In Brussel heerst opluchting dat er ter elfde ure toch een omvangrijk en veelomvattend akkoord is gesloten. Er is echter weinig reden voor opluchting. Europa is, in navolging van de VS, geconfronteerd met een harde realiteit.
Opvallend aan het akkoord is dat de Griekse staatsschuld is gehalveerd. Normaal gesproken spreek je dan van een faillisement, maar omdat banken ‘vrijwillig’ hun verlies pakken, mag het niet zo heten. Opvallend vond ik ook het bedelrondje dat de EU-landen bij Brazilië, China en het IMF maken.
De Britse filosoof John Gray sprak net na de bankenval in 2008 zijn verwondering uit over de grote val de Verenigde Staten. Ja, het is al langer bekend dat de VS hun hegemonie verliezen, maar dat het zo snel kan gaan, had hij in ieder geval niet verwacht. De afgelopen drie jaar heeft deze opvatting gesteund. Je hoeft geen Otto von Bismarck te heten om te zien dat de strategische positie van de VS in de wereld een paar flinke klappen heeft gekregen.
Europa is al honderd jaar in verval, tenminste op internationaal-politiek gebied. Je hoefde ons niet te bellen als er ergens wat powerplay tentoongespreid moest worden – wie moest je immers bellen? Maar we konden onszelf tenminste nog wel op de borst kloppen dat Europa toch nog wel economisch gezien het grootste jongetje van de klas was. En dat gaf in ieder geval achter de schermen een hoop leverage.
En nu is een van de onzen feitelijk failliet. Nu krijgt de premier van de derde economie in de eurozone publiekelijk een pak op de billen (en ja, hij is een billenman) omdat zijn populistische impotentie de hele eurozone bedreigt. En oh ironie, Europa is ineens het zorgenkind van het IMF en de EU-burgers mogen eindelijk eens voelen wat ‘structurele aanpassingsprogramma’s’ gaan betekenen.
Hopeloos is het niet. Het is niet alleen de eurocrisis die de noodzaak van verdere Europese integratie onderstreept. De noodzaak is er ook om dat wat nog rest van onze economische macht, en dat is nog steeds niet gering, te schragen met politieke spierballen.
Ik hoop dan ook dat we snel een andere symboliek zullen zien in Brussel: niet Herman van Rompuy die het woord voert namens de regeringsleiders en triomfantelijk een akkoord presenteert, maar Manuel Barosso die kort na dit debacle namens de Unie een nieuwe commissaris begrotingsbeleid naar voren schuift.
Reacties (4)
Europa is al honderd jaar in verval, tenminste op internationaal-politiek gebied. Je hoefde ons niet te bellen als er ergens wat powerplay tentoongespreid moest worden – wie moest je immers bellen?
Ehm… zelfs 50 jaar geleden waren grote delen van Afrika en Azië in Europese handen. En de Europese mogendheden plegen nog regelmatig militaire interventies in hun voormalige koloniën, met als meest recente voorbeeld het Franse marineschip dat nu voor kust van Kenia ligt.
Hopeloos is het niet. Het is niet alleen de eurocrisis die de noodzaak van verdere Europese integratie onderstreept. De noodzaak is er ook om dat wat nog rest van onze economische macht, en dat is nog steeds niet gering, te schragen met politieke spierballen.
Wat is dit nou voor’n euro-nationalistische praat? Heb je werkelijk niks geleerd van je tijd in de V.S? Als een probleem niet lokaal kan worden opgelost (corruptie en lage productiviteit in Italië en Griekenland), waarom zou het dan wel op 1500 kilometer afstand op te lossen zijn?
Maar serieus, humor me, welke maatregelen kan de Europese Commissie nemen tegen de crisis waartoe de nationale regeringsleiders niet in staat zijn?
Dimitri: “Europa is al honderd jaar in verval, tenminste op internationaal-politiek gebied. Je hoefde ons niet te bellen als er ergens wat powerplay tentoongespreid moest worden – wie moest je immers bellen?”
– Nee, Adolf hoefde je niet te bellen. Die kwam helemaal uit zichzelf opdagen. En diverse andere delen van Europa daagden ook overal op: in het Midden Oosten, Afrika en Azië—om er grenzen te trekken, de volkeren er te verenigen in natiestaten. De Belgen hebben b.v. toch maar mooi Kongo goed op de kaart gezet, waar ze daar tot op heden er de vruchten van plukken. Vakwerk. Maar tegenwoordig laten we de Chinezen onze grondstoffen in Afrika stelen. Schande!
Dimitri: “Het is niet alleen de eurocrisis die de noodzaak van verdere Europese integratie onderstreept. De noodzaak is er ook om dat wat nog rest van onze economische macht, en dat is nog steeds niet gering, te schragen met politieke spierballen.”
– Ja, hoe meer het monopolie-kapitaal onder het ene hoedje van de EU wordt gebracht, hoe gemakkelijker het zal zijn om middels een revolutie in een klap het communisme in te voeren. De administratieve problemen worden steeds minder. Geef de kleptocraten maar genoeg touw, en tenslotte zullen ze als fruit aan de lantarenpalen hangen. De maoïst Barroso is goed bezig, op zijn lange mars door de Europese instituties.
Maar leuk, de satirische artikels van Dimitri op Sargasso.
Dude, WTF. :D
Europa al honderd jaar in verval? Niet meer gedacht aan deze https://sargasso.nl/archief/2011/10/20/denk-aan-europa-voordat-u-gaat-slapen/?