Overzicht

AB

117 Artikelen
98 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spies verdedigt alles

, door

Liesje liegt. De minister wil het dubbele paspoort alleen maar verbieden om Geert Wilders te paaien. Dát is de dubbele agenda van minister Liesbeth Spies.” Dat concludeerde ik 6 weken geleden. Het kabinet Rutte viel en Liesje kwam bij zinnen.

De Volkskrant onderschreef mijn vermoeden dat het paspoortenplan eigenlijk een PVV-plan was. “Demissionair minister Spies van Binnenlandse Zaken trekt haar handen af van het verbod op de dubbele nationaliteit. De CDA-bewindsvrouw heeft geen trek meer om deze door de PVV geïnitieerde plannen te verdedigen.” Al verdedigde de minister wel erg enthousiast de PVV plannen, het is in de politiek nu eenmaal geven en nemen.

Spies wil en kan PVV plannen nog steeds verdedigen

De pirouette van Spies bleek nog niet beëindigd. Nu ‘het sociale gezicht’ niet is gekozen tot partijleider, heeft ze besloten haar initiële standpunten weer te verdedigen. Logisch, want ‘Ik kan en wil beide wetsvoorstellen nog steeds verdedigen.‘ Dat ze het kan verdedigen begrijp ik, maar waarom wil ze het?

Laten we de 3 Spiessen even op een rij zetten:

1. Strenge Spies, april 2012. Spies verdedigt verbod dubbele nationaliteit, want loyaliteit hangt af van je nationaliteit.
2. Bekeerde Spies, begin mei 2012. Kabinet gevallen, Lies hoeft tot haar opluchting niet langer verderfelijke PVV standpunten te verdedigen.
3. De Ware Spies? Eind mei 2012. Al steunt Wilders het kabinet niet meer, ze kan en wil de PVV plannen graag verdedigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De populistische puinhopen van Rutte 1

, door

Mark Rutte heeft het slechtste economische beleid in jaren gevoerd. Zijn grootste blunder was het in zee gaan met de PVV.

Terug naar de campagne van de verkiezingen in 2010. Mark had één speerpunt: Nederland uit de crisis helpen. In verkiezingsspotjes zagen we Bos en Balkenende niets doen, terwijl het land ten onder dreigde te gaan. Had weinig met de werkelijkheid van doen, maar wie maalt er om de feiten?

Met nipte voorsprong op de PvdA won Mark de verkiezingen van 9 juni. Een nieuwe paarse coalitie leek in de maak en bood ook de beste vooruitzichten op economisch herstel. Immers, onder de Paarse tandem Kok-Zalm was er in de jaren ’90 een sober maar sociaal hervormingsbeleid gevoerd. Het gevolg? Voor het eerst in jaren wisselden bescheiden begrotingsoverschotten de traditionele tekorten af.

Mark koos voor een rare gedoogconstructie. Veiligheid werd een speerpunt, de economie werd vergeten. Als we kijken naar veiligheid en immigratie was de keuze voor Geert overigens een logische keus. Hogere straffen, minder tolerantie en strengere immigratieregels: dat vonden zowel Mark als Geert prima.

Op economisch gebied verschilden de PVV en de VVD echter behoorlijk. Om die reden was de keuze niet alleen merkwaardig, maar ook bijzonder onverstandig. Hoe kun je hervormen als je gedoogd wordt door een oerconservatieve partij?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Spaanse olifant in het Catshuis

, door

Terwijl het CPB het guldenonderzoek van de PVV afkraakt, vragen weinigen zich af wat de euro ons nu eigenlijk kost. Spanje redt het niet. Een eerlijke en relevante vraag is dan ook: wie gaat de redding van Spanje betalen? Voorheen hoorde ik economen van links tot rechts zeggen dat Spanje ‘too big to fail is’. Dat kan wel zo zijn, maar falen doen ze. Dus nogmaals: hoeveel euro’s gaat dat de Nederlandse schatkist kosten? In de Volkskrant becijferden David Hollanders en Harrie Verbon dat de Europese malaise ons 74 miljard kost. Let wel: Spanje houden de heren nog buiten de berekening.

Wezenlijke vragen

Terwijl Mark, Maxine en Geert bakkeleien over een lousy 14 of misschien wel 15 miljard staat een veelvoud van dat bedrag op het spel. Geert Wilders heeft met zijn foponderzoek dan wel ongelijk, maar dat wil niet zeggen dat we met het behoud van de euro goedkoper uit zijn. Integendeel: meer Europa, zal de Nederlandse belastingbetaler meer miljarden kosten. De Europese weeffout is nog steeds niet opgelost. Zuidelijke devaluatie-economieën in een geldunie met exporterende Noord-Europese landen is vragen om moeilijkheden. Het ergste van alles is dat basale feiten niet erkend worden en wezenlijke vragen niet gesteld worden. Feit: Spanje is failliet. Vraag: wie gaat dat betalen?

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Minister Spies liegt

, door

Op het moment dat mijn vrouw 10 jaar geleden naar Nederland kwam, is zij haar inburgering begonnen. Niet verplicht, maar gewoon omdat we het leuk vonden. Met de fiets bezochten we ieder weekend steden, dorpen en gehuchten in de regio. Er is geen molen die we niet hebben gezien, geen museum dat we niet hebben bewonderd. Na de provincie gingen we met de auto en per trein de rest van ons mooie land verkennen. De grotten van Valkenburg, de Deltawerken, de Waddeneilanden: ze heeft het allemaal gezien. En wij spraken onderling zeker Engels? Neen. De voertaal was Nederlands, want je leert mensen pas echt kennen als je de taal spreekt.

Kan de Staat bepalen wat je voelt?

Mijn vrouw wil naast haar Spaanse paspoort de Nederlandse nationaliteit, omdat ze dezelfde nationaliteit wil hebben als onze zoon. Van de minister mag dat niet, want als zij geen afstand doet van haar Spaanse nationaliteit is zij niet loyaal genoeg naar haar nieuwe Vaderland. Merkwaardig. Of iemand zich Nederlander, Spanjaard of Chinees voelt, kun je niet afdwingen met een papiertje. Wie is minister Spies om te bepalen dat zij afstand moet doen van haar Spaanse nationaliteit? Haar hele familie is Spaans. Zij houdt van stamppot, maar ook van paella. Het is schandalig dat minister Spies denkt dat de Staat moet bepalen wat je voelt. Het verbieden van het dubbele paspoort zorgt er niet voor dat mensen zich meer ‘Nederlander’ voelen. Je leert er de taal niet door, je leert er de mensen niet door kennen en je krijgt er al helemaal geen warme gevoelens voor de Nederlandse regering voor.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staat de Europese klok gelijk?

, door

Als McDonald’s morgen de MacShit op het menu zet, happen morgen een miljard mensen een broodje poep. Wie vandaag een nieuwe slimme telefoon koopt, zet volgend jaar een dom exemplaar op Marktplaats. De globalisering en modernisering zijn nooit sneller gegaan dan nu. Dat deze ontwikkelingen bij veel mensen tot een unheimisch gevoel leiden is geen nieuws. Sommige mensen kunnen de technologische ontwikkelingen niet bijbenen en geven de technologische ratrace op. Hun interne klok tikt langzamer dan de dorpsklok. Mijn vader vroeg me bijvoorbeeld of het zinnig was om een LinkedIn-profiel te maken. ‘Maar je gaat volgende maand toch met pensioen?’ was mijn verbaasde antwoord. ‘Ja, dat wel, maar ik krijg per e-mail steeds van die verzoeken om te connecten. Niet doen dus, zeg jij?’ Er zijn ook serieuze moderniseringsproblemen in onze tijd, de Europese crisis is zo’n serieus probleem. In Europa leeft niet ieder land in dezelfde tijd. De Zuid-Europese landen kunnen het tempo van hun noordelijke broeders niet bijbenen. Dat konden ze nooit, maar door de geldunie zonder fiscale unie is dat nu wel een probleem. Vorig jaar schreef ik al een keer of 4 dat deze landen niet concurrerend genoeg waren en daardoor alleen maar verder in de problemen zullen komen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Kan de pensioenleeftijd niet wat omhoog?

, door

Op mijn 4de, we schrijven 1981, gaat mijn opa Theo na 40 trouwe dienstjaren weg bij de PTT. Nu, 30 jaar later, leeft mijn opa nog steeds. Sterker nog: hij is zo gezond als een vis. Hij fietst, klaverjast en doet boodschappen. Ziet hij ergens een prei die 20 eurocent goedkoper is, dan fietst hij gerust 5 kilometer om. Zo gezond is hij. Opa duif, zo noemen we hem, kost de samenleving bakken met geld. Dat is hem niet kwalijk te nemen, maar toch. Het wringt. Parasiteert hij niet op de arme drommels die voor hun 65ste het loodje leggen? Wie voor zijn pensionering sterft, kan immers fluiten naar z’n centjes. Moet dat niet anders? Kan dat niet eerlijker?

In 1889 voert de Duitse rijkskanselier Otto von Bismarck het pensioen in voor mannen van 70 jaar. Duitsers werden destijds gemiddeld 72 jaar. En nu? Nu moeten we maar liefst 20 jaar volmaken na ons pensioen. Twintig lange jaren. Vissen. Sjoelen. Eendjes voeren. Gepensioneerd zijn was een recht, maar het is inmiddels een straf. Hoeveel potjes kun je klaverjassen, zonder elkaar de hersens in te slaan? Hoeveel obese eendjes heeft dit land nodig? Genoeg is genoeg. Hier dat pak kaarten, gooi weg dat oude brood! De zeventiger van nu is de vijftiger van vroeger. Waarom zou iemand van 70 geen boeiend, interessant en nuttig werk kunnen doen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Europese schuldenhoax

, door

De zoveelste top der toppen bleek wederom een flop. Het echte probleem bleef buiten schot, het fantoomspook werd wel stevig aangepakt. Merkozy en Rutte zeggen het al wekenlang: de schuldencrisis moet aangepakt worden. Het wondermiddel? Meer sancties, harder bezuinigingen. Schuld en bezuinigingen, deze twee woorden lijken bij elkaar te horen als andijvie en spekjes. Maar is dat zo? Italië had al een decennium 120% staatsschuld en niemand maakte daar woorden aan vuil. Spanje had zelfs een lagere staatsschuld dan bijvoorbeeld Nederland. Het probleem is niet de hoogte van de staatsschuld van een land ‘an sich’. Het probleem is dat de financiële markten het vertrouwen hebben verloren dat de schuld kan worden afbetaald. Kortom: het belangrijkste probleem is dat er te weinig cash binnenkomt, niet de hoogte van de staatsschuld.

In Griekenland en Italië is er nu een ondemocratische premier aan de macht. Is er draagvlak bij de bevolking als deze landen verder wegzakken in een depressie? Dat lijkt me sterk. Ik voorspel voor 2012: meer demonstraties, meer sociale onlusten. In Spanje houdt de toekomstige premier Rajoy zich vooralsnog muisstil. Hoe brengt hij de Spaanse economie weer aan de praat? Niemand die het weet. Als je heel goed luistert hoor je af en toe heel zachtjes ‘Help, help’, maar Angela, Mark en Nicolas spreken geen van allen Spaans. Wat kan Spanje doen? De OESO voorspelt dat de werkloosheid volgend jaar verder stijgt, terwijl nu al 1 op de 5 Spanjaarden thuiszit. Het geld is op. Monti en Rajoy zitten klem en zien maar één uitweg: zij willen geld van het noorden. Ofwel via eurobonds of de geldkraan van de Europese Centrale Bank moet wagenwijd open. Deze schijnoplossingen maken de zuidelijke landen niet concurrerender, noch productviever. Nee, over structurele oplossingen wordt door alle Europese leiders in alle talen gezwegen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De toekomst van de Nederlandse taal

, door

Wie oren en ogen heeft valt het op: de invloed van het Engels neemt razendsnel toe. Dat heeft negatieve consequenties. Zo maken we meer grammaticale fouten. Twee woorden die aan elkaar horen, schrijven we steeds vaker met een spatie. Dat hoort zo in het Engels, dus denken we dat het in onze moedertaal ook zo hoort. Dat leidt tot potsierlijke constructies, zoals de website SOS spatiegebruik aantoont. Daarnaast worden krantenartikelen steeds vaker opgeleukt met Engelse woorden, gezegdes en uitdrukkingen. In een kwaliteitskrant stond dat de Israëli’s repten over een ‘bitter sweet victory’. Zou het? Spreken de joden geen Ivriet meer in Israel? Erger wordt het als overheidsinstellingen in vreemde talen hun boodschap gaan verkondigen. Klinkt Cancer Center soms prestigieuzer of minder dodelijk dan Kankercentrum?

Dramatische gevolgen heeft het Engels in ons onderwijs. Wetenschappers publiceren en doceren steeds vaker in het Engels. Je krijgt dan de bizarre situatie dat Nederlandse studenten met Nederlandse docenten in het Engels communiceren. Het gevolg? Een verkeerde focus op taal, die ten koste gaat van diepgang en begrip van het vak. Doodzonde. Taal is meer dan een nuttig hulpmiddel om een boodschap van zender naar ontvanger over te brengen. De Nederlandse taal is niet mooier of lelijker dan andere talen, maar het is wel onze taal. Als er iets is dat ons verbindt, dan is het taal. Zonder de Nederlandse taal houden we alleen nog maar Sinterklaas, Oranje en het Koningshuis over als bestaansrecht voor ons polderlandje.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De achilleshiel van het euro-akkoord

, door

“De Italiaanse premier Berlusconi en de Spaanse premier Zapatero beloofden – onder zware druk van hun collega’s – een serie aanvullende bezuinigingen. Die moeten voorkomen dat Italië en Spanje op dezelfde doodlopende weg belanden als Griekenland, met als eindbestemming een megalening uit het noodfonds.”

Bovenstaande ‘oplossing’ lijkt mij de achilleshiel uit het gisteren gesloten akkoord. Het is opvallend dat beide landen geregeerd worden door een staatshoofd dat speelt in blessuretijd. Zapatero moet 20 november het veld ruimen, Berlusconi vertrekt waarschijnlijk ook dit jaar. Wat hebben ze te verliezen? Zij zullen het onverkoopbare beleid niet hoeven uit te leggen aan hun achterban. Dat mag een volgende regering van een nieuwe politieke kleur doen. Ik beperk me even tot Spanje. In het geval van Spanje is de nieuwe regeringspartij hoogstwaarschijnlijk de rechtse Partido Popular van Mariano Rajoy. De eerste belangrijke vraag is: gaat de nieuwe regering de aanvullende bezuinigingen werkelijk doorvoeren? De 1000 miljard eurovraag: gaan die bezuinigingen de vastgelopen economie weer vlottrekken?

Het is maar de vraag of de bevolking nieuwe bezuinigingen zal accepteren. De sociaaldemocratische PSOE van zittend minister-president Zapatero heeft al veel gevraagd van de hardwerkende én thuiszittende Spanjaard. Het resultaat? Een woedende, wanhopige en gefrustreerde bevolking. Een deel van hen uit de frustratie in de 15M-beweging, maar een groter deel houdt zich vooralsnog koest. Maar laten we ‘positief’ blijven en veronderstellen dat de PP de bezuinigingen kan doorvoeren. Wat dan? Daalt dan wel de werkloosheid? Of krijgen we dan dezelfde situatie als in Griekenland? Ook dat land werd verplicht snoeihard te bezuinigen met als gevolg dat het land zijn schulden niet meer kon terugbetalen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Massamoord is meestal genocide

, door

“Any of the following acts committed with intent to destroy, in whole or in part, a national, ethnical, racial or religious group, as such: ‘Killing members of the group; Causing serious bodily or mental harm to members of the group; Deliberately inflicting on the group conditions of life calculated to bring about its physical destruction in whole or in part; Imposing measures intended to prevent births within the group; and forcibly transferring children of the group to another group.”

De definitie van genocide die de Verenigde Naties sinds 1948 hanteren is geen objectieve definitie. Onder druk van de Sovjets werden bepaalde vormen van massamoord uitgesloten van de definitie. Niet verwonderlijk, als je bedenkt dat in 1948 de grootste massamoordenaar van de 20ste eeuw aan het roer stond van de USSR. Stalin vermoordde niet een paar Letten, Polen, Kozakken, monarchisten, intellectuelen en boeren. Nee, in zijn terreurcampagnes doodde hij ze met miljoenen tegelijk. De schattingen lopen uiteen, maar laten we het houden op 20 miljoen vermoordde mensen. Doorgaans letterlijk uit zijn naam, want Josef Stalin was zo zeker van zijn zaak, dat hij de doodsverklaringen zelf tekende. Kortom: de Georgiër was een massamoordenaar, maar was hij ook een genocidenpleger?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Te veel aardige Marokkanen?

, door

Al die aardige, lieve en slimme Marokkanen: slijmjurken zijn het. Ik noem een Ali B., de nationale knuffelmarokaan, lacht om ieder grapje even hard. ‘Oh is dat zo Matthijs, o gut o gut, wat een malligheid.’ Zit hij weer te kirren bij DWDD. Onlangs was het weer raak. Een islamitische B-acteur met een onuitsprekelijke naam wint een Gouden Kalf. En maar blij doen. ‘Oh bedankt mamma en pappa, oh bedankt alle politici, ik ben zo blij met mijn fokking gouden kalf.’ Aansteller. Nog erger is het bij mij in de buurt. Als ik de buurtsuper binnenwandel, is er alleen ‘s ochtends nog een Nederlandse kassajuffrouw te bekennen. Doodchagrijnig, hondsmoe en ze kijkt altijd dwars door je heen. Gewoon, normaal. Nee, dan die jonge Berbermeisjes die er ’s avonds staan. Altijd vrolijk, altijd vriendelijk en vaak nog knap ook. Alsof ik daar intrap.

Mijn garagehouder uit het Atlasgebergte, ook zo’n glijert. ‘Nee, hoor meneer Bouman, uw auto kwam weer gladjes door de APK dit jaar. U hoeft dit jaar weer niets bij te betalen. Dat heb je met die Japanners, hè!’ Daarna lacht hij er onschuldig bij. Of wat te denken van Fatima van de kinderopvang? Ze spreekt accentloos Nederlands, is poeslief voor de kinderen en alles is altijd even pedagogisch verantwoord. Toe maar. Al die vriendelijke en aardige Marokkanen zorgen ervoor dat ik mezelf soms betrap op enge gedachten. Gewoon, vooroordelen. Dan zie ik een groepje van die bontkragen mijn kant opkomen en dan denk ik: ‘Die zijn vast op weg naar hun oude moedertje. Gaan haar verrassen met een vers bosje bloemen.’ Onzin natuurlijk, want ik kén ze geeneens! Ze lopen gewoon toevallig langs een bloemenzaak. Gek, hè?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Angst voor de toekomst

, door

De moeder aller crises is daar. Na de hypotheekcrisis, de bankencrisis en de eurocrisis hebben we nu een complete vertrouwenscrisis. Als burgers en ondernemers geen vertrouwen hebben in de toekomst, dan valt het economische raderwerk stil. Terwijl de politici grappend en grollend spreken over kleuters en poedels mist men het grote gevaar. Wij zijn bang voor de toekomst. Wij, ja wij met zijn allen, wij geloven er niet meer in. Ondernemers investeren niet meer. Consumenten houden de hand op de knip. De angst is niet ingegeven door waandenkbeelden, maar door een internationaal gebrek aan politiek leiderschap, daadkracht en duidelijkheid.

Wie gaat er volgend jaar een procentje op achteruit? Wie moet er een jaartje langer doorwerken? Echt, dit is klein bier in vergelijking met de vertrouwenscrisis. Premier Rutte heeft een plan ingediend om een eurocommissaris aan te stellen. Deze man of vrouw gaat landen die er een potje van maken bestraffen. Goed plan, waardeloze timing. Het is te laat: we zitten al vuistdiep in de shit. De schulden van de zuidelijke landen nemen alleen maar toe. Griekenland is in economisch opzicht een Duits deelstaatje. Dat de politieke wil ontbreekt om dat land snel te redden zegt veel. Hieruit blijkt namelijk dat Italië het evenmin redt. Ratingbureaus zeggen het klip en klaar: Italië gaat bankarotta. De steunaankopen van de ECB hebben alleen tijd gekocht. Rente op Italiaanse staatsleningen stijgt, de schuld neemt toe en de Italiaan pikt niet nog meer bezuinigingen van lopend lijk Silvio.

Volgende