Anti

247 Artikelen
2 Waanlinks
Achtergrond: Jay Huang (cc)

Closing Time | Marina Herlop

Marina Herlop zingt vooral in een verzonnen taal, wat natuurlijk prima kan als je geen behoefte hebt om een verhaal te vertellen met je muziek. Vooral in het nummer ‘miu’, van het album Pripyat (2022), gebruikt ze haar zang – meer precies de lettergrepen – als een soort percussie, geïnspireerd op Zuid-Indiase carnatische muziek.

Closing Time | Mount Fuji Doomjazz Corporation

Omdat ik gisteren in de CT schreef over ‘anxiety jazz’ moest ik denken aan The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble en hun improvisatie-sideproject The Mount Fuji Doomjazz Corporation, wiens muziek totaal anders is dan dat van Amon Tobin, maar wellicht onder dezelfde noemer past. Hoewel, doomjazz is zeker donker maar kruipt minder onder de huid. Het nummer ‘The Admirals Game’ staat op het album Succubus (2010), genoemd naar de gelijknamige film.

Closing Time | Amon Tobin

Na een kwart eeuw muziek maken verstaat Amon Tobin de kunst om muziek te maken die niet lijkt te kloppen. Ook zijn laatste album How Do You Live (2021) is een zooitje, maar toch klinkt het ergens naar. Waar het dan naar klinkt, vraag je? Deze recensent vergelijkt het met de Twitter-meme ‘Name one thing in this photo‘ en bedacht uit pure wanhoop het subgenre ‘anxiety jazz’. Volgens haar klinkt het nummer ‘This Living Hand’ als “a malformed laboratory creature escaping through an underground sewer system, eyeing the humans that created it with menacing intent. It sounds positively disgusting, dripping with weird alien goop, sloshing and rumbling its way through the world with no coherent thoughts or ideas in its underdeveloped failure brain other than ‘revenge’.” Voor de duidelijkheid: dat is een aanbeveling.

Closing Time | Sofie Birch

Je kunt het nieuwe album Holotropica van Sofie Birch laten kabbelen op de achtergrond, maar het zou zonde zijn als je je oren tijdens het luisteren niet open zette voor alle details. Want we hoeven ons natuurlijk niet te laten afschrikken als een artiest zegt haar muziek te zien als een helende kracht – de titel verwijst naar de betekenis van holotropisch: “moving toward wholeness” – als de muziek daadwerkelijk een genot voor het oor is, en daarmee voor de ziel – of hoe zeg je dat op een manier die niet zweverig klinkt. De saxofoon die je hoort op het openingsnummer ‘Observatory’, en die later op het album weer terugkomt, is van Nana Pi.

Closing Time | Mono/Poly

Weer zo’n artiest uit de stal van Low End Theory, die clubavonden in Los Angeles waar experimentele elektronische muziek en ondergrondse hiphop elkaar ontmoette en vermengde. Mono/Poly, een alias van Charles Dickerson, was al vroeg onderdeel van die L.A. beat scene. Golden Skies (2014) is een afwisselend album, meer neigend naar de elektronische kant van het spectrum.

Closing Time | Tor

Drum Therapy is het debuutalbum van Tor. Fijne triphop met invloeden en samples van Italiaanse filmmuziek, Turkse psychedelische muziek, Keltische volksmuziek en Amerikaanse gospel.

Closing Time | Nikolaienko

Ambient dreigt soms niet alleen corny te worden (zie de CT van gisteren), maar ook saai. Maar niet volgens het Oekraïens-Poolse artiestencollectief dat in 2012 het dubbelalbum It’s Not Boring. It’s Ambient uitbracht. (De opbrengsten van het digitale album op Bandcamp gaan naar een Poolse organisatie die Oekraïense vluchtelingen steunt.)

Een van de artiesten die op het verzamelalbum staat is Nikolaienko. Hij maakte voor zijn album Rings muziek van geluiden die hij produceert door cassettetape over de spoelen van een cassetterecorder te bewegen (dat ziet er zo uit). Dat levert vervaagde muziek op met vervormingen en geruis. Volgens muzieklabel Faitiche moeten we dat begrijpen als een “intervention against digital precision, as mechanical irregularities and background noise become musical events.”

Closing Time | Rafael Anton Irisarri

Wanneer wordt ambient zodanig melodramatisch dat het corny wordt – ik twijfel er bij de muziek van Rafael Anton Irisarri altijd een beetje aan, al wordt het op wiki beschreven als ‘post-minimalism’ wat het direct volstrekt verdedigbaar maakt dat we dit Goede Muziek vinden. Overigens is het nummer ‘Arduous Clarity’ van het album Peripeteia misschien niet de juiste selectie om een oordeel op te baseren, want veel andere muziek van Irisarri is behoorlijk zwartgallig (hij maakt ook veel gebruik van drones), wat het iets minder vatbaar maakt voor het corny-oordeel.

Closing Time | Yosi Horikawa

Yosi Horikawa maakt muziek van alledaagse geluiden zoals vogels, insecten, voetstappen en keukengerei, of door stenen tegen bomen aan te gooien. Dat kwam zo: hij had vroeger geen muziekinstrumenten, dus ging hij op zoek naar andere spullen om muziek mee te maken. Vaak worden de field recordings onherkenbaar als ze eenmaal verwerkt zijn in de nummers, maar op ‘Bubbels’ hoor je duidelijk pingpongballen – fijn geluid maken die dingen eigenlijk.

Closing Time | Ches Smith

Percussionist en componist Ches Smith maakte met andere muzikanten het nummer ‘Interpret It Well’ dat op het gelijknamige album staat. Voor filmmaker Frank Heath klinkt het nummer alsof je langzaam in een geweldig verwoestende storm terechtkomt. Met fragmenten van reclames, voorlichtingsfilms en amateuropnames over beveiliging tegen grote en kleinere rampen rondom en in huis, weet hij de spanning en de opbouw van het nummer te vertalen naar een korte film.

Closing Time | Zero Landmine

Ruim twintig jaar geleden bracht pianist en componist Ryuichi Sakamoto het collectief No More Landmines bij elkaar om aandacht te vragen voor de vele landmijnen die wereldwijd begraven zijn in de grond en geld op te halen voor het verwijderen ervan. Ze maakten het nummer ‘Zero Landmine’, waarvan een lange versie bestaat met muzikale invloeden uit de landen waar veel landmijnen liggen, en een versie met zang van David Sylvian. Over het project schreef Sakomoto:

Vorige Volgende