dat Polen niet langer een visum nodig hebben voor een bezoek aan de oblast Kaliningrad. Later die maand overhandigden de Russen twintig tot dan toe geheime documenten over het bloedbad bij Katyn.

Dit bloedbad uit 1940, waarbij de Sovjets zo’n 22.000 Poolse officieren en intellectuelen vermoordden, had de wederzijdse relatie lange tijd bemoeilijkt. Decennialang gaven de communisten de nazi’s de schuld en werden Poolse weduwen voorgelogen. Pas in 1990 gaf Gorbatsjov toe dat de Russische geheime dienst achter de moordpartij zat. De Polen zijn ook nog niet vergeten dat het Rode Leger in 1944 maandenlang rustig toekeek toen de Duitsers de tweede opstand in Warschau neersloegen en de stad verwoestten. Zelfs de Poolse Delingen van 1771, 1793 en 1795 liggen tot op de dag van vandaag nog gevoelig voor veel Polen.

Dat de Poolse minister over deze gevoeligheden heen is gestapt, komt waarschijnlijk doordat hij liever ziet dat het Poolse en het Russische gasbedrijf samen de leiding delen, dan dat West-Europese bedrijven zijn nationale markt bestormen. Het draait dus voornamelijk om economisch gewin. Maar dat voor dit doel bewust is gekozen voor warme diplomatie met de voormalige vijand, wil nog niet zeggen dat de onderliggende sentimenten louter positief zijn. Wat onder de oppervlakte schuilgaat, zullen we in de uitzending van vanavond zien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

I’m gonna be Mister Pink

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

This spot is made for the Queer Lisboa, The Lisbon Gay and Lesbian Film Festival. Film lovers immediately recognize this scene from Tarantino’s Reservoir Dogs.

The Mister Pink commercial is part of the celebration of the Festival’s 15th anniversary (2011). The festival will take place from the 16th to the 24th September 2011, at Cinema São Jorge.

Advertiser:
Queer Lisboa

Agency:
Fuel Lisbon

Additional credits:
Creative team: Marcelo Lourenço/Pedro Bexiga
TV producer: Miguel Barbosa
Production Company: Sync
Music: Display
Director: Pau de la Sierra
Source:
Adverblog

Link naar oorspronkelijke post

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Humorloze Generatie

Dit is een gastbijdrage van caprio.
Vroeger had je Not the Nine O’Clock News, of nog vroeger toen was er Monty Python, ook op de Nederlandse televisie, met ondertitels dat wel, in het Nederlands, de ondertitels, en Fawlty Towers, of later zelfs The Young Ones, allemaal engels dat wel, maar je had ook in Nederland Sjef van Oekel, met klassiekers als Zuurkool met Vette Jus, je had ook Jiskefet nog niet zo heel lang geleden, eens. Ik probeer me een moraal te herinneren van die komieken, had Joep Meloen nu wel of niet een goede boodschap, een preek, daar begon het allemaal mee, toen men Freek de Jonge serieus ging nemen. Allereerst dacht ik dat het allemaal deel van de grap was, die opmerkingen over goed en fout. Oh je had ook van Kooten en de Bie natuurlijk, die hadden volgens mij een boodschap, maar ik kan m niet omschrijven. En toen publiceerde Freek de Jong een boek zelfs, en zijn kameraad begon ernstige liedjes te zingen. Ergens daar moet het mis zijn gegaan. Je kreeg toen links cabaret. De beste rechtse mop(!) gaat over buitenlanders of Joden, of over sex en menstruatie, maar toch denk ik dat rechts dan de essentie van humor mist. Geenstijl dat is wel nog echt ouderwets grappig, alleen nemen hun volgelingen hun grappen serieus, dat is natuurlijk ook de werkelijke grap, en maakt de grap des te sterker. Niet alleen hun volgelingen nemen geenstijl serieus, ook de linkse kerk en christenhonden doen dat, en dat maakt ook hun geenstijl volgelingen. Theo van Gogh die was pas grappig, niet zo grappig als geenstijl, omdat iedereen Theo door had. Balkenende was ook grappig in zekere zin, maar die nam zichzelf serieus, had de intentie serieus te zijn, maar werd door niemand serieus genomen, dat op zichzelf is grappig, maar als je niet de bedoeling hebt om grappig te zijn, telt het niet. Misschien zou je ook Hans Teeuwen moeten noemen, maar die zingt jazz tegenwoordig, is het niet? Op Sargasso had je vroeger tieten elke vrijdag, maar dat hebben ze niet meer. Af en toe is er nog wel humor hoor, zoals Michiel Romeyn als Sinterklaas, bij de benepen gniffelende Matthijs van Nieuwkerk. De ernst in Nederland neemt hand over hand toe, doe toch eens normaal, doe toch eens gewoon. Ik snap die baldadigheid van de straat wel, er valt ook helemaal niets echt te lachen, dan wil je vanzelf wel eens iemand lopen treiteren, he je vriendin is een hoer kaaskop, ik kan daar wel om lachen, zeker als je zo’n roze kop dan ziet die niet weet hoe ie moet reageren en maar doorlopen fluistert, ook niet durft natuurlijk, stelletje mietjes. Allochtonen zijn natuurlijk ook niet grappig, dat heeft met de cultuur te maken, daar heeft Wilders wel een punt, de saaiste droogkutten die ik ooit gezien heb, misschien omdat ze kleine pikkies hebben, dan kies ik toch voor geenstijl en tieten op vrijdag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het boek was beter

Dit is een gastbijdrage van Erik Hofstra.

Af en toe mag een romanschrijver of filmmaker aanschuiven in een talkshow op tv. Na de uitzending weet de kijker niets of weinig over zijn oeuvre, zijn stijl, de verhaalstructuur of het schrijfproces. Laat staan dat hij een indruk heeft gekregen over de kwaliteit van het werk. Een onderhoudende film of een goed geschreven boek is al lang geen reden meer om hem uit te nodigen (of haar). Het wordt gezien als een kwestie van smaak en daar valt niet over te twisten. En dat is juist wat men graag wil op de redactie: twist, een maatschappelijk debat.

Het is leuk als je iets moois hebt gemaakt, maar er moet wel een ethisch dilemma aan ten grondslag liggen. De gast in de uitzending doet daar maar al te graag aan mee. Commotie stimuleert de verkoop. Zal ook wel egostrelend zijn om een mening te mogen verkondigen voor een groot publiek. De mening die anders alleen wordt aangehoord door gelijkgestemden aan de toog.

Zou er diep van binnen toch niet iets knagen bij schrijvers of filmmakers?

Robert Vuijsje mocht aanschuiven bij Pauw & Witteman omdat er ‘lezers’ gevonden werden die Alleen maar nette mensen als een racistische en vrouwonvriendelijke roman kwalificeerden. De hoofdpersoon was een slecht mens en daar moest de schrijver op aangesproken worden.

Vorige Volgende