Anders nog iets? | We zijn uit de crisis! Leve de Primark!

COLUMN - ‘Meneer, volgens mij zijn we allang uit de crisis, als ik zie wat mensen allemaal kopen. Wat denkt u…?’ Mick is een mondige brugklasleerling die helemaal vooraan zit in de klas. Hij is iemand die kritisch nadenkt over de maatschappij en zijn mening over bepaalde zaken graag wil delen met anderen. Dat is bijzonder knap voor iemand van zijn leeftijd. Geregeld discussiëren we over actuele onderwerpen. Zo ook onlangs over de crisis. Zijn vraag zette me aan het denken.

Enkele weken na het gesprek dat ik met Mick had over de crisis, maakte minister Dijsselbloem (Financiën) bekend dat ‘we’ uit de crisis zijn. Dit bericht kwam voor velen als een geschenk uit de hemel. De minister gaf in zijn optimistische lenteprognose aan dat ‘de economische groei fors aantrekt.’ Verder orakelde hij dat ‘de Europese aanpak (…) van de crisis, zijn vruchten begint af te werpen.’ Hierbij dacht ik meteen aan de opmerking van mijn maatschappelijk betrokken brugklasleerling. Want wat bedoelde de nationale baas van ons geld hier precies met ‘de Europese aanpak…?’ Bedoelde hij hiermee soms dat we een tijd geleden vriendelijk doch dringend gesommeerd werden om vooral maar (weer) geld uit te gaan geven, nadat ons eerst de stuipen op het lijf was gejaagd met onheilspellende crisisberichten?

Ironisch genoeg was ik in de week van de euforie omtrent de zogenaamde ‘voltooid verleden crisis’, voor het eerst te gast in het nieuwe confectiewalhalla voor de hebberige en ‘fashionminded’ mens, de Primark. Her en der hadden we al gehoord dat het daar de hemel op aarde zou zijn, wat betreft kleding en allerlei aanverwante (impuls)aankopen. Hoewel ik geen fan ben van dit soort massale winkelketens, die overal ter wereld als paddenstoelen uit de grond schieten om mensen te dienen van goedkope (want: crisis!) en kwaliteitsvriendelijke producten, moest het er dan toch maar eens van komen.
Nadat we twee breedgeschouderde beveiligers bij de ingang hadden getrotseerd, kon ik me echter niet inhouden om retorisch aan mijn vriendin te vragen: ‘Het is toch crisis…?’

Mijn nieuwsgierigheid naar het concept sloeg in één klap om in afgrijzen. Het rook er naar een mix van zweetsokken en nerveus mensenvlees, hoe dat laatste ook moge ruiken. Overal wemelde het van de hyperactieve en opgewonden koopjesjagende mensen die, geïndoctrineerd door het spotgoedkope concept, volledig chaotisch tekeer gingen als bloeddorstige hyena’s die een maand niet gegeten leken te hebben. Karren en manden van Amerikaans aandoende formaten werden zo goed als willekeurig volgesmeten met spotgoedkope kleding en accessoires. De rijen bij de kassa leken op die van een attractie in de Efteling in het hoogseizoen. Ik ging uiteindelijk ook overstag in dit meeslepende warenhuisgeweld. Mijn kledingprooien werden voor tweeëndertig euro afgerekend. Ik beloofde mezelf niet meer terug te komen hier.

Na het geestdodende verblijf in deze mega populaire kledinggrootgrutter, kwam het rooskleurige bericht van minister Dijsselbloem dan ook niet als een verrassing. Ik had me enkele dagen daarvoor bevonden in het episch centrum waar de basis was gelegd om uit de crisis te komen. Ik ging langzaam vermoeden dat de minister van Financiën met de ‘Europese aanpak’ doelde op de belegering van steeds meer Primark-vestigingen en andere uit de kluiten gewassen machthebbende concerns in ons land. De crisis is verleden tijd, zoveel is duidelijk. De Primark is hierbij één van de redders in nood gebleken. Minister Dijsselbloem zal als financiële held en als behoeder van onze ondergang de geschiedenisboeken ingaan. En Mick en ik hebben de eerstvolgende les genoeg nieuw discussievoer.

Volg Pascal Cuijpers op Twitter.