Merkwaardig verkiezingsonderzoek: Mitt Romney heeft de meeste steun van getrouwde vrouwen, maar Obama van alleenstaande vrouwen. Dat kan mij langdurig bezighouden. In de Playboy stond ooit een spotprent over een verkiezingscampagne: een ontwerper houdt een affiche op, met de leuze “He’s a sexy bastard”. Maar de kandidaat aarzelt of het werkt. Zou Obama “a sexy bastard” zijn en verklaart dat dit merkwaardige feit? En wat doet Romney dan precies met de gehuwde vrouwen?
In Amerika vinden de Republikeinen dat armoede je eigen schuld is. Het gaat misschien te ver om Amerika een sociaal-darwinistisch land te noemen, maar wat doet de politiek in een land waar een verplichting je te verzekeren tegen geneeskundige risico’s als ongrondwettig dreigt te sneuvelen? Dat is een onrustige vraag. In het onderzoek van Wilkinson en Picket (The Spirit Level) scoort Amerika slecht op de sociale en lichamelijke volksgezondheid. Een harmonieus Amerika is ook voor de wereld van groot belang.
Zo kwam ik er toe, de verkiezingsonderzoeken in Amerika eens te bekijken. Hoe doet Obama het tegen de waarschijnlijke tegenkandidaat Romney? Waar maakt de Amerikaan zich druk om? Wat hebben CBS News, PEW Research en Lake Research hierover te melden? Wie gaat de verkiezingen winnen, het komende najaar?
De onderzoekers zijn het redelijk eens over de ontwikkeling: de laatste maanden had Obama een redelijke voorsprong ontwikkeld, maar die is inmiddels volledig verdwenen. PEW Research zegt : “Obama’s electoral lead narrows”. Maar in de CBS News Poll is die voorsprong inmiddels geheel verdwenen en omgezet in in gelijke stand: 46 tegen 46. Ook de verslechtering in de score van Obama is hier te zien.
Andrew Kohut van PEW schrijft over de resultaten in The New York Times: “Een der oudste axioma’s over presidentsverkiezingen is dat het referendums zijn over de tijden. Dat is zeer slecht nieuws voor Obama. Alleen, Amerikanen steunen geen kandidaten die ze niet mogen of niet vertrouwen. Dat is de uitdaging voor Romney.”
Het lijkt er op dat de economie het belangrijkste probleem vormt voor Obama. Lake Research heeft het over het succes van de President bij het doen herleven van de Amerikaanse automobielindustrie, de concentratie op de “Made in America” banen agenda. Maar met een zo hoog percentage werkloosheid blijft herverkiezing een probleem. In maart is het percentage geslonken naar 8.2%. Alleen Ronald Reagan had met dergelijke percentages te kampen in het jaar van zijn herverkiezing.
In de strijd tussen Obama en Romney ontwikkelt zich ook een sexe- gerelateerd aspect: Lake spreekt over de oorlog van de Republikeinen “on women’s health and reproductive rights”. CBS constateert dat getrouwde vrouwen een voorkeur voor Romney hebben (49% tegen 42%), maar dat Obama een sterke steun geniet van ongetrouwde vrouwen (62% tegen 34%). PEW levert de thema’s en de steun die daarmee door de kandidaten wordt verworven. Daarin komt de economie terug, maar ook Iran, gezondheidszorg, onderwijs en abortus en geboorteregeling.
Het blijft een wonderlijk beeld geven. Op sommige thema’s is Romney in het voordeel zoals je zou verwachten, bijvorobeeld Iran, gun control, terrorism, taxes, abortion. Maar het begrotingstekort?
Heeft Romney hardliners die zijn economisch beleid neo-liberaal maken? Welke verdienstelijke inzichten of trackrecord heeft hij op dit punt? Het CBS ziet de president en zijn uitdager als ongeveer even sterk.
Kennelijk is het vertrouwen in de conservatieve opvattingen van Romney wat groter dan in Obama’s praktische prestaties. Dat is wonderlijk. Obama moet het hebben van steun van ongetrouwde vrouwen op het vlak van onderwijs, gezondheidszorg en vrouwenrechten. Als de werkloosheid daalt redt hij mogelijk nipt een tweede termijn. En anders krijgen we volgend jaar een president, die het moreel in orde vindt dat hij over zijn miljoeneninkomen minder belasting afdraagt dan zijn secretaresse.
Wordt een mens daar terecht somber van? Ik wel, in ieder geval. Maar er is ook hoop. Kijkend naar de verkiezingsonderzoeken struikel ik bij Lake Research over een boeiend rapportje met de titel: “Two generations, one future.” (Moving parents and children beyond poverty together)
Het geeft een indruk van de rol van vrouwen in Amerika. Een paar bevindingen:
– Participatie van mannen aan het arbeidsproces liep van 1970 tot 2007 met bijna 10% terug;
– Vrouwen maken de helft van de Amerikaanse arbeidskracht uit, tegen een derde in 1970;
– Een derde deel van de werkende moeders zijn enige kostwinner voor hun huishouden;
– Meer dan een op vijf kinderen leeft in armoede, terwijl twee op vijf in een laag-inkomen huishouden leven;
– Een hoger percentage Amerikaanse kinderen dan in enig ander geïndustrialiseerd land leeft in een een-ouder huishouden, volgens een recent Oeso onderzoek;
– Vrouwen en kinderen in een-ouder huishoudens hebben onevenredig hoge mate van armoede;
– Lage niveaus van opleidings-resultaat en latere armoede vertonen sterke correlatie;
– Onderzoek toont aan dat er een sterk verband is tussen de opleiding van de moeder en de opleidingsresultaten van het kind.
Het is een rapport om even bij stil te staan. Als de vrouwen de keuze van de komende president bepalen, is dat misschien wel heel prima. Het onderzoekje, gefinancierd door Soros en Gates, toont aan dat de rol van de vrouwen in de economie steeds belangrijker is geworden en dat de kansen van de jongeren in hoge mate afhangen van hetgeen hun moeders doen en weten te bereiken in termen van opleiding.
Lang geleden, toen ik nog wel eens in Playboy keek, stond daarin een vraaggesprek met Gore Vidal. “Sex is politics”, zei hij. Hij werd door twee mensen geinterviewd: “one was a conservative, representing the decent opinion of half a nation. One was a reactionary, representing the decent opinion of half a nation.” (Pink Triangle and yellow star, London, 1983, p.188)
Die hapten verbijsterd naar adem. “Neither the conservative nor the reactionary had ever heard anyone say anything like that before and I knew I could never explain myself in the seven remaining in-depth minutes of air time.” Maar, zegt Vidal:”The sexual attitudes of any given society are the result of political decisions.” Wie wil moet Vidals verhaal er maar op na slaan.
Het rapport over “Two generations, one future” is een indrukwekkend verhaal over het lot van (alleenstaande) Amerikaanse moeders en de pogingen dat lot te verbeteren. De onderwerpen healthcare, medicare, education, abortion, birth control en gay marriage tonen een duidelijk sexe gerelateerde kant. Zo gezien is het niet opmerkelijk dat de politieke rol van de vrouwen bij verkiezingen sterk toeneemt in betekenis. Ook de Amerikanen moeten het van hun vrouwen hebben.
Foto: Be the change
Reacties (15)
Over 2 jaar een nieuw kledingmerk: Michelle Obama Fashion- and Sportswear.
Over 3 jaar: de nieuwste Michelle Obama work-out DVD.
Over 6 jaar: Michelle LaVaughn Robinson – my years with in the White House.
Het maakt geen ruk uit dat Soros en Gates lid van de liberale maffia zijn. Het gaat om de interpretatie en die van Tom is as good as any alleen wat idealistisch.
Zij – Michelle – testte ooit hem – Barry- door haar broer te vragen om een wedstrijd met hem te basketballen. Hij had haar – zijn mentor op de lawfirm – gevraagd voor een date. Haar broer was een basketbalster. Ze wilde weten wat voor vlees ze in de kuip had.
@1: ik probeer te begrijpen waar je op reageert. Het gaat me niet om Michelle, die ik op zich waardeer, maar om de veranderende positie van vrouwen, in de economie en de politiek.
Wil er van de sociale harmonie in Amerika iets terecht komen, en de wereld een betere plek worden, dan moeten de alleenstaande moeders de kans krijgen om iets van hun kinderen te maken.
Misschien begin ik te zeer met de suggestie dat singles dromen over Obama als sexy bastard; maar ik denk dat ze rationeel genoeg zijn om te begrijpen dat de enige kans op een menswaardig bestaan voor hun kinderen ligt bij de partij en het fatsoen van deze zwarte president.
Ondanks alles: dat hij “targeted killings” in duizenden heeft aanvaard, weet ik maar al te goed.
Ik reageerde op de zin “Kennelijk is het vertrouwen in de conservatieve opvattingen van Romney wat groter dan in Obama’s praktische prestaties.”
Toen stelde ik me voor dat Obama niet zou worden herkozen. Wat zou dan het pad van Michelle worden? Ik heb wat trieste mogelijkheden opgeschreven.
Verder kwam ik in je stuk tegen dat het onderzoek door Soros en Gates was betaald. Toen moest ik aan het onderzoek van de PVV naar de euro denken. Maar uiteindelijk draait het toch om de interpretatie. Dat ik liberale maffia schreef was een ondeugendheid. Want ja wat begrijpen we nu hier in Nederland van de Amerikaanse politiek.
Verder zat ik wat te denken over de manier waarop Michelle en Barack een paar zijn geworden. Het verhaal dat zij hem door haar broer liet testen zegt veel over die vrouw. Zou het jammer vinden als die straks een boetiek runt.
Het verhaal dat zij hem door haar broer liet testen zegt veel over die vrouw.
Zegt denk ik meer over de Amerikaanse cultuur. Relaties worden er iets minder vrijblijvend aangegaan dan hier.
“Misschien begin ik te zeer met de suggestie dat singles dromen over Obama als sexy bastard.”
Och, we weten allemaal al lang dat jij in het geniep over Michelle droomt,
maar dat is nog lang geen excuus om alle onderwerpen die belangrijk zijn aan de kant te schuiven ten bate van het welbevinden van de Amerikaanse bijstandsmoeder.
Obama is nog erger dan Bush.
@3: ik heb je wel eens logischer en consistenter meegemaakt. Mijn thema is de positie van vrouwen in de Amerikaanse economie en de weerslag die dat heeft in de presidentsverkiezingen.
Heb ik dat nu zo rottig opgeschreven dat het niet wordt begrepen? De singles hoeven niet te dromen van een sexy bastard, wel van een beleid dat hen met enig fatsoen een kans geeft, en een goede opleiding aan hun kinderen.
http://www.youtube.com/watch?v=NmKpUyIAqok
Niet helemaal helder wat je met dit geschenk wilt vertellen, maar hartelijk dank. Jim Morrison is een van mijn favorieten. het nummer is prachtig, kende ik niet. Als ik je met een paar mooie links kan verblijden, laat maar blijken. Mijn zoon selecteert en heeft een goed smaak.
Begrijp je nou echt niet? Je blijft maar volhouden dat de singles niet hoeven te dromen van een sexy bastard, maar je vergeet,
dat niet alleen de singles dromen van een sexy bastard,
maar zelfs getrouwde mannen van de buurvouw,
of Michelle.
Het hoeft niet, het mag zelfs niet (volgens sommigen) en toch….
Doe je niks aan.
Bedankt voor het aanbod overigens, maar de buurman heeft gevraagd om klassiek voor de baby (die op komst is). Dus ik ben nou al enige tijd bezig met Mozart, Vivaldi, dat soort spul.
Ik heb net Haydn herontdekt: nooit geweten dat die zoveel aangename dingen heeft geschreven, daar ben je dagen zoet mee. Ik ben nou net bij de 28-ste symphonie: 1. allegro e molto. Wel mooi, maar iets te opgewonden voor een baby lijkt me.
We krijgen steeds meer met elkaar Harm, ik woon in de Haydnstraat. Je muzieksmaak heb ik wel wat mee. Zoek eens naar Grace Askew op Youtube. Of naar Bireli Lagrene. Of Kaplan, een jonge Tom Waits.
Dat je je bekommert om mijn nachtrust had ik niet durven dromen. In ieder geval waardeer ik dat buitengewoon. Ik kan niet zeggen dat ik de leeftijd der begeerten al geheel ben ontstegen, maar wees gerust: Michelle komt niet elke nacht in mijn dromen voorbij, de buurvrouw ook niet.
Ik ben nu bij symphonie nr.52 en ik moet nog tot nr.103. En dan de kamermuziek nog, je wordt gewoon tureluurs. Af en toe stap ik dan maar over naar een andere componist, want dat vertroebelt toch wel het oordeelsvermogen. Maar de selectie groeit en groeit en ik ben niet ontevreden: je wordt er geheid slaperig van.
Rare reacties krijg je af en toe. Ik zat Scarlatti door te nemen en dat is van dat eindeloze gepingel op een klavecimbel. Een buurvrouw doet samen met mijn vrouw een cursus engels en die vroeg ik wat nou het portugese woord was voor dat instrument. Dat wist ze niet, ze was niet zo thuis in electronische muziek, was het antwoord.
Overigens blijken onverwacht veel Brazilianen interesse te hebben voor klassiek: “Kun je dat niet even op mijn USB-stick zetten?”
“Hoeveel Gb past er op?”
PS: bedankt voor de tip, ik zal er effe naar luisteren.
Wat afwisseling kan geen kwaad.
PS2: Ik bedenk opeens dat ik hier nog nooit een straatnaam met een componist ben tegengekomen. Zelfs niet met Tom Jobin of Roberto Carlos.
Er zijn veel Kaplan’s.
Nou, daar mag je best iedereen blij mee maken hoor:
http://www.youtube.com/watch?v=2yfQN8-tVlQ
(ik hoop dat ik nou geen ruzie krijg met Martijn)
Ha Harm, dank. Zo goed is hij.
Vorig jaar gezien in Amsterdam, met Stochelo Rosenberg.