Deze bijdrage van Egbert Jongen is overgenomen van Me Judice.
De Tweede Kamer debatteert donderdag over het kabinetsplan om flink te bezuinigen op de kinderopvangtoeslag. De door critici voorspelde negatieve effecten van de bezuiniging worden zwaar overdreven, stelt Egbert Jongen, onderzoeker bij het Centraal Planbureau op het terrein van arbeidsmarkt en kindregelingen. De beslissing wel of niet te werken en hoeveel uur te werken wordt maar beperkt beinvloed door de subsidie voor kinderopvang. Personeel van kinderopvang heeft weinig te vrezen: de groei van de formele kinderopvang staat voor een belangrijk deel los van de hoogte van de subsidie. En of kinderen beter of slechter af zijn in de formele kinderopvang is niet goed te zeggen.
Kritiek op bezuinigingsplannen
Minister Kamp heeft onlangs de kabinetsplannen bekend gemaakt voor de kindregelingen. Daarbij is een aanzienlijke bezuiniging op de kinderopvangtoeslag voorzien. Dit heeft de nodige aandacht gekregen in de media en ook op dit forum (Sent en Schippers, 2011). De plannen zijn niet overal enthousiast ontvangen. Aanstaande donderdag debatteert de Tweede Kamer over de plannen. Een goed moment voor een kort overzicht van wat we van de plannen kunnen verwachten. Wat betekenen de plannen voor de arbeidsparticipatie van jonge ouders? Moeten medewerkers in de formele kinderopvang vrezen voor hun baan? Worden de kinderen de dupe? En, tot slot, wat betekenen de plannen voor de administratieve lastendruk?
Géén massale uittocht jonge ouders
Het effect van kinderopvangsubsidies op de arbeidsparticipatie van jonge ouders is beperkt. Ondanks de forse verlaging van de ouderbijdrage in de jaren 2005-2007 is de arbeidsparticipatie van vrouwen in de leeftijd van 20 tot 50 jaar met een kind tot 12 jaar niet uitzonderlijk gegroeid ten opzichte van vrouwen 20 tot 50 jaar zonder een kind tot 12 jaar (Jongen, 2010). Dit geldt zowel voor de participatie in personen als het aantal uren per werkende. Soortgelijke studies in het buitenland vinden doorgaans ook kleine participatie-effecten van wijzigingen in de subsidie voor kinderopvang. Verder blijken in enquêtes de kosten van kinderopvang maar een beperkte rol te spelen bij de participatiebeslissing van jonge ouders (Portegijs e.a., 2006). Ten slotte geeft een simulatieanalyse van het Centraal Planbureau eveneens aan dat er slechts kleine participatie-effecten zijn. (noot 1)
Kwantificering van de participatie-effecten
Wat is dan het kwantitatieve participatie-effect van de voorgestelde bezuiniging op de kinderopvangtoeslag en van het totale pakket van bezuinigingen op de kindregelingen?
Dit effect is natuurlijk niet precies te voorspellen, maar uit simulaties komt naar voren dat de werkgelegenheid in arbeidsjaren (voltijdsequivalenten) bij een bezuiniging van 500 miljoen euro op de kinderopvangtoeslag met ongeveer 0,2% daalt. Voor een analyse van deze en onderstaande ombuigingen bij de kindregelingen zie Jongen en Folmer (2010, Tabel 3). Het kabinet is voornemens 774 miljoen euro te bezuinigen op de kinderopvangtoeslag. Dat kost dus ongeveer 0,3% werkgelegenheid, ofwel 18 duizend arbeidsjaren.
Het kabinetsplan behelst echter nog enkele andere maatregelen die de werkgelegenheid juist laten toenemen. Ten eerste, er wordt ook bezuinigd op het kindgebonden budget. Dit is een subsidie die afneemt met het gezinsinkomen; deze subsidie verlaagt daarom de arbeidsparticipatie. Een bezuiniging van 500 miljoen euro op het kindgebonden budget leidt tot een toename van de werkgelegenheid met ongeveer 0,2%. Het kabinet is voornemens 250 miljoen euro te besparen op het kindgebonden budget, dus dat levert dan 0,1% werkgelegenheid op. Ten tweede, er wordt bezuinigd op een aantal subsidies voor ouders die weinig met inkomen en werk samenhangen. Dit heeft een klein positief effect op de arbeidsparticipatie. Het kabinet bezuinigt ongeveer 500 miljoen euro op deze overige regelingen, dat levert tussen de 0,0 en 0,1% werkgelegenheid op.
Voor het totale pakket komen we dan uit op een verlies van 0,1 à 0,2% aan werkgelegenheid. Dit zijn tussen de 6 en 12 duizend arbeidsjaren.
Kanttekeningen
Bij de berekening van de participatie-effecten zijn twee kanttekeningen te plaatsen. Ten eerste: het verlies aan werkgelegenheid neemt toe naarmate de ouderbijdrage hoger is (Jongen, 2010). Een stijging van de ouderbijdrage leidt in afnemende mate tot het vervangen van formele door informele opvang, en gaat daarom in toenemende mate ten koste van de participatie. Ten tweede: het verlies aan werkgelegenheid is vermoedelijk het kleinst bij de bezuiniging op de gastouderopvang. De relatie tussen gewerkte uren en het aantal uren gastouderopvang is namelijk minder sterk dan de relatie tussen gewerkte uren en het aantal uren kinderdagopvang en buitenschoolse opvang (CBS, 2009).
Medewerkers in de formele kinderopvang behouden grotendeels hun baan
Moeten medewerkers van de formele kinderopvang nu vrezen voor hun baan? De gemiddelde ouderbijdrage stijgt naar verwachting van 22% in 2010 tot 34% in 2015, een relatieve toename van 55%. Ooms e.a. (2003) vinden een prijselasticiteit van formele kinderopvang van ongeveer -0,2. Het gebruik van formele opvanguren zal bij een prijselasticiteit van -0,2 dalen met ongeveer 11%. Het verleden heeft echter geleerd dat er ook nog een aanzienlijke trendmatige groei is, onafhankelijk van de wijzigingen in de ouderbijdrage. De groei van de kinderdagopvang is aan het afvlakken en zou door deze maatregelen licht kunnen dalen. De groei van de buitenschoolse opvang blijft echter onverminderd hoog (sinds 1990 vrijwel ieder jaar met meer dan 10% per jaar). Nu gebruikt ongeveer 25% van de 4 tot 12 jarigen formele opvang, dit is nog laag ten opzichte van bijvoorbeeld Denemarken en Zweden (OESO, 2011). Naar verwachting zal de groei in de buitenschoolse opvang door de bezuinigingen wat afvlakken maar niet omslaan in een krimp.
Effect op ontwikkeling kinderen onduidelijk
Door de bezuinigingen zullen er in de toekomst minder kinderen naar de formele kinderopvang gaan. Is dit slecht voor de ontwikkeling van kinderen? Deelname aan formele kinderopvang is niet eenduidig positief of negatief voor de ontwikkeling van het kind, en de effecten verschillen per kind (IJzendoorn e.a., 2005). Deelname aan formele kinderopvang lijkt vooral gunstig voor achterstandskinderen. Minder gunstig zijn de effecten voor kinderen van welgestelde ouders en voor baby’s. Ook na de voorgestelde bezuinigingen krijgen de laagste inkomens veruit de meeste subsidie per uur, vooral de ouderbijdrage voor de hoogste inkomens neemt toe. (noot 2) Daarmee komt nog steeds de meeste subsidie terecht bij gezinnen waarvan de kinderen het meeste baat hebben van deelname aan formele kinderopvang. Relevant daarbij is verder dat volgens het Nederlands Consortium Kinderopvang Onderzoek de kwaliteit van de formele kinderdagopvang in het afgelopen decennium flink is afgenomen. Op een schaal van 1 (laagste score) tot 7 (hoogste score) is de kwaliteit afgenomen van gemiddeld 4,8 in 1995 naar gemiddeld 2,8 in 2008, zie De Kruif e.a. (2009). (noot 3) Het is dus maar de vraag of verminderde deelname aan kinderdagopvang slecht uitpakt voor kinderen.
Toename administratieve lasten
Een laatste punt van aandacht is het voornemen om de toeslag te koppelen aan het aantal uren dat de tweede verdiener werkt, plus een opslag voor reistijd. De koppeling van de toeslag aan gewerkte uren lijkt op papier een interessante maatregel, maar zal in de praktijk vermoedelijk weinig effect sorteren. In veruit de meeste gezinnen werkt de tweede verdiener namelijk meer dan het aantal opvanguren (Commissie Kinderopvang, 2009). Zeker is dat het tot extra administratieve lasten leidt en dan vooral voor personen met flexibele uren, zoals zelfstandigen en uitzendkrachten.
De auteur gebruikt drie dagen per week kinderopvang voor twee kinderen. Dit artikel is op persoonlijke titel geschreven. Bron foto bij artikel: Flickr.
Eindnoten
Noot 1. In reactie op Sent en Schippers (2011), bij de berekeningen wordt rekening gehouden met een verschillende arbeidsaanbodreactie van laag- en hoogopgeleiden alsook met de verschillen in de kinderopvangtoeslag naar inkomen.
Noot 2. Zie SZW (2011, Tabel 4), voor 2 dagen kinderdagopvang voor 2 kinderen gaan ouders met een minimuminkomen 36 euro per maand meer betalen en gaan ouders met een inkomen van 3,5 keer modaal 290 euro per maand meer betalen.
Noot 3. Sent en Schippers (2011) geven aan dat “… onderzoek laat zien dat kwalitatief zeer goede kinderopvang leidt tot sociale en slimmere kinderen ….” Dat neem ik graag aan, maar het onderzoek van het NCKO geeft aan dat er grosso modo zeker geen sprake is van zeer goede kinderopvang.
Referenties
CBS, 2009, Meer uren formele kinderopvang bij hogere arbeidsduur, CBS, Voorburg.
Commissie Kinderopvang, 2009, Van beter subsidiëren naar beter organiseren, OCW, Den Haag.
Jongen, E., 2010, Childcare subsidies revisited, CPB Document 200, Den Haag.
Jongen, E. en C. Folmer, 2010, Werkgelegenheidseffecten van lastenverzwaringen en bezuinigingen, TPEdigitaal, 4(1), pp. 50-63.
Kruif, R. de, Riksen-Walraven, M., Gevers Deynoot-Schaub, M., Helmerhorst, K., Tavecchio, L. en R. Fukkink, 2009, Pedagogische kwaliteit van de opvang voor 0- tot 4-jarigen in Nederlandse kinderdagverblijven in 2008, NCKO, Amsterdam.
OESO, 2011, OECD Family database, OESO, Parijs.
Ooms, I., Groot, I., Eggink, E., Janssens, L. en J. van Seters, 2003, Landelijk ramingsmodel kinderopvang 2002-2010, SCP Werkdocument 98, Den Haag.
Portegijs, W., Cloïn, M., Ooms, I. en E. Eggink, 2006, Hoe het werkt met kinderen: moeders over kinderopvang en werk, SCP, Den Haag.
Sent, E.-M. en J. Schippers, 2011, Bezuiniging kinderopvang is gebaseerd op onevenwichtige kostenbatenanalyse, Me Judice, 15 juni.
SZW, 2011, Kinderopvangtoeslag vanaf 2012, SZW, Den Haag.
IJzendoorn, R. van, Tavecchio, L. en M. Riksen-Walraven, 2005, De kwaliteit van de Nederlandse kinderopvang, Boom, Amsterdam.
Te citeren als:
Egbert Jongen, “Bezuiniging op kinderopvangtoeslag blijft zonder grote gevolgen”, Me Judice, 21 juni 2011.
Dit artikel kan worden overgenomen met bronvermelding. Toezending van bewijsexemplaren wordt op prijs gesteld. © Me Judice
Reacties (19)
Het effect van kinderopvangsubsidies op de arbeidsparticipatie van jonge ouders is beperkt.
Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Wat we niet moeten vergeten, is dat de kosten voor kinderopvang behoorlijk zijn meegestegen met de subsidie ervoor. Enerzijds waarschijnlijk “omdat het kon”, anderzijds waarschijnlijk vooral door flink opgeschroefde kwaliteit(seisen). De subsidie heeft daarom niet veel zoden aan de dijk weten te zetten bij de arbeidsparticipatie; de subsidie heeft simpelweg de steeds duurder wordende kinderopvang in stand gehouden.
Dat is allemaal echter langzaam gegaan; misschien heeft zowel het verhogen als het verlagen maar weinig effect gehad op de arbeidsparticipatie, maar we hebben hier te maken met wat drempelwaardes. Ondanks verlagingen van de subsidie, is het voor gezinnen met 2 kinderen nog altijd rendabel om te blijven werken (in plaats van de kinderen thuis zelf te vermaken). Met de nu voorgestelde verlaging gaat dat voor buitengewoon veel beroepen veranderen; de kosten voor kinderopvang zijn ook na subsidie nog hoger dan het inkomen. Dus kun je beter minder gaan werken en meer thuis gaan zitten.
Met 3 jonge kinderen is werken overigens nu al niet interessant meer voor veel beroepen tenzij je “niet-formele” kinderopvang weet te vinden. Dat gaat straks ook gelden voor gezinnen met 2 jongen kinderen. En dan kunt u denken aan HBO-verpleegkundigen met flexibele werktijden, interieurverzorgend personeel, winkelpersoneel, callcentermedewerkers etc. etc.
Komt de bezuiniging er, dan zullen veel van dat soort gezinnen met 2 kinderen voor een moeilijke keuze komen te staan, namelijk de keuze of het gezin als geheel wil bijleggen om de laagstverdienende ouder aan het werk te houden. De meeste gezinnen zullen waarschijnlijk ergens in het midden uitkomen beide ouders zullen minder gaan werken. Maar velen, waarschijnlijk vooral vrouwen, zullen er gewoon mee stoppen. Ik verwacht dat een eventuele bezuiniging een duidelijk meetbaar effect zal hebben op met name het personeelstekort in de zorg.
Dat als je kinderen hebt je carriere op een lager pitje moet voor enkele jaren is te accepteren (meer tijd voor je kind, minder tijd in de opvang), maar dit kabinet maakt het bijna onmogelijk om werken en kleine kinderen te combineren. De regering moet werken aan enkele goede basisvoorzieningen. Dit is er een van. De rest doen we (het volk) zelf wel.
Het effect van deze bezuinigingen zijn het grootst wanneer de verschillen tussen de te behalen loon-resultaten tussen de twee partners het grootst zijn. Laat dat nu net in mijn geval het geval zijn; na deze ronde heeft het, gegeven mijn loon en dat van mijn vrouw, gewoon geen zin meer voor mijn vrouw om te werken.
@3 hier net zo.
Vanaf volgend jaar gaan we geld TOELEGGEN op het betaalde werk van mijn wederhelft. We betalen zodat ze kan werken.
Ook dat accepteren we, het hoort er een gewoon bij in deze fase. Maar er komt een moment dat je je als ouder afvraagt ga ik betalen om te mogen werken en een ander betalen om de kinderen op te vangen? Of doen we het gewoon maar zelf? Wij kunnen het ons voorlopig veroorloven op mijn salaris.
Over drie maanden wordt mb jr3 trouwens geboren (DV). misschien vindt er dan een verschuiving in het kosten/baten model plaats.
Wat KJ zegt. Hier idem, er blijft nu zo’n 200 euro over van het 24u/week-salaris van mevr. zmmmoc, straks zal er al gauw 400 euro bijgelegd moeten worden. zmmmoc junior #3-#10 staan dan ook uit puur financiele overwegingen on hold. Ik kan me voorstellen dat gezinnen die niet zoveel verdienen als de gemiddelde sargasso-reaguurder straks gewoon over de kop gaan.
Hou nou op met janken. Kinderen krijgen is gewoon een dure hobby en je doet het alleen voor jezelf, niemand verplicht je om eraan te beginnen.
Net als met andere hobbies moet je je vooraf afvragen of je de kosten kunt dragen. Als ‘bewust kinderloze’ erger ik me al heel lang aan de ‘rechten’ die sommige ouders denken te mogen ontlenen aan het feit dat ze kinderen hebben. En aan de reacties die ik krijg als ik daar een keer kritisch over ben.
Ik ben blij dat we de werk-subsidie voor ouders wat minder afwentelen op onze maatschappij. Als sommige ouders daarom besluiten om minder te werken of zelfs tijdelijk te stoppen met werken lijkt me dat heel goed voor de ontwikkeling van hun kinderen en zal het op de lange termijn een hoop ellende voorkomen.
Heel het leven is een hobby. Niets hoeft meer gesubsideerd te worden.
tsja, van kunst genieten is ook een dure hobby, maar daar hou je iets makkelijker mee op als de subsidie wordt afgeschaft.
Verder onderschrijf ik je punt @Korsakoff en zou ik de heren anderhalf verdieners aan raden om de zin van arbeid niet alleen af te meten aan geld wat er binnen komt.
Tip: beide partners 80% werken, ben je als gezin ook een stuk crisisbestendiger.
Het zou allemaal tot daaraan toe zijn als de overheid tegelijkertijd nu eindelijk eens de maatschappij ging herinrichten zodanig dat deze afgestemd is op werkende ouders. Dan gaat het om openingstijden van instanties, scholen, continueroosters, veelvuldige beroep om ouders om voor elk wissewasje op school of kinderdagverblijf (!) bij te springen etc. Het is op zich nog te aanvaarden om een aantal jaar een flink aandeel van je 2e inkomen kwijt te zijn aan kinderopvang, maar het wordt wel zeer onaantrekkelijk als je de enorme drukte, logistiek en belasting ook meetelt in de balans.
@6: als je nog AOW wilt ontvangen in de toekomst en een beroep wil kunnen doen op gezondheidszorg, dan zullen er nu toch kinderen grootgebracht moeten worden. Om diezelfde reden heeft de maatschappij er ook groot belang bij dat ouders blijven werken. Kinderen krijgen is niet een ‘individuele hobby’, maar iets dat tot een heel andere categorie behoord.
@9 De maatschappij dat ben jij! Bij al die dingen die je graag zou zien veranderen heb je last van de mensen die net als jij kinderen hebben en daarom graag structuur in hun leven willen hebben. En daarom sta jij elke dag in de file, kun je alleen overdag terecht bij instanties en gaat de creche rond etenstijd dicht.
Wat betreft je punt over AOW en ‘billenwassen’: er zijn inmiddels wel genoeg mensen op deze planeet. Een groot deel daarvan zou maar wat graag hier willen komen wonen en werken. En die kinderen van jou zijn straks veel te duur en te hoogopgeleid om voor mij te kunnen zorgen.
Het niet hebben van kinderen geeft me de tijd en de financiele ruimte om te zorgen voor later, die AOW is toch niets meer waard tegen de tijd dat ik ervoor in aanmerking kom.
wel grappig wat Korsakoff zei: “Kinderen krijgen is gewoon een dure hobby en je doet het alleen voor jezelf, niemand verplicht je om eraan te beginnen.” Kinderen krijgen is nogal een basisvoorwaarde voor ons mens zijn. Zonder kinderen geen mensen. Of kwam jij misschien uit een ei? Ik kan me heel goed voorstellen dat de emancipatie hier niet bepaald mee is gediend. Het is een simpel rekensommetje om de vrouw weer achter het aanrecht te krijgen. Daar stond ze in Nederland al best wel regelmatig. We zijn erg knurfterig hier hoor.
Af en toe heb ik het gevoel in de Yvonne Jaspers/Linda de Mol terreur-country te leven. Boer zoekt vrouw is weliswaar afgelopen maar het Kruidvat ligt vol met Hollands glorie dingetjes. Allemaal in het kader van: hoe gezellig hadden we het vroeger niet toen mama nog gewoon thuis was en papa lekker werkte. Met fondue en kaasjes met augurk. Buma is zo hip. Ik wordt er iebelig van. Grmbl.
Korsakoff heeft overduidelijk geen kinderen. Sjo. Nu ga ik naar bed. Morgen om 6 uur weer op. Structuur aanleveren voor mijn lieve kindje. Die anders opgroeit voor galg en rad. Waarmee ik Korsakoff uiteraard niet bedoel. die had vast een mama die structuur aanbracht in zijn leven. Zodat ie later lekker kon gaan lopen zeiken over andere mensen die die structuur willen aanbieden aan hun kinderen.
@13 Titia: Je hebt gelijk, ik heb inderdaad geen kinderen. Ik wil eigenlijk helemaal niet vervelend doen over mensen die andere keuzes maken, maar val mij er dan ook niet mee lastig. De eerste vijf reakties zijn van mensen die klagen over het feit dat ze hun kinderen te duur vinden. Had dan andere keuzes gemaakt.
Kinderen krijgen is inderdaad een voorwaarde voor het voortbestaan van de mensheid, maar dat wil niet zeggen dat iedereen dat dan ook maar moet doen.
Het rekensommetje is heel simpel: als iemand (man of vrouw) meer geld kwijt is aan de opvang van de kinderen – zelfs met subsidie – dan dat betaald werk oplevert dat kan het dus niet uit en dan moet je het niet doen. Welke van beide partners dan achter het aanrecht moet moeten ze zelf maar uitzoeken, maar verwijt mij niet dat de emancipatie is mislukt.
Je mag me daarentegen best verwijten dat ik loop te zeiken maar wees dan ook zo lief om mijn financiele bijdrage aan de opvoeding van jouw kind terug te storten.
Ps.: Ik had inderdaad de mama met thee en koekjes na schooltijd en ik gun dat ieder kind, ook het jouwe.
@10: als b.v. een instantie s’avonds open is, evenals een creche, dan betekent dat voor die medewerker dat hij/zij s’ochtends of s’middags vrij is, wat betekent dat hij/zij zelf de kinderen naar school kan brengen of ophalen en geen kinderopvang nodig heeft op die momenten. Een verschuiving en herordening van schooltijden en openingstijden die niet meer gebaseerd is op een 1-verdieners model heeft juist voor medewerkers met kinderen een hele berg voordelen.
Verder: ik wil vooral aangeven dat er goede redenen zijn dat de maatschappij meebetaalt aan kinderopvang. Tegelijkertijd is het helemaal niet raar dat daar in deze tijden op bezuinigd wordt, en gelukkig staat het je helemaal vrij om geen kinderen te krijgen, waarvoor ik me inderdaad veel goede redenen kan voorstellen. In deze discussie gaat het niet over individuele discussies, maar over de maatschappij als geheel.
Overigens hebben de bezuinigingen op de kinderopvang een groot effect op het besteedbaar inkomen.
het idee om niet achter het aanrecht te gaan staan, ook als dat zelfs met subsidie geld kost, is dat een lange onderbreking niet bepaald bevorderlijk is voor loopbaanontwikkeling en de beschikbaarheid van voldoende gekwalificeerd personeel. Gezien de toekomst heeft de maatschappij groot belang bij beschikbaarheid van het laatste.
@Korsakoff; Het gaat natuurlijk gewoon om de verdeling van centen. Kinderopvang uit eigen zak betalen zou prima kunnen, maar dan moet er wel iets anders veranderen – de lonen omhoog, de prijs van het vreten/benzine omlaag, of minder belasting betalen.
Of je moet dat hele dubbele werken niet willen, natuurlijk. Als maatschappij.
@Korsakov: Iedereen doet het maar omdat het basicly instinctief is. En ook jij zal er tzt aan geloven vermoed ik. Dan piept ge wel anders :-).
Betaal jij dan terug wat ik bijdraag aan de maatschappij door een kind te leveren met kennis? En doordat ik als moeder werk (no worries die thee en koekjes zijn er ook ik werk me gewoon de blubbers als mijn kind slaapt of naar de opvang is 2 dagen) betaal ik gewoon ook netjes belasting. Dus ook voor de kinderopvang. En daar betaal ik dus graag belasting voor. Een ander kennelijk niet. Zoals jijzelf. Maar ik wel omdat ik het graag zie dat mijn kind straks een moeder ziet die iets meer kan dan thee zetten.
En ow ja: “Het rekensommetje is heel simpel: als iemand (man of vrouw) meer geld kwijt is aan de opvang van de kinderen – zelfs met subsidie – dan dat betaald werk oplevert dat kan het dus niet uit en dan moet je het niet doen. Welke van beide partners dan achter het aanrecht moet moeten ze zelf maar uitzoeken, maar verwijt mij niet dat de emancipatie is mislukt.”
Ehh, je wilt echt de man achter het aanrecht? (forget it, dat gaat gewoon niet werken) Dan wel de vrouw? Want 1 van de 2 gaat erachter als de bezuinigingen doorgaan. Ik gok op de vrouw. En het is nu al zo dat vrouwen in de westerse wereld minder kinderen krijgen dan wel later. Of niet. Vanwege de emancipatie (ik haat emancipatie net zo erg als Yvonne Jaspers/Linda de Mol denk ik na ja). We hebben kids nodig om straks voor jou te zorgen in het bejaardentehuis. Maar dank voor de scherpe input in de discussie. Je ging er vol in. Leuk hoor! Is wel eens goed dat het echt eens echt besproken wordt.
@Korsakov, je onderschat enorm de gevolgen voor de arbeidsmarkt indien deze bezuinigingen té ver blijken te worden doorgetrokken. De vergrijzing is al een probleem zonder dat kinderen heel duur zijn omdat niet-ouders niet willen bijdragen aan de toekomstige winning van hun eigen pensioenen. Deze pensioenen moeten de toekomstige werknemers (kinderen van nu) in veel mindere aantallen voor ons allemaal gaan verdienen later. Kinderen weglaten omdat een hoop mensen niet mee willen betalen lijkt hiermee kortzichtig en egocentrisch. Daarnaast op de korte termijn: je zult veel collega’s -en de staat daarmee veel inkomsten aan sociale lasten en inkomstenbelasting- gaan missen als slechts al één tiende van je collega’s die jonge ouders zijn (gedeeltelijk)wegvallen, omdat ze voor onze toekomstige werkende generatie thuis moeten blijven daar dat primair en op korte termijn geld LIJKT te schelen. Werkende ouders die hun huidige tegemoetkoming in kinderopvang ontvangen leveren de staat méér op dan thuiszittende ouders die geen arbeidsstatus opbouwen. Bezint eer ge begint: over twintig jaar krijgen we de rekening in pensioentekorten gepresenteerd als we nu niet allemaal -inclusief of zelfs vooral- de jonge ouders aan het werk gaan waar we kunnen. Op het grote geheel, gezien de inkomsten aan belastingen en sociale lasten is kinderopvangtoeslag per definitie een relatief kleine investering. Echter horen we enkel de kosten op de korte termijn en niet de baten op de korte óf lange termijn. De regering voert al jaren een zwalkend beleid betreffende kinderopvang wat nu echt begint te neigen naar populistisch paniekvoetbal.