Afgelopen maandag belandde een vrouw uit Kaatsheuvel in het ziekenhuis omdat haar buurman haar na een ruzie over sneeuwruimen met een sneeuwschep in het gezicht sloeg. Ze moest een snee in haar gezicht laten hechten.
Nou maakt de sneeuw van mij zo nu en dan ook een Sasquatch-achtig monster dat het liefst woest om zich heen zou slaan met een sneeuwschep, maar er is altijd nog zoiets als goed fatsoen om mij daarvan te weerhouden.
Maar hoe ver moet het fatsoen in tijden van sneeuw gaan? Ik vind het opvallend hoe weinig mensen sneeuwruimen voor hun huis. Daar kunnen goede redenen voor zijn: je hebt geen sneeuwschep (omdat je die misschien zou misbruiken tijdens een door de sneeuw ingegeven woede-aanval) of strooizout (omdat je niet weet waar je dat zou moeten halen), of je hebt een geblesseerde schouder, of je vindt de sneeuw juist leuk en gezellig. Maar als je dan toch bezig bent het stoepje voor de deur te vegen, wat weerhoudt je er dan van het stoepje van de buren even mee te nemen?
Komend weekend zet de dooi in, liet Gerrit Hiemstra op Twitter weten. Als de sneeuw weg smelt, zien we dan de contouren van de individualistische samenleving verder toenemen?