Bart

Marianne Thiemes geloof is niet privé als ze daar haar partij mee schaadt.

Eigenlijk is de hele ruzie Maarten ?t Harts eigen schuld. Tussen de regels van Marianne Thiemes boek De Eeuw van het Dier door valt al prima te lezen dat er een flinke dosis hardcore christendom in haar schuilt. Het is natuurlijk niet zo dat ze met haar bekering naar het Zevendedagadventisme in 2006 in één keer van atheïst naar fundamentalist is omgeslagen.

Misschien had hij eens een babbeltje moeten maken met de leidster van de partij die hij steunde? Ik wist bijvoorbeeld wèl dat Thieme het niet zo had op de evolutietheorie ? wat voor mij een belangrijke reden was om niet op haar te stemmen ? en ik stond niet eens bij haar op de kieslijst.

Met het geloof van Thieme lijkt het bovendien reuze mee te vallen. Het bestuur van haar partij verzekert belangstellenden ervan dat ?De Partij voor de Dieren voor het homohuwelijk, lesbische meemoeders etc is. Voorstellen op dit vlak worden door onze kamerfractie gesteund.?

Thieme kan haar geloofsopvattingen blijkbaar als een hoedje afzetten als er gestemd moet worden in de Tweede Kamer. Dat doet ze ook echt: de motie Van der Vlies over ambtenaren die geen homo?s wilden trouwen, kreeg haar steun niet. In haar brief verzet Thieme zich tegen de ?seculiere inquisitie?, maar in haar stemgedrag is ze zelf al seculier.

Het schijnt dat liberalen vroeger slimme, betrokken mensen waren, die van mening waren dat de beste samenleving er eentje is die individuele vrijheid hoog in het vaandel heeft staan. Moralisme en repressie, daar had de liberaal een broertje dood aan.

Misschien is het waar, maar dan nog hebben we het over vroeger. Tegenwoordig ben je pas liberaal als je minstens één keer per maand een nieuwe manier verzint om moslims te pesten. Iedereen heeft namelijk de vrijheid om te doen wat hem gezegd wordt en te vinden wat gevonden mag worden. Wie zich niet aanpast, moet gestraft worden. Want voor de moderne liberaal zijn wetten er om mensen te vertellen wat ze niet mogen, niet wat ze wel mogen.

Als een VVD?er zegt dat het eigenlijk strafbaar zou moeten zijn om mensen op te roepen geen belasting te betalen, zijn de tijden duidelijk veranderd. Hoewel, het ging Henk Kamp natuurlijk niet om een witte boord die de inwoners van Wassenaar opriep hun geld in beheer te brengen bij de nationale bank van Vanuatu, maar om een moslim. Die werkte met zijn oproep de integratie tegen, en dat, vindt de VVD?er, zou verboden moeten worden.

Integratie volgens de VVD betekent blijkbaar dat iedereen met een gummiknuppel de Leitkultur in gerost moet worden. Iedereen heeft zich maar te gedragen zoals hij zich hoort te gedragen, en wie afwijkt van de norm is een crimineel. Wie die norm bepaalt? De overheid natuurlijk.

Ondanks het feit dat haar man fout was in de oorlog, heeft wijlen de weduwe Rost van Tonningen meer dan zestig jaar een weduwenpensioen gekregen van de Nederlandse overheid. Volgens de gangbare lezing pleegde haar man zelfmoord, volgens de weduwe werd hij vermoord. Komt op hetzelfde neer: hij zou zeker de kogel hebben gekregen voor zijn collaboratie.

Niet verwonderlijk dus, dat de Zwarte Weduwe niet veel ophad met de na-oorlogse politiek in Nederland. Ze is altijd extreem-rechts gebleven, en was ooit van plan om mijn geboortedorp te sieren met een ?museum ter ware nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog.? Want nu horen we uitsluitend de propaganda van de overwinnaars, begrijpt u.

In Velp vertelden sommige ouders hun kinderen dat Rost van Tonningen ze zou komen halen als ze nu niet stil werden. Puberjongens fietsten langs haar huis om strijkers naar haar ganzen te gooien. Op straat of in de supermarkt heb ik haar nooit gezien, en ik vraag me ook af of ze zich daar had kunnen vertonen.

Behalve door de vermeende morele superioriteit van de Velpenaren, werden haar laatste jaren ook ontsierd door een bejaardentehuis dat haar weigerde op te nemen terwijl ze zorg nodig had, en hijgerige journalisten die het oudje voor hun karretje spanden. Haar huis was een nest voor extreem-rechts volk – maar ik vraag me af of ze zonder die gasten wel veilig was geweest voor antifascisten, per slot van rekening niet te beroerd voor levensgevaarlijke brandstichting.

Hier valt op dat deze vooral volgend zijn aan de actualiteit en geen eigenstandige opinies of gezichtspunten debiteren. De jury kan dan ook niet anders concluderen dan dat de ontwikkeling van politieke weblogs het afgelopen jaar is stilgevallen.

En alsof het vernietigende juryrapport nog niet genoeg is, krijgen we ook nog een fles smerige Apfelgoor mee. En nu we toch boos zijn: Retecool had die bloggie voor vormgeving gewoon verdiend.

Maar goed, wij schrijven niet voor zurige jury’s – wij schrijven voor u, de lezer. Volgen wij teveel de actualiteit? Moeten onze opinies eigenstandiger? Wat moet er anders en beter aan GeenCommentaar?

Goed voornemen: ik ga niet meer zeiken dat gelovigen worden voorgetrokken in dit land. Heb ik al zo vaak gedaan, en er verandert toch niets. Sterker nog, het wordt alleen maar erger: een ambtenaar mag weer weigeren om homo?s te trouwen.

Nee, van mij hoort u niet dat we de klok twintig jaar terugzetten. Dit is juist een grote sprong voorwaarts. Weg met dat idee van de neutrale overheid: de ambtenaar mag weer mens zijn. En als je als mens een hekel hebt aan flikkers (al dan niet op grond van je geloofsovertuiging), dan mag je dat weer laten zien.

Het mooie is dat je dit systeem onbeperkt kunt uitbreiden, zodat iedereen zijn persoonlijke voorkeuren kan laten zien in zijn werk. Het wachten is op de burgemeester die weigert om negers nog een uitkering te geven, of een gevangenisbewaarder die weigert om joden uit hun cel te laten. Het kan eindelijk!

Een kritische geest zou kunnen zeggen dat een ambtenaar die weigert zijn werk te doen, gewoon op straat geflikkerd moet worden. Maar ik niet. Technisch gesproken ben ik namelijk ook ambtenaar. Eens kijken wat mijn baas zegt als ik vertel dat ik voortaan geen studenten meer wil interviewen op grond van mijn geloof.

Vroeger was de liedjesparodie vrijwel uitsluitend het terrein van Weird Al Yankovich. Michael Jackson vroeg er nu eenmaal om om afgezeken te worden. Was heel moeilijk toen, want clips en nummers opnemen kostte geld, en je was volledig afhankelijk van radio en MTV om de spoofs vervolgens bij iemand te krijgen die je ging helpen om die kosten terug te verdienen.

Tegenwoordig heb je de internets, en barst het van de spoofs. Pogingen tot humor, al dan niet met politieke boodschap. Hoog tijd om die eens in de kaart te brengen. Samen met de buren vragen wij aan u: wat zijn de beste muziekparodiën die op Internet rondslingeren? En: ligt het aan mij, of is er nergens een spoof van het meest afzeikbare nummer aller tijden te vinden?