Saxofonist Bendik Giske maakt freejazz, waarbij hij elektronische effecten en soms zang toevoegt aan het blaasinstrument. Het nummer ‘Adjust’ komt van zijn nieuwste album Surrender dat gaat over het Berlijnse nachtleven.
Aïsha Devi zingt tegenwoordig veel in haar muziek, maar maakte tot voor kort ook techno (ook onder de naam Kate Wax) dat tegen hardcore aan leunt. Dat laatste hoor je eigenlijk nog wel doorklinken in haar zang en de melodieën, waardoor de muziek soms klinkt als een experimentele remix van jaren-90-gabber.
Nkisi is mede-oprichter van het label NON Worldwide, waarvoor ze elektronische muziek maakt vanuit een Afrikaans-diasporisch perspectief.
De nieuwste Britse controverse rondom ‘gewelddadige’ muziek betreft drill, een kruisbestuiving tussen Amerikaanse trap en Britse grime. De jongemannen in deze video werden tijdens de opname belaagd door de politie – in kogelvrije vesten begeleid door een helikopter – omdat er wapens zouden zijn gesignaleerd, die niet werden aangetroffen. Omdat drill volgens de Londense politie verantwoordelijk zou zijn voor de toename in ‘knife crimes’ en dodelijk geweld wil ze drill het liefst verbieden (op last van de politie haalde YouTube al 30 video’s offline). De jongemannen zelf zeggen dat drill juist een uitweg is uit hun wereld van geweld, armoede en uitsluiting.
Nadia Struiwigh maakt ambient techno. Ze is alweer toe aan haar tweede album, dat het naar mijn smaak net niet haalt bij haar ietwat donkere eerste album, getiteld Lenticular, waar dit gelijknamige nummer op staat.
Het lijkt alsof Raphael Vanoli zijn gitaar kussend bespeelt, maar nee, hij gebruikt naast zijn vingers ook zijn adem en gezichtshaar om de snaren te beroeren. Dat klinkt misschien als een slecht idee, maar het klinkt heel goed.
Live zie je Hauschka op een podium achter een piano zitten, of twee piano’s, terwijl hij ondertussen andere piano’s op afstand bedient op zo’n manier waardoor het lijkt dat de piano’s uit zichzelf spelen. Of hij stopt voorwerpen in de piano – hout, folie, papier – om geluidseffecten te produceren, met het effect dat je instrumenten hoort die er niet zijn. Het kan wel eens de mooiste ode aan de Abandoned City zijn.
Geen betere titel voor dit album dan Looping State of Mind. De herhalende melodieën – loops – zijn kenmerkend voor de muziek van The Field, en hij componeert ze op zo’n manier dat je er totaal in verzonken kan raken.
Fatima Al Qadiri’s muziek gaat over serieuze thema’s zoals oorlog, politiegeweld en het recht om te protesteren (haar laatste album Brute). Haar nieuwste EP Shaneera draait om de queer-Arabische cultuur (het Arabische woord shanee’a betekent in het dagelijks spraakgebruik iets negatiefs maar is in queer slang een positieve benaming voor een ‘evil queen’ die zich niet conformeert aan genderhokjes). De muziekstijl is een mix tussen Arabische en bass muziek.
Smerz maakt popliedjes, soms doorsnee, soms anders.
Daphne Oram (1925-2003) was een pionier in elektronische muziek. Ze ontwikkelde haar eigen techniek om elektronische geluiden te produceren, Oramics. De machine die ze daarvoor bouwde – een soort synthesizer waarmee ze getekende patronen kon omzetten in geluiden – wordt als cruciaal gezien voor de verdere ontwikkeling van elektronische muziek. Nadat ze bij de BBC de eerste vrouwelijke oprichter en directeur van een elektronische muziekstudio was geworden, zette ze, ook als eerste vrouw, in 1959 haar eigen Oramics Studios for Electronic Composition op zodat haar producties meer konden worden dan achtergrondmuziek. Naast stukken voor tv, bioscoopreclame, theater en concerten maakte Oram experimentele nummers zoals ‘Four Aspects’ (1960).
Mehmet Aslan draait lekkere dansnummers in elkaar geïnspireerd op Turkse folklore.