Deze week was de 23ste verjaardag van ‘Tiananmen’, een goede gelegenheid om nog eens stil te staan bij de mensenrechtensituatie. Wie denkt dat economische liberalisering automatisch tot politieke liberalisering leidt, komt bedrogen uit. Volgens Amnesty International was 2011 een van de slechtste jaren voor de vrijheden van Chinezen. De autoriteiten, doodsbang voor een Jasmijn-revolutie, tolereren weinig tot niets.
Een greep uit het laatste landenrapport:
Twee activisten werden tijdens de Jasmijn-protesten opgepakt en veroordeeld tot lange gevangenisstraffen. Chen Wei kreeg 9 jaar cel voor 11 artikelen over politieke hervormingen. Chen Xi kreeg tien jaar voor 36 artikelen die hij in het buitenland had gepubliceerd. Overigens gebeurde tijdens de Jasmijn-protesten niet veel meer dan dat heel veel mensen op zondag gingen wandelen in de buurt van overheidsgebouwen. Daar werden de autoriteiten behoorlijk nerveus van.
Een groot probleem zijn de verdwijning van activisten en ‘subversievelingen’. Mensen worden vastgezet, zonder dat verder iemand wordt ingelicht. Vorig jaar werd de detentie eindelijk in een wet gegoten, maar dat betekent niet meer rechtszekerheid. Nog steeds kunnen mensen voor zes maanden worden vastgezet zonder dat familie op de hoogte gebracht hoeft te worden.
De onderdrukking van Mongolen en Oeigoeren gaat ook gewoon door. ,,Noor-Ul-Islam Sherbaz died on 13 November, allegedly as a result of torture in prison. He was serving a life sentence on charges of “murder” and “provoking an incident” after an unfair trial. He was alleged to have thrown stones during the July 2009 protests, and was 17 at the time of his detention. According to a family friend with access to information from the jail, Noor Ul-Islam had been regularly beaten with electric batons in prison. His family were not allowed access to his body and the authorities buried him before an autopsy was done. The authorities failed to provide adequate evidence at his trial, except for his “confession”, which may have been extracted through torture. During his trial, he was represented by a lawyer appointed by the court.” Aldus Amnesty.
