Overzicht

Abu Pessoptimist

204 Artikelen
2 Waanlinks
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Niet alles in Egypte is wat het lijkt

, door
ShukrallahO

Ooit was ik als jongetje heel erg geïntrigeerd door de titel van een gedicht van Nijhoff: ‘Kijk maar er staat niet wat er staat’. Het zou op Egypte kunnen slaan. Ik was het alweer bijna vergeten hoe een paar dagen Egypte het vermogen van een mens om scherpe trekken waar te nemen vermindert. Egypte is net een kaleidoscoop, alles verandert voortdurend en is relatief. Het ene moment is er niet veel meer te merken van bloggers, twitteraars en de veel geroemde ‘Spirit of Tahrir’. En het volgende moment is er een Tweetnadwa (bij mij om de hoek nog wel, wat niet mocht verhinderen dat ik het miste en pas via Twtter doorkreeg wat er aan de hand was). Het was een samenkomt van enkele tientallen, mogelijk meer dan 100, Egyptische twitteraars die korte exposés gaven. En het was al de tweede keer. Deze keer ging het over de voorgeschiedenis van de protesten van januari die Mubarak verjoegen. Onder meer over de Kifaya beweging die al vanaf 2005 in actie was, en de 6 April beweging die in 2008 grote stakingen in Mehallat al-Kubra had georganiseerd en hoe dat alles was samengekomen en uitgemond in Januari 25. Op de uiteenzettingen konden reacties gegeven worden van maximaal 140 seconden, naar analogie van de 140 tekens in een tweet. De Tweetnadwa moet een groot succes  zijn geweest. Hoezo de geest van Tahrir was niet meer zo zichtbaar?
Dat was één.

Twee was en is de manier hoe het nieuws van hier naar buiten komt. Soms lijken de krantenkoppen in de verste verte niet op de  ware betekenis van gebeurtenissen. (Dit was een voortdurende twistappel tussen mij en de Volkskrant toen ik hier nog hun correspondent was. Ook die herinnering was ik bijna kwijt). Vandaag konden we bijvoorbeeld via persbureau Reuters lezen dat de Moslim Broederschap, althans hun Partij voor Vrijheid en Rechtvaardigheid, een gezamenlijke lijst is aangegaan met de Wafd, een partij die ooit – voor Nassers tijd DE nationalistische en DE liberale partij was, maar onder Mubarak de laatste 25-30  jaar een ietwat gecompromitteerd en treurig bestaan leidde. De MB zou via deze alliantie haar partij een soort liberaal tintje willen geven, schreef Reuters. Het bureau citeerde tegelijk echter ook de politicoloog Emad Gad van het Strategische Studiecentrum van Al Ahram, die zei dat het volgens hem inhoudelijk niks voorstelde, omdat er eigenlijk helemaal geen gemeenschappelijke punten naar voren waren gebracht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De tendentieuze christenliefde van Bolkestein c.s.

, door

Ik heb op nogal eens de aanval geopend op diegenen die voortdurend een toename van het antisemitisme menen waar te nemen. Ik heb geschreven over opgeklopte tellingen van het CIDI, aanstellerige beweringen dat Joden die als Joden herkenbaar zijn niet meer over straat zouden kunnen in Amsterdam, over de tendens om kritiek op Israel en het zionisme antisemitisme te noemen, over Joden die kritische Joden uitschelden voor ‘selfhaters’. Kortom, over de tendens van rechts om de kwaal te overdrijven en op te blazen en om alle kritische geluiden over één kam te scheren en verdacht te maken. Ook heb ik geschreven over de afkeer van de islam. Niet toevallig gaan die twee vaak samen. Anti-islamisme is helaas – net zo goed als de opgeklopte verhalen over antisemitisme – een bijproduct van de stichting van de staat Israel.

Er zijn echter meer loten aan de stam van het anti-islamisme. Eén daarvan vertoont wel wat verwantschap met de antisemitisme-fobie. Dat is de categorie van de luiders van de noodklok over de positie van de christenen in het Midden-Oosten. Ook de geluiden van mensen die beweren dat sprake is van vervolgingen door toenemende islamisering, en dat het aantal christenen in het Midden-Oosten alarmerend snel daalt, neemt hand over hand toe.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Donner begraaft de multiculti samenleving

, door

De Nederlandse samenleving en de ‘waarden waarop deze berust’ moeten in ons land centraal staan. Dat schrijft minister Piet Hein Donner ( Binnenlandse Zaken) in vervolg op het Regeerakkoord in zijn donderdagavond verschenen Integratienota.

Hij spreekt van een ‘koerswijziging’ waarmee het kabinet ‘afstand neemt van het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving’. De samenleving verandert, ook door de komst van migranten, maar mag ‘niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook’.

Het is verder niet aan de overheid om mensen te laten integreren, maar aan de migranten zelf om daar hun best voor te doen. Die moeten uit zichzelf proberen een nuttig lid van onze samenleving te worden.

Donner vindt dat het reguliere beleid op het gebied van arbeid, scholing en wonen genoeg moet zijn voor elke burger om naar vermogen een zelfstandig bestaan op te bouwen. Ook wordt normoverschrijdend en crimineel gedrag aangepakt zonder te kijken of de afkomst van de pleger een rol heeft gespeeld.

Ik vind het tamelijk duister, wat Donner ons vertelt. Het ‘relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving’ moeten we opgeven? Wat betekent dat? Geen nassi goreng meer? Geen pizza’s of Franse wijn, maar wentelteefjes, drie in de pan en Bessensap? Want we mogen niet niet uitwisselbaar zijn voor welke andere samenleving dan ook? Weg dus met de cola, de hamburger en de chips? En terug naar de Nederlandse waarden?
Alleen, welke waarden kunnen dat zijn? Culturele waarden zijn het niet, want bibliotheken gaan dicht, orkesten worden opgeheven door dit kabinet, de Rijksacademie gaat sluiten en toneelgezelschappen worden afgeslankt of opgedoekt. Welke waarden dan? Tulpen, molentjes en de klompendans?
En integreren moet iedereen maar zelf doen in het vervolg?
Nou ja, mijn (over)grootvaderlijke familie gaf ergens in de jaren ’80 van de 19e eeuw het goede voorbeeld. Kijk op het plaatje hierboven hoe ijverig ze aan het inburgeren waren met hun Volendamse verkleedpartij. (Voor de geïnteresseerden het kleine ventje in het midden is mijn opa, het meisje rechts van hem op de foto is de overgrootmoeder van de cabaretier Micha Wertheim). Maar – een noot voor Piet Hein Donner – deze familieleden van mij konden het zich veroorloven om op deze manier te doen alsof. Ze waren namelijk in goede doen – en zo’n ruime 100 jaar nadat de Joden burgerrechten hadden gekregen – al lang hardstikke geïntegreerd. Tegelijkertijd hadden ze toch ook niet helemaal afstand genomen van ‘het relativisme dat besloten ligt in het model van de multiculturele samenleving’. Want hoewel de familie zich best thuis voelde in ‘de Nederlandse samenleving en de waarden waarop deze berust’, hielden ze toch hardnekkig vast aan hun eigen ietwat afwijkende culturele patroon. Ze waren en bleven namelijk overtuigd Joods. En dat is en was – ondanks de mijns inziens nogal overdreven nadruk die tegenwoordig van bepaalde kanten wordt gelegd op onze zogenaamde ‘joods-christelijke waarden’ – toch echt een tikkeltje afwijkend. Zeker toen, maar nu nog steeds. En als u dat niet gelooft, meneer Donner, hoeft u eigenlijk niets anders te doen dan u even in te leven in de vraag waar het huidige debat over verdoofd of onverdoofd slachten eigenlijk om draait…. .

Foto: Enric Borràs (cc)

Weinig revolutionairen, maar veel steun voor revolutie

, door

Eergisteren was het een jaar geleden dat Khaled Said door de politie van Alexandrië werd doodgeslagen nadat hij getuige was geweest van een drugsdeal van twee agenten. Enkele honderden demonstranten herdachten dit in Cairo met een demonstratie tegen politie-willekeur. Hier één van hen met een poster van het verminkte lijk van Khaled Said bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. (Foto Hossam Hamalawy).

Twee tegelijk verschenen enquêtes – een van het International Republican Institute (IRI), de andere van Gallup Abu Dhabi – bevestigen dat de Egyptische bevolking en masse achter de omwenteling staat die Mubarak de laan uitstuurde. Om en nabij de negentig procent in beide onderzoeken is er blij mee dat hij weg is. Een meerderheid verwacht ook dat het nu beter zal gaan met Egypte (90% – IRI) en een veel groter aantal mensen dan voorheen heeft het gevoel dat de economie- die in slechte staat verkeert –  nu kan opkrabbelen (Gallup: 46% – was 15% vóór de revolutie). Gallup meldt ook dat veel minder mensen nu – na de revolutie nog zouden willen emigreren. Vóór de revolutie was dat 23%, nu nog 11%.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Strijd in Jemen laait weer op, totale chaos staat voor de deur

, door

Geluid van de strijd, deze vroege dinsdagmorgen in Sana’a.

Het bestand tussen de Hashed stammen van sheikh Sadeq al-Ahmar en de troepen van president Ali Abdallah Saleh heeft het dinsdagmorgen vroeg begeven. Sinds de vroege ochtend woeden hevige straatgevechten in de wijk Hasaba in de hoofdstad Sana’a en andere plaatsen in de stad. Daarbij wordt behalve van automatische wapens gebruik gemaakt van RPG’s (anti-tankraketten), kathusha-raketten en artillerie. Volgens sommige berichten is nu ook de 1ste divisie van generaal Ali Mohsen, die naar de oppositie was overgelopen, bij de strijd betrokken. Details zijn echter moeilijk te verkrijgen. De regering van Saleh, die zonder enige twijfel de strijd is begonnen, heeft het verkeer van mobiele telefoons stilgelegd. Ook de elektriciteits voorziening is onderbroken. Dit zijn oude trucs van Saleh, die hij eerder al onder meer al toepaste.tijdens de burgeroorlog van 1995 en tijdens de oorlog in Saadah in het noorden. Blogger Jane Novack meldt dat ook de officiële tv-stations ermee ophouden.

Afgezien van Sana’a heerst ook totale chaos in Zinjibar in het gouvernoraat Abyan, waar Saleh zaterdag de helft van zijn troepen terugtrok om islamisten en Al-Qaeda strijders de gelegenheid te geven de stad over te nemen. In de stad wordt  naar het schijnt zwaar gevochten. Ook is Zinjibar tenminste een zevental keer gebombardeerd vanuit de lucht en beschoten vanuit zee. Al-Jazeera Arabisch meldde dat er tenminste 30 doden waren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Saleh speelt zijn laatste kaart uit

, door

Opname van bij en in de compound van de familie Al-Ahmar, een van de weinige video’s die van de strijd in Jemen te vinden zijn.

De Jemenitische hoofdstad Sanaa is sinds maandag het toneel van bloedige gevechten tussen de Presidentiële Garde en andere aanhangers van president Ali Abdallah Saleh en mannen van de grootste en belangrijkste stammenfederatie, die van de Hashed, die worden geleid door Sadeq Abdallah al-Ahmar. Sadeq Al-Ahmar en zijn broers (die ook de leiders  zijn van de Islah-partij, de tweede in grootte in het land)  hebben de kant gekozen van de oppositie die het aftreden eist van president Saleh.

De strijd begon maandag nadat mannen van Al-Ahmar aanhangers van Saleh tegen wilden houden die een school wilden binnengaan. Dichtij het huis van Al-Ahmar waar de Saleh-aanhang wapens had opgeslagen. Er brak toen een vuurgevevecht uit dat zich later naar het huis van Al-Ahmar verplaatste (het huis is een uitgebreid complex, ik ben er jaren geleden wel eens geweest voor een gesprek met de vader van Al-Ahmar, Abdallah).

Later die avond probeerde een commissie van aantal stamhoofden (zie de foto hierboven)  te bemiddelen. Maar terwijl zij met Saleh aan de telefoon waren werd de Al-Ahmar residentie opnieuw aangevallen, waarbij binnen het complex de nodige slachtoffers vielen, onder wie ook leden van de bemiddelingscommissie. Dat was een grove inbreuk van de kant van Saleh (die – pikant detail – ook tot de Hashed federatie behoort) op de tribale gedragscode die voorschrijft dat tijdens bemiddeling een staakt-het-vuren in acht wordt genomen. Sindsdien wordt heftig gevochten, met name in de wijk Hasaba waar Al-Ahmars mannen een  aantal ministeries hebben ingenomen, alsmede het gebouw van de luchtvaartmaatschappij Yemenia, het persbureau Saba, politiebureaus en andere instellingen. Ook hebben Al-Ahmars manschappen de luchthaven  bezet. Het luchtverkeer wordt omgeleid naar Aden.

Foto: Enric Borràs (cc)

Ach ja, de grenzen van 1967

, door

En ineens hebben we dus nu een ‘kwestie’ over de grenzen van 1967. Obama hield een speech over het Midden-Oosten, donderdagavond. Daarin plaatste hij zich vijf maanden na dato op een – om het beleefd te zeggen – weinig overtuigende manier – alsnog achter de diverse opstanden in de Arabische wereld.(Kijk hier voor een verslag op mijn andere, Engelstalige blog).

In dezelfde toespraak maakte hij ook opmerkingen over het Israelisch-Palestijnse conflict. Daarbij vielen een paar dingen op. Om te beginnen dat hij, toen hij het had over de rest van de Arabische wereld, wel sprak over allerlei waarden en vrijheden waar de VS achter zouden staan, maar dat geheel achterwege liet toen hij het had over de Palestijnen. In verband met Israel-Palestina had hij het uitsluitend over de verbondenheid met Israel en het feit dat Amerika volop stond achter Israels veiligheidseisen.

Verder viel op dat hij 1) niet kwam met nieuwe plannen voor hervatting van enig overleg, 2) hij zich uitsprak tegen een erkenning door de Verenigde Naties van een Palestijnse staat, waar de Palestijnse Autoriteit op aanstuurt, 3) hij aangaf dat van Israel niet verwacht kan worden dat het vredesbesprekingen aangaat als de Palestijnse kant zojuist een akkoord heeft gesloten met een organisatie (Hamas) die weigert Israels bestaansrecht te erkennen, 4) hij zei dat een eventuele Palestijnse staat gedemilitariseerd moet zijn

Foto: Enric Borràs (cc)

Twee manieren van overleven als Joden

, door

Ik wil beginnen met een verwijzing naar een collega blogger, de Magnes Zionist, alias Jerry Haber (wat op zijn beurt weer een alias is van een Amerikaans/Israelische professor in de filosofie en Joodse medievalistiek). Ik heb Haber vaker geciteerd op dit blog. Dit keer ga ik hem zelfs twee keer aanhalen. Op de dood van Osama bin Laden reageerde hij met een citaat uit het bijbelboek Spreuken:

Verheug je niet over de val van je vijand, juich niet als hij ten onder gaat.Want de HEER ziet het en keurt het af, en laat zijn woede op je vijand varen. Wind je niet op over kwaadaardige mensen, wees niet jaloers op goddelozen.Want wie kwaad doet, heeft geen toekomst,het licht van goddelozen wordt gedoofd. (Spreuken 24:17-20).

Ik sluit me daar graag bij aan (en zie tot mijn verrassing dat Anja Meulenbelt op haar blog ook Haber’s bijbelcitaat aanhaalt).

Een tweede aanhaling van Haber betreft een stukje van hem waarin hij verwijst naar de Joodse filosoof Emil Fackenheim. Die schreef destijds dat na de Holocaust als aanvulling op de 613 ge- en verboden in de Tora eigenlijk een soort 614e gebod kwam, dat inhield dat Joden als Joden moesten overleven om Hitler die hen had willen uitroeien, niet alsnog postuum de overwinning te gunnen.

Foto: Enric Borràs (cc)

Chamas, Chesbollah, Turkse ’terroristen’ en een ‘legale’ blokkade

, door

Onweerstaanbaar werd ik herinnerd aan die keer, jaren geleden alweer, dat ik naast mijn intussen overleden NRC-collega Michael Stein zat bij een persconferentie in Algerije van de intussen ok al niet meer onder ons verkerende George Habash, de leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina.  Mijn collega Michael wilde wat vragen en riep om de aandacht te trekken: ´Mister Chabash, mister Chabash!´

Onmiddellijk zag ik tientallen vijandige blikken op Michael gericht, die zich met deze uitspraak kenbaar maakte als een zionist, misschien zelfs wel een Israeli. Ik moest hem een fikse trap onder de tafel geven en hem in het oor fluisteren: ´Michael, het is Habash, Chabash is de Israelische uitspraak,´ zodat hij zich  haastig kon corrigeren.

Het debat van donderdagmorgen in de Tweede Kamer over de komende ´Freedom Flotilla 2´ en de mogelijke deelname van Nederlandse organisaties daarin leverde een soortgelijke ervaring op. Uri Rosenthal had het consequent over Chamas en Chesbollah waar hij Hamas en Hezbollah bedoelde, daarmee te kennen gevend dat we een zionistische minister van buitenlandse zaken hebben, zoniet zelfs een Israelische.

Het was niet het enige dat opviel aan dit debat. Het belangrijkste was toch dat de Nederlandse regering, c.q. Rosenthal, kennelijk vindt dat de blokkade die Israel ten aanzien van Gaza in stand houdt legaal is. En het tweede dat belangrijk was, was dat geen van de Kamerleden dit standpunt aanviel, iets wat me zeer teleurstelde in PvdA, GroenLinks en de SP.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kwestie koshere slacht legt barsten bloot in mythe van de ‘joods-christelijke cultuur’

, door

Zondag was ik één van de gasten in het programma Joods op Zondag van de Joodse Omroep. Onder meer voor een discussie met Manfred Gerstenfeld over diens boek Het Verval. Die mondde overigens naar mijn smaak uit in iets te veel Gerstenfeld en iets te weinig discussie. En het is toch al zo moeilijk om met Gerstenfeld te discussiëren. Hij blijkt namelijk een vriendelijke man op leeftijd te zijn die je dus moeilijk hard kunt aanvallen, hoe graag je ook zou willen en hoe nodig dat ook is. Bovendien praat hij ook nog eens als een langzaam meanderende rivier, weids, vol trage bochten en uitweidingen naar elders.

Maar daar wilde ik het niet echt over hebben. Ook de actualiteit kwam langs bij Joods op Zondag. En daarmee een vraag over het feit dat een kamermeerderheid voor een intiatiefwetsvoorstel van de Partij voor de Dieren dreigt te gaan stemmen dat het onverdoofd ritueel slachten verbiedt.

Shechita

De joodse rituele slacht, de shechita, is de enige manier waarop kosher vlees kan worden verkregen. Hij gaat via een zogenoemde halssnede. Een speciaal daartoe opgeleide slachter, shocheet, snijdt met een vlijmscherp mes in één snelle haal tot aan de halswervels, zo dat alle zenuwen en bloedvaten in één keer worden doorgesneden. Omdat het mes zo scherp is wordt het door het dier bijna niet gevoeld. En doordat de bloedtoevoer dan is afgesneden verliest het dier kort daarna het bewustzijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bla-bla-hasbara

, door

yochanen visserVandaag het begin van een nieuwe rubriek: Bla-bla-hasbara. Daarin ga ik de halve en hele onwaarheden van de Israel- propagandisten aan de kaak stellen. En hun gebruik van kletskoek die is ontleend aan de  Israelische mytholgie die daar nog steeds voor geschiedschrijving doorgaat. Ik heb daarbij in de eerste plaats mensen als Yochanan Visser van het  schimmige organisatietje ‘Missing Peace’ op het oog. Maar niet noodzakelijkerwijs hem alleen.

Ik heb lang geaarzeld, of ik het zou doen. Ik zie Visser en soortgenoten niet als  tegenstanders met wie ik in debat zou kunnen of willen gaan. Hun kennis is meestal niet groot en hun vermogen tot relativeren op zijn minst dubieus. Vaak zijn ze – zoals Visser – echte gelovigen. En die zijn, zoals we weten, ongevoelig is voor argumenten. Zoals sommigen zeker menen te weten dat God echt bestaat, zo weten deze gelovigen dat Israel  altijd gelijk heeft, zelfs als het soms even in de fout zou gaan. En hoe meer de rest van de wereld dat in twijfel trekt, hoe meer dat voor hen als een paal boven water staat.

Maar… als ik niet met ze in debat wil, waarom dan toch deze rubriek? Dat is omdat niet iedereen altijd meteen de onzin van hun argumenten doorziet. En onzin, halve waarheden, schijnvoorstellingen doorprikken is misschien wel een van de belangrijkste opdrachten die ik mezelf gaf, toen ik met deze blog begon en juist Abu Pessoptimist koos als naam.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De slappe knieën van rechter Goldstone

, door

Het zal niet veel mensen zijn ontgaan, Goldstone, de voorzitter van de Fact Finding Mission die op verzoek van de Raad voor de Mensenrechten van de VN de Israelische veldtocht van December 2008-januari 2009 onder de loep nam, schreef vorig week een opiniestuk in de Washington Post.

Het belangrijkste daaruit was dat hij afstand leek te nemen van de conclusie in zijn eindrapport van twee jaar geleden, het Goldstone-rapport, dat Israel zowel als Hamas oorlogsmisdaden en mogelijk misdaden tegen de menselijkheid hadden begaan, die verder – gerechtelijk – onderzoek noodzakelijk maakten.

Meer bekend?

Goldstone zegt nu onder meer in het stuk in de WaPo dat er meer materiaal boven water is gekomen, en dat – als zijn commissie dat indertijd had gehad – het rapport daardoor zou zijn beïnvloed.

En daarbij verwijst hij naar het rapport van een Commissie van Onafhankelijke Experts’, die onder leiding van de Newyorkse rechter Mary McGowan Davis, aan de VN-Mensenrechtenraad verslag moest uitbrengen over wat er met de aanbevelingen van het Goldstone rapport verder was gebeurd.

In dat verslag, dat vorige maand werd uitgebracht (zie hier), werd ernaar verwezen dat Israel in zo’n 400 gevallen onderzoek is gaan doen naar gedragingen van militairen tijdens deze Gaza-veldtocht.

Vorige Volgende