Anti

247 Artikelen
2 Waanlinks
Achtergrond: Jay Huang (cc)

Closing Time | Ziúr

Het is niet bepaald easy listening, het album U Feel Anything? van Ziúr. Door de snel wisselende beats en snijdende hoge tonen klinkt het met regelmaat alsof ze je om je oren wil slaan. Het zal wel een retorische vraag zijn.

Closing Time | Third Eye Foundation

Matt Elliott is al eens voorbij gekomen, of twee keer zelfs, maar niet in de hoedanigheid van Third Eye Foundation (en hij kan in de toekomst ook nog onder andere namen opduiken). Als TEF maakt hij illbient. Ik dacht dat illbient misschien een extra donkere ambientstijl was, maar nee, ‘ill’ is New Yorkse slang om iets positiefs te benoemen. Illbient is ‘urban ambient’: een mix van ambient met hiphop en breakbeats – een mix die overigens wel vaak erg donker klinkt.

Closing Time | Anna Meredith

‘Nautilus’ is het waanzinnige openingsnummer van Anna Merediths debuutalbum Varmints. Het bombastische nummer is een goede voorbode voor de rest van het eigenzinnige album, waar eigenlijk geen touw – laat staan een genre – aan vast is te knopen, maar boeiend is het wel.

Closing Time | Kneedelus

Kneedelus zijn beat-artiest Daedelus en jazzband Kneebody, die ieder voor zich al een explosie van drukke geluiden kunnen produceren. Je zou misschien denken dat een samenwerking uitloopt op totale chaos maar het pakt goed uit.

Closing Time | Seefeel

Toen Seefeel in 1993 hun eerste album Quique uitbrachten was iedereen kennelijk in verwarring, of iedereen wist het juist zeker en bracht daarmee anderen in verwarring – de band zelf raakte vooral geïrriteerd door alle pogingen hen in een genrehokje te stoppen, of dat nou dreampop, ambient techno, IDM, post-rock of shoegaze was. Aan de verwarring zal wellicht hebben bijgedragen dat ze de eerste gitaar spelende artiesten waren die zich bij het elektronische label Warp aansloten. Seefeel maakt goeddeels instrumentele muziek met drums, gitaren, de stem van Sarah Peacock en zo nog wat.

Closing Time | Jay-Z

Nog eentje uit Pitchforks jaaroverzicht in protestmuziek: ‘The Story of O.J.’. Toevallig kwam dit nummer van Jay-Z’s nieuwe album 4:44 uit in de dezelfde week dat er in Nederland ophef was over deze racistische tekening in de nieuwste Suske en Wiske. Bij het uitkomen van deze clip, bij een nummer over niet alleen racisme maar ook klassisme, gentrificatie, commercie en het gebrek aan investering in zwarte gemeenschappen, maakte niemand een punt van de stereotieperende tekening, maar wél van die ene antisemitische zin. De makers van Suske en Wiske zeiden sorry, Jay-Z beriep zich op artistieke vrijheid.

Closing Time | Hurray for the Riff Raff

Pitchfork blikt terug op 2017 aan de hand van protestmuziek. In de nasleep van orkaan Maria afgelopen september schreef de Puerto-Ricaanse band Hurray for the Riff Raff het nummer ‘Rican Beach’, waarin een fictieve stad wordt beschreven die totaal gemilitariseerd en gesegregeerd is en ontdaan is van enige verwijzing naar de oorsprong.

Vorige Volgende